Als u plotseling misselijkheid en vervolgens sterke diarree ervaart, is dit meestal een gastro-intestinale griep. De duur, intensiteit en infectiviteit van deze ziekte kan variëren, afhankelijk van welke ziekteverwekker erachter zit. Hier kunt u zien hoe lang een gastro-intestinale griep (gastro-enteritis) kan duren en hoe lang er een risico op infectie bestaat voor andere mensen.
Gastro-intestinale griep: incubatietijd
De incubatietijd beschrijft de duur tussen de infectie met een ziekte en het verschijnen van de eerste symptomen. Bij een gastro-intestinale griep is de incubatietijd meestal erg kort (een paar uur). Bij sommige ziekteverwekkers, maar het kunnen ook dagen of weken zijn. In de regel ligt de incubatietijd van het maagdarmkanaal tussen één en zeven dagen, maar voor elke ziekteverwekker is een andere periode typisch:
- Norovirus en rotavirus: tien tot 50 uur
- Salmonella: vijf tot 72 uur (afhankelijk van de hoeveelheid ingenomen salmonella)
- EHEC: meestal drie tot vier dagen
- Campylobacter: twee tot vijf dagen
- Shigella (bacteriële dysenterie): één tot vier dagen
- Entamoeba histolytica (amoebische dysenterie): één tot vier weken
- Voedselvergiftiging: één tot zes uur (Staphylococcus aureus), acht tot 16 uur (Clostridium perfringens)
Gastro-intestinale griep: duur van de symptomen
Het typische symptoom van gastro-intestinale griep is braken diarree. Braken begint meestal vóór diarree en stopt na één tot twee dagen. De diarree (diarree) is langer, meestal tussen ongeveer twee en tien dagen. Diarree die langer dan drie weken duurt, wordt chronische diarree genoemd. Het kan bijvoorbeeld voorkomen bij patiënten met immunodeficiëntie: de verminderde lichaamsafweer kan de duur van de gastro-enteritis aanzienlijk verlengen. Diarree die weken of zelfs maanden aanhoudt, is ook mogelijk met een gastro-intestinale infectie veroorzaakt door parasieten zoals amoeben en lamellen.
Hoe lang de symptomen aanhouden, hangt – evenals de incubatietijd – af van de respectieve ziekteverwekker. Wanneer salmonella de trigger is, duurt de gastro-intestinale infectie meestal slechts enkele dagen. Hoewel een typische virale gastro-intestinale griep vaak gewelddadig loopt, duurt het slechts een relatief korte tijd. Drie dagen na het begin van een noro- of rotavirusinfectie keert de spijsvertering meestal weer normaal. Iets langer wordt meestal veroorzaakt door Cambylobacter gastro-intestinale griep: de duur van de symptomen is meestal vier tot vijf dagen, maar soms tot twee weken.
Gastro-intestinale griep: hoe lang besmettelijk?
Als iemand eenmaal is geïnfecteerd met de pathogenen van een gastro-intestinale griep, is hij ook besmettelijk voor anderen. Dit betekent dat hij de ziekte zelfs vóór het begin van de eerste symptomen, dwz tijdens de incubatieperiode, kan overbrengen. Natuurlijk weten mensen met maaggriep in dit stadium niet dat ze al ziek zijn.
Zelfs nadat de tekenen van de ziekte verdwenen waren, scheiden de getroffen personen de oorzakelijke kiemen enige tijd uit met de ontlasting. Als gevolg hiervan is er nog steeds een risico op infectie voor een paar dagen, soms zelfs weken, nadat het herstel is gevoeld:
- Norovirussen zijn nog steeds meetbaar in de ontlasting een tot twee weken na herstel.
- EHEC kan worden bewezen voor maximaal drie weken
- Shigella en Campylobacter zelfs tot vier weken.
Hoewel ziekteverwekkers in de ontlasting aanwezig zijn, is besmetting mogelijk, maar de kans neemt af naarmate het onderwerp zich langer goed voelt. In de acute fase van gastro-intestinale influenza is het excitatieniveau in het lichaam het hoogst, en dus de hoeveelheid die in de ontlasting wordt uitgescheiden. Door te vechten door het immuunsysteem, worden de ziekteverwekkers gestaag minder en vermindert dus ook het risico op infectie.
Vooral met zeer besmettelijke middelen zoals norovirus, maar moet ten minste een paar dagen na herstel worden gerespecteerd, vooral op het gebied van hygiëne na elke spoeling. Dit vermindert niet alleen het risico om andere mensen te infecteren, maar ook om zichzelf opnieuw te infecteren.
Permanente afscheider in speciaal geval
Mensen die na meer dan tien weken bacteriën of virussen uitscheiden, ook al zijn er geen symptomen meer, worden als permanente uitwerpselen beschouwd. De getroffen mensen weten er vaak niets van en vormen daarom een permanent infectierisico voor andere mensen.Deze aandoening kan tijdelijk zijn (tijdelijke Dauerausscheider), maar kan ook levenslang blijven (permanente Dauerausscheider).
De kans om een permanente excretor te worden na een gastro-intestinale griep is echter laag. Bij sommige pathogenen is er echter altijd een zeker restrisico: bijvoorbeeld bij salmonellose wordt ongeveer één tot vier procent van de patiënten symptoomvrije permanente excretoren. Leeftijd lijkt een negatieve factor te zijn, dat wil zeggen dat oudere mensen vaker persistent zijn dan jongere. Als een therapie antibiotica in twijfel komen bij bacteriën.
Een bekende permanente separator in de geschiedenis van de geneeskunde was Mary Mallon. De Iers-Amerikaanse kok zou in het begin van de 20e eeuw meer dan 50 mensen met tyfus hebben besmet en werd daarom ook door de pers “Tyfus Mary” genoemd. Maar de meeste mensen delen dit lot niet met iemand Gastro-intestinale griep: duur De ziekte is meestal kort.