achillodynie

Achillodynia: beschrijving

De Achillodynie (“dynia” = pijn) beschrijft een pijnlijke aandoening van de achillespees, die meestal optreedt na een ongewoon zware belasting. De klachten verdwijnen meestal al na een paar dagen van bescherming alleen. Ze kunnen echter na elk gebruik weer op elk moment voorkomen. Achillodynie is niet het gevolg van een acuut letsel aan de achillespees, maar Resultaat van vele jaren van defecten of overbelasting, In de loop van een paar jaar raakt de achillespees geleidelijk structureel beschadigd (“degeneratieve veranderingen”).

Achillodynia is een van de meest voorkomende sportblessures en treft vooral professionele atleten. Amateuratleten kunnen er ook last van hebben. Vooral sporten met hoge loop- en springbelasting zijn typische triggers voor achillodynie. Artsen gaan ervan uit dat ongeveer tien procent van alle joggers deze staat van pijn kennen. Over het algemeen lijden meer mannen dan vrouwen aan de achillespees. In ongeveer 40 procent van de gevallen hebben de getroffenen een bilaterale achillodynie. Het voorkomen van de ziekte zonder fysieke stress is uiterst zeldzaam.

Meestal begint de Achillodynie rond de leeftijd van 30 jaar. Patiënten sporten gemiddeld twaalf jaar. Het wordt gemeld in gevallen waarin de Achillodynie al na vier jaar trainingstijd plaatsvond. Andere patiënten worden pas 20 jaar na het begin van de training ziek.

Anatomie en fysiologie van de achillespees

De achillespees is de dikste en sterkste pees van het menselijk lichaam. Het is de gemeenschappelijke pees van de driekoppige kuitspier (Musculus triceps surae), die hecht aan het hielbeen. De achillespees brengt de kracht van de kuitspier over op de voet. Als de kuitspier samentrekt (spiercontractie), wordt de voet op de tenen verlaagd. Dit is bijvoorbeeld nodig tijdens het tenen, tijdens het rennen of springen. In Achillodynie zijn deze bewegingen vaak moeilijk of pijnlijk. Ook zijn bewegingen waarbij de achillespees passief wordt uitgerekt, zoals het optillen van de tenen bij het bergop gaan, pijnlijk.

De achillespees is bestand tegen hoge belastingen. Niettemin wordt ze ook vaak getroffen door verwondingen. De bloedtoevoer is slecht in sommige delen van de achillespees, daarom geneest schade aan de achillespees niet altijd volledig. Na een paar jaar kan achillodynie of een traan van de achillespees optreden.

Achillodynia: symptomen

De Achillodynie manifesteert zich door lastafhankelijke pijn van de achillespees. Wanneer het pijn doet, hangt af van de omvang van de verwonding: in een vroeg stadium van de Achillodynie klagen patiënten alleen na een ongewoon zwaar gebruik van pijn. De meeste pijn treedt ongeveer een dag na de belasting op en verdwijnt de volgende dagen vanzelf.

Andere typische pijntjes en kwalen in Achillodynia:

• De pijn kan zowel optreden tijdens actieve beweging van de voet (teen tot teen) als tijdens passief strekken van de achillespees (gehakt).
• De achillespees doet pijn wanneer erop wordt gedrukt en is mogelijk al verdikt.
• De huid boven de pees kan rood en oververhit zijn als gevolg van de ontstekingsirritatie.
• Zwelling in het gebied van de achillespees is mogelijk.
• In sommige gevallen knarst de achillespees hoorbaar wanneer de voet wordt bewogen (crepitatie teken).
• De klachten zijn voornamelijk eenzijdig. Beide kanten kunnen echter tegelijkertijd worden beïnvloed.

Geavanceerde Achillodynia
Naarmate achillodynie vordert, is de pijn al merkbaar tijdens of vlak na een matige spanning. De achillespees is nu enigszins verdikt als reactie op de voortdurende overbelasting. Hoewel de pijn verdwijnt, als je jezelf spaart, maar ze komen terug wanneer ze opnieuw benadrukken. Sommige patiënten klagen vooral tijdens het opwarmen van pijn. Vaak is in dit stadium het lijden al groot, omdat sportieve activiteiten alleen mogelijk zijn bij pijn.

In het geval van geavanceerde achillodynie is de structurele schade aan de achillespees zo groot dat deze een permanente pijn in de rug kan ontwikkelen. In dit stadium zijn dagelijkse stress zoals wandelen erg pijnlijk. De kwaliteit van leven is vaak ernstig beperkt. Volledige regeneratie van de ernstig beschadigde pees is in dit stadium nauwelijks mogelijk.

Achillodynia: oorzaken en risicofactoren

De Achillodynie ontstaat voornamelijk door een Fehlbelastung of overbelasting van de achillespees tijdens het sporten. Dit is vaak het geval bij professionele atleten, maar ook recreatieve atleten kunnen worden getroffen, vooral hardlopers. Maar ook voetbal- en tennisspelers, triatleten of balletdansers hebben meer problemen met achillodynie. Omdat vooral snel lopende en springende bewegingen leiden tot een toenemende slijtage van de achillespees. Artsen noemen deze slijtage een “degeneratieve verandering”. Het ontstaat voornamelijk in het onderste deel van de achillespees in de buurt van het inbrengen van de pees op de hiel. Daar is de bloedtoevoer naar de achillespees meestal slecht, waardoor wonden niet zo goed genezen.

Blootstelling aan de achillespees veroorzaakt constant kleine schade (microtrauma) in de pees. Regelmatige overstressing van de pees creëert een mismatch tussen de vele kleine microtrauma’s enerzijds en het beperkte vermogen van de achillespees om te regenereren anderzijds. Het is echter heel anders hoe snel een achillodynie zich in een individueel geval ontwikkelt. Dit wordt beïnvloed door verschillende factoren:

Externe factoren

• Training State: Hoe slechter de algemene fysieke trainingstoestand, hoe minder stresserend de pezen van het lichaam in het algemeen zijn.
• Type lading: Vooral rennen en springen veroorzaken schade aan de achillespees.
• Frequentie en duur van de lading
• Intensiteit van de lading
• Regeneratie breaks: Atleten die niet voldoende regenereren, hebben een hoger risico op degeneratieve veranderingen aan de achillespees.
• Verkeerd schoeisel tijdens het sporten: Ongeschikt schoeisel kan leiden tot een slechte voetbelasting, waardoor de achillespees overmatig wordt belast.
• Verkeerde schoenen in het dagelijks leven: Als vrouwen lange tijd hoge hakken dragen, kan de achillespees verkorten en achillodynie veroorzaken.
• Cortison therapie: Cortison kan het bindweefsel en dus de pezen beschadigen.

Interne factoren

• leeftijd: Hoe ouder een persoon is, des te lager is meestal het vermogen om te regenereren.
• gewicht: Obesitas leidt tot een permanente overbelasting van alle pezen en gewrichten in het lichaam.
• voetvervormingen: Een Senkfuß of een ligamentaire zwakte in de bovenste enkel beklemtoont de achillespees overmatig.
• Stofwisselingsziekten: Hoge urinezuur- en lipidenwaarden in het bloed kunnen pezen, zoals jicht, beschadigen.

Achillodynia: onderzoeken en diagnose

De juiste contactpersoon voor vermoedelijke achillodynie is een specialist in orthopedie. Op afspraak van de arts zal de arts u eerst vragen stellen over de huidige klachten en mogelijke eerdere ziekten of operaties (anamnese). Dit kunnen bijvoorbeeld zijn:

• Waar is precies de pijn?
• Wanneer zal de pijn optreden?
• Is er iets dat de pijn verlicht?
• Hoe vaak sport je?
• Welke sport beoefen je?

Bovendien wordt u fysiek onderzocht. Om een ​​Achillodynie te kunnen bepalen, moet je op de buik gaan liggen. Vervolgens neemt de arts uw achillespees tussen twee vingers. Deze “tanggreep” kan mensen met achillodynie pijn doen. Bovendien voelt de arts of de achillespees verdikt of gezwollen is. Bovendien zal de arts zijn voet bewegen en u vragen indien nodig om op uw tenen te lopen en te schoffelen. Om de Achillodynie te onderscheiden van andere ziekten van de achillespees, zijn meestal meer beeldvormingsstudies nodig.

Verder onderzoek

Gedeeltelijke scheuring van de achillespees, ontsteking van de peesmantel of hielspoor kan vergelijkbaar ongemak veroorzaken en moet worden onderscheiden van achillodynie. Dit is mogelijk met beeldvormingstechnieken zoals beeldvorming met magnetische resonantie (MRI, “nucleaire spin”), echografie en mogelijk röntgenstralen. Een MRI is tegenwoordig de eerste keuze. In het bijzonder kunnen diepe lagen van de achillespees worden getoond, die vaak worden aangetast in de Achillodynie. De echografie wordt gebruikt om een ​​peesscheur uit te sluiten en wordt vaak gebruikt om het verloop van de ziekte te documenteren. De röntgenfoto toont mogelijke verkalkingen van de achillespees en botachtige verwondingen van de voet.

Achillodynia: behandeling

Achillodynia-therapie is meestal puur conservatief, niet chirurgisch. Alleen als deze Achillodynie-behandeling niet slaagt, is een operatie in zeldzame gevallen noodzakelijk.

Bij de conservatieve achillodynietherapie de verlichting van de achillespees is vooral bij acute klachten op de voorgrond. Om dit te doen, moet u eerst de activerende belasting blootleggen (bijvoorbeeld joggen) en de voet zo goed mogelijk beschermen. Hij kan alleen volledig worden hersteld als de pijn volledig is verdwenen. Bovendien zal zijn pijnstiller zoals paracetamol, ibuprofen of diclofenac. Als de pijn direct na het sporten optreedt, helpt het om de achillespees te koelen. Als de ziekte na enkele dagen volledig is verdwenen, moet de pees worden verwarmd om het genezingsproces te bevorderen. Evenzo helpen speciale inzetstukken voor schoeisel bij achillodynie. Oefeningen die je leert in fysiotherapie laten je zien hoe je je voet op de juiste manier recht kunt zetten. Er is ook de mogelijkheid om kinesiologische tapes te installeren. Sommige artsen raden ook aan om stoffen zoals glucose of “Actovegin” in de pees te injecteren om de wondgenezing te versnellen. De effectiviteit van deze spuiten is echter niet wetenschappelijk bewezen.

Bij één chirurgische achillodynie behandeling ofwel is de peeshuid (peritendinum) gesplitst of worden delen van het veranderde weefsel verwijderd (debridement). Chirurgie is alleen nuttig als een maatregel als conservatieve therapie al lang niet meer toeslaat. De patiënt moet zich ervan bewust zijn dat de symptomen van achillodynie kunnen aanhouden, zelfs na een operatie. Bovendien houdt chirurgische behandeling het risico van littekens in de pees in, wat ook pijn kan veroorzaken. Indien nodig kan de pees na de operatie gemakkelijker scheuren.

Achillodynia: ziekteverloop en prognose

Sport is over het algemeen de belangrijkste risicofactor voor de ontwikkeling van achillodynie. Achillodynie is echter niet noodzakelijk het resultaat van enige fysieke activiteit. Betrokken partijen hoeven daarom niet per se zonder sport te doen. De manier waarop het wordt gebruikt, heeft een grote invloed op het ziekteproces en de prognose van de ziekte.

In principe moet elke atleet voorzichtig genoeg zijn rustpauzes tussen de individuele trainingssessies. Het is ook belangrijk dat u de last voelt opwarmt en let tijdens het sporten op het lichaam niet te overbelasten, Deze drie eenvoudige basisregels kunnen al helpen om schade aan de achillespees te minimaliseren en regeneratie te bevorderen.

Bovendien, tijdens de training en ook in het dagelijks leven op de juiste schoenen gerespecteerd worden. Vraag advies aan een orthopedisch schoenmaker in een gespecialiseerde winkel en met voetafwijkingen. Vrouwen moeten oppassen dat ze niet te vaak of te lang hoge hakken dragen. Dit kan leiden tot peesverkorting en vervolgens tot achillodynie zonder lichamelijke activiteit. Vooral wanneer de dames beginnen te joggen en dagelijks hoge hakken gaan dragen, hebben ze een aanzienlijk hoger risico op het ontwikkelen van achillodynie.

Achillodynia verdwijnt vaak wanneer de lading wordt verwijderd. Als je de achillespees de tijd geeft om te ontspannen en consequent de triggerende sport of het verkeerde schoeisel weglaat totdat deze volledig pijnvrij is, kun je vrijheid van pijn bereiken. De achillespees kan echter soms zo beschadigd zijn bij geavanceerde achillodynie dat aanhoudende pijn tijdens inspanning of in rust. Als patiënten hun klachten in een vroeg stadium serieus nemen en de bovenstaande tips volgen, kan dat achillodynie voorkomen in veel gevallen.