HPV-test

Hoe werkt de HPV-test?

De HPV-test – vergelijkbaar met de PAP-test – een uitstrijkje uit de baarmoederhals en uit de opening van de baarmoederhals. In het laboratorium wordt dit onderzocht op HPV-virussen. Er zijn verschillende testmethoden beschikbaar voor de HPV-test: de polymerasekettingreactie en hybridisatiemethoden zoals hybride afvang 2.

Polymerase kettingreactie (PCR)

In deze HPV-testprocedure wordt het genetische materiaal van de in een celmonster gedetecteerde HPV-virussen vermenigvuldigd met behulp van de zogenaamde polymerasekettingreactie (PCR). Vervolgens kan het exacte virustype worden bepaald.

Hybrid Capture 2 (HC2)

Uitgebreide laboratoriumprocedures worden gebruikt om 18 HPV-typen in het uitstrijkje te identificeren met deze HPV-test: 13 HPV-typen met een hoog risico en 5 HPV-typen met een laag risico. Het testresultaat geeft alleen de groep aan. Welke vertegenwoordiger van de hoogrisicogroep of laagrisicogroep precies in de steekproef kan worden gevonden, kan met deze HPV-test niet worden gezegd.

Wanneer wordt de HPV-test uitgevoerd?

Jonge vrouwen moeten uiterlijk op de leeftijd van 20 jaar met hun gynaecoloog naar de jaarlijkse controle gaan. Onderdeel van dit reguliere onderzoek is de zogenaamde cytologische PAP-test (vernoemd naar de Griekse arts Papanicolaou) voor de vroege detectie van baarmoederhalskanker. Vanaf de leeftijd van 30 jaar kan de HPV-test bovendien worden uitgevoerd. De laatste jaren komen HPV-infecties veel voor, maar verdwijnen meestal snel. Daarom wordt de HPV-test alleen aanbevolen vanaf de leeftijd van 30 jaar. Last but not least worden minder vrouwen onnodig onzeker.

Ongeacht de leeftijd van een vrouw kan een HPV-test nuttig zijn als de Pap-test onduidelijke feedback geeft. Bovendien wordt de test vaak uitgevoerd na de chirurgische behandeling van cervicale precancereuze laesies (cervicale intra-epitheliale neoplasie, CIN) om de therapeutische uitkomst te testen.

HPV-test vóór HPV-vaccinatie?

Het wordt afgeraden een HPV-test uit te voeren voorafgaand aan HPV-vaccinatie. In feite detecteren de beschikbare testmethoden (HC2) alleen infecties met HPV-virussen uit de groep met hoog of laag risico; het exacte type kan niet worden geïdentificeerd. Zelfs met een bestaande HPV-type infectie kan het vaccin nog steeds beschermen tegen besmetting met andere typen.

HPV-test: het resultaat

Een negatieve HPV-test geeft aan dat er momenteel geen HPV-infectie is. Het zou echter al eerder kunnen bestaan ​​dat een dergelijke infectie, die inmiddels is genezen.

Als de HPV-test positief is, is dit geen reden tot bezorgdheid. De meeste vrouwen raken uiteindelijk besmet met HPV, maar relatief weinig ontwikkelen kanker. Niettemin moet het genitale slijmvlies na 12 maanden opnieuw worden gecontroleerd en de HPV-test worden herhaald.

Vooral met toenemende degeneratie van de cellen (Pap IIw-III) worden de veranderingen met kortere tussenpozen gecontroleerd. Als het testresultaat ook HPV-positief met een hoog risico is, wordt de periode tot het volgende onderzoek teruggebracht tot drie tot zes maanden.

HPV-test: mannen

Als de partner ziek is met HPV, moeten mannen grondig worden onderzocht door een uroloog of dermatoloog. Er wordt geen HPV-test op uitgevoerd. De reden: de momenteel beschikbare testmethoden kunnen een HPV-infectie goed op de baarmoederslijmvlies detecteren, maar slecht op andere delen van het lichaam (zoals de penis).

HPV-test: kosten

De HPV-testkosten in het kader van kankerscreening vallen niet onder de wettelijke ziektekostenverzekering. Het onderzoek is hier van toepassing als gewenste prestatie (individuele gezondheidsprestatie, IGeL). Als een PAP-uitstrijkje echter opvallend is, betalen alle fondsen de cheque voor HPV. Zelfs na de chirurgische verwijdering van baarmoederhalskanker of zijn voorlopers, de kosten van de HPV-test meestal overgenomen door de schatkist.