epiglottitis

Epiglottitis: beschrijving

Een epiglottitis is een ontsteking van de epiglottis veroorzaakt door de bacterie Haemophilus influenzae type B. De epiglottis bevindt zich boven de luchtpijp en dient om deze tijdens het slikken te sluiten. Epiglottitis veroorzaakt zwelling van de slijmvliezen en rond de epiglottis. Als gevolg hiervan is de luchtslang vernauwd, wat kan leiden tot ademnood.

De aandoening is acuut levensbedreigend, want er bestaat verstikkingsgevaar door de gezwollen epiglottis. Als epiglottitis wordt vermoed, moet u onmiddellijk een arts raadplegen. Als de patiënt stikt, moet hij zo snel mogelijk kunstmatig worden geventileerd. Tijdig behandeld geneest meestal de epiglottis zonder ernstige gevolgen.

Hoewel epiglottitis vaak voorkomt bij zuigelingen tussen de leeftijd van twee en zes, is het over het algemeen mogelijk voor alle leeftijdsgroepen om het te krijgen. Vooral sinds de landelijke vaccinatie wordt een toename van gevallen bij oudere kinderen of volwassenen waargenomen.

Epiglottitis: symptomen

Epiglottitis is er altijd een noodgeval, Omdat ademhalingsproblemen zich binnen zes tot twaalf uur na het begin van de ziekte kunnen ontwikkelen. Bel onmiddellijk een arts, zelfs als blijkt dat de symptomen mogelijk door een andere aandoening zijn veroorzaakt. De volgende symptomen zijn waarschijnlijk te wijten aan epiglottitis:

• De getroffenen zijn erg ziek en klagen over ernstige keelpijn tijdens het spreken.
• De koorts is meer dan 39 graden Celsius.
• De taal is “kloßig”.
• Slikken is meestal niet meer mogelijk.
• De getroffenen kunnen hun eigen speeksel niet doorslikken vanwege de slikproblemen, daarom lopen ze vaak uit hun mond.
• Sommige patiënten kunnen al dan niet meer praten.
• Ademen is moeilijk en klinkt als snurken (pijnlijke ademhaling). Dit komt gedeeltelijk door het feit dat zich een speekselmeer in de keel heeft gevormd.
• De kaak wordt naar voren geduwd en de mond is open.
• De zittende houding van de getroffen persoon wordt naar voren gebogen terwijl het hoofd naar achteren wordt gekanteld (coachstoel), omdat ademen gemakkelijker is.
• Patiënten zijn bleek en / of blauw.

Onderscheidende epiglottitis en pseudogroep

Een epiglottitis kan worden veroorzaakt door een virus kroep verward zijn. Zowel epiglottitis als de zogenaamde pseudo-groep (stenoserende laryngotracheïtis) zijn ontstekingen in de keelholte en hebben daarom vergelijkbare symptomen, bijvoorbeeld de zwelling van de larynxkap. Hoewel de epiglottitis een levensbedreigend klinisch beeld vertegenwoordigt, is de pseudogroep meestal onschadelijk. Er zijn de volgende verschillen:

Epiglottitis: oorzaken en risicofactoren

De epiglottitis wordt meestal veroorzaakt door een infectie met de bacterie Haemophilus influenzae type B. Zelden zijn andere bacteriën zoals streptokokken en stafylokokken verantwoordelijk voor de ontsteking van de epiglottis. Sinds de introductie van het Haemophilus Influenzae type B-vaccin (HiB-vaccin) komt de ziekte veel minder frequent voor.

In sommige gevallen hebben diegenen die getroffen zijn door epiglottitis een banale infectie, zoals een loopneus of een zere keel. Meestal worden de getroffenen echter ziek van een perfecte gezondheid. In tegenstelling tot de veel vaker voorkomende pseudogroep is er geen seizoensgebonden accumulatie in het geval van epiglottitis, een laryngitis kan in elk seizoen optreden.

Haemophilus influenzae type B

De bacterie Haemophilus influenzae type B, die epiglottitis veroorzaakt, koloniseert het slijmvlies van de luchtwegen (neus, keelholte, luchtpijp) en kan daar een ontsteking veroorzaken. Het wordt overgedragen door hoesten, praten of niezen (druppelinfectie). De incubatietijd, dat wil zeggen de periode tussen infectie en de eerste symptomen, ligt tussen twee en vijf dagen. Eerder geloofde de bacterie ten onrechte dat dit de oorzaak was van de griep (influenza) en noemde het “influenzae”.

Epiglottitis: onderzoeken en diagnose

Voor de ervaren arts is de epiglottitis een “blikdiagnose”, dat wil zeggen dat het de ziekte detecteert, zelfs door een eenvoudige inspectie van de patiënt. De onderzoeken zijn beperkt tot de essentie, omdat angst en manipulatie in de keelholte de ademnood kunnen verergeren en een verstikkingsaanval kunnen veroorzaken, vooral bij kinderen. Een lichamelijk onderzoek wordt alleen door de arts uitgevoerd als er geen ademhalingsmoeilijkheden zijn. Er moet altijd apparatuur beschikbaar zijn voor kunstmatige beademing als deze zich ontwikkelt.

De arts inspecteert de mondholte en de keelholte met een spatel. Bij kinderen kan de ontstoken epiglottitis epiglottitis al worden waargenomen door de tong voorzichtig weg te duwen. Indien nodig is een laryngoscopie (laryngoscopie) of tracheale en bronchiale reflectie (bronchoscopie) noodzakelijk. De epiglottis is merkbaar rood en gezwollen.

Als de getroffen persoon naar lucht vecht en blauw wordt (cyanose), moet hij vroeg worden geventileerd (geïntubeerd). Voor dit doel wordt een beademingsslang (buis) over de mond of neus in de keel geplaatst om de luchtwegen te beveiligen. Zo kan een zelfademhaling of ademhaling met een reanimator mogelijk worden gemaakt.

Epiglottitis: behandeling

Een epiglottitis zal intramurale en intensieve zorg geleverd. In de kliniek wordt de patiënt nauwlettend gevolgd en, indien nodig, kunstmatig geventileerd. Infusies via een ader voorzien het van voedingsstoffen en reguleren de vochtbalans. Hij ontvangt ook intraveneus toegediende antibiotica zoals cefotaxime of cefalosporines gedurende een periode van tien dagen. Verder wordt cortison (glucocorticoïde) toegediend via de ader om de ontsteking van de epiglottis te verminderen. Om acute ademnood te verlichten, helpt een pompspray met epinefrine.

In geval van een dreigende ademhalingsstilstand wordt de getroffen persoon onmiddellijk geïntubeerd, wat moeilijk kan zijn vanwege de epiglottitis. Bovendien wordt een adrenalinespray toegediend. Sedativa zoals benzodiazepines mogen niet worden gegeven, omdat deze medicijnen ademhalingsproblemen kunnen verergeren. In zeldzame en ernstige gevallen, wanneer intubatie door de zwelling niet mogelijk is, wordt een tracheostomie (tracheotomie) uitgevoerd.

In de regel wordt de patiënt gedurende ongeveer twee dagen kunstmatig geventileerd. Hij wordt pas vrijgelaten nadat meer dan 24 uur zijn verstreken.

Epiglottitis: maatregelen tot de ambulance arriveert

In het geval van epiglottitis, totdat de ambulance arriveert, moet u de patiënt kalmeren, omdat onnodige opwinding de ademnood kan verergeren. Probeer nooit in de nek te kijken en de ramen te openen voor frisse lucht. Let op welke houding de getroffen persoon wil innemen.

Epiglottitis: preventie

Aangezien epiglottitis vaak wordt veroorzaakt door de bacterie Haemophilus influenzae, is het HiB-vaccin (Haemophilus influenzae type B) een effectieve bescherming tegen. Het vaccin is afkomstig van de Standing Vaccination Commission van het Robert Koch Institute (STIKO) voor zuigelingen vanaf de tweede levensmaand aanbevolen. Verdere vaccinaties vinden plaats in de derde, vierde en twaalfde levensmaand. Boosterdoses zijn niet nodig na volledige primaire immunisatie. Primaire immunisatie is belangrijk om voldoende vaccinbescherming te ontwikkelen om epiglottitis effectief te voorkomen.

Epiglottitis: ziekteverloop en prognose

Met tijdige therapie verbeteren de symptomen binnen een paar dagen en geneest de epiglottitis zonder gevolgschade. Als de epiglottitis te laat wordt herkend of wordt behandeld, kan dit een fatale afloop hebben.

Verstikking is de meest gevreesde complicatie van Epiglottitis. Daarom eindigt het vandaag in 10 tot 20 procent van de gevallen dodelijk.