pleuris

Snel overzicht

• definitie: Bij pleuritis (ook pleuritis, pleuritis), de pleura, de pleura, ontstoken. Deze tweedelige weefsellaag bedekt de borstholte (pleura) en bedekt de longen (longhuid).
• waarschuwing: Hoewel men meestal spreekt van pleuritis, is de tweede laag van het borstvlies, de longvacht, meestal ook ontstoken.
• symptomen: ernstige, ademafhankelijke pijn bij het ademen (“droge” pleuritis); bij “natte” pleuritis, afnemende pijn en, indien nodig, ademhalingsmoeilijkheden, waaronder ademnood met grote ophoping van vloeistof (pleurale effusie); mogelijk koorts
• oorzaken: Longontsteking, longembolie, longinfarct, tuberculose, virale infectie (Coxsackie B-virus), auto-immuunziekten (zoals lupus erythematosus, reumatoïde artritis), kanker enz.
• behandeling: Behandeling van de onderliggende ziekte (bijv. Antibiotica voor bacteriële infectie). Anders verlichting van symptomen, bijvoorbeeld met analgetica en antipyretica.

Pleuritis: symptomen

Een pleuritis (of pleuritis) kan verschillende symptomen veroorzaken – afhankelijk van of het een “droge” pleuritis of een “natte” pleuritis is. Het verschil tussen de twee is te vinden in de zogenaamde Pleurale ruimte (pleurale holte): Dit is de smalle, enigszins met vloeistof gevulde ruimte die de twee dunne bladeren van de pleura scheidt:

De binnenste weefsellaag van het borstvlies wordt de longhuid genoemd en bedekt de longen. Uitwendig verbindt de pleura zich en bekleedt de borstholte binnenin. De ribben en pleura zijn met elkaar verbonden via een grote plooi aan de rand van de long.

De vloeistof tussen de long en de pleura, dwz in de pleurale ruimte, kan tijdens pleuritis veranderen:

• “Droge” pleuritis (Pleuritis sicca): geen extra vloeistof in de pleurale ruimte. In de meeste gevallen worden hier echter draden van fibrine (coagulatie-eiwit) gevormd, die de wrijving tussen de twee bladeren van de pleura intensiveren.
• “natte” pleuritis (Pleuritis exsudatief): extra ophoping van vocht tussen long en pleura (borstvliesuitstroming)

Vaak beïnvloedt een pleuritis slechts één kant van het lichaam. De linker- en rechterlongen worden samen met de pleuraholten van elkaar gescheiden door de middelste medullaire ruimte (mediastinum).

“Droge” pleuritis: symptomen

Bij een pleuritis zijn meestal zowel het borstvlies als de long ontstoken. Alleen het borstvlies is gevoelig voor pijn – maar des te meer. De wrijving veroorzaakt door ademen tussen de twee huiden veroorzaakt droge pleuritis ernstige, ademafhankelijke en stekende pijn op de borst, Hoe dieper de patiënt inhaleert, hoe meer het pijn doet. Daarom ademen veel patiënten alleen plat. Sommigen nemen ook instinctief een houding aan die de ontstoken kant verlicht.

De droge pleuritis kan ook pijnlijk zijn hoesten vergezeld gaan. De pijn treedt meestal aan één kant op. Afhankelijk van de ernst van de ontsteking kan deze naar de schouder uitstralen.

Ook typisch voor een pleuritis is een kraken of wrijven ademgeluid, het zogenaamde leer wrijven. Het ontstaat omdat het borstvlies en het borstvlies samen wrijven in de ontstoken gebieden met elke beweging van de ribbenkast.

Als de pleuritis het middenrif (de spierplaat die onder de longen ligt) aanvalt, kunnen ook hik optreden.

“Vochtige” pleuritis: symptomen

Met een pleurale effusie hoopt zich meer vloeistof op in de pleurale ruimte dan normaal. Dit kan over het algemeen verschillende oorzaken hebben. Als de pleurale effusie zich vormt in de loop van een pleuritis, spreken artsen van ‘Pleuritis exsudatiefSymptomen zoals pijn en wrijven van het leer zijn afwezig of sterk verminderd en de effusie tussen de ontstoken pleurabladeren voorkomt dat ze tegen elkaar wrijven.

Dit vertoont vaak andere symptomen in deze vorm van rhinitis: tekenen van pleurale effusie kunnen een zijn moeilijke ademhaling of zelfs ademhalingsmoeilijkheden (Dyspnoe) zijn. Dit gebeurt wanneer de effusie zo groot is dat deze de long aanzienlijk knijpt. Met een kleine uitstroming kan de patiënt normaal ademen.

Overgang van droog naar vochtig

Vaak ontwikkelt zich een vochtige pleuritis van een droge. Dit betekent dat de ontsteking ervoor zorgt dat vloeistof uit de fijne bloedvaten (capillairen) ontsnapt en zich als een waterige effusie in de pleurale ruimte verzamelt. Als de Pleurale effusie purulent is, artsen spreken erover pleura-empyeem, Maar hij kan ook meestal bloed bestaan ​​(hemorragische pleuritis).

Soms vergezeld koorts de overgang van een droge naar een “natte” pleuritis.

Vorige ziekte beïnvloedt symptomen

Andere symptomen van pleuritis hangen af ​​van de onderliggende ziekte. Enkele voorbeelden:

Bij één longontsteking Hoge koorts met koude rillingen en hoest met sputum komen vaak voor. De pleuritis ontwikkelt zich als gevolg van tuberculoseVeel patiënten hebben ook last van hoesten, vermoeidheid en nachtelijk zweten.

Bij één Coxsackie B virusinfectie (Ziekte van Bornholm), hebben patiënten moeite met ademhalen en krampachtige pijn in de borst en bovenbuik. Dergelijke pijnen kunnen ook optreden als pleuritis het gevolg is van bovenbuikaandoeningen, bijvoorbeeld een pancreatitis (Pancreatitis).

ook kankers zoals een kwaadaardige tumor van het borstvlies (pleura mesothelioom) zijn mogelijke oorzaken van pleuritis. Tekenen van pleura mesothelioom zijn geavanceerder dan die van “normale” pleuritis.

Pleuritis: oorzaken

Een pleuritis kan verschillende oorzaken hebben. Meestal komt het voor gelijktijdig of als gevolg van een andere ziekte op bijvoorbeeld:

• Longontsteking (pneumonie)
• tuberculose
• Coxsackie B-virusinfectie (ziekte van Bornholm)
• Tumoren in het gebied van het borstvlies
• Bindweefselaandoeningen (collagenose) zoals lupus erythematosus of reumatoïde artritis
• Longembolie, longinfarct
• Ureumvergiftiging (uremie)
• Bovenbuikziekten zoals pancreatitis

De meest voorkomende onderliggende ziekte van pleuritis is er één longontstekingDe ontstekingsprocessen kunnen zich relatief gemakkelijk verspreiden van de longen naar de pleura.

De pleura kan ook direct worden beschadigd, zoals door Coxsackie B-virussen of als gevolg van Ziekten in de bovenbuik (zoals pancreatitis). Ook de tuberculose komt als een trigger van pleuritis in kwestie. Deze zogenaamde “pleuritis tuberculosa” is echter zeldzaam geworden in Midden-Europa.

Een pleuritis met een bloederige pleurale effusie kan wijzen op een zogenaamde pleura zijn. De term die wordt gebruikt door medische professionals, wanneer een kwaadaardige tumor secundaire tumoren (metastasen) heeft gevormd in het gebied van het borstvlies. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren bij longkanker en borstkanker.

In zeldzame gevallen ontwikkelen de cellen van het borstvlies zich zelf tot kankercellen. Dit is hoe je begint primaire tumor van het borstvlies (Pleurale). Dit kan pleuritis veroorzaken. Overigens treft een pleura mesothelioom vooral mensen die in contact zijn gekomen met de bouw en industriële asbest.

Pleuritis: onderzoeken en diagnose

Eerst voert de arts een gedetailleerd gesprek met de patiënt aan wie Medische geschiedenis verhogen (anamnese), Hij kan de voorkomende klachten precies beschrijven. Bovendien vraagt ​​de arts of andere ziekten (in het verleden of heden) bekend zijn, zoals longontsteking, tuberculose of een tumor. Als dat zo is, zal de arts vragen welke therapieën en medische procedures zijn uitgevoerd.

Lichamelijk onderzoek

Na het anamnese-interview volgt er een lichamelijk onderzoek, Soms is de arts al bij de houding van de patiënt erkennen dat er iets mis is met ademen aan één kant van de longen. Bovendien is de lichaamszijde, waar de pleuritis zich bevindt, meestal minder betrokken bij de ademhalingsbewegingen. Dit wordt genoemd “Slepen” genoemd.

Meer gedetailleerde instructies bieden dat Tikken en luisteren naar de ribbenkast, Typisch, in een pleuritis met de stethoscoop, hoort een krakende ademgeluid, het zogenaamde leer wrijven. Bij pleurale effusie met pleurale effusie (pleuritis exudatief) wordt het geluid echter alleen verzwakt of helemaal niet gehoord.

Ook van de percussie de arts kan waardevolle informatie verkrijgen. Een gedempt kloppend geluid kan bijvoorbeeld wijzen op een vochtophoping (pleurale effusie).

Beeldvormingsprocedures

Voor de diagnose van pleuritis is een Röntgenstraal van de ribbenkast (röntgenfoto van de borst) is bijzonder belangrijk. In de meeste gevallen maakt de arts schoten van de borst vanaf de voorkant en vanaf de zijkant. Een “droge” pleuritis is onopvallend op de röntgenfoto. Een pleurale effusie is daarentegen meestal gemakkelijk te herkennen.

Om kleine of moeilijk te detecteren vloeistofverzamelingen zichtbaar te maken, kan de arts dit ultrageluid en optioneel ook een Computertomografie (CT) uit te voeren.

De verschillende beeldvormingstechnieken helpen niet alleen bij de diagnose “pleuritis”. Vaak dienen ze ook om de oorzaak van de ontsteking op te helderen. Beeldvorming kan bijvoorbeeld tuberculose of tumoren visualiseren.

Verder onderzoek

een bloedonderzoek is ook belangrijk bij pleuritis. Met behulp van verschillende ontstekingsparameters (zoals bloedceltelling, CRP, witte bloedcellen, enz.), Kan de arts inschatten hoe uitgesproken de ontstekingsprocessen zijn.

Als de arts vermoedt dat pleuritis wordt veroorzaakt door een auto-immuunziekte (zoals lupus erythematosus), kan dit ook worden opgehelderd voor een bloedtest. Er wordt gecontroleerd of antilichamen kunnen worden gedetecteerd in het bloed van de patiënt, die het eigen weefsel van het lichaam (zoals de pleura) (auto-antilichamen) vals aanvallen.

Bij het zoeken naar de oorzaak van pleuritis kan het ook helpen Analyseer de vloeistof in de pleurale ruimte, Om dit te doen, prikt de arts tussen de ribben met een dunne holle naald en duwt deze naar de pleurale effusie om een ​​klein monster te nemen (pleurale functie). De vloeistof wordt vervolgens zorgvuldig onderzocht in het laboratorium, bijvoorbeeld op de aanwezigheid van bloed, ziekteverwekkers (zoals tuberculosebacteriën) of tumorcellen.

In sommige gevallen is dat ook zo Reflectie van de ribbenkast (Thoracoscopie) is logisch. De arts maakt een kleine opening in de borstwand en steekt er een laparoscoop overheen. Het is onder andere uitgerust met een kleine camera en een lichtbron. Hierdoor kan de arts de pleuraholte van binnenuit onderzoeken.

Pleuritis: behandeling

Voor elke behandeling van pleuritis behoort het, de Om onderliggende ziekte te behandelen.

Wanneer bijvoorbeeld bacteriën de trigger zijn (zoals bij tuberculose of bacteriële pneumonie), ontvangt de patiënt antibiotica, Deze bestrijden de ziekteverwekkers direct. Bovendien worden de symptomen behandeld zoals nodig, bijvoorbeeld met pijnstillers en antipyretische medicijnen.

In andere gevallen zijn virussen (bijvoorbeeld Coxsackie B-virussen) de veroorzaker van pleuritis. De behandeling is hier beperkt om de symptomen van de patiënt (pijnstillers, antipyretica, enz.) Te verlichten. Geneesmiddelen die specifiek helpen tegen de virussen (zoals antibiotica tegen bacteriën) zijn hier niet beschikbaar.

Bij een “vochtige” pleuritis kan het ook nodig zijn, de borstvliesuitstroming om specifiek te verwijderen. De arts leidt meestal een zogenaamde thoraxdrain door: een dunne buis wordt via een kleine opening in de borstwand in de pleurale ruimte gebracht. Dan wordt de effusie weggezogen. Indien nodig kan de pleuraholte ook worden gespoeld met zoutoplossing en antibiotica.

Een thoraxdrainage is bijvoorbeeld noodzakelijk als de pleurale effusie vrij groot is en ademnood veroorzaakt. Zelfs met een etterende effusie wordt de procedure uitgevoerd. Daarentegen kan het lichaam meestal kleinere, waterige effusies zelf elimineren.

Pleuritis: ziekteverloop en prognose

Het verloop van de ziekte is afhankelijk van de oorzaak en de ernst van pleuritis. Duur en prognose kunnen sterk variëren, afhankelijk van hoe snel en succesvol pleuritis kan worden behandeld. Maar vooral bij jonge mensen heeft pleuritis meestal een goede prognose.

Als de ontsteking langere tijd aanhoudt, kunnen de pleura en pleura samen littekens krijgen. Grote verklevingen na één pleuris Het wordt ook wel Pleuraschwielen of Pleuraschwarten genoemd. In extreme gevallen kunnen deze eelt ook verkalken (pleuritis calcarea). Dit beperkt permanent de ademhaling.