Seborrheic dermatitis

Seborrheic Dermatitis: beschrijving

Seborrheic dermatitis (Seborrheic dermatitis) is een geel-schilferende, rode uitslag (eczeem) in het gebied van de talgklieren (seborrheic). Sebum is een mengsel van vetten en eiwitten dat de huid beschermt tegen uitdrogen. De talgklieren bevinden zich voornamelijk in de voorste (thoracale) en achterste (wervelkolom) goten, op het gezicht en op de harige kop – de voorkeursplaatsen van seborrheic dermatitis. Hoofdhuid is ook de site die het meest wordt getroffen door huidziekten bij zuigelingen – vandaar de tweede naam “hoofdklier”.

Seborrheic dermatitis moet niet worden verward met seborrheic keratosis, die ook wordt aangeduid als een ouderdomswrat.

Seborrheic eczeem: frequentie

Drie tot vijf procent van de mensen ontwikkelt elk jaar seborrheic dermatitis. Gezien milde gevallen die geen behandeling behoeven, zou dit cijfer waarschijnlijk veel hoger liggen. Mannen tussen de dertig en veertig jaar worden het zwaarst getroffen. Seborrheic dermatitis komt vooral veel voor in verband met HIV-infectie (vooral AIDS) en de ziekte van Parkinson.

De vorm die bij baby’s in de eerste levensweken (uiterlijk tot het tweede levensjaar) voorkomt, komt minder vaak voor dan seborrheic dermatitis bij volwassenen.

Seborrheic dermatitis: symptomen

Seborrheic dermatitis wordt gekenmerkt door meestal duidelijke roodheid van de huid, waarop gelige schubben zijn. Afhankelijk van de ernst van de ziekte zijn de huidsymptomen echter zeer variabel: bij sommige patiënten is er alleen een verhoogde roos, anderen lijden aan een enorme ontsteking van de huid. De besmetting kan bovendien worden gelokaliseerd of verspreid over verschillende huidgebieden. De roos voelt vaak vettig aan. Seborrheic dermatitis veroorzaakt meestal geen pijn en jeuk zelden.

Seborrheic dermatitis komt meestal op het hoofd voor. Bovendien zijn het gezicht en het laskanaal voor en achter typische lokalisaties. Bovendien kan een ontsteking van de oogleden (blefaritis) optreden.

Seborrheic dermatitis kan bacteriële en schimmelinfecties veroorzaken. Krassen als gevolg van verhoogde jeuk beschadigen bovendien de huid.

In zeldzame gevallen kan seborrheic dermatitis haarverlies veroorzaken. De meeste van dergelijke haaruitval wordt geassocieerd met het eczeem, maar wordt hier niet door geconditioneerd.

Seborrheic Dermatitis: verschillende vormen

Er zijn verschillende vormen van seborrheic eczeem:

de Seborrheic eczematid is een milde vorm met plaques die op een voorloper lijken. Seborroe en zweetproductie zijn bijzonder uitgesproken. Gedeeltelijk is de lokale afschilfering het enige teken van de ziekte. De huid kan ook een deel van zijn pigmentatie verliezen (hypopogmentatie).

In tegenstelling daarmee Kudde-vormige seborrheic dermatitis gekenmerkt door een volledig uitgesproken symptomatologie en loopt vaak chronisch en recidiverend. De “foci” van seborrheic eczeem zijn duidelijk roodachtig, onregelmatig en geelachtig.

Een zogenaamde intertriginous lokalisatie wordt geleid door sommige experts als een subset van Seborrheic Dermatitis. Intertriginous verwijst naar gebieden op het lichaam waar tegenovergestelde huidoppervlakken elkaar kunnen raken of direct kunnen raken. Dit zijn bijvoorbeeld de oksels, het gebied onder de vrouwelijke borst, navel, lies en anus. In deze gevallen is er een hoog infectierisico. Seborroïsche dermatitis op deze locaties kan echter ook worden verward met een pure schimmelinfectie (meestal candida).

Dat is vooral moeilijk Verspreide Seborrheic Dermatitisdat is subacuut tot acuut. Het komt voor zonder duidelijke oorzaak of na irritatie van bestaande kudde. Deze zijn vaak symmetrisch verdeeld, grootschalig, confluent (confluent), schilferig en mogelijk ook gekenmerkt door grotere huilende en korstvormige huidafwijkingen (erosies). In uitgesproken gevallen is het hele lichaam rood (erythroderma).

Zelden gebeurt dit pityriasiform seborrheic dermatitis op, meestal op de romp. Deze vorm wordt pityriasiform genoemd, omdat de uitslag erg lijkt op de rosenflechte (pityriasis rosea). De koppels zijn rondovaal en samenvloeiend. Doorgaans wordt de schaal centraal benadrukt. In tegenstelling tot de Röschenflechte is er geen grotere kachel, die eerst optreedt (het zogenaamde primaire medaillon).

Seborrheic dermatitis bij zuigelingen

Seborrheic dermatitis wordt meestal op het hoofd van de baby gevonden. Het zogenaamde “hoofdneutje” wordt gekenmerkt door dikke, geel-vettige schubben. In veel gevallen begint de ziekte in het topgebied, nabij de wenkbrauwen, op de wang of neus. Vanaf daar kan seborrheic dermatitis zich verspreiden naar de gehele hoofdhuid en het gezicht. Het haar ziet er vettig en vezelig uit. In ernstige gevallen kan schaalvergroting ernstig zijn.

Net als bij volwassen patiënten is seborrheic dermatitis meestal niet storend voor de getroffen baby, in tegenstelling tot atopisch eczeem. De “hoofddekselbaby” lijkt tevreden. Het eet en slaapt normaal. Seborrheic dermatitis verspreidt zich soms naar het luiergebied, de lies, de navel, de oksels of, in zeldzame gevallen, de borst. Infestatie op verschillende plaatsen is ook mogelijk. Een verspreiding van ziekteverwekkers, vooral schimmels, leidt tot roodheid en veranderde schilfering in het grensgebied. Verspreide vormen van seborrheic dermatitis zijn zeldzaam.

Seborrheic Dermatitis: oorzaken en risicofactoren

Waarom sommige mensen seborrheic dermatitis ontwikkelen, is onduidelijk. De besproken oorzaak is verhoogde talgproductie en overmatige kolonisatie van de huid met gisten (zoals Malassazia furfur = Pityrosporum ovale), waarop het immuunsysteem dienovereenkomstig geïrriteerd reageert. Volgens de huidige studie kan seborrheic dermatitis echter ook optreden zonder verhoogde kolonisatie van gistcellen. Over het algemeen blijft het onduidelijk welke van de genoemde factoren de beslissende rol speelt. Een genetische aanleg voor de ziekte kan ook bijdragen.

Seborrheic dermatitis van het hoofd, die optreedt bij zuigelingen, normaliseert met de afname van de talgproductie in de eerste paar maanden van het leven. De talgproductie wordt aanvankelijk aangedreven door residuen van maternale hormonen (androgenen) in het lichaam van het kind en ondersteunt dus de opkomst van een “knaagdier”.

In verband met andere ziekten

Seborrheic dermatitis komt vaker voor bij bepaalde ziekten. Deze omvatten een aantal neurologische ziekten, met name de ziekte van Parkinson, evenals HIV-infecties:

Patiënten van Parkinson lijden vaak aan verhoogde talgproductie, wat de ontwikkeling van seborrheic dermatitis bevordert.

Seborrheic dermatitis kan worden gevonden bij tot 85 procent van mensen met aids. De reden voor dit frequente voorkomen is onduidelijk. Seborrheic dermatitis is een van de kenmerken van AIDS en is vaak zeer uitgesproken en resistent tegen behandeling bij deze patiënten.De ziekte bereikt vaak grotere en zwaardere proporties bij mensen die besmet zijn met HIV dan bij anders gezonde personen en kan zich ook uitstrekken tot atypische huidgebieden. Dit geldt met name voor HIV-patiënten, bij wie het aantal T-immuuncellen (CD4 +) sterk is verminderd. Seborrheic dermatitis kan ook worden beschouwd als een teken van het terugwinnen van het immuunsysteem van een HIV-patiënt nadat de behandeling is begonnen.

Ook geassocieerd met seborrheic dermatitis is het zogenaamde androgene effluvium – een combinatie van hoge niveaus van testosteron en een (erfelijke) aandoening van de haarzakjes.

Seborrheic dermatitis: beïnvloedende factoren

Een aantal medicijnen kan huiduitslag veroorzaken vergelijkbaar met seborrheic dermatitis. Deze omvatten erlotinib, sorafenib of interleukin-2. Ook kan de behandeling met zogenaamde neuroleptica, die worden gebruikt bij een aantal psychiatrische aandoeningen, de ontwikkeling van seborrheic dermatitis bevorderen.

Stress en verkoudheid lijken seborrheic dermatitis te verergeren. In de zomer verbetert de huidziekte echter meestal (onder UV-straling). Het effect van UV-licht is echter controversieel, omdat seborrheic dermatitis ook kan worden veroorzaakt door UVA-therapie bij psoriasis.

Seborrheic dermatitis: onderzoeken en diagnose

De specialist in seborrheic dermatitis is de dermatoloog of, voor zuigelingen, de kinderarts. Eerst zal de arts verschillende vragen stellen zoals:

• Sinds wanneer bestaan ​​de huidsymptomen?
• Jeuk aan de uitslag?
• Zijn er in het verleden soortgelijke uitslag geweest?
• Zijn er andere ziekten (andere huidziekten, HIV-infectie)?

Vervolgens zal de arts de juiste huidgebieden zorgvuldig onderzoeken. Ten eerste zijn de lokalisatie en ten tweede het uiterlijk van de huidsymptomen doorslaggevende criteria voor de diagnose Seborrheic dermatitis.

In zeldzame gevallen van twijfel kan de arts een huidmonster (biopsie) nemen en laten onderzoeken door een patholoog. Hoewel er geen specifieke tekenen van seborroïsche dermatitis zijn, is het typisch om een ​​verdikking van de stekelige cellaag van de huid (acanthosis) te zien door toegenomen neoplasma van huidcellen, verminderde huidkeratinisatie (parakeratosis), immigratie van immuuncellen en waterretentie (spongiose) ). Bovendien worden in de zieke huid meer immuuncellen gevonden dan in een gezonde huid. De microscopische foto kan lijken op een roos (psoriasiform) of pessaria (pityrasiform), vooral in chronische gevallen. In het geval van een bestaande HIV-infectie kan het microscopische beeld van de huidsymptomen verschillen.

Seborrheic dermatitis: differentiatie naar andere ziekten

Seborrheic dermatitis moet worden onderscheiden van atopische dermatitis, contacteczeem, psoriasis, pollenziekte, schimmelinfecties en impetigo contagiosa. Andere ziekten die vergelijkbare huidaandoeningen kunnen veroorzaken als seborrheic dermatitis zijn onder andere rosacea, lupus, syfilis, hoofdluisplagen en tinea capitis.

Bij zuigelingen moet de kinderarts seborrheic dermatitis onderscheiden, vooral van de “melkschurft” (atopisch eczeem). In de melkschurft is de hoofdhuid duidelijk rood, huilend en afgezet. Het komt meestal later voor dan Seborrheic dermatitis van het kind. Bovendien lijken de kinderen een sterke jeuk te voelen.

Vaak is alleen door de cursus onderscheidbaar de psoriasis in de vroege kinderjaren (psoriasis capillitii). In dit geval zijn de schalen meestal wit in plaats van geel.

Als de uitslag vooral uitgesproken is in het luiergebied, kan het Windelsoor zijn – een schimmelinfectie met de gist Candida.

Seborrheic dermatitis: behandeling

Seborrheic dermatitis vereist vaak behandeling vanwege het meestal chronische verloop, maar het kan ook genezen zonder medicatie.

De basis van de behandeling is huidverzorging en stressvermindering. De belangrijkste therapeutica zijn geneesmiddelen tegen schimmels (antischimmelmiddelen) en corticosteroïden (“cortison”). In de baard kan een scheerbeurt al nuttig zijn.

Er is geduld voor nodig om seborrheic dermatitis te behandelen. Als de patiënt ook lijdt aan aandoeningen zoals de ziekte van Parkinson of HIV, kan hun behandeling het uiterlijk van de huid al verbeteren. Als algemene regel, als de uitslag ondanks adequate behandeling aanhoudt, moet de diagnose van seborroïsche dermatitis worden herzien.

Seborrheic Dermatitis: Externe therapie

De externe behandeling is meestal langdurig en vooral gericht tegen talg, ontsteking en infectie. De verschillende applicaties kunnen meestal met elkaar worden gecombineerd.

Het behandelingsbeginsel moet een goede huidverzorging zijn. Gebruik alkalivrije wasmiddelen. Ze zijn bedoeld om het ontvetten van de huid te bevorderen en infecties te voorkomen.

keratolytica

Seborrheic dermatitis op het hoofd kan goed worden behandeld met speciale shampoos die roos oplossen en infecties helpen bestrijden. De actieve ingrediënten in een seborroïsche dermatitis shampoo zijn onder andere selenium, zink, ureum, teer, salicylzuur, chlooramfenicol en ethanol. Dergelijke haarremedies worden meestal ’s avonds twee tot drie keer per week aangebracht. ‘S Nachts wikkel je een verband om je hoofd en’ s ochtends was je je haar. Mogelijke bijwerkingen zijn voornamelijk lokale reacties zoals jeuk, branderig gevoel en ook kleurveranderingen van het haar of de hoofdhuid.

antischimmelmiddelen

Seborrheic dermatitis wordt vaak behandeld met een crème die antischimmelmiddelen (antischimmelmiddelen) bevat, zoals ketoconazol of ciclopirox. Deze verminderen de huidkolonisatie met de gist Malassezia en de ontstekingsreactie. Dergelijke antischimmelmiddelen zijn ook verkrijgbaar als haartinctuur. Voor het wassen moet het ongeveer vijf tot tien minuten inwerken. Het kan dagelijks gedurende enkele weken worden gebruikt totdat seborrheic dermatitis afneemt. Mogelijke bijwerkingen zijn lokale irritatie en een branderig gevoel. Ernstige bijwerkingen van het lokale gebruik van schimmelwerende shampoos of zalven zijn zeldzaam.

corticosteroïden

Seborrheic dermatitis kan ook kort worden behandeld met cortisone-bevattende preparaten – bijvoorbeeld als shampoo, lotion of schuim. Het is belangrijk om de behandeling te starten met de laagst mogelijke cortisone-preparaten. In vergelijking met de antischimmelmiddelen is de cortisone-toepassing gelijkwaardig gebleken. Cortison helpt ook tegen bestaande jeuk. Een ontsteking van de oogleden (blefaritis) in de context van Seborrheic dermatitis wordt meestal behandeld met cortison (en mogelijk antibiotica).

calcineurineremmers

Even effectief als antimycotica en corticosteroïden is de behandeling van seborrheic dermatitis met zogenaamde calcineurineremmers (zoals pimecrolimus of tacrolimus). Deze medicijnen remmen direct het immuunsysteem. Het gebruik als langdurige behandeling is echter controversieel vanwege een mogelijk verhoogd risico op tumoren (vooral lymfomen en huidtumoren).

antibiotica

Seborrheic dermatitis wordt alleen behandeld met antibiotica als er een extra duidelijke bacteriële infectie is.

lithium

Seborrheic dermatitis kan ook worden behandeld met lithiumzalven. Vermoedelijk is hun positieve effect gebaseerd op een ontstekingsremmend effect. Lithiumsupplementen mogen echter niet op het hoofd worden gebruikt.

Seborrheic Dermatitis: interne therapie

Een intern gebruik van medicatie kan met name geïndiceerd zijn wanneer de verspreide variant van de ziekte aanwezig is of een seborrheic dermatitis een duidelijke neiging tot verspreiding vertoont. Zelfs met weerstand tegen therapie en meer dan drie getroffen gebieden, kan een interne behandeling met cortison of antimycotica worden overwogen Antischimmelmiddelen worden voorgeschreven voor dagelijks gebruik gedurende een week. Dit wordt meestal gevolgd door een vervolgbehandeling (bijvoorbeeld twee applicaties per maand gedurende drie maanden). Isoretinoïne kan worden gebruikt als laatste redmiddel om de talgproductie te remmen. Een interne antibioticabehandeling mag alleen worden uitgevoerd met duidelijke tekenen van infectie. Vooral bij patiënten met HIV-infectie is Seborrheic dermatitis vaak vroeg en langer intern te behandelen.

Behandeling bij zuigelingen

Omdat de “head gnee” meestal spontaan geneest, is een behandeling niet noodzakelijk vereist. Om de schubben te verwijderen, is het het beste om ze ’s nachts zacht te maken met olie (zoals amandel- of olijfolie). Op deze manier kunnen de schubben van het hoofdneutje de volgende dag gemakkelijker worden verwijderd, bijvoorbeeld met een kam. Je kunt ook zink bevattende zalven gebruiken. Daarna moet het haar worden gewassen met een verzorgende shampoo. Voor een effectieve verwijdering van roos moet deze procedure meestal meerdere keren worden herhaald.

Als deze maatregelen niet helpen, of als Seborrheic Dermatitis niet achteruitgaat of zelfs breder wordt, moet een kinderarts worden geraadpleegd. Zo nodig kan hij bijvoorbeeld twee weken per week een lokale antischimmelbehandeling voorschrijven gedurende twee weken of een cortisoncrème eenmaal per dag gedurende een week. De kortetermijnbehandeling met lokale corticosteroïden, zelfs bij kinderen, wordt als veilig beschouwd. Als de symptomen niet binnen een week verbeteren, moet de diagnose Seborrheic Dermatitis worden heroverwogen.

Bij lokaal gebruik van medicijnen is het belangrijk om altijd rekening te houden met mogelijke absorptie door de huid, vooral bij zuigelingen en kinderen.

Seborrheic Dermatitis: Homeopathy & Co.

Er zijn verschillende alternatieve therapieën voor de behandeling van seborrheic dermatitis, waaronder homeopathie, Bachbloesems, Schuessler-zouten, huismiddeltjes en medicinale kruiden. Baden met tarwezemelen en havermoutextract zou bijvoorbeeld de genezing moeten bevorderen. Menthol en thymol kunnen de jeuk verminderen. Schalieolie zou de secretie verlagen. Dergelijke behandelingen moeten worden begeleid door een ervaren therapeut.

Seborrheic dermatitis: ziekteverloop en prognose

Seborrheic dermatitis bij volwassenen is vaak chronisch en komt terug na het stoppen van de medicatie. Om deze reden moet de therapie vaak worden herhaald of continu worden voortgezet om herhaling te voorkomen.

Seborrheic dermatitis beschadigt de huidbarrière om deze te beschermen tegen infecties en bevordert bacteriële en schimmelinfecties van de huid. Deze moeten op de juiste manier worden nageleefd en behandeld om te voorkomen dat de bacteriën zich voortbewegen of verspreiden.

In zeldzame gevallen ontwikkelt zich een contactsensibilisatie in de zin van een allergische reactie of gaat een seborroïsch eczeem over in psoriasis (psoriasis vulgaris). Met behulp van moderne therapiemethoden wordt seborroïsche dermatitis meestal goed onder controle.

zuigelingen

De groei van het kind wordt in de meeste gevallen niet beïnvloed door de “head gnee”. De ziekte wordt daarom als onschadelijk beschouwd. Desondanks kan de huidziekte binnen enkele weken of zelfs maanden terugkeren en vervolgens opnieuw worden behandeld. Seborrheic eczeem verdwijnt meestal tegen het einde van het tweede levensjaar.

Seborrheic Dermatitis: preventie

Om herhaling van seborrheic dermatitis te voorkomen, kan herhaald gebruik van de voorgeschreven medicijnen met rust nodig zijn. Zelfs een goede huidverzorging en stressverlichting dragen er echter toe bij dat een seborroïsch eczeem niet meer oplaait. Een mogelijk behandelingsconcept zou het eenmaal per week gebruik van antischimmelshampoos zijn, ook als gezichts- of lichaamswas. Het langdurig gebruik van corticosteroïden wordt niet aanbevolen vanwege de bijwerkingen: de medicijnen kunnen leiden tot uitbreidingen van oppervlakkige kleine bloedvaten (telangiectasia) en weefselverlies van de huid (atrofie). Verzachtende shampoos kunnen daarentegen zonder beperking worden gebruikt om dit te voorkomen Seborrheic dermatitis terugkomt.