Kattenkrabziekte wordt veroorzaakt door bacteriën. De ziekteverwekker komt vooral in het menselijk lichaam door krabben van katten. Katten worden niet ziek of slechts mild. De ziekte is meestal onschadelijk en geneest na een paar weken vanzelf. In bepaalde gevallen kan het gebruik van antibiotica echter nuttig zijn. Lees alles over de kattenkrabziekte, wie ze ontmoet en hoe ze wordt behandeld.
Kattenkrabziekte: beschrijving
De kattenkrabkoorts is een besmettelijke ziekte die wordt veroorzaakt door bacteriën van het geslacht Bartonella. De huiskat is de zender van de ziekteverwekker. Zelf wordt ze niet ziek of vertoont ze slechts kleine symptomen.
De naam van de ziekte gaat terug naar de Franse arts Robert Debré, die bij de patiënten vond dat ze verwondingen hadden veroorzaakt door hun huiskatten. De kattenkrabziekte is zeldzaam maar wereldwijd verspreid en komt vaak voor in de herfst en winter.
Kattenkrabziekte: symptomen
Nadat een persoon met het virus is besmet, verschijnen de eerste symptomen na twee tot tien dagen.
Op de huid, waar de bacterie het lichaam is binnengekomen, ontwikkelen zich aanvankelijk kleine roodbruine knobbeltjes, die gemakkelijk kunnen worden verward met een allergische reactie. De knobbeltjes jeuken en doen geen pijn en verdwijnen na een paar dagen of weken.
De bacteriën in het menselijk lichaam vallen eerst de lymfeklieren aan in de buurt van het huidletsel. Deze zwellen op en kunnen pijn doen. Ten slotte vergroten de lymfeklieren in de nek of in de oksel. Bovendien kunnen de volgende symptomen optreden:
- Koorts (meestal mild) en koude rillingen
- vermoeidheid
- Ledematen, buik, hoofd en keelpijn
- anorexia
- terugkerende misselijkheid en braken
Soms treedt zwelling van de lymfeklieren in het hele lichaam op tijdens kattenkrabziekte. De lever en milt zwellen ook af en toe, wat een onaangenaam drukgevoel in de bovenbuik veroorzaakt. Vooral pijnlijk is een conjunctivitis veroorzaakt door de bacteriën in het oog. Het zenuwstelsel kan ook worden beïnvloed door de ziekteverwekker. Meningitis, ontsteking van de oogzenuwen of het ruggenmerg zijn het resultaat.
Het is ook mogelijk dat patiënten behalve de zwelling van de lymfeklieren geen klachten hebben. Hoewel de symptomen zoals koorts, misselijkheid of misselijkheid vrij snel voorbijgaan, kan de zwelling van de lymfeklieren soms maanden aanhouden en ook een cosmetisch probleem zijn. Ze zijn echter niet gevaarlijk.
Kattenkrabziekte: oorzaken en risicofactoren
Kattenkrabziekte kan iedereen treffen. Vanwege de transmissieroute zijn katteneigenaren echter bijzonder kwetsbaar. Omdat jonge dieren besmettelijk zijn, komt de kattenkrabziekte vaak voor in huishoudens met zeer jonge katten. Maar zelfs oudere dieren kunnen de ziekte overdragen – 10 tot 13 procent van alle katten in Duitsland moet besmet zijn.
De meeste mensen die kattenkrabziekte krijgen, zijn jonger dan 21 jaar of kinderen. De reden: kinderen hebben vaak intiem contact met huisdieren, maar aan de andere kant geen volledig ontwikkeld immuunsysteem. Volwassen mensen met immunodeficiëntie worden ook vaak ziek met kattenkrabziekte, die soms een ernstiger verloop vertonen.
Overdracht van de bacteriën
De veroorzaker van de kattenziekte bereikt de klauwen van de kat voornamelijk via drie manieren:
- Wanneer het dier zijn poten likt, bereiken de bacteriën in zijn speeksel en bloed de klauwen.
- Als een vlo in de vacht van de kat nestelt en zijn bloed zuigt, komen de ziekteverwekkers in het insect. Met de uitwerpselen van de vlo worden ze weer uitgescheiden en zitten dan in de vacht van de kat. De injectieplaats jeukt, daarom krabt de kat. De vlouitwerpselen komen onder hun klauwen.
- Als de kat een eerder bekrast of anders beschadigd huidgebied van de mens likt, kan de ziekteverwekker ook worden overgedragen.
Omdat de kattenvlo ook mensen bijt, is een directe overdracht van de ziekteverwekker ook mogelijk, maar veel minder gebruikelijk. Mens-op-mens overdracht van Bartonella-bacteriën is echter nog niet waargenomen.
Kattenkrabziekte: onderzoeken en diagnose
De symptomen van kattenkrabziekte zijn vaak heel anders en kunnen ook bij andere ziekten voorkomen. Daarom is het belangrijk voor de arts om te weten hoe de ziekte zich heeft ontwikkeld en of katten in het huishouden zijn.
Verder moet het bloed worden onderzocht door een bloedmonster te nemen. Het lichaam heeft contact met de oorzaak van kattenkrabziekte, het vormt specifieke antilichamen tegen de bacterie, die in het bloed kunnen worden gedetecteerd. Speciale procedures kunnen de ziekteverwekker zeer snel detecteren in bloed- of weefselmonsters.
Men kan ook proberen de ziekteverwekker te “fokken” door middel van een bloedtest. Dit duurt echter enkele weken om een duidelijk resultaat te krijgen. Soms moet je weefsel nemen van een gezwollen lymfeklier om de ziekte veilig te diagnosticeren.
Kattenkrabziekte: behandeling
De kattenkrabziekte geneest meestal alleen, zodat een speciale behandeling niet nodig is. Voor symptomen zoals koorts en pijn kunnen pijnstillers zoals ibuprofen of paracetamol helpen. Koelblokken verlichten de pijn in gezwollen lymfeklieren.
Soms duurt de krasziekte langer of zijn de symptomen erg uitgesproken. Dan kunnen antibiotica worden gebruikt en het verloop van de ziekte worden verkort.
Kattenkrabziekte: ziekteverloop en prognose
In de meeste gevallen is de kattenkrabziekte onschadelijk. Zelden kunnen echter complicaties optreden als de bacterie bijvoorbeeld de botten, het hart of de longen infecteert en daar een ontsteking veroorzaakt.
Omdat de Bartonella-bacteriën ook de rode bloedcellen aanvallen, gaan ze soms dood. Als de pathogenen zich te veel in het bloed vermenigvuldigen, kan dit leiden tot bloedvergiftiging (sepsis) en bloedarmoede (bloedarmoede). Bloedvergiftiging is levensbedreigend en moet op een intensive care-afdeling worden behandeld.
De kattenkrabziekte bij immunodeficiëntie
Mensen met immunodeficiëntie lopen een verhoogd risico op kattenziekte. De ziekte kan in dit geval ook ernstig zijn of leiden tot zeldzame symptomen.
Bacillaire angiomatose
Als het immuunsysteem bijvoorbeeld verzwakt is als gevolg van een HIV-infectie, kan de bacterie Bartonella zogenaamde bacillaire angiomatose veroorzaken. De ziekteverwekker vermenigvuldigt zich in de kleinste bloedvaten in de huid en op de organen zoals de lever, milt en oog, evenals de lymfeklieren en het zenuwstelsel.
De kleine bloedvaten beginnen te groeien en verschijnen in de huid als kleine donkerrode tot paarse knobbeltjes. Ze komen individueel of in groepen voor en zijn gedeeltelijk over het hele lichaam verdeeld. Tijdens het proces kunnen de knobbeltjes breken, bloeden en vlam vatten. De lever kan kleine met bloed gevulde holtes (cysten) ontwikkelen.
Preventieve maatregelen
Als de belangrijkste preventieve maatregel moeten vlooien bij huiskatten radicaal worden bestreden. Na contact met de kat is het raadzaam om de handen te wassen. Mensen met immunodeficiëntie moeten de belangrijkste preventieve maatregel tegen de Kattenkrabziekte Blijf uit de buurt van katten.