Temporale arteritis is een reumatische vaatziekte. Getroffen lijden voornamelijk aan eenzijdige, ernstige hoofdpijn in de temporale regio. De ziekte wordt gediagnosticeerd met echografie en een weefselmonster. Omdat het ernstige gevolgen kan hebben, zoals blindheid, moet het snel worden behandeld. Hier kunt u alle belangrijke informatie over temporale arteritis lezen.
Temporale arteritis: beschrijving
Temporale arteritis, ook wel de ziekte van Horton, reuzencelarteritis of craniale arteritis genoemd, is een reumatische vaatziekte. Meestal worden grote en middelgrote schepen getroffen. Meestal komt de ziekte voor in takken van de halsslagader. Deze bloedvaten voorzien het tijdelijke gebied, de achterkant van het hoofd en de ogen van bloed. Bij ongeveer elke vijfde patiënt beïnvloedt temporale slagader temporale slagader de hoofdslagader. Bij minder dan een procent gaat het om hartziekten, hersenen of andere slagaders van organen.
Temporale arteritis is een van de auto-immuunziekten. Omdat in de getroffen vaten Bepaalde cellen accumuleren het immuunsysteem (Granulocyten en lymfocyten) en vormen een chronische ontsteking. Onder de microscoop kun je ook hele grote cellen, zogenaamde reuscellen, herkennen. De ziekte, die tegenwoordig meestal reuzecelarteritis wordt genoemd, zorgt ervoor dat cellen van de vaatwand zich vermenigvuldigen en uiteindelijk de aangetaste vat vernauwen, Hierdoor is de bloedtoevoer niet langer voldoende, vooral onder lichamelijke stress. Afhankelijk van het orgaansysteem worden overeenkomstige symptomen geproduceerd.
Temporale arteritis wordt volgens zijn ontdekker ook wel de ziekte van Horton of de tijdelijke arteritis van Horton genoemd. Het is een van de meest voorkomende reumatische vaatziekten. Volgens de Duitse Vereniging voor Neurologie lijden tussen 12.300 en 24.600 mensen in Duitsland aan tijdelijke arteritis. Bijna al deze patiënten zijn meer dan 50 jaar oud. De meesten van hen worden ziek op de leeftijd van 70. Vrouwen hebben ongeveer drie keer meer kans om te worden getroffen door gigantische celarteritis.
Temporale arteritis: symptomen
Bijna alle patiënten met temporale hortonarteritis hebben speciale sterke hoofdpijn. De meeste van hen hebben echter algemene ziektesymptomen die de ogen, het hart, de bloedsomloop of het zenuwstelsel beïnvloeden, ruim voor de eerste hoofdpijn.
Hoofdpijn bij temporale arteritis
Meer dan 70 procent van de mensen met temporale arteritis lijden aan nieuwe, ernstige hoofdpijn. Deze worden meestal genoemd saai tot piercing beschreven en treden meestal op een tempelzijde op. De pijn neemt toe wanneer het wordt beïnvloed kauwen, hoesten of je hoofd draaien, Dit komt omdat het een slagader beïnvloedt die de kauwspieren van zuurstof en voedingsstoffen voorziet. Kauwen Betrokken vast voedsel, de masseter is meer gestrest en heeft meer voedingsstoffen nodig. Als de verzorging van een beschadigde slagader niet kan worden gegarandeerd, kunnen pijn in het gebied van de slapen, de hoofdhuid of een pijnloos gevoel van pijn optreden mondklem op (Claudicatio masticatoria). Gedeeltelijk moeten patiënten een pauze nemen tijdens een maaltijd.
Visuele stoornissen bij temporale arteritis
Als arteritis tijdelijke bloedvaten op het oog beïnvloedt, kunnen zowel de oogzenuw als de oogspieren worden beperkt. De oogzenuw moet constant van bloed worden voorzien, net als de spieren. De aanvoerende slagaders kunnen morbide veranderen wazig zien optreden. Deze omvatten vluchtige onderbrekingen (Amaurosis fugax), waarbij de getroffenen plotseling niets in één oog zien. Als slechts een deel van de afbeelding faalt, wordt deze een genoemd scotoma, Onder bepaalde omstandigheden worden visuele indrukken gezien als flikkerende beelden. Als de oogspieren te weinig bloed krijgen, kan dubbel zien, een pijn in de blik of een hangend ooglid optreden. In het ergste geval worden patiënten blind door ateritis temporalis.
Andere symptomen van temporale arteritis
Al enige tijd voordat de typische hoofdpijn van temporale arteritis optreedt, lijden patiënten vaak niet-specifieke ziektesymptomen, Je voelt je afgesneden of hebt een licht verhoogde lichaamstemperatuur keer op keer. Als alleen de hoofdslagader wordt aangevallen bij gigantische celarteritis, kan koorts het enige ziektesymptoom zijn. Bovendien zijn gebrek aan eetlust en gewichtsverlies bijkomende symptomen van temporale arteritis. Deze symptomen kunnen vergelijkbaar zijn met een tumorziekte en daarom laat de arts gemakkelijk de verkeerde diagnose bedenken.
Minder dan twee procent van de ziekte treft niet alleen de slagaders aan de buitenkant van het hoofd, maar ook de interne bloedvaten. Als gevolg hiervan kunnen hersengebieden niet voldoende worden voorzien van zuurstof en voedingsstoffen – dit kan leiden tot beroertes met symptomen zoals verlamming, spraakstoornissen of duizeligheid.
In principe kan bij de ziekte van Horton elke zenuw in het lichaam worden aangetast als het aanvoerende bloedvat wordt beperkt. Als gevolg hiervan kan het gevoel van de huid of zelfs individuele spierbewegingen verslechteren. Zelden is de functie van het hart, de nieren of de longen aangetast.
Als de hoofdader is aangetast, kan de bloeddruk tussen de twee armen verschillen. Bovendien verdwijnt bij sommige patiënten een voelbare pols op de pols. Andere patiënten lijden aan pijn in de armen, vooral als ze onder stress staan. Als het een deel van de hoofdslagader in de thorax is, ontstaan vaker sloughing (aneurysma) en vaatscheuren (dissecties), die levensbedreigend kunnen zijn.
In 30 tot 70 procent van de gevallen treedt temporale arteritis op als onderdeel van een polymyalgia rheumatica. Beïnvloed dan ook extra pijn in de schouder, het bekken of de nekspieren. Deze pijn is, in tegenstelling tot de typische hoofdpijn, meestal symmetrisch en ontwikkelt zich niet zo plotseling. Bovendien kan de ochtendstijfheid aanhouden en gedurende de dag verbeteren. Zelfs depressieve stemmingen zijn niet ongewoon.
Temporale arteritis: oorzaken en risicofactoren
Temporale arteritis is een reumatische aandoening waarbij de Immuunsysteem werkt niet goed. Bepaalde immuuncellen, T-cellen genaamd, veroorzaken een auto-immuunreactie. Waarom dit gebeurt is niet voldoende onderzocht. Misschien gaat de ziekte door infecties veroorzaakt door virussen (waterpokken, goudsbloem) of bacteriën (Mycoplasma pneumoniae, chlamydia).
Aangezien niet alle mensen met dergelijke infectieziekten temporale arteritis ontwikkelen, is er waarschijnlijk een genetische vatbaarheid, Mensen met bepaalde eiwitten op witte bloedcellen (HLA-DR4) zijn meer vatbaar voor deze aandoening. Bovendien komt temporale arteritis vaker voor bij mensen met polymyalgia, een andere reumatische pijnstoornis.
Temporale arteritis: onderzoeken en diagnose
De juiste contactpersoon voor vermoedelijke temporale arteritis is een specialist in reumatoïde aandoeningen (reumatoloog) of zenuwaandoeningen (neuroloog). Een Amerikaanse werkgroep voor reumatoïde ziekten (ACR) heeft een aantal criteria opgesteld die uw arts kan gebruiken om temporale arteritis te diagnosticeren. Hiervoor leidt hij eerst een medisch consult (anamnese) en in geval van een bestaande vermoedelijke ziekte, beeldvorming en weefselverwijdering door. Een bloedtest kan verhoogde ontstekingsniveaus aantonen. Als ten minste drie van de volgende vijf criteria op één persoon van toepassing zijn, is de kans groter dan 90% van arteritis temporalis:
- Leeftijd ouder dan 50 jaar
- Eerste of nieuwe hoofdpijn
- Veranderde temporale slagaders (pijnlijke, zwakkere pols)
- Verhoogde bezinkingssnelheid van erytrocyten (bloedtest)
- Weefselveranderingen van een tijdelijke slagader
Verder onderzoek
In de meeste gevallen een specifieke ultrageluid uitgevoerd op de temporale slagaders. De tijdelijke ader kan ook met een magnetische resonantiebeeldvorming (MRT) worden beoordeeld. Voor dit doel wordt de betrokken persoon eerst geïnjecteerd met een specifiek contrastmiddel in een ader, voordat hij op een beweegbare bank wordt gereden met zijn hoofd in de MRI-buis. Voor dit onderzoek zijn bepaalde technische vereisten noodzakelijk, waaraan vaak alleen in gespecialiseerde centra kan worden voldaan. Vasculaire veranderingen van andere slagaders kunnen echter ook worden weergegeven.
Een beperking van de bloedtoevoer veroorzaakt door de arteritis temporalis kan met de Positron Emissie Tomografie (PET) zal nader worden onderzocht. De onderzoeksprocedure is vergelijkbaar met die van een MRI-onderzoek. PET wordt met name uitgevoerd wanneer de aorta of andere orgaansystemen zijn aangetast, wanneer patiënten lijden aan duidelijke bijkomende symptomen of wanneer weefselmonsters geen duidelijke diagnose mogelijk maken.
Weefselverwijdering bij temporale arteritis
Als tekenen van ziekte en beeldvormende onderzoeken wijzen op temporale arteritis, is in veel gevallen een weefselmonster (biopsie) genomen uit het aangetaste temporale gebied en onderzocht onder de microscoop. Aangezien de ziekte niet bij elke patiënt bij een echografie wordt gedetecteerd, moet een weefselmonster worden genomen, zelfs met een onopvallend echografisch resultaat. In sommige gevallen wordt een slagaderstuk ook verwijderd van de andere tijdelijke zijde.
Temporale arteritis: behandeling
Nadat een temporale arteritis is vastgesteld, moet de persoon onmiddellijk een cortisone worden behandeld. De eerste vier weken wordt een dosering van één milligram prednisolon per kilogram lichaamsgewicht aanbevolen. Als de symptomen zijn verdwenen als gevolg van de therapie en de ontstekingsniveaus in het bloed zijn genormaliseerd, moet de dosis continu worden verlaagd. Als de symptomen opnieuw verschijnen, moet opnieuw meer prednisolon worden ingenomen. De arts die de patiënt met zijn patiënt behandelt, stelt een exact intakeschema op. Als blindheid dreigt, moet de behandeling met prednisolon gedurende drie tot vijf dagen in hoge doses over de ader worden gegeven.
Omdat cortisone-therapie veel ongewenste bijwerkingen kan veroorzaken, moeten meer medicijnen worden ingenomen. Calcium en vitamine D verminderen het risico op osteoporose (broze botten). Tegen mogelijke vasculaire occlusies moet een aminosalicylaat (bijvoorbeeld aspirine) worden ingenomen. Een protonremmer beschermt de maagwand. Bovendien moet de bloedsuikerspiegel regelmatig worden gecontroleerd en indien nodig worden behandeld.
Temporale arteritis: ziekteverloop en prognose
Zonder therapie wordt ongeveer 30 procent van de getroffenen blind. Met vroege diagnose en daaropvolgende therapie verdwijnen de symptomen echter bij bijna alle patiënten permanent. Zelden komt de aandoening herhaaldelijk voor of is deze chronisch Temporale arteritis over.