osteoartritis

Artrose: kort overzicht

• Meest aangetaste gewrichten: Knie-, heup-, schouder-, wervelkolom-, vinger- en teengewrichten, spronggewrichten
• Hoofdborden: Pijnlijke oefening, spannende pijn (pijn bij het begin van fysieke activiteit), verminderde mobiliteit, gewrichtsverdikking, geactiveerde artritis: oververhitting, roodheid, aanhoudende pijn
• diagnose: lichamelijk onderzoek, röntgenfoto’s, computertomografie (CT) of magnetic resonance imaging (MRI)
• behandeling: Oefening, warme of koude verpakkingen, pijnstillende medicijnen, indien nodig gewrichtsinjecties (hyaluronzuur, chondroïtinesulfaat), in gevorderde stadia: gewrichtsvervanging (chirurgie)
• waarschuwing: Veel artrose hoeft niet lang geopereerd te worden, maar verbetert voldoende door oefening / fysiotherapie en mogelijk pijntherapie

Artrose: behandeling

Wat helpt bij artrose? Voor de meeste patiënten is dit de centrale vraag. Het duidelijke antwoord: tot nu toe is er geen artritisbehandeling die beschadigd kraakbeen kan herstellen. De artrosebehandeling kan alleen de symptomen van de ziekte verlichten. Bovendien moet het voorkomen dat de slijtage van de gewrichten verder gaat. Omdat de ziekte na verloop van tijd ook zijn sporen achterlaat in de buurt van het versleten gewricht: het veroorzaakt schade in de gewrichtscapsule, op het bot en op de spieren.

In principe omvat de behandeling van artrose conservatieve en chirurgische procedures. De behandelend arts kiest de meest geschikte methoden voor elke patiënt. Hij overweegt onder andere welk gewricht wordt aangetast, hoe uitgesproken de gewrichtsslijtage is en hoe ernstig de symptomen zijn.

Artrose: conservatieve behandeling

Conservatieve osteoartritis behandeling is ontworpen om pijn te verlichten, ontstekingen te bestrijden en spierkracht en coördinatie te versterken. Stijve verbindingen moeten weer worden gecompenseerd door verplaatsbare en verkeerde belastingen.

Gewrichten verplaatsen

Regelmatige lichaamsbeweging houdt de gewrichten soepel. Daarom moeten mensen met artrose sport in hun dagelijks leven opnemen, bijvoorbeeld zwemmen. Vooral geschikt zijn kruipen en rugslag. Het traint de gewrichten, zonder ze te zwaar te belasten. Om dezelfde reden worden wandelen in de vlakte en fietsen bij artrose ook aanbevolen.

Minder geschikt voor artrose zijn sporten met abrupte, hoge gewrichtsbelastingen, extreme bewegingen of een hoog risico op blessures. Deze omvatten bijvoorbeeld tennis, schaatsen, voetbal, handbal, karate en boksen.

Ontlast gewrichten

Verbanden, elastische verbanden, zachte zolen en krukken ontlasten de gewrichten. Evenzo helpen orthesen ook. Dit zijn speciale lagerrails voor gewrichten. Ze voorkomen pijnlijke bewegingen. Orthesen zijn echter niet erg flexibel en mogen slechts kort worden gedragen, zodat het gewricht niet stijf wordt.

Als u te zwaar bent, moet u proberen af ​​te vallen. Dus uw gewrichten moeten minder gewicht dragen. Regelmatige lichaamsbeweging en een gezond dieet helpen bij gewichtsverlies.

Fysieke artrose therapie

Warmte van verwarmingskussens, heidepakketten, fango, baden of infraroodlicht kan worden gebruikt om chronische pijn bij artrose te behandelen. Aan de andere kant worden acute zwelling en ongemak verlicht met koude ijspakketten of koele heidepakketten.

Fysiotherapie is ook nuttig als een fysieke artrosebehandeling omdat het de spieren versterkt. Massages worden ook aanbevolen: ze verlichten de spanning en verbeteren de bloedcirculatie.

Geneesmiddelen voor pijn en ontsteking

Pijnlijke artrose gewrichten kunnen worden ingewreven met pijnstillende zalven, crèmes of gels uit de apotheek.

Als pijnstiller wordt paracetamol vaak aanbevolen voor artrose. Ook worden lokale verdovingsmiddelen gebruikt voor pijnverlichting: ze worden geïnjecteerd in of rond de aangetaste gewrichten.

Artrose is meestal een niet-inflammatoire gewrichtsaandoening. Een ontstekingsproces kan echter “overnemen”. Dan spreekt men van artritis van de artrose of geactiveerde artritis. Voor de behandeling schrijft de arts vaak niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) voor, zoals acetylsalicylzuur of ibuprofen. Soms worden glucocorticoïden in het gewricht geïnjecteerd tegen de ontsteking, dus “cortison”.

Sommige patiënten krijgen hyaluronzuur bij artrose. Dit is een zogenaamde glycosaminoglycan en een natuurlijke component van synoviale vloeistof. Met hyaluronzuurspuiten direct in het aangetaste gewricht wil men dit weer mobieler maken. De effectiviteit is niet duidelijk bewezen. Bovendien bestaat het gevaar in dergelijke spuiten dat u onbedoeld kiemen in het gewricht kunt brengen. Deze kunnen het gewricht infecteren. Artrosebehandeling met hyaluronic spuiten mag daarom niet achteloos worden uitgevoerd.

Een andere glycosaminoglycan is het zogenaamde chondroïtinesulfaat. Het wordt ook af en toe toegediend als een spuit bij de behandeling van artrose. De effectiviteit ervan is echter niet bewezen. Hetzelfde geldt voor de gebruikte glucosamine. Dit is een component van hyaluronzuur en chondroïtinesulfaat.

Chirurgische osteoartritis behandeling

Chirurgie kan malposities bij artrosepatiënten corrigeren en gewrichten stabiliseren. Dit is ook om pijn te verlichten en ontstekingen te voorkomen. In sommige gevallen kan het beschadigde kraakbeen ook worden vervangen tijdens een operatie. Over het algemeen moeten patiënten met artrose na de operatie weer beter kunnen bewegen en efficiënter zijn.

Er zijn verschillende chirurgische procedures voor artrose. Welke in individuele gevallen wordt gebruikt, hangt van verschillende factoren af. Er speelt bijvoorbeeld een rol waarbij het gewricht betrokken is en hoe ernstig de gewrichtsslijtage is. Bij de keuze van de chirurgische methode wordt ook rekening gehouden met de leeftijd, de algemene toestand van de patiënt en het behandeldoel.

Lavage en debridement

Bij artrose wordt het zieke gewricht soms gespoeld met een zoutoplossing (lavage). Dit gebeurt bijvoorbeeld vaker met het kniegewricht. De spoeling verwijdert kraakbeen en weefselvezels en andere deeltjes die in de synoviale vloeistof zweven. Bovendien zou het bestaande ontstekingen in het gewricht moeten kalmeren.

Debridement is een soort gearticuleerd toilet. Ruwe kraakbeenoppervlakken in het artrose gewricht worden gladgemaakt met behulp van geschikte instrumenten. Ook worden verschillende delen verwijderd, die de mobiliteit van het gewricht kunnen verstoren. Dit kunnen bijvoorbeeld vrije gewrichts-, kraakbeen- of botdelen zijn. Bovendien moet acute pijn ten minste tijdelijk verdwijnen als gevolg van debridement.

Lavage en debridement worden meestal uitgevoerd als onderdeel van een gezamenlijke mirroring (artroscopie). De chirurgische instrumenten worden in het gewricht ingebracht door slechts een kleine incisie in het weefsel.

Kraakbeenverbeterende behandeling van osteoartritis

Ook tijdens een artroscopie kunt u het resterende kraakbeenoppervlak boren. Dit is om de kraakbeencellen te stimuleren om vervangingsweefsels te vormen. Dit nieuwe kraakbeenweefsel heeft echter een andere structuur dan het oorspronkelijke kraakbeen en voldoet niet helemaal aan de eisen aan het gewricht.

Sinds enkele jaren is het in bepaalde gevallen ook mogelijk corpora-cellen van buitenaf in het beschadigde gewricht te transplanteren.

correctief

Een corrigerende osteotomie verplaatst de gewrichtsvormende botten om de belasting gelijkmatiger over de gewrichtsoppervlakken te verdelen: een deel van de stress wordt overgebracht van de osteoartritiszone naar gezond kraakbeen en botgebieden. In de meeste gevallen worden de gewrichtscapsule en ligamenten ook in deze vorm van artrosebehandeling gebruikt om de gewrichtsmobiliteit te verbeteren.

Corrigerende osteotomie wordt niet altijd gebruikt om bestaande artritis te behandelen. In geval van uitlijningen kan het ook preventief worden uitgevoerd om de ontwikkeling van gewrichtsslijtage te voorkomen. Malposities kunnen artrose begunstigen.

Endoprothetische gewrichtsvervanging

Als de pijn niet kan worden verlicht door een andere behandeling van osteoartritis, wordt een endoprothetische gewrichtsvervanging overwogen. Dit betekent dat het beschadigde gewricht wordt vervangen door een kunstgewricht. Dit wordt voornamelijk gedaan met artrose in het knie- of heupgewricht.

In feite worden de versleten gewrichtslichamen en gewrichtsoppervlakken operatief verwijderd en vervangen door prothesen gemaakt van metaal, kunststof en keramiek (alloarthroplastiek). Er zijn prothesen die alleen het gewrichtslichaam vervangen, en die voor het hele gewricht. Ze kunnen met cement of schroeven in het bestaande bot worden verankerd. Bij deze vorm van artrose kan de gewrichtspositie indien nodig worden gecorrigeerd.

Elke prothese kan na een tijdje ontspannen. Wanneer dit gebeurt, hangt van verschillende factoren af. Deze omvatten leeftijd, geslacht, klinisch beeld, infecties, type gewricht en type prothese. Een ontspannen prothese moet vaak worden vervangen. Ontspanning kan tijdig worden gedetecteerd door middel van regelmatige röntgenstralen.

artrodese

Ook met een zogenaamde artrodese kun je iets doen met artrose. Dit wordt opgevat als een operatieve gewrichtsstijfheid: het aangetaste gewricht is stabieler en bruikbaarder na de procedure, maar ook minder mobiel. Een artrodese wordt daarom meestal alleen uitgevoerd op gewrichten waarbij een lagere mobiliteit het dagelijkse leven van de patiënt niet erg stoort. Dit gaat over vingereindgewrichten, andere vingergewrichten en kleine gewrichten in het gebied van het carpaal. Arthrodese wordt soms ook uitgevoerd op het metatarsofalangeale gewricht.

resectie

In deze vorm van artrosebehandeling worden de beschadigde articulaire lichamen verwijderd en chirurgisch hervormd zonder een prothese. Resectie-artroplastiek wordt tegenwoordig echter zelden gebruikt. Het kan worden overwogen voor artrose van de duim (rhizarthrosis), vooral als conservatieve artrosebehandeling niet succesvol is. Een van de aangetaste metacarpale botten wordt verwijderd en vervangen door het eigen peesweefsel van het lichaam. De pezen van de lange duimspier of de korte handflexor worden vaak gebruikt. Deze vorm van rhizarthrosis-therapie wordt niet als een standaardmethode beschouwd.

Resectie-artroplastiek wordt soms ook uitgevoerd bij artrose van het grote teengewricht (hallux rigidus) of artrose tussen het sleutelbeen en het schouderdak.

Alternatieve artrosebehandeling

Wat helpt bij artrose behalve orthodoxe medische procedures? Deze vraag interesseert veel patiënten. Ze willen de traditionele medische artrosebehandeling ondersteunen met behulp van alternatieve geneeswijzen. Hoewel de effectiviteit van veel alternatieve methoden niet wetenschappelijk is bewezen, zijn ze voor sommige patiënten een goed hulpmiddel bij artrose. Homeopathie, plantaardige stoffen, magnetische therapie en acupunctuur om de symptomen van artritis te verlichten. Vaak worden ook Schüßler-zouten gebruikt bij artrose.

Behandeling van artrose: Schüßler-zouten en homeopathie

Artrosepatiënten vertrouwen op vele manieren op deze twee alternatieve methoden: Schuessler-zouten moeten in staat zijn om artrose-symptomen op dezelfde manier te verlichten als homeopathische bolletjes. Bovendien moeten Schuessler-zouten ook artrose voorkomen. Voorstanders zeggen dat beide behandelingen geen bijwerkingen hebben en daarom geschikt zijn voor de zelfbehandeling van artrose.

Geschikte Schüßler-zouten voor artrose zijn:

• Nr. 1 Calcium fluoratum
• Nr. 2 Calcium fosforicum
• Nr. 8 natriumchloratum
• Nr. 9 Natriumfosforicum
• Nr. 11 Silicea
• Nr. 16 Lithium chloratum

Experts raden aan om deze mineralen gecombineerd als zalf of crèmegel te gebruiken.

Als artrose-behandeling met homeopathie moet worden ondersteund, zijn verschillende voorbereidingen beschikbaar. Als, bijvoorbeeld, oefening helpt pijn bij artrose te verlichten, wordt Rhus Toxicodendron D12 aanbevolen. Dulcamara D12 wordt gebruikt wanneer gewrichtspijn verergert als gevolg van koud weer. Andere remedies voor osteoartritis homeopathie moeten worden besproken met een ervaren therapeut.

Artrosebehandeling: plantaardige stoffen

Eeuwenlang is de behandeling van artrose gebaseerd op medicinale planten. Deze omvatten de Afrikaanse duivelsklauw, brandnetel, smeerwortel, wilg, paardebloem, cayennepeper en rozenbottel. Artrose symptomen verbeteren echter alleen als u de medicinale planten gedurende een lange periode toepast. Uw arts of apotheker zal u adviseren over de exacte toepassing en dosering.

Artrosebehandeling: magnetische veldtherapie

De artritisbehandeling met magnetische therapie is bedoeld om de pijn te verlichten, de gewrichten te laten zwellen en het welzijn van de patiënt te verhogen. Het magnetische veld wordt gegenereerd door een natuurlijke magnetische steen of door een elektrische spoel.

Medische studies hebben aangetoond dat magnetische therapie bijzonder nuttig kan zijn bij artrose van de knie. Maar ook patiënten met chronische klachten in verschillende gewrichten (polyartritis) moeten er baat bij hebben. Bijwerkingen werden niet waargenomen bij deze alternatieve behandeling van artrose.

Behandeling van artrose: röntgenpijn

Artrosebehandeling met röntgenstralen is ontworpen om ontstekingsprocessen te remmen en de bloedcirculatie te verbeteren. De bestraling moet met bepaalde intervallen worden herhaald om te werken. Er worden alleen zeer kleine stralingsdoses gebruikt.

Röntgenpijnbestraling wordt bijvoorbeeld gebruikt bij rhizarthrosis-therapie en Heberden artrose-therapie. Beide zijn vormen van gewrichtsslijtage in vingergewrichten.

Artrose Behandeling: Acupunctuur

De stimulatie van bepaalde punten op de huid met acupunctuurnaalden om abnormale processen in het lichaam weer te normaliseren. Dit vereist meestal meerdere sessies.

Het gebruik van acupunctuur bij artrose wordt niet algemeen erkend. Sommige patiënten melden echter dat acupunctuur in feite hun artritispijn kon verlichten. Vooral bij gewrichtsslijtage in de knie kan acupunctuur chronische pijn verminderen.

Artrose en voeding

Een verband tussen artritis en dieet wordt vaak besproken: kan een ongunstig dieet artrose bevorderen? Is daarom een ​​voedingsverandering bij artrose de moeite waard?

Over het algemeen kan niet worden gezegd dat sommige voedingsmiddelen artrose veroorzaken. Over het algemeen kan het type dieet echter artrose daadwerkelijk beïnvloeden: het gaat erom hoeveel we eten en hoe onze maaltijden zijn samengesteld.

Minder calorieën

Wanneer u aankomt, moeten de gewrichten een groter gewicht dragen. Hierdoor slijten ze sneller. Zwaarlijvige mensen hebben daarom een ​​hoger risico op artrose. Als u al artrose heeft, bevordert obesitas gewrichtsslijtage, vooral in de knie (“artrose knie”).

Voeding bij artrose moet daarom caloriearm worden, als men de neiging heeft tot overgewicht of al overtollige kilo’s op de weegschaal brengt. Een gezond lichaamsgewicht verlicht de gewrichten, kan het ongemak van de ziekte verlichten en hun progressie vertragen.

Minder dierenvoeding

Het juiste dieet voor artrose is arm aan vlees en ander dierlijk voedsel. De reden: artrose beschadigde gewrichten kunnen gemakkelijk ontsteken. Bepaalde metabolische producten in het lichaam bemiddelen deze ontstekingsreacties. Sommige zijn gemaakt van het omega-6-vetzuur arachidonzuur. Dit zit vooral in dierenvoeding.

Het dieet voor artrose moet daarom weinig arachidonzuur bevatten. Dit betekent: u moet de consumptie van vlees en vleesproducten verminderen. In plaats daarvan zou u steeds vaker producten moeten gebruiken die veel omega-3-vetzuren bevatten. Omdat deze ontstekingsreacties remmen. Omega-3-vetzuren worden bijvoorbeeld aangetroffen in koolzaadolie en lijnzaadolie, evenals in vetrijke vis zoals haring, makreel en zalm.

Samenvattend zijn de volgende tips van toepassing op een geschikt artritisdieet:

• Verminder de consumptie van vlees en eieren.
• Eet twee keer per week vis (zoals zalm, makreel, haring).
• Gebruik plantaardige oliën zoals raapzaadolie, lijnzaadolie, zonnebloemolie of olijfolie.
• Eet veel groenten en fruit.
• Liever volle granen en peulvruchten.
• Drink dagelijks minimaal 1,5 liter water of ongezoete thee.
• Calcium uit magere zuivelproducten versterkt je botten.
• Vermijd cafeïne, alcohol en nicotine.

Zo’n artrose-dieet kan andere therapeutische maatregelen niet vervangen, maar is logisch. Dit betekent dat hoewel het geen artrose kan genezen, het een positief effect heeft op de aandoening. Wil een OA-dieet succesvol zijn, dan moet het permanent zijn. Overigens helpt het bij alle soorten artrose – van knieartrose tot vingerartrose (Heberden).

Artrose: symptomen

Aanvankelijk veroorzaakt gewrichtsslijtage vaak geen ongemak. Na verloop van tijd treedt echter pijn op wanneer het aangetaste gewricht wordt verplaatst of belast. In late artrosefasen kan de gewrichtspijn ook in rust of permanent optreden. Veel patiënten melden ook een merkbaar of hoorbaar raspen en ploffen in het gewricht.

Artrose gewrichten voelen ook vaak “stijf” en zijn beperkt in hun mobiliteit, zoals de vingers bij artrose in het vingergewricht. Bovendien kan de gewrichtspositie na verloop van tijd pathologisch veranderen.

Soms wordt ontsteking toegevoegd aan de continue gewrichtsslijtage. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren bij acute overbelasting. Dan spreekt men van geactiveerde artrose: het aangetaste gewricht zwelt op en is oververhit. De pijn wordt erger en er kan zich een articulaire effusie vormen.

Lees meer over de tekenen van gewrichtsslijtage in de verschillende stadia van artrose in het artikel Artrose.

Artrose: oorzaken en risicofactoren

Artrose wordt geassocieerd met toenemende slijtage van gewrichtskraakbeen. Dit kan verschillende oorzaken hebben. In alle gevallen wordt het aangetaste gewricht echter langer belast dan zijn capaciteit. Dit veroorzaakt kraakbeenschade. Omdat het kraakbeen zichzelf niet kan repareren, verslijt het.

Met de leeftijd komt het met elke persoon naar de gewrichtsslijtage. Andere mogelijke oorzaken zijn:

• Overbelasting: bijvoorbeeld overgewicht of uitzonderlijk hoge gewrichtsbelasting (bijvoorbeeld in competitiesporten of bij het werken met de jackhammer)
• Onjuiste belasting: bijvoorbeeld door gewrichtsvervormingen zoals O-benen of X-benen
• Metabole ziekten zoals jicht (afzetting van urinezuurkristallen in gewrichten bevordert kraakbeenschade)
• Letsel: bijvoorbeeld kraakbeentrauma (posttraumatische artritis) of gebroken botten, die in misvorming genezen

In zulke duidelijk aantoonbare oorzaken spreken artsen van secundaire artrose. In andere gevallen kan echter geen oorzaak voor gewrichtsslijtage worden vastgesteld. Dan is er een primaire artrose.

Van kraakbeenschade tot artrose

Een vernietigd kraakbeen beïnvloedt meestal de normale gewrichtsfunctie. Normaal worden de afzonderlijke componenten van het kraakbeen constant vernieuwd. Maar defecte kraakbeencellen kunnen dit niet meer. Bovendien wordt de kraakbeenstof afgebroken door aangetrokken enzymen. Het kraakbeen verliest zijn sterkte en elasticiteit. De kraakbeenlaag wordt dunner en kan gemakkelijk scheuren of scheuren onder stress.

Als het gewricht te veel wordt belast, veranderen andere structuren in het gewrichtsgebied in de loop van de tijd: het synoviale membraan (synoviaal membraan), de botten en de ligamenten. Alleen dan wordt het artrose genoemd.

In de sterkste stresszones verdwijnt de kraakbeenlaag uiteindelijk volledig. De gewrichtsruimte wordt smaller en de gewrichtsbeenderen worden blootgesteld. Artsen spreken hier van “kaal bot”. Om de onbekende belasting te weerstaan, wordt het botweefsel samengedrukt. Dit wordt subchondrale sclerotherapie genoemd.

Bovendien vormen zich botachtige uitlopers (osteofyten) aan de rand van het gewricht. Dit verandert de gehele anatomie van het gewricht (artrose deformans).

Het beschadigde kraakbeen zorgt niet meer voor een dichte afbakening tussen de gewrichtsruimte en het botweefsel (poreus bot). Als gevolg hiervan kan synoviaal vocht de botstructuur binnendringen en een holte in het bot vormen (puincyste). Cellulaire brokstukken en metabole producten hopen zich op in het gewricht. Hierdoor ontstond de kunsthuid heel gemakkelijk. Vaak is er ook een articulaire effusie. Een tot nu toe misschien zelfs asymptomatische gewrichtsslijtage verandert op deze manier in een ontstekings (geactiveerde) artrose.

artrose stadions

Artsen differentiëren afhankelijk van de mate van slijtage verschillende artrosefasen:

• Fase 1: Het gewrichtskraakbeen ziet er nog steeds glad uit en is relatief gezond, maar is verdikt en structureel veranderd. Het synoviale membraan kan geïrriteerd zijn.
• Fase 2: Het kraakbeenoppervlak is ongelijk en gerafeld.
• Fase 3: De kraakbeenlaag is dunner, de gewrichtsruimte versmalt. Eerste veranderingen van het naburige bot zijn herkenbaar.
• Fase 4: De kraakbeenlaag ontbreekt volledig op plaatsen. Het bot heeft verdichtingen (subchondrale sclerose) en dislocaties (osteofyten).

Artrose in de knie

In principe kan elk gewricht in het lichaam worden aangetast door artrose: bijvoorbeeld enkel, elleboog of duim. Zelfs artritis in het kaakgewricht en “artritis tenen” zijn mogelijk. Meestal treedt gewrichtsslijtage op aan de onderste ledematen en wervelkolom. Hier moeten de gewrichten veel lichaamsgewicht dragen en daarom gemakkelijker verslijten.

Gewrichtsslijtage in de knie is de meest voorkomende vorm van artrose. Een dergelijke gonarthrose heeft in sommige gevallen geen concrete oorzaak (primaire gonarthrose). Daarentegen wordt een secundaire knieartrose bijvoorbeeld veroorzaakt door een axiale afwijking, bijvoorbeeld door X- of O-benen. Andere mogelijke oorzaken zijn ontsteking of pre-letsel als gevolg van ongevallen (zoals meniscusletsel).

Lees meer over de oorzaken, gevolgen en behandeling van artritis in de knie in het artikel Gonarthrosis.

Artrose in het heupgewricht

Heupprothese wordt coxarthrose genoemd en is een andere veel voorkomende vorm van artrose. In de meeste gevallen is de oorzaak bekend: vaak misvormingen of misvormingen van het heupgewricht, de reden waarom het gaat om voortijdige slijtage. Reumatische aandoeningen, bacteriële ontsteking van het heupgewricht en botbreuken in het gewricht behoren ook tot de mogelijke triggers van secundaire heupartrose.

Zie het artikel Coxarthrose voor meer informatie over de oorzaken, diagnose en behandeling van artrose van de heup.

Artrose van de kleine wervelgewrichten

Gewrichtsslijtage van de kleine wervelgewrichten in de wervelkolom wordt spondylarthrose genoemd. Het komt voor bij bijna iedereen op oudere leeftijd. Bovendien zijn er enkele ziekten die de slijtage van de wervelgewrichten bevorderen. Deze omvatten overgewicht en hernia. Bepaalde sporten en beroepen bevorderen ook de slijtage van de wervelgewrichten.

Als u meer wilt weten over oorzaken, symptomen en behandeling van dit type artrose, lees dan het artikel Spondylarthrose.

vinger osteoartritis

De hand bestaat uit vele kleine botten, elk verbonden door een gewricht: de acht carpale botten, de vijf metacarpale botten, de twee vingerbotten van de duim en de drie vingerbotten van de resterende vingers.

Artrose in de hand kan verschillende van deze gewrichten beïnvloeden, waaronder de verschillende vingergewrichten. De meest voorkomende soorten vingerartrose hebben hun eigen naam: artrose in het duimzadelgewricht heet rhizarthrose. Als artrose vingergewrichten beïnvloedt, wordt onderscheid gemaakt tussen Heberden-artrose in de eindgewrichten en Bouchard-artrose in de middelste gewrichten.

Ook treedt een gewrichtsslijtage op in het gebied van de kleine carpale botten. Het komt voornamelijk voor tussen de scaphoid (skaphoid) en polygoon (trapezium). In dit geval spreekt men daarom van Skaphotrapezial- of STT-artrose.

Rhizarthrose is een veel voorkomende vorm van vingerartrose. Lees meer over hun ontwikkeling en behandeling in het artikel Rhizarthrosis.

Artrose in het schoudergewricht

Gewrichtsslijtage in het schoudergewricht wordt osteoarthrose genoemd. Het ontstaat meestal als gevolg van oude verwondingen of ziekten (zoals reuma). Een primaire schoudergewrichtartrose zonder bekende oorzaak is echter zeldzaam.

U leert meer over de oorzaken, symptomen en behandeling van artrose in het schoudergewricht in het artikel Omarthrosis.

Andere artrose vormen

Andere, meer voorkomende artrose is onder meer:

• Artrose van de enkel: artrose in de enkel kan de artrose van de onderste (USG) of bovenste enkel (OSG) beïnvloeden.
• Artrose in de teen: de gewrichtsslijtage wordt vaak gezien in het metatarsofalangeale gewricht (hallux rigidus).
• Temporomandibulair gewricht Artrose: het temporomandibulair gewricht is het meest gebruikte gewricht in het lichaam en kan daarom gemakkelijker worden overbelast.
• Iliosacrale gewrichtsartrose (ISG-artrose): slijtage in het gewricht tussen de iliacale scoop en het heiligbeen
• Radiocarpale artrose: artritis in de pols
• Cubitale artrose: artrose elleboog
• Polyarthrosis: slijtage in meerdere gewrichten tegelijkertijd

Artrose: onderzoeken en diagnose

Een specialist in orthopedie is in de meeste gevallen de juiste contactpersoon voor artrose. Aan de andere kant kan een tandarts of orthodontist TMJ-klachten goed beoordelen.

Om de medische geschiedenis (anamnese) te verzamelen, zal de arts eerst in detail met de patiënt praten. Hij kan bijvoorbeeld de volgende vragen stellen:

• Is uw gewricht vooraf geladen met een blessure of ziekte?
• Begint uw pijn aan het begin van een beweging of pas na een langere periode van oefening?
• Wordt de pijn beter met inspanning of in rust?
• Accumuleert de pijn in bepaalde situaties?

Lichamelijk onderzoek

De medische geschiedenis wordt gevolgd door een lichamelijk onderzoek. De arts beoordeelt de positie en functie van het aangetaste gewricht. Hij vertelt de patiënt hoe hij zijn gewricht moet verplaatsen. Bijvoorbeeld, met ongemak in de benen of rug, vraagt ​​hij de patiënt om een ​​paar stappen te zetten. Zodat hij de beweging het beste kan beoordelen.

Bovendien zal de arts meestal het aangetaste gewricht zelf verplaatsen en het bewegingsbereik onderzoeken. Hij test ook bepaalde drukpunten over de gewrichtsruimte, spieren en bij de nadering van pezen en ligamenten. Bij uitgesproken gewrichtsslijtage kan hij vaak met de hand een fijn wrijven of zelfs grof knellen in het gewricht voelen (crepitatie).

imaging

Al in vroege artrosefasen kan men in de röntgenfoto herkennen dat de gewrichtsruimte van het aangetaste gewricht smaller wordt. Een gecondenseerde botstructuur onder het gewrichtskraakbeen (subchondrale sclerose) lijkt witter in de röntgenfoto. Botachtige gehechtheden (osteofyten) presenteren zichzelf meestal zo helder als de botten zelf, maar puincysten daarentegen laten een donkere holte in het lichte bot in het röntgenbeeld. Bovendien kunnen malposities en veranderingen in de botstructuur worden weergegeven in het röntgenbeeld.

Let op: Zichtbare veranderingen in het röntgenbeeld laten geen conclusie toe of en hoeveel iemand last heeft van ongemak. Soms zie je significante veranderingen op de röntgenfoto, maar de patiënt kan geen ongemak voelen.

Aan de andere kant kunnen vroege stadia over het hoofd worden gezien in de röntgenfoto. In onduidelijke gevallen wordt soms computertomografie (CT) of magnetic resonance imaging (MRI) uitgevoerd. Dit zijn beeldvormingsprocedures die veel nauwkeuriger zijn dan een röntgenonderzoek.

Uitsluiting van andere oorzaken

Gewrichtspijn kan andere oorzaken hebben dan artrose. Artritis is bijvoorbeeld een andere veel voorkomende oorzaak. Deze ontstekingsziekte tast het hele lichaam aan. Het manifesteert zich voornamelijk als een pijnlijke gewrichtsontsteking.

Als osteoartritis wordt vermoed, moet de arts daarom verduidelijken of de gewrichtspijn daadwerkelijk te wijten is aan slijtage of een andere oorzaak heeft (zoals artritis).

Artrose: ziekteverloop en prognose

De meest voorkomende vraag van patiënten is: “Is osteoartritis te genezen?”. Het antwoord: aangezien het gewrichtskraakbeen bij kinderen hoogstens kan regenereren, verdwijnt geen artritis. Dus de ziekte is niet te genezen. Een effectieve OA-behandeling kan echter ongemak verlichten en de progressie van de ziekte vertragen.

Voorkom artrose

Regelmatige lichaamsbeweging kan gewrichtsslijtage voorkomen. Bijzonder geschikt zijn sporten waarbij de gewrichten gelijkmatig worden belast. Dit is bijvoorbeeld het geval bij fietsen en zwemmen. Deze sporten worden ook aanbevolen bij de behandeling van bestaande gewrichtsslijtage.

Bovendien kan artrose worden voorkomen door gewrichtsafwijkingen orthopedisch te corrigeren en over- of onderbelasting te voorkomen. Een belangrijke overbelasting ontstaat bijvoorbeeld door overgewicht. Wie te veel gewicht op de weegschaal brengt, moet daarom onder andere zijn gewrichten afvallen.

Een belangrijke preventieve maatregel is ook het vermijden van unilaterale gewrichtsbelastingen. Deze bevorderen namelijk een gewrichtsslijtage. Daarom moet u bijvoorbeeld regelmatig afwisselend zitten en staan ​​doen.

Ebenfalls einen Einfluss auf die Gelenkabnutzung hat das Schuhwerk: Bei vielen Frauen betrifft die Arthrose Zehengrundgelenk oder andere Fußgelenke, weil sie sehr oft ungeeignetes Schuhwerk tragen. Dazu gehören vor allem Schuhe mit hohen Absätzen.

Verdere informatie

Buchempfehlungen:

• Arthrose selbst heilen: Das ganzheitliche Anti-Schmerz-Programm, Martin Marianowicz, Willibald Walter, 2017, GRÄFE UND UNZER Verlag GmbH; Auflage: 3
• In Bewegung bleiben trotz Arthrose: Wieder ohne Schmerzen leben, Peter Krapf, Frank Giarra, 2017, Kneipp Verlag in Verlagsgruppe Styria GmbH & Co. KG; Auflage: 1