Acute stressreactie

Acute stressreactie: beschrijving

In de volksmond wordt de acute stressrespons ook wel een zenuwinzinking genoemd. Het is een tijdelijke, extreme reactie op een stressvolle gebeurtenis. Het is een van de mogelijke psychologische reacties op een traumatische ervaring. Afhankelijk van de tijdsduur waarin de symptomen aanhouden, worden de volgende vormen geëlimineerd:

• Acute stressrespons (tot 48 uur na het evenement)
• Acute stressstoornis (tot 4 weken na het evenement)
• Acute posttraumatische stressstoornis (tot 3 maanden na het evenement)

Andere reacties met betrekking tot de genoemde zijn:

• Chronische posttraumatische stressstoornis: symptomen blijven bestaan, zelfs na 3 maanden na het begin van de bijwerking.
• Aanpassingsstoornis: door ingrijpende ervaringen, zoals het verlies van de partner, kan het dagelijkse leven niet langer worden aangepakt.

Hoeveel mensen in Duitsland elk jaar worden beperkt door een acute stressreactie is moeilijk te zeggen. Er wordt aangenomen dat er een groot aantal niet-gemelde gevallen is, omdat veel patiënten bang zijn om naar de dokter te gaan voor psychische problemen en niet altijd professionele hulp zoeken. Dit is vooral het geval wanneer, net als bij de acute stressreactie, de symptomen vanzelf relatief snel verdwijnen.

Acute stressreactie: symptomen

Een acute stressreactie manifesteert zich door verschillende symptomen. Zenuwafbraak-typische klachten kunnen zijn:

• Veranderde perceptie (derealisatie, depersonalisatie): de patiënt beschouwt de omgeving of zichzelf als een vreemde en onbekende.
• Concentratie van bewustzijn: de gedachten van de patiënt omcirkelen slechts enkele onderwerpen – in dit geval de stressvolle situatie.
• Herbeleven van de uitzonderlijke situatie in nachtmerries of flashbacks
• geheugenverlies
• Overmatige opwinding in de zin van slapeloosheid, gebrek aan concentratie, vreselijkheid, verhoogde prikkelbaarheid
• Vermijdingsgedrag zoals sociale terugtrekking
• Emoties (affectieve stoornis) zoals stemmingswisselingen tussen agressie, angst en verdriet of ongepast huilen en lachen
• Lichamelijke symptomen (bijv. Blozen, zweten, hartkloppingen, bleekheid, misselijkheid)
• Speechless horror: de patiënt kan woorden niet verwoorden en dus slechter verwerken.

Acute stressrespons: oorzaken en risicofactoren

De reden voor een acute stressreactie is een traumatische ervaring. Het maakt niet uit of er iets vreselijks met uw eigen persoon gebeurt of dat u een waarnemer, een familielid of een helper bent in de situatie. Het evenement is vaak levensbedreigend en kan de wereld op zijn kop zetten voor de getroffen persoon. Alles wat vertrouwd en veilig leek, wordt op zulke momenten als gevaarlijk en verward ervaren. Deze omvatten vooral:

• letsel
• oorlog
• vlucht
• Seksueel geweld
• overvallen
• natuurrampen
• Zware ongevallen
• terreur aanslagen

Acute stressreactie: wie heeft er last van?

In principe kan elke persoon een acute stressreactie ontwikkelen. Er zijn verschillende factoren die het risico op een zenuwinzinking vergroten. Deze omvatten:

• Vorige ziekten (lichamelijk en geestelijk)
• uitputting
• Geestelijke kwetsbaarheid (kwetsbaarheid)
• Ontbrekende strategieën om met de ervaring om te gaan (ontbrekende coping)

Acute stressreactie: onderzoeken en diagnose

Als u een acute stressreactie vermoedt, wordt u onderzocht door een psychiater of psycholoog. Om meer te weten te komen over uw medische geschiedenis (anamnese), zal hij u eerst in detail vragen. Hij zal u de volgende mogelijke vragen stellen:

• Welke lichamelijke symptomen ervaar je?
• Hoe is je toestand sinds het evenement veranderd?
• Heb je in het verleden iets soortgelijks meegemaakt?
• Hoe ben je opgegroeid?
• Kent u eerdere ziektes?

De arts of therapeut zorgt ervoor dat u zich veilig voelt tijdens het gesprek. Bovendien onderzoekt hij u fysiek om verschillende parameters te bepalen, zoals hartslag, bloeddruk en ademhalingssnelheid. Op die manier kan hij zien of je lichaam met symptomen reageert op wat er is gebeurd. Hij probeert ook te achterhalen of u risicofactoren hebt die een acute stressreactie kunnen bevorderen en het erger kunnen maken.

Zenuwafbraak: test

Verschillende tests circuleren op internet om zichzelf te testen op een acute stressreactie. Vraag in een uitzonderlijke situatie beter advies aan een specialist die de juiste diagnose kan stellen en tegelijkertijd behandelingsopties kan tonen en aanbieden.

Acute stressreactie: behandeling

Veel patiënten proberen het hoofd te bieden aan een zenuwinzinking. Hulp is alleen beschikbaar voor sommigen. Er zijn veel antwoorden op de vraag “Zenuwinzinking – wat te doen?”. In de acute noodsituatie zijn er verschillende groepen mensen die zijn opgeleid om iemand te helpen met een acute stressreactie. Dit zijn vooral mensen die als eerste op het toneel van een verschrikkelijke gebeurtenis belanden: politieagenten, brandweer, soldaten, THW-leden of paramedici. Alleen zij helpen door het feit dat ze de patiënt in een veilige omgeving kunnen brengen. In het verdere verloop kan de patiënt naar een pastoor, psychotherapeut of arts worden geleid.

Zenuwafbraakbehandeling: procedure

In de eerste stap van de therapie staat contact met de patiënt op de voorgrond. Hij krijgt hulp in een veilige omgeving. Als een mogelijk risico op zelfmoord (suïcidaliteit) wordt ontdekt in eerste gesprekken met de patiënt, wordt de patiënt meestal in het ziekenhuis opgenomen. Als er geen aanwijzingen zijn voor suïcidaliteit, kan de behandeling meestal poliklinisch worden uitgevoerd. Het bestaat uit verschillende psychologische therapieën zoals:

• Gedragstherapie (patiënten moeten gestoord gedrag afleren en een nieuw leren)
• Psycho-educatie (patiënten moeten leren de acute stressreactie als een ziekte te begrijpen en dus beter in staat zijn om te gaan)
• EMDR (desensibilisatie en opwerking van oogbewegingen, het trauma moet opnieuw worden ervaren en beter worden verwerkt door bepaalde oogbewegingen)
• hypnose

Als de patiënt bijvoorbeeld extreem gestresst is door slaapstoornissen, kunnen slaapinducerende en uitdovende medicijnen zoals benzodiazepinen, Z-medicijnen of kalmerende antidepressiva voor een korte tijd worden voorgeschreven.

Acute stressrespons: beloop en prognose

De acute stressreactie duurt tot 48 uur na een pijnlijke gebeurtenis, zoals gedefinieerd. Het kan dan genezen zonder gevolgen. Het is ook mogelijk dat het overgaat in de langduriger acute stressstoornis, die op zijn beurt een acute posttraumatische stressreactie kan worden. Dit kan na drie maanden verdwijnen of een chronische posttraumatische stressstoornis worden.

In geval van een acute stressreactie is het raadzaam om professionele hulp te zoeken. Dit verlicht de getroffen persoon en vermindert het risico dat de symptomen langer duren. Bovendien moet de omgeving van de patiënt worden verduidelijkt dat het belangrijk is om verdere stress te voorkomen. Bovenal moeten de familieleden sympathiek omgaan met de betrokken persoon en hem niet de schuld geven als hij bij de situatie betrokken was, bijvoorbeeld bij een ongeval. Omdat ongemakkelijke en stressvolle reacties de zenuwinzinking kunnen zijn acute stressreactie erger.