Insect wespenallergie

Insecticide allergie: beschrijving

Bijenbeten van bijen en wespen zijn meestal erg ongemakkelijk. Niet alleen doet de beet pijn, maar het door insecten geïnjecteerde toxine veroorzaakt ook pijn, extreme jeuk en zwelling. Deze symptomen zijn normaal na een insectenbeet. Soms reageert het immuunsysteem echter overdreven. Het hele cardiovasculaire systeem kan dan worden gestoord.

Meer dan drie procent van de mensen in Duitsland lijdt aan een insectengifallergie. Bijna een kwart van de bevolking reageert bijzonder hard op een insectenbeet, althans lokaal. Wespensteken zijn blijkbaar de meest voorkomende oorzaak van ernstige allergische reacties (anafylaxie). In Duitsland komen jaarlijks ongeveer 20 sterfgevallen voor als gevolg van een allergische reactie op insectenbeten.

De eerste steek is nog niet gevaarlijk

Een insectengifallergie ontwikkelt zich na een insectenbeet. Het kan erger worden van de ene steek naar de volgende. Eerst wordt het immuunsysteem “gesensibiliseerd” na een eerste passage. Het produceert antilichamen tegen bepaalde stoffen in het insectengif (allergenen). Bij de volgende steek worden de antilichamen actief. Een hele cascade van immuunafweermechanismen wordt in gang gezet die niet langer kan worden gereguleerd. De allergische reactie verspreidt zich van de huid naar het hele lichaam.

Insectengif bevat hormonale boodschappers, eiwitten en enzymen zoals hyaluronidasen en fosfolipasen. De boodschappers histamine en serotonine leiden tot een uitbreiding van de huidvaten. Histamine veroorzaakt ook een sterke jeuk. De hyaluronidasen en fosfolipasen zorgen ervoor dat het gif wordt herverdeeld.

Insecticide allergie: symptomen

Bij een insectenbeet veroorzaakt het geïnjecteerde gif een pijnlijke roodheid en zwelling rond de punctieplaats. De roodheid gaat gepaard met een sterke jeuk. De meeste symptomen verdwijnen binnen een dag. Met een zwelling die meer dan tien centimeter in diameter is en meer dan een dag duurt, wordt het een ernstige lokale reactie genoemd.

Eerste tekenen van ernstige allergie

Als de allergische reactie zich over het hele lichaam verspreidt, kunnen ademhalingsproblemen, problemen met de bloedsomloop of maag- en darmklachten optreden. Verschillende eiwitten beïnvloeden het centrale zenuwstelsel, wat kan leiden tot duizeligheid en misselijkheid. In ernstige gevallen stort het cardiovasculaire systeem volledig in.

Het eerste teken van een ernstige allergische reactie is vaak tintelingen van de handpalmen, hoofdhuid of tong. De huid wordt rood, de aangetaste huid zwelt op. Duizeligheid en hartkloppingen kunnen deze symptomen vergezellen. Ademen wordt steeds moeilijker.

Een anafylactische reactie is heel vaak in twee fasen. Symptomen zoals milde ademnood, misselijkheid of duizeligheid beginnen vaak minuten na de beet en vervagen geleidelijk. Na enkele uren treedt er weer een reactie op. Dit kan dan veel zwaardere vormen aannemen en zelfs levensbedreigend zijn.

Muggenbeten: allergische reactie

Omdat er bepaalde stoffen in het gif van de mug zitten waartegen het menselijke immuunsysteem antilichamen kan produceren, treedt vaak een allergische reactie op muggenbeten op. Muggen of remmen veroorzaken meestal een allergie die beperkt is tot de huid. De injectieplaats zwelt over een groot gebied, jeukt, is rood en oververhit. Zeer zeldzaam wordt het cardiovasculaire systeem aangetast. De symptomen duren vaak langer dan een dag. Er kan een litteken achterblijven op de injectieplaats.

Insectengifallergie: oorzaken en risicofactoren

De ontwikkeling van een insectengifallergie vereist geen genetische bereidheid voor allergieën. Dit betekent dat mensen met een pollenallergie bijvoorbeeld geen hoger risico lopen allergisch te zijn voor een insectenbeet.

Vooral mensen die vaker met bijen of wespen in contact komen, lopen het risico op insectengifallergieën. Deze omvatten bijvoorbeeld imkers, tuiniers, boeren, fruit- en bakkerijverkopers.

Bovendien lopen mensen ouder dan 40 jaar en mensen met astma of hart- en vaatziekten risico op anafylaxie. Mensen met zogenaamde mastocytose lopen vooral het risico op insectengifallergie. Dit is een zeldzame ziekte waarbij veel mestcellen van het immuunsysteem zich verzamelen in de huid of interne organen. De mestcellen verwarmen de overtollige afweer nog verder.

Bepaalde medicijnen, zoals bètablokkers of ACE-remmers, kunnen het risico op insectensteekallergieën vergroten of de allergische reactie verhogen.

Na een insectenbeet heeft het immuunsysteem ten onrechte antilichamen gevormd tegen componenten (allergenen) van het gif. Het wespengif kan tot zes verschillende allergenen bevatten, het bijengif ongeveer twaalf. De muggenbeetallergie wordt veroorzaakt door allergenen in het speeksel van de mug. De belangrijkste allergenen in insectengif zijn:

• allergische reactie Wespensteek: fosfolipase A1, hyaluronidase en antigeen 5
• allergische reactie bijensteek: fosfolipase A2, hyaluronidase, zure fosfatase, serineprotease
• allergische reactie muggenbeet: speekseleiwit rAed a2

Insectengifallergie: onderzoeken en diagnose

Als er een vermoeden bestaat van een bijen- of wespensteekallergie, zal de arts eerst de volgende vragen stellen:

• Welk insect heeft je gestoken?
• Welke symptomen zijn er na de steek verschenen?
• Ben je ooit gestoken door een bij of wesp? Hoe waren de symptomen toen?
• Heeft u chronische ziekten?
• Heeft u andere allergieën?
• Gebruik je medicijnen?

Dit wordt meestal gevolgd door een lichamelijk onderzoek, een zogenaamde priktest en een bloedtest.

priktest

In een priktest worden verschillende allergenen in druppelvorm op de binnenkant van de onderarm aangebracht. Daarna wacht het een of meer dagen om te zien of de aangetaste delen van de huid tekenen van roodheid of zwelling vertonen. Deze spreken voor een allergische reactie. Bij een allergie voor bijensteken bijvoorbeeld, wordt de huid waarop het bijengif werd aangebracht rood. Soms worden de allergenen ook onder de huid geïnjecteerd.

Detectie van antilichamen in het bloed

Als er een insectengifallergie bestaat, worden de antilichamen die worden geproduceerd tegen de allergenen van het insectengif vaak in het bloed gevonden. Het onderzoek kan het vermoeden van een allergie voor insectengif bevestigen. Omdat de antilichamen ook om andere redenen in het bloed kunnen worden gevonden, is het bewijs niet overtuigend, maar slechts een andere indicatie voor een allergie voor insectengif.

Insecticide allergie: behandeling

Het is vooral belangrijk voor mensen met een insectengifallergie om elke insectenbeet zoveel mogelijk te vermijden. Bovendien moeten de getroffenen altijd een allergiepaspoort en een noodpakket bij zich hebben.

Therapie van de lokale huidreactie

Als de steek van het insect nog in de huid zit, moet deze voorzichtig worden uitgetrokken zodat er geen gif meer in de huid komt. Een allergische reactie beperkt tot de huid moet eerst lokaal worden behandeld. Voor dit doel kunt u de prikplaats koelen met natte enveloppen, koelpakketten of ijsblokjes.

Koeling moet ongeveer 20 minuten worden gelaten en met tussenpozen van enkele uren worden herhaald. Koelzalf of -gel verlicht de jeuk. Bij ernstige huidreacties moet u een antihistaminicum nemen. Daarna is het raadzaam om een ​​arts te raadplegen.

Bij insectenbeten in de mond of tong kunnen ijsblokjes de pijn verlichten. In een dergelijk geval moet echter onmiddellijk een arts worden geraadpleegd of moet de reddingsdienst worden gewaarschuwd. Het is niet raadzaam om vloeistoffen te drinken, omdat deze die zijn aangetast door de zwelling in de keel gemakkelijk kunnen slikken.

Therapie van de allergiesymptomen van het lichaam

De noodkit bevat medicijnen die in geval van nood vóór de komst van de arts kunnen worden ingenomen. In geval van kortademigheid is er een spray beschikbaar die de bronchiën verwijdt en de getroffenen weer laat ademen. Voor problemen met de bloedsomloop kan adrenaline zelf worden toegediend via een auto-injectiespuit. Verder zitten een antihistaminicum en een cortisonbevattend medicijn in een noodpakket.

Patiënten met ernstige allergische symptomen moeten enige tijd in het ziekenhuis worden gevolgd, omdat later lichamelijke reacties kunnen optreden.

Hyposensibilisierung

Een allergie kan worden behandeld door een zogenaamde hyposensibilisatie. In verschillende sessies is het lichaam “ongevoelig” voor de allergenen. De ernst van insectengifallergie neemt in de loop van de tijd aanzienlijk af. Hyposensibilisatie is een langdurig proces en niet voor iedereen geschikt.

Insectengifallergie: ziekteverloop en prognose

Hyposensibilisatie kan het verloop van de ziekte gunstig beïnvloeden. In het bijzonder is bij kinderen na een dergelijke therapie een langdurige bescherming tegen een insectengifallergie bewezen. Bovendien moeten bijen, wespen, horzels en muggen indien mogelijk worden vermeden. De volgende maatregelen kunnen helpen om insecten uit de buurt van het lichaam te houden:

• In de zomer niet buiten eten en drinken
• Drink niet uit flessen of drankblikken
• U moet zich in de zomer niet in de buurt van vuilnisbakken, vuilnisbakken, dierenverblijven of gevallen fruit bevinden
• Doe zonder parfum of geparfumeerde cosmetica
• Voer geen hectische bewegingen uit wanneer bijen of wespen in de buurt zijn
• Geef de voorkeur aan kleding met lichtere kleuren
• Loop niet op blote voeten of met open schoeisel over de weide

Maatregelen om muggenbeten te voorkomen:

• Veilige raamroosters en muskietennetten
• Gebruik muggenspray
• Draag lange kleding met stevige stoffen

Het risico om gestoken te worden door een insect is met name in de maanden april tot november verhoogd. Gedurende deze tijd is het belangrijk om een ​​noodpakket en een allergiepaspoort mee te nemen Insect wespenallergie werd gediagnosticeerd.