Parodontitis: behandeling

Voorbehandeling (initiële parodontitis behandeling)

Bij de eerste benoeming van de parodontitisbehandeling worden de tandoppervlakken gereinigd, gepolijst en gefluorideerd (Professional Teeth Cleaning, PZR). Fluoride wordt door de tandarts als een gel of vernis rechtstreeks op de aangetaste tand toegediend. Ze helpen bij het opslaan van belangrijke mineralen en versterken zo de tand. Bovendien worden bacteriële tandplak (biofilm) en tandsteen (tandplak) verwijderd, evenals eventuele irriterende stoffen zoals supernatantvullingen en kronen verwijderd.

Bovendien maakt een uitgebreid consult van de patiënt deel uit van de parodontale behandeling: de betrokkene krijgt tips en advies over de juiste tandenpoetsen. Degenen die problemen hebben met het hanteren van een conventionele tandenborstel vanwege reuma, moeten een elektrische versie krijgen. Bovendien zullen de betrokkenen worden geadviseerd over de juiste verzorgingsproducten voor parodontitisbehandeling zoals tandpasta, spoeloplossingen of flosdraad. Met speciale tand-kleurtabletten kunnen parodontitispatiënten onafhankelijk het succes van hun mondverzorging controleren.

Verwijdering van biofilm (behandeling met gesloten parodontitis)

In deze stap van parodontale therapie wordt de bacteriële biofilm in de parodontale pocket geëlimineerd. Hiervoor gebruikt de tandarts dunne instrumenten (curettes), indien nodig met echografie. Ook worden eventuele afzettingen op de nek en worteloppervlakken verwijderd. Laser parodontitis behandeling kan ook worden gebruikt. Laserstralen verwijderen niet alleen weefsel, ze hebben ook een antibacterieel effect en kunnen het bloeden stoppen.

Vaak zijn deze therapeutische maatregelen voldoende om de progressie van de ziekte te stoppen en de symptomen te verlichten. In veel gevallen is een manier om een ​​parodontitis op deze manier te genezen.

Operatie (open parodontitis behandeling)

Een chirurgische behandeling van parodontitis is noodzakelijk als de eerste therapeutische maatregelen geen succes hebben gehad of de ontsteking al ver gevorderd is. Onder plaatselijke verdoving worden de parodontale holtes geopend door een kleine incisie. Dit maakt de getroffen gebieden toegankelijker. Vervolgens reinigt de tandarts de nu zichtbare wortelgebieden en verwijdert het zieke weefsel. Zelfs met een nog niet zichtbaar defect in de wortelafdeling (betrokkenheid van furcatie), wordt deze chirurgische procedure aanbevolen. Ten slotte wordt het tandvlees opnieuw op de tanden aangebracht en wordt de snee aan elkaar genaaid. Door deze procedure moet het tandvlees beter hechten en worden de zakken geëlimineerd (tandvleesholte-eliminatie).

transplantaten

Onder bepaalde omstandigheden wordt zoveel kauwgom vernietigd dat weefseltransplantatie noodzakelijk is. Hier zijn twee opties voor:

• vrij slijmvliesentransplantaat
• klep

Bij één vrije slijmvliesentransplantatie dient het harde gehemelte van de patiënt als donorweefsel. Met behulp van een gesneden tinfolie wordt het vereiste stuk slijmvlies uitgesneden. Vervolgens wordt het op de blootgestelde tandgebieden geplaatst en daar genaaid. De wonden in het donorgebied genezen meestal goed na enkele weken. Het transplantaat zelf geneest na ongeveer vier maanden.

In een zogenaamde klep het tandvlees wordt op een gezonde plaats gesneden. De aldus verkregen weefselflap wordt op het nabijgelegen zieke kaakgebied gedrukt en daar blootgestelde tandwortels en genaaid. Er wordt onderscheid gemaakt tussen laterale (lateraal verplaatst) en coronale glijdende lobben. In het geval van coronale flappen wordt het tandvlees eronder ingesneden en tegen de blootliggende tanden omhoog getrokken (in de onderkaak) of omlaag (in de bovenkaak). Daar wordt het weefsel bevestigd met een naad die om de tand wikkelt.

Vaak worden vrije transplantaten en glijdende lobben gecombineerd om cosmetisch mooiere resultaten te bereiken.

Botvervangingsmateriaal

In geval van twee- of driewandige botzakken kan het nodig zijn om het aangetaste bot te vervangen door echt of kunstmatig materiaal. Men gebruikt ofwel botweefsel van de patiënt (autogene bottransplantaten) of die van botbanken. Deze bieden gedemineraliseerd, gevriesdroogd bot (allogene bottransplantaten). Wanneer alle organische stof is verwijderd, kan ook het weefsel van runderen, varkens of koraal worden gebruikt (xenogene bottransplantaten). Bovendien kunnen calciumfosfaat en glaskeramiek de botdefecten vervangen.

Tandextractie en wortelpuntresectie

Deze stap van een parodontitis-therapie is vooral noodzakelijk als de tand duidelijk is beschadigd en het behoud ervan daarom geen zin heeft. De tand trekken (tandextractie) of de worteltoppen chirurgisch verwijderen (apicectomie) is de voorkeursbehandeling voor apicale parodontitis. Hier is de ontsteking meestal te diep om met conventionele behandelingen succesvol te zijn. Individuele openingen door verloren tanden kunnen bijvoorbeeld worden afgesloten door bruggen. Als meerdere tanden achter elkaar ontbreken, kan de gedeeltelijke functie worden hersteld door middel van een gedeeltelijke prothese.

Gecontroleerde weefselregeneratie

Bij deze parodontale behandeling wordt een speciaal membraan rond een botzak geboeid. Dit is om te voorkomen dat tandvlees groeit naar de oorspronkelijke plaats van het parodontium. Cellen van het tandvlees kunnen nu het tandworteloppervlak koloniseren. Het langetermijndoel van deze parodontitisbehandeling is de wederopbouw van het parodontium.

Sommige tandartsen bevelen ook therapie aan met zogenaamde email-matrixeiwitten. Dit zijn groei-eiwitten die ook een rol spelen bij de ontwikkeling van het kauwapparaat. Dit is om het herstel van de tandretentiestructuren te bevorderen.

antibiotica

Om geavanceerde en agressieve parodontitis te behandelen, schrijft de tandarts antibiotica voor. Ze verminderen het aantal schadelijke bacteriën in de mond. Zodat deze antibacteriële geneesmiddelen specifiek de parodontitispathogenen kunnen bestrijden, zijn de respectieve bacterietypes eerder bepaald (bacteriële test). Om dit te doen, verwijdert de tandarts tandplak uit de parodontitis en laat ze microbiologisch onderzoeken.

Antibiotica zijn ook dringend nodig als de patiënt al klaagt over algemene klachten zoals koorts.

Als je antibiotica wilt vermijden, zijn lokaal werkende etherische oliën een goed alternatief. Een zogenaamd antibiogram wordt gebruikt om te testen welke oliën een veelbelovend effect hebben. In een apotheek zijn de remedies voor parodontale behandeling gecompileerd.