longembolie

Longembolie: kort overzicht

• symptomen: Kortademigheid, pijn op de borst, angst en rusteloosheid, (hoesten) hoesten, duizeligheid of flauwvallen
• behandeling: Stabiliseren van ademhaling en circulatie, toedienen van zuurstof en pijn / bloedverdunnende middelen (oplossing van trombus), indien nodig, kathetertherapie, zelden chirurgie
• preventie: Sporten, stoppen met roken, compressiekousen, enz.
• Risicofactoren: u. a. Roken, babypil, hart- en longaandoeningen, oudere leeftijd, langdurig beperkt zitten, obesitas, chirurgie, bedrust
• onderzoek: Bloedonderzoek, ECG, echografie, computertomografie (CT), scintigrafie
• voorspelling: hoog risico op overlijden in de eerste twee uur na het begin van de symptomen; verbeterde prognose met snelle behandeling

Longembolie: symptomen

Het type en de ernst van longembolie symptomen zijn afhankelijk van de grootte van het zieke longgebied. Zeer kleine longembolieën veroorzaken soms geen ongemak. Meestal komt het naar rechts plotseling optreden van ademnooddie van pijn op de borst wordt vergezeld. Een uitgesproken longembolie kan zelfs leiden tot een instorting van de bloedsomloop en in het ergste geval tot de dood.

Klassieke symptomen van longembolie

Afhankelijk van de grootte van het verstopte bloedvat van de long, verschijnen de volgende longembolie-symptomen:

• Kortademigheid en / of versnelde ademhaling
• Hartritmestoornissen (tachycardie, hartstotteren)
• Pijn op de borst (kan uitstralen naar de buik of schouder)
• Angst en rusteloosheid
• Ophoesten en / of bloed ophoesten
• Rammelaar klinkt bij het ademen
• zweten
• Duizeligheid of flauwvallen

Als zeer grote bloedvaten worden aangetast door de embolie of een groot deel van de long niet meer van bloed wordt voorzien, komt het zeer snel Instorting van de bloedsomloop in de vorm van een schok, Tegelijkertijd is de bloeddruk erg laag. Het hart probeert nog steeds voldoende bloed in alle organen van het lichaam te pompen en klopt daarom sneller. Handen, armen, voeten en benen zijn koelomdat ze het minst doorbloed zijn. Soms worden ze zuur Lippen blauwachtigomdat ze te weinig zuurstof krijgen. Vaak zijn de patiënten, als ze nog bij bewustzijn zijn, erg rusteloos en / of hebben grote angst.

Als een groot longgebied wordt aangetast, wordt dit ook een fulminante longembolie genoemd.

Voorbode van een longembolie

Voordat een bloedstolsel een longslagader verstopt, kunnen kleine delen ervan loskomen en in kleinere longvaten migreren. Deze kleine emboli kunnen al symptomen hebben zoals pijn op de borsteen fluitende ademhaling, hoesten of machteloosheid veroorzaken. Als de behandeling snel wordt gegeven, is het vaak mogelijk om een ​​grotere en gevaarlijkere longembolie te voorkomen.

De klachten moeten daarom serieus worden genomen. Dit is vooral het geval bij ademnood en pijn op de borst, al dan niet tegelijkertijd veneuze trombose aanwezig. Delen van het bloedstolsel in diepe beenaders kunnen door het bloed worden weggevoerd en in de longen worden gewassen. Dan dreigt een longembolie. Bij trombose van de beenader is het aangedane been vaak pijnlijk gezwollen, roodachtig en warmer dan het andere been. Als de patiënt voorheen niet zoals gewoonlijk mobiel was en misschien zelfs bedlegerig, is een rood been al een trombose-alarm. Omdat patiënten meestal niet actief zijn na een operatie, is het risico op longembolie hier bijzonder hoog. Omdat zonder beweging de aderen moeilijker zijn om de bloedstroom in beweging te houden. Dan vormen zich gemakkelijk bloedstolsels.

Inactiviteit en / of immobilisatie van een ledemaat vertraagt ​​de bloedstroom. Als gevolg hiervan neemt het risico toe dat een bloedstolsel wordt aangemaakt en een longembolie wordt geactiveerd!

Complicaties van longembolie

Hoe groter het geblokkeerde bloedvat, hoe zwaarder de gevolgen. Ze kunnen zelfs levensbedreigend worden voor de patiënt. De volgende tabel geeft een overzicht van mogelijke episodes van longembolie en hun belangrijkste symptomen.

Complicatie van longembolie	symptomen
pleurale ontsteking	ademafhankelijke pijn op de borst
Invoer van weefselwater tussen de twee pulmonale bladeren (pleurale effusie)	Kortademigheid, geluiden tijdens het ademen
longinfarct	ophoesten van bloed
Longontsteking veroorzaakt door een longinfarct (infarct pneumonie)	Hoest, kortademigheid, koorts, koude rillingen
Rechts hartfalen en rechts hartfalen	vastgelopen (verdikte) halsaders, waterretentie in de benen
Hypertensie in de longcirculatie (pulmonale hypertensie)	afnemende efficiëntie, kortademigheid in lichte omstandigheden, duizeligheid

Sommige problemen kunnen vrij snel na een embolie optreden. Anderen ontwikkelen zich pas na dagen of weken.

Longembolie: behandeling

Als u een longembolie vermoedt, moet u onmiddellijk de spoedarts bellen! De patiënt moet zo min mogelijk bewegen. Anders kunnen verdere stolsels loskomen en een vat blokkeren. Bij cardiovasculaire arrestaties moet je onmiddellijk beginnen met de opwekking!

Indien nodig zal de spoedarts de reanimatie voortzetten en, indien nodig, de patiënt kunstmatige beademing geven. De ademhaling en circulatie van de patiënt moeten zo snel mogelijk worden gestabiliseerd om orgaanschade (zoals in de hersenen) te voorkomen. De arts kan zuurstof en medicatie toedienen aan de patiënt, inclusief bloedverdunners en analgetica. Het ziekenhuis zal dan de nodige onderzoeken uitvoeren en verdere maatregelen voor longembolie-therapie initiëren. Ze zijn afhankelijk van de ernst van de ziekte. Patiënten met ernstige longembolie moeten worden gevolgd en behandeld op de intensive care.

antistollingsmiddel

In een longembolie zijn over het algemeen Antistollingsmiddelen (Anticoagulantia genoemd). Deze zorgen ervoor dat er geen nieuwe bloedstolsels worden gevormd en vergroten bestaande stolsels niet. Kleine bloedstolsels worden door het lichaam afgebroken.

Vaak krijgt de patiënt eerst enkele dagen een coagulatieremmer toegediend als spuit of infusie, bijvoorbeeld heparine. Daarna beginnen patiënten een anticoagulans in tabletvorm te nemen.

Er zijn nu ook twee antistollingsmiddelen die direct na de diagnose als tablet kunnen worden toegediend – dat wil zeggen zonder dat eerder antistollingsmiddelen of infusies moeten worden toegediend.

Het gebruik van een anticoagulans in tabletvorm (“orale anticoagulatie”) moet enkele maanden worden voortgezet.

In het geval van milde longembolie zijn coagulatieremmers vaak voldoende als enige therapie. Als het risico op complicaties laag is, kunnen patiënten soms zelfs poliklinisch worden behandeld (thuis).

Geneesmiddelen die het bloedstolsel oplossen

Bij een ernstige longembolie is de antistollingstherapie niet voldoende. Het bloedstolsel in de longen moet specifiek worden verwijderd om de bloedstroom naar het longweefsel te herstellen. Dit kan worden bereikt met bepaalde medicijnen, de zogenaamde trombolytica (ook fibrinolytica genoemd) zoals streptokinase en urokinase. Ze worden rechtstreeks in de bloedbaan van de patiënt toegediend en kunnen het stolsel in de longen snel verdrijven. Deze vorm van longembolie wordt medicamenteuze trombolyse of lyse-therapie genoemd.

Lysis-therapie is zeer effectief bij longembolie, maar het kan ernstige bijwerkingen hebben: bij sommige patiënten veroorzaakt het gevaarlijke bloedingen in het lichaam, zoals in de hersenen. Daarom zal de arts, alvorens deze vorm van longemboliebehandeling te gebruiken, de voordelen en risico’s voor elke patiënt afwegen. Meestal wordt de methode gebruikt bij mensen met ernstige longembolie en een onstabiele bloedstroom. Deze “hemodynamisch onstabiele” patiënten hebben een hoog risico op (fatale) complicaties. Daarom is het bijzonder belangrijk om het stolsel in de longen snel te verwijderen.

Verwijder bloedstolsels met behulp van een katheter

Bij sommige patiënten is trombose op basis van geneesmiddelen te riskant, misschien omdat het risico op bloedingen te hoog is. Vervolgens kan het bloedstolsel in de longader in plaats daarvan worden verwijderd met behulp van een katheter. De katheter wordt voorzichtig via een ader in het aangetaste vat ingebracht en naar het bloedstolsel gebracht. Met behulp van kleine instrumenten kan het bloedstolsel vervolgens in zeer kleine stukjes worden gehakt. Sommige katheters genereren ook ultrasone golven om het stolsel te verwijderen. Tegelijkertijd kan een trombolytisch middel worden toegediend via de katheter, die het stolsel oplost.

Verwijder bloedstolsels in een open operatie

Als de behandeling van een longembolie met katheter niet succesvol is, kan het nodig zijn om het stolsel in een open operatie te verwijderen. De procedure zal zijn long- embolectomie genoemd. De patiënt krijgt een algehele narcose en is aangesloten op een hart-longmachine. Dit neemt de taken van de twee organen over voor de duur van de operatie.

Omdat de hele operatie zeer riskant is, wordt deze alleen in de meest extreme noodsituaties uitgevoerd.

Longembolie: oorzaken en risicofactoren

Een longembolie wordt veroorzaakt door het feit dat een bloedtoevoerend vat van de long verstopt is. Deze constipatie kan verschillende redenen hebben.

Longembolie door bloedstolsels

In de meeste gevallen is de longembolie het resultaat van een bloedstolsel dat zich in een beenader (beenadertrombose) heeft ontwikkeld en met de bloedbaan in de longen is gespoeld. De reden waarom het stolsel in het been afbreekt, kan behoorlijk banaal zijn, bijvoorbeeld ’s ochtends opstaan, maar ook in de darmen drukken en plotselinge lichamelijke inspanning.

Het losgemaakte stolsel bereikt het juiste hart met het veneuze bloed en wordt van daaruit in de longen gepompt. Terwijl de longslagaders blijven vertakken en smaller worden, raakt het stolsel uiteindelijk vast en blokkeert het vat.

Bepaalde risicofactoren bevorderen de ontwikkeling van beenadertrombose. Deze omvatten:

• roken
• Gebruik van de anti-babypil of hormoonvervangende therapieën
• Zwangerschap en kinderbed
• Beperking van beweging (bedrust, gipsverband)
• Kankers of behandelingen
• Operaties (vooral op de buik, heup of knie)
• te zwaar
• langere vliegreizen
• Hart- en longziekten
• Stollingsstoornissen van het bloed
• hogere leeftijd (van 50 tot 60 jaar)
• Trombose bij familieleden
• Chronische veneuze insufficiëntie, spataderen

Andere oorzaken van longembolie

Meer zelden heeft de obstructie van een longslagader bij longembolie andere redenen dan een bloedstolsel:

Soms is het zo vet embolie erachter. Dit lost vet op uit het beenmerg, dat via de veneuze vaten in de longen migreert en een vat verstopt. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren na orthopedische chirurgie zoals de implantatie van een heupprothese of na een fractuur van het dijbeen.

de Vruchtwaterembolie is een zeer gevaarlijke complicatie voor de moeder en het kind bij de geboorte. Door de wond veroorzaakt door de gedeeltelijk opgeloste placenta in de baarmoeder, kan vruchtwater de moederlijke bloedstroom binnendringen en de longen binnendringen. Door verschillende chemische processen en een vorm van allergische shock worden trombose gevormd in de bloedvaten. De slagaders van de longen smal. De talrijke bloedstolsels veroorzaken verdere embolieën. Uiteindelijk kan het cardiovasculaire systeem instorten.

de Longembolie door gas (Luchtembolie) treedt op wanneer lucht in de lichaamsaders stroomt en met het bloed in de longslagaders wordt getransporteerd. Zeer zelden kan dit gebeuren via veneuze toegang of door medische interventie.

Longembolie: onderzoeken en diagnose

Symptomen zoals plotselinge pijn op de borst en ademnood kunnen wijzen op longembolie, maar kunnen ook andere oorzaken hebben. Ter verduidelijking zal de arts de patiënt eerst enkele vragen stellen om de medische geschiedenis te verhogen (anamnese). Dit helpt om de waarschijnlijkheid van longembolie te schatten. Mogelijke vragen van de arts zijn:

• Zijn de onderbenen gezwollen of rood?
• Bent u de afgelopen vier weken geopereerd?
• Was je lang bedlegerig of mobiel?
• Heeft u een tumorziekte?
• Heeft u de afgelopen zes weken tumortherapie gekregen (bestraling, chemotherapie, enz.)?
• Heb je ooit diepe veneuze trombose of longembolie gehad?
• Hoest u bloed op?
• Is er een zwangerschap?
• Neem je de babypil of een ander vrouwelijk geslachtshormoon supplement?

Na het anamnese-interview volgt een exacte lichamelijk onderzoekom verder bewijs van longembolie te vinden. De arts luistert bijvoorbeeld naar het hart en de longen en meet de bloeddruk van de patiënt.

Longembolie: bloedonderzoek

Bepaalde bloedspiegels kunnen baanbrekend zijn voor een diagnose van longembolie. Omdat met een beenadertrombose of een longembolie het lichaam de bloedstolsels weer probeert op te lossen. Dit creëert zogenaamde D-dimeren, Dit zijn splijtingsproducten van de vezelwitheid fibrine, die betrokken is bij de opbouw van een bloedstolsel. Als er geen D-dimeren in het bloed van de patiënt kunnen worden gedetecteerd, is longembolie zeer onwaarschijnlijk.

Andere belangrijke bloedtellingen zijn troponine en Brain Natriuretic Peptides (BNP), Bij een longembolie zijn hun bloedspiegels verhoogd.

ook zuurstof en kooldioxide in het bloed zijn belangrijke parameters in geval van vermoedelijke longembolie. Omdat de gasuitwisseling in de long wordt aangetast bij een longembolie, neemt het zuurstofgehalte in het bloed af. Ademhaling versnelt om dit tekort te compenseren. Als gevolg hiervan wordt meer kooldioxide uitgeademd – het gehalte in het bloed neemt ook af.

Longembolie: ECG

Elektrocardiografisch onderzoek kan ook de diagnose van longembolie ondersteunen. Voor dit doel zijn verschillende elektroden bevestigd aan de borst, polsen en enkels van de patiënt en verbonden met kabels aan een meter. Een recorder registreert de hartslag. Omdat in een longslagembolie het hart tegen een sterkere druk moet pompen en minder zuurstof krijgt toegediend, vertoont het ECG tekenen van een overbelasting van de hartspier.

Longembolie: echografisch onderzoek

Een echografisch onderzoek van het hart (echocardiografie) kan aantonen of de hartfunctie is aangetast als gevolg van longembolie. Voor dit doel wordt een gel op de borst aangebracht in het gebied van het hart. De onderzoeker kan de ultrasone sonde gebruiken om naar de hartholtes, kleppen en bloedstroom te kijken. Bovendien worden de beenaders vaak onderzocht met de echografie-machine: heel vaak ontwikkelt zich een longembolie als gevolg van een adertrombose. Echografie kan worden gebruikt om mogelijke resterende stolsels in de aderen bloot te leggen.

Longembolie: CT en scintigrafie

door middel van Computertomografie (CT) In de meeste gevallen kan een longembolie zeer zichtbaar worden gemaakt. Voor het onderzoek injecteert de arts de patiënt met een contrastmiddel in een ader. Vervolgens wordt een CT-opname gemaakt van de borst van de patiënt. De radioloog kan dan het verloop van de longvaten volgen en trombi lokaliseren.

In sommige gevallen ook Scintigrafie van de longen uitgevoerd. Dit is een onderzoek naar nucleaire geneeskunde waarbij de patiënt een radioactief gelabelde stof moet inhaleren. Op de foto’s van het onderzoek kan men zien hoe goed de afzonderlijke longgebieden zijn doorbloed en geventileerd.

Longembolie: ziekteverloop en prognose

Hoe gevaarlijk een longembolie is, hangt af van de omvang en de gezondheid van de patiënt. Een uitgesproken longembolie is levensbedreigend. Acute sterfgevallen treden vaak op binnen twee uur na symptomen van longembolie. De overlevingskans van een patiënt kan worden vergroot als onmiddellijk contact wordt opgenomen met een arts en de juiste behandeling wordt gestart.

Na het overleven van de ziekte is de kans op re-longembolie vaak groter. Het is daarom belangrijk om het risico op bloedstolsels te verminderen. Dit omvat bijvoorbeeld dat patiënten gewetensvol de door de arts voorgeschreven anticoagulantia gebruiken. Deze drugspreventie kan maanden of jaren duren. Sommige patiënten moeten ook de anticoagulantia voor het leven gebruiken.

Verdere preventieve maatregelen zijn hieronder te vinden.

Longembolie: preventie

Zorg in het algemeen voor het dagelijks leven regelmatige oefening, Dit voorkomt de vorming van bloedstolsels en dus ook een mogelijke longembolie.

Voor langere bedrust en ziekten die trombose bevorderen, heeft de arts vaak voorgeschreven Antistollingsmiddelen (als een heparinespuit). Ze zijn ontworpen om het risico op trombose en longembolie te verminderen.

Niet roken! Dit geldt vooral als u al trombose heeft gehad.

Na een operatie Je moet zo snel mogelijk bewegen. Als je in bed moet liggen, kun je de bloedstroom in de aderen versnellen door de spanning van de spieren te veranderen. Dit vermindert het risico op vorming van bloedstolsels.

Ook langer vliegreizen u moet de bloedstroom in de benen stimuleren. Sta zo nu en dan op en loop een paar stappen. Je kunt ook gaan zitten Fußgymnastik bedienen (bijvoorbeeld, de voeten cirkelen). Drink voldoende, maar geen koffie of alcohol. Draag geen strakke kleding. Vooral met bekende veneuze insufficiëntie moet je dat doen steunkousen draag tijdens de vlucht. Zelfs met langere bedrust en tijdens de zwangerschap kunnen dergelijke kousen nuttig zijn.

Als er een hoog risico is op trombose en longembolie, een soort zeef (cava filter) worden ingebracht in de inferieure vena cava. Het vangt stolsels op uit de beenaders zodat ze niet in de longen terechtkomen en longembolie veroorzaken.

Verdere informatie

richtlijnen

• S2k-richtlijn “Diagnose en therapie van veneuze trombose en longembolie”, Duitse Vereniging voor Angiologie – Society for Vascular Medicine e.V. (vanaf 2015)