polyneuropathie

Polyneuropathie: kort overzicht

• Wat is polyneuropathie? Een groep ziekten waarbij meerdere of veel perifere zenuwen zijn beschadigd. Dit zijn de zenuwen buiten het centrale zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg). Polyneuropathie wordt ook “perifere polyneuropathie” of “perifere neuropathie” (PNP) genoemd.
• symptomen: afhankelijk van welke zenuwen zijn beschadigd. Het gaat vaak om misselijkheid, tintelingen, pijn en gevoelloosheid in de benen en / of armen, spierzwakte, spierspasmen en verlamming, aandoeningen van blaaslediging, constipatie of diarree, impotentie, enz.
• onderzoeken: lichamelijk onderzoek, elektroneurografie (ENG), electromyografie (EMG), bloedonderzoek etc.
• oorzaken: vooral diabetes (diabetes mellitus) en alcoholmisbruik. Andere oorzaken zijn andere verworven ziekten of vergiftiging. Zelden is een polyneuropathie genetisch bepaald. Soms kan er geen oorzaak worden gevonden.
• therapie: Indien mogelijk wordt de oorzaak geëlimineerd of behandeld. Bovendien kunnen de symptomen specifiek worden behandeld (pijnstillers, TENS, antidepressiva, anticonvulsiva, fysiotherapie, alternatieve baden, wraps, orthopedische hulpmiddelen, enz.)

Polyneuropathie: symptomen

In een polyneuropathie zijn perifere zenuwen beschadigd. Dit kunnen bijvoorbeeld zenuwen zijn die spiercontracties (motorische zenuwen) bevelen of de spijsvertering of ademhaling regelen (autonome zenuwen). Vaak worden ook zenuwen aangetast, die verantwoordelijk zijn voor het gevoelige gevoel van aanraking, temperatuur, druk en trillingen (gevoelige zenuwen).

Welk type polyneuropathiesymptomen bij een patiënt voorkomen, is dus afhankelijk van de beschadigde zenuwen. Dienovereenkomstig onderscheidt men motorische, autonome en gevoelige aandoeningen.

U kunt polyneuropathiesymptomen ook classificeren op basis van hun verdeling over het lichaam:

• De meeste polyneuropathiesymptomen beïnvloeden beide voeten of beide armen. Dat heet symmetrische polyneuropathie, Aan de andere kant, als de zenuwbeschadiging alleen aan één kant van het lichaam optreedt, is er een asymmetrische polyneuropathie voorheen.
• Als de zenuwbeschadiging vooral delen van het lichaam beïnvloedt die niet in de buurt van de romp zitten (zoals voeten, handen), is dit er een distale polyneuropathie). Veel zeldzamer, de ziekte strekt zich uit tot lichaamsdelen dicht bij het lichaam (proximale polyneuropathie).

Polyneuropathie Symptomen: gevoelige zenuwen

Zenuwen die van de huid naar de hersenen leiden, worden “gevoelig” genoemd. Ze informeren de hersenen bijvoorbeeld over aanraking, druk, temperatuur of pijnstimulatie of trillingen. Wanneer deze gevoeligheid wordt verstoord door een polyneuropathie, lijdt de waarneming bijvoorbeeld in de armen en benen. De tenen worden vaak eerst aangetast. Het gebeurt bijvoorbeeld Abnormale sensaties, tintelingen of prikken, brandende pijn.

verdoving zijn ook mogelijke symptomen van polyneuropathie. Als deze zich voordoen in de benen, hebben patiënten bijvoorbeeld Coördinatieproblemen tijdens het lopen.

Is dat Temperatuursensatie verstoord, kan het gemakkelijker zijn om verwondingen te krijgen. Patiënten met polyneuropathie realiseren zich bijvoorbeeld niet dat hun voetbad te heet is. Mensen met uitgesproken polyneuropathie kunnen ook Om pijn waar te nemen nam alleen maar af, Dit verhoogt ook het risico op letsel.

De meeste polyneuropathieën worden geassocieerd met gevoelige aandoeningen.

Polyneuropathie Symptomen: motorische zenuwen

Motorische zenuwen sturen commando’s van de hersenen naar de skeletspieren. De commando’s zorgen ervoor dat een spier samentrekt (contract). Bij motorische polyneuropathie zijn deze zenuwen beschadigd. Als gevolg hiervan, de betrokken Verlies spierkracht, In het ergste geval spierverlamming op. ook spierkrampen zijn mogelijk.

Over het algemeen degenereert het weefsel wanneer het onvoldoende of niet langdurig door de aanvoerende zenuwen wordt geactiveerd: het krimpt en krimpt. Dit gebeurt heel snel met de skeletspieren. Dus ook in ernstige gevallen een motorische polyneuropathie spieratrofie (Spieratrofie).

Polyneuropathie Symptomen: autonome zenuwen

Autonomische (vegetatieve) zenuwen regelen de functie van interne organen zoals het hart, de longen, maag, darmen, geslachtsorganen en blaas. Ze zijn niet onderworpen aan de wil. U kunt bijvoorbeeld niet bewust de hartspier samentrekken.

Als autonome zenuwen worden beschadigd, kan dit leiden tot ernstige of zelfs levensbedreigende symptomen. Bijvoorbeeld, als een polyneuropathie is beschadigd in de darmzenuwen diarree of constipatie optreden. Worden zenuwen aangetast, die de blaasfunctie reguleren, plassen, dus de Blaaslediging verstoord, Een zenuwbeschadiging in de longen kan dat apneu trigger. Autonomische polyneuropathie beïnvloedt zenuwen op het myocardium, wat gevaarlijk kan zijn aritmie resulteren.

Polyneuropathiesymptomen in één oogopslag

De volgende tabel toont belangrijke polyneuropathiesymptomen in één oogopslag:

Gevoelige symptomen	Motorische symptomen	Autonomische symptomen
Tintelingen, rennende mieren	spiertrekkingen	pupil aandoeningen
steek	spierkrampen	Waterretentie (oedeem)
Wazigheid en gevoelloosheid	spierzwakte	verzwering
Gevoel vast te zitten	spieratrofie	verminderd zweten
zwelling gevoelens		Tachycardie in vrede
Gevoel van onaangename druk		Maagverlamming (gastroparese)
Gevoel als watten		Diarree, constipatie
Loop onveiligheid (vooral in het donker)		gestoorde blaaslediging
gebrek aan temperatuursensatie		Impotentie (erectiestoornissen)
pijnloze wonden		Duizeligheid / flauwvallen bij het opstaan

Diabetische polyneuropathie: symptomen

Bij polyneuropathie als gevolg van diabetes (diabetes mellitus) ontwikkelen de symptomen zich kruipend. Allereerst worden de gevoelige zenuwvezels meestal beschadigd. De getroffen merken dan bijvoorbeeld op Gevoelloosheid of tintelingen in de benen, Velen voelen zich ook één brandende pijn in de voeten ( “Burning Feet Syndrome”).

Deze polyneuropathiesymptomen zijn aan vooral in rust of ’s nachtsmerkbaar. Sommige patiënten zeggen dat ze het gewicht en de aanraking van het dekbed nauwelijks kunnen verdragen.

Vaak wordt de pijn alleen verminderd door de diabetische polyneuropathie. Blijf dan kleine verwondingen blijven vaak onopgemerkt, Omdat in diabetes in veel gevallen de bloedsomloop wordt verstoord, dus dat kan slecht helende wonden voordoen. Dit gebeurt meestal op de voeten (diabetisch voetsyndroom). Het aangetaste weefsel kan zelfs afsterven (necrose). De meeste diabetici worden getroffen door polyneuropathie aan beide voeten of benen.

In het verdere verloop kan de polyneuropathie zich ook verspreiden naar autonome zenuwen. Mogelijke gevolgen zijn bijvoorbeeld dysfagie, overgeven en afwisselend diarree en constipatie, ook urine-incontinentie en erectiestoornissen (Mannen) kunnen symptomen van polyneuropathie blijken te zijn.

Alcoholische polyneuropathie: symptomen

Ook veel gebruikt is alcoholische polyneuropathie. Het vordert meestal langzaam. De meeste patiënten hebben Zenuwaandoeningen op de benenen bij beide (symmetrische polyneuropathie): er zijn bijvoorbeeld pijn, abnormaal gevoel, sensorische stoornissen, spierafbraak en ernstige spierzwakte (parese). De getroffenen kunnen bijvoorbeeld niet meer goed staan.

In ernstige gevallen ontwikkelen zich bijvoorbeeld symptomen van polyneuropathie in de ogen pupil aandoeningen en Verlamming van de oogspieren

In sommige gevallen kan alcoholische polyneuropathie symptomatisch zijn.

Polyneuropathie: oorzaken en risicofactoren

Artsen kennen nu meer dan 200 verschillende oorzaken van polyneuropathie. Meestal wordt zenuwbeschadiging veroorzaakt door de suikerziekte (Diabetische polyneuropathie) of door alcohol (Alcoholische polyneuropathie) geactiveerd.

Polyneuropathie bij diabetes

Diabetische polyneuropathie is de meest voorkomende vorm van polyneuropathie. Het kan voorkomen bij diabetes type 1 en type 2.

Naar schatting ontwikkelt één op de twee diabetici tijdens hun leven polyneuropathie. De beslissende factor is of en hoe goed de diabetes wordt behandeld: diabetici, wier bloedsuikerspiegel slecht is aangepast, namelijk, vooral in een vroeg stadium en vooral moeilijk om een ​​polyneuropathie te krijgen.

Door welke mechanismen een permanent verhoogde bloedsuikerspiegel de zenuwen beschadigt, is nog niet gedetailleerd opgehelderd.

• Enerzijds kunnen veel bloedsuikers de zenuwen direct beschadigen: deskundigen suggereren dat de suikermoleculen reactieve verbindingen vormen met verschillende eiwitten (eiwitten). Deze vallen de zenuwcellen aan en beschadigen ze na verloop van tijd onomkeerbaar.

• Aan de andere kant beschadigen veel bloedsuikers de kleine bloedvaten in het lichaam (microangiopathie). Dit kan ertoe leiden dat zenuwen niet langer voldoende zuurstof en voedingsstoffen krijgen. Dit lijdt onder hun functie. Na verloop van tijd kunnen de achtergestelde zenuwen zelfs sterven.

Deze zenuwbeschadiging is meestal verraderlijk bij diabetespatiënten. De symptomen van polyneuropathie beginnen daarom langzaam te verschijnen. Zenuwbeschadiging varieert ook met elke patiënt. Het type en de ernst van de symptomen kunnen daarom aanzienlijk variëren.

Polyneuropathie door alcohol

De tweede meest voorkomende oorzaak van polyneuropathie is alcohol, chronisch alcoholmisbruik. Nogmaals, de exacte mechanismen die tot zenuwbeschadiging leiden, zijn nog niet volledig begrepen. Onderzoek suggereert echter dat alcohol de zenuwen rechtstreeks kan aanvallen. Dit mechanisme wordt beschouwd als de belangrijkste oorzaak van zenuwbeschadiging bij alcoholisten.

Tot overmaat van ramp kan een tweede factor worden toegevoegd: alcoholisme wordt vaak geassocieerd met ondervoeding. Veel alcoholisten voeden zich slecht en eenzijdig. Dit kan leiden tot een tekort aan vitamine B12. Deze vitamine is erg belangrijk voor de functie van het zenuwstelsel. Een vitamine B12-tekort kan dus ook de zenuwaandoeningen bij alcoholisten bevorderen. Zelfs als het alleen wordt ingenomen, kan het een polyneuropathie veroorzaken.

Andere polyneuropathie veroorzaakt

Andere mogelijke oorzaken van polyneuropathie zijn onder meer:

• Vitamine B12-tekort (bij veganisten of na een maagoperatie)
• nierziekte
• leverziekte
• Aandoeningen van de schildklierfunctie (onder- en overfunctie)
• jicht
• Vergif (zoals arseen, lood) en medicijnen (vooral medicijnen tegen kanker)
• sommige infecties met bacteriën of virussen (ziekte van Lyme, difterie, klierkoorts, gordelroos, herpes simplex-infecties, HIV enz.)
• Guillain-Barré-syndroom (een auto-immuunziekte)
• Kanker (polyneuropathie kan hier het eerste teken zijn)

De meeste polyneuropathieën worden veroorzaakt door dergelijke ziekten of intoxicaties. Zelden is een zenuwbeschadiging genetisch geconditioneerd, Er zijn dus verschillende aangeboren ziekten die gepaard gaan met een polyneuropathie. Deze omvatten bijvoorbeeld de HMSN (erfelijke motorgevoelige neuropathie), waarvan er verschillende subvormen zijn.

Bij ongeveer 20 procent van alle patiënten blijft de Oorzaak van polyneuropathie onverklaard.

Als zenuwmiddelen zoals alcohol, zware metalen of medicijnen de zenuwen beschadigen, is dit een “toxische polyneuropathie”.

Welk deel van de zenuwcellen is beschadigd?

Elke zenuwcel bestaat uit een cellichaam en een zenuwproces (axon). Het axon kan maximaal een meter lang zijn. U kunt zich de zenuwprocessen voorstellen zoals kabels. Het lichaam beschermt zijn “zenuwkabels” met een isolerende laag die de myeline-omhulling of medullaire omhulling wordt genoemd, die naast zijn beschermende functie een andere functie heeft: het versnelt de overdracht van de elektrische zenuwsignalen.

Afhankelijk van welk deel van een zenuwcel is beschadigd, wordt een onderscheid gemaakt tussen demyeliniserende en axonale polyneuropathie:

de demyeliniserende polyneuropathie wordt gekenmerkt door het verval van de beschermende medulla-laag (myeline-laag). Als het axon zelf wordt beïnvloed, is het een axonale polyneuropathie, Vormen kunnen ook worden gecombineerd. Dan worden omhulsels en axonen even beschadigd.

Polyneuropathie: onderzoeken en diagnose

Als u symptomen van polyneuropathie opmerkt, moet u onmiddellijk een arts raadplegen. Als de zenuwbeschadiging vroeg wordt ontdekt en de oorzaak wordt behandeld, heeft dit een positief effect op het polyneuropathie-verloop.

Arts-patiënt gesprek

De arts zal eerst gedetailleerd met u praten om uw medische geschiedenis te maken (anamnese). Hij beschrijft de symptomen in detail en vraagt ​​hoe lang ze hebben geduurd. Hij informeert ook over mogelijke voor- of onderliggende ziekten (zoals diabetes, nierziekte, hypofunctie van de schildklier, enz.). Vertel de arts ook over alle medicijnen die ze gebruiken en eventuele toxines waaraan ze op de werkplek kunnen worden blootgesteld.

Belangrijke informatie voor de verduidelijking van polyneuropathie is ook informatie over drugs- en alcoholgebruik. Als u vragen heeft, moet u uw arts openhartig en eerlijk beantwoorden. Alleen dan kan hij de juiste oorzaak voor de zenuwaandoeningen vinden.

Onderzoeken en tests

Na het gesprek zal de arts u fysiek onderzoeken. De arts test bijvoorbeeld uw reflexen (zoals de achillespeesreflex). Hij controleert ook of uw leerlingen goed reageren op invallend licht. Ook op mogelijke misvormingen van het skelet (misvormingen) let de arts op. Klauwtenen en holle voet kunnen bijvoorbeeld een indicatie zijn dat de polyneuropathie erfelijk is.

Bovendien volgen nader onderzoek. Sommige hiervan worden op elke patiënt uitgevoerd, andere alleen in bepaalde gevallen:

Bij de Elektro-neurografie (ENG) de zenuwgeleidingssnelheid wordt gemeten. De arts gebruikt een kleine elektronische impuls in ten minste twee verschillende delen van de zenuw. Vervolgens meet hij de tijd tot reactie (samentrekking) van de bijbehorende spier. In polyneuropathie wordt deze zenuwgeleidingssnelheid meestal verminderd.

Bij de Electromyografie (EMG) de elektrische spieractiviteit wordt gecontroleerd. Bij motorische stoornissen zoals spierzwakte of spierverlamming kan men er dus achter komen of het probleem de spier zelf is of de zenuwen die hem leveren. Als het EMG aantoont dat de zenuwfunctie is verstoord, duidt dit op een polyneuropathie.

Bij de kwantitatief sensorisch onderzoek De arts zal controleren hoe een zenuw reageert op bepaalde stimuli zoals druk of temperatuur. Dit kan worden gebruikt om te bepalen of de gevoeligheid van de zenuw is aangetast – zoals in polyneuropathie. Op deze manier kan een zenuwbeschadiging goed worden gedetecteerd. Het onderzoek kost veel tijd. Bovendien moet de patiënt zich goed concentreren en samenwerken. Daarom wordt de methode niet routinematig gebruikt om een ​​polyneuropathie te verduidelijken.

een Elektrocardiografie (ECG) kan informatie geven over of de autonome zenuwvezels van het hart beschadigd zijn.

door middel van Echografie van de blaas De arts kan bepalen of er na het plassen nog urine in de blaas zit. Als dit het geval is, is het legen van de blaas waarschijnlijk verstoord. Dit gebeurt heel vaak in autonome polyneuropathie.

Bij één zenuwbiopsie Een klein monster van het zenuwweefsel wordt via een kleine huidincisie genomen. Het weefselmonster wordt vervolgens diagnostisch onder de microscoop onderzocht. Dit onderzoek wordt echter alleen in zeer specifieke gevallen uitgevoerd. Het kan bijvoorbeeld nodig zijn bij diabetici waarbij alleen zenuwen aan één kant van het lichaam zijn beschadigd (asymmetrische diabetische polyneuropathie). Zelfs als de arts melaatsheid vermoedt als oorzaak van zenuwbeschadiging, kan hij een zenuwbiopsie uitvoeren.

Ook wordt slechts in geselecteerde gevallen één huidbiopsie uitgevoerd. Een klein stukje huid wordt uitgestanst (bijvoorbeeld op het onderbeen) en in detail onderzocht.

bloedonderzoek Ze dienen vooral om veel voorkomende en behandelbare oorzaken van zenuwbeschadiging op te sporen. Zeldzame oorzaken kunnen ook worden gedetecteerd op basis van bepaalde laboratoriumwaarden als ze worden vermoed. Enkele voorbeelden van laboratoriumtests voor polyneuropathie:

• Verhoogde ontstekingsniveaus (zoals CRP, witte bloedcellen, enz.) Kunnen wijzen op een ontstekingsoorzaak van zenuwbeschadiging.
• Een orale glucosetolerantietest (oGTT) geeft aan hoe goed het lichaam suiker kan verwerken. Opvallende testresultaten kunnen wijzen op niet-gedetecteerde diabetes (of een voorloper daarvan). Ook is de nuchtere bloedsuiker erg zinvol.
• In het geval van een bekende diabetes mellitus is de HbA1c-waarde (“langdurige bloedsuiker”) bijzonder belangrijk: deze geeft aan hoe goed de diabetes in de afgelopen maanden is aangepast.
• De vitamine B12-status wordt gemeten om te zien of er een tekort is.
• Als de lever- of nierwaarden niet normaal zijn, kan polyneuropathie worden veroorzaakt door lever- of nierziekte. Leverbeschadiging kan ook worden veroorzaakt door alcoholmisbruik.
• Als wordt vermoed dat een bepaalde infectieziekte polyneuropathie veroorzaakt, zijn speciale bloedtesten nuttig. Een vermoedelijke ziekte van Lyme kan bijvoorbeeld worden opgehelderd door te zoeken naar antilichamen tegen Borrelia in het bloed van de patiënt.

een genetisch onderzoek wordt aangegeven als er meerdere gevallen van polyneuropathie in een gezin zijn. Dan wordt vermoed dat het een erfelijke zenuwschade is.

Hetzelfde geldt als de patiënt bepaalde afwijkingen van de voet heeft (klauwteen, holle voet) of andere skeletafwijkingen (zoals scoliose). Ze zijn typisch voor een erfelijke polyneuropathie. De arts kan vervolgens het genetische materiaal van de patiënt laten onderzoeken op overeenkomstige veranderingen (mutaties).

Polyneuropathie: behandeling

Effectieve polyneuropathietherapie omvat het elimineren of behandelen van de oorzaak van de aandoening, indien mogelijk. Dit wordt er een genoemd causale of causale therapie, Alcoholisten moeten bijvoorbeeld een opname maken. Bij diabetespatiënten moet de bloedsuikerspiegel strak zijn. Als een vitamine B12-tekort is gevonden, moet men een evenwichtiger dieet eten en het tekort in evenwicht brengen met een vitaminesupplement. Als toxines of medicijnen de oorzaak zijn van polyneuropathie, moeten ze zoveel mogelijk worden vermeden.

Veel symptomen van polyneuropathie kunnen ook specifiek worden behandeld. deze symptomatische therapie kan een causale therapie aanvullen, als dat mogelijk is. De volgende therapeutische maatregelen worden bijvoorbeeld gebruikt:

pijnbestrijding

Bij veel polyneuropathiepatiënten veroorzaakt zenuwbeschadiging brandende pijn. Deze kunnen worden verlicht met een pijntherapie. Vaak beveelt de arts aan pijnstiller zoals ASA (acetylsalicylzuur) of paracetamol. Hij zal een individueel geschikte dosering voor elke patiënt selecteren.

Voor zeer ernstige zenuwpijn kan hij ook zo worden genoemd opioïden voorschrijven. Dit zijn zeer sterke pijnstillers, maar ze hebben twee nadelen: ten eerste kunnen hun effecten na verloop van tijd afnemen. Om de pijn te verlichten, zijn steeds hogere doseringen nodig. Anderzijds kunnen opioïden u afhankelijk maken. Uw aanvraag moet daarom zorgvuldig worden gecontroleerd door de arts.

Voor zeer persistente polyneuropathiepijn kan het nuttig zijn dat de patiënt door een pijntherapeut wordt behandeld. Dit is gespecialiseerd in de behandeling van chronische pijn.

In geval van zenuwpijn kan dat ook anticonvulsiva (anti-epileptica) helpen, bijvoorbeeld gabapentine of pregabaline. Ze zorgen ervoor dat de zenuwcellen minder prikkelbaar zijn. De pijn in de zenuwen neemt af. De therapie met krampen is “ingeslopen”, dat wil zeggen: het begint met een lage dosis, die vervolgens langzaam wordt verhoogd tot het gewenste effect. Dit voorkomt bijwerkingen. Bovendien zal de arts tijdens de behandeling regelmatig het bloed van de patiënt onderzoeken. Omdat anti-epileptica bepaalde bloedspiegels kunnen veranderen.

In de context van pijntherapie komen vaak ook stemmingsverbeterende middelen (antidepressiva) zoals amitriptyline gebruikt. Ze remmen de overdracht van pijnsignalen in het ruggenmerg. De pijn zal niet van de patiënt worden weggenomen, maar ze zullen draaglijk zijn. Net als bij de krampstillers, wordt het ook aanbevolen om de therapie met antidepressiva in te sluipen (aanvankelijk lage dosis, daarna incrementele dosis). Dit vermindert het risico op bijwerkingen zoals lage bloeddruk, hartritmestoornissen of urinewegproblemen.

Sommige polyneuropathiepatiënten met zenuwpijn hebben baat bij de zogenaamde TENS (Transcutane elektrische zenuwstimulatie), ook wel stimulatiestroomtherapie genoemd. Een elektrode wordt op het pijnlijke huidgebied geplaatst. Het is verbonden met een klein draagbaar apparaat. Indien nodig kan de patiënt met een druk op de knop zachte elektrische impulsen via de elektrode in het huidgebied afgeven. Dat kan de pijn verzachten.

Hoe dat mogelijk is, weet je niet precies. Maar er zijn verschillende theorieën. Sommige experts vermoeden bijvoorbeeld dat de elektrische impulsen lichaamseigen pijnstillende boodschappers (endorfines) vrijgeven.

De effectiviteit van TENS bij zenuwpijn is niet wetenschappelijk bewezen.

Fysiotherapie

Vooral bij gevoelige en motorische aandoeningen van een polyneuropathie kunnen fysieke therapieën helpen. Deze omvatten bijvoorbeeld fysiotherapie, afwisselend baden, elektrische behandeling van verlamde spieren en warme en koude wraps. Deze procedures kunnen onder andere de bloedcirculatie verhogen en verzwakte spieren versterken. Bovendien helpt fysiotherapie patiënten met polyneuropathie mobiel te houden ondanks pijn en andere invaliderende aandoeningen.

Verdere therapiemaatregelen

Afhankelijk van de aard en de omvang van de symptomen, kunnen verdere therapeutische maatregelen worden overwogen. Enkele voorbeelden:

Met frequente kuitkrampen Polyneuropathiepatiënten kunnen proberen magnesium in te nemen. Misschien helpt het actieve ingrediënt kinine ook.

Hebben polyneuropathiepatiënten veel Problemen tijdens het lopen, orthopedische hulpmiddelen zijn nuttig. Als bijvoorbeeld de zogenaamde peroneuszenuw in het been is beschadigd, kan de getroffen persoon de voet nauwelijks of helemaal niet optillen. Dan helpt een speciale rail of een speciale schoen / laars.

Lost polyneuropathie op Opgeblazen gevoel, misselijkheid en braken Patiënten moeten hun eetgewoonten veranderen: beter dan een paar grote maaltijden zijn dan enkele kleine maaltijden die gedurende de dag worden geconsumeerd. Bovendien kunnen misselijkheid en braken worden verlicht met geneesmiddelen op recept (metoclopramide of domperidon).

bij constipatie Patiënten moeten veel drinken, vezelrijk voedsel eten en regelmatig sporten. Tegen acuut diarree Bij polyneuropathie kan de arts een medicijn voorschrijven (zoals loperamide).

Autonomische aandoeningen in polyneuropathieën zijn bijvoorbeeld Problemen met de bloedsomloop bij het opstaan Liggen of zitten (orthostatische hypotensie): de getroffenen worden duizelig met een plotselinge bloeddrukdaling of kunnen zelfs flauwvallen. Uit voorzorg moeten patiënten altijd langzaam opstaan. Bovendien kunnen steunkousen helpen: ze voorkomen het doorzakken van het bloed bij het opstaan ​​in de benen en veroorzaken dus de bloedsomloop. Regelmatige spiertraining is ook nuttig. Indien nodig kan de arts ook medicijnen voor lage bloeddruk voorschrijven.

Als polyneuropathie een incontinentie Patiënten moeten regelmatig naar het toilet gaan (bijvoorbeeld om de drie uur) – zelfs als er geen urgentie is. Dan kan teveel resterende urine zich niet ophopen in de blaas. Dat bevordert een blaasontsteking.

een impotentie (Erectiestoornissen) kunnen worden veroorzaakt door de polyneuropathie zelf, evenals medicijnen zoals antidepressiva. In het tweede geval moeten patiënten met de arts bespreken of de medicatie mag worden stopgezet. Als dit niet mogelijk is of de impotentie daarna aanhoudt, kunnen getroffen mannen een vacuümpomp gebruiken. Misschien kan de arts ook een seksuele versterker voorschrijven (Sildenafil enz.).

Polyneuropathie: beloop en prognose

Het polyneuropathie-verloop kan positief worden beïnvloed door de trigger te elimineren of te behandelen (indien mogelijk). Verschillende therapieën kunnen ook de symptomen verlichten. Niettemin vragen veel patiënten zich af: is polyneuropathie te genezen?

Kortom, hoe eerder de zenuwbeschadiging wordt gedetecteerd en behandeld, hoe beter de prognose. Helaas is polyneuropathie vaak langdurig symptoomloos of worden de eerste milde symptomen niet serieus genomen. Op het moment van diagnose is de ziekte al ver gevorderd. Vaak is er dan al sprake van onomkeerbare (onomkeerbare) zenuwbeschadiging door de polyneuropathie. Genezing is dan niet meer volledig mogelijk. Met de juiste behandeling worden echter pogingen ondernomen om schade door de zenuw verder te bevorderen polyneuropathie voorkomen en verbeteren van bestaande symptomen.

Verdere informatie:

Boeken:

• Zo behandel je polyneuropathie – holistisch en effectief: de eerste gemakkelijk te begrijpen gids voor de getroffenen (Sigrid Nesterenko, Rainer Bloch, 2017)
• Polyneuropathie: pijnlijke zenuwpijn overwinnen (Udo Zifko, 2017, Springer)
• Gids voor polyneuropathie en rusteloze benen: leven met gevoelloze voeten, pijnlijke en rusteloze benen (Christian Schmincke, 2017, Springer)

richtlijnen:

• Richtlijn “Diagnose van polyneuropathieën” van de Duitse Vereniging voor Neurologie (vanaf 2012)