In een stuitbeenbreuk (stuitbeenbreuk) wordt het stuitbeen (os coccygis) gebroken – het onderste deel van de wervelkolom. Dit gebeurt bijvoorbeeld op iemands billen. De typische symptomen zijn pijn en zwelling rond het stuitbeen. De behandeling omvat de toediening van pijnstillers en bedrust. Lees hier meer over de stuitbeenbreuk.
Stuitbeenbreuk: beschrijving
Een stuitbeenbreuk is een van de verwondingen van het bekken. Het stuitje (Os coccygis) sluit zich aan bij het heiligbeen en bestaat uit de laagste vier tot vijf wervels van de wervelkolom, die meestal aan elkaar zijn gesmolten. Alleen de eerste draaikolk heeft nog steeds de constructie van een typische draaikolk.
Stuitje breuk: symptomen
Bij een stuitbeenbreuk zijn de zachte weefsels boven het stuitbeen gezwollen en zacht. Getroffen klagen dat ze nauwelijks kunnen zitten. Ook bij het lopen doen bepaalde bewegingen pijn. Omdat het stuitbeen de laagste pool van het centrale zenuwstelsel vormt, veroorzaakt een stuitbeenbreuk blijvende zenuwpijn.
Chronische coccygeale pijn wordt ook wel coccygodynia genoemd. Dit zijn pijn die weken aanhoudt en kan uitstralen in het anale gebied, de lies en de heup.
Stuitbeenbreuk: oorzaken en risicofactoren
Een gebroken stuitbeen kan het gevolg zijn van direct trauma, zoals een val of een stevige schop op de billen. Maar de oorzaak van een stuitbeenbreuk kan ook een geboorte zijn: als het stuitbeen zich ver in het bekken uitstrekt, kan het bij de geboorte breken onder druk van het hoofd van het kind.
Stuitbeenfractuur: onderzoeken en diagnose
De specialist voor een stuitbeenfractuur is een arts voor orthopedie en traumatologie. Om te bepalen of het stuitbeen daadwerkelijk is gebroken, zal de arts u eerst naar het ongeval en uw medische geschiedenis vragen. Mogelijke vragen zijn:
- Hoe is het ongeluk precies gebeurd?
- Heb je pijn
- Had u al klachten zoals pijn en beperkte mobiliteit?
Vervolgens zal de arts uw stuitje nauwkeurig onderzoeken en aandacht besteden aan het feit of zacht weefsel is gewond of dat er andere bijbehorende verwondingen zijn. Daarna zal de arts het rectum met zijn vinger onderzoeken (digitaal-rectaal onderzoek). Dit kan pijn veroorzaken in het fractuurgebied.
Stuitbeenfractuur: beeldvormend onderzoek
Om een stuitbeenbreuk verder te diagnosticeren, wordt altijd een röntgenfoto gemaakt. Een bekkenoverzicht en een zijaanzicht worden genomen.
Stuitbeenfractuur: differentiële diagnose
Stuitje pijn komt niet noodzakelijkerwijs voort uit een fractuur. Soms is het stuitbeen slechts gekneusd of gedeeltelijk ontwricht. De pijn kan ook te wijten zijn aan een ernstige geboorte of chronische microtrauma als gevolg van langdurig zitten. Een diepgewortelde rectale tumor kan ook de oorzaak van de pijn zijn.
Stuitbeenfractuur: behandeling
Als het stuitbeen daadwerkelijk is gebroken, is de behandeling meestal conservatief. De pijn kan worden gestopt met analgetica (analgetica). Tot de pauze is genezen, moet bedrust zoveel mogelijk worden bewaard. Een operatie om het stuitbeen te verwijderen is mogelijk. De klachten worden echter niet geëlimineerd, omdat het resulterende litteken pijn kan blijven doen.
Met behulp van een zitring kan de pijn tijdens het zitten worden verminderd. Voor dit doel kan bijvoorbeeld een zwak opgeblazen kinderzwemring worden gebruikt. Als de pijn aanhoudt, kunnen analgetica of cortison ook worden geïnjecteerd.
Stuitje breuk: ziekteverloop en prognose
Het ziekteproces in de stuitbeenbreuk is vaak vervelend. Hoewel de symptomen in een verstuikte stuitbeen binnen een week kunnen verdwijnen, duurt dit vaak enkele weken voor een stuitbeenbreuk. In sommige gevallen ontwikkelen ze zich na één stuitbeen breuk ook chronische pijn in het gebied van het stuitbeen (coccygodynia).