gebroken middenvoetsbeentje

Middenvoetsbreuk: beschrijving

De middenvoetfractuur is goed voor ongeveer een derde van alle voetfracturen, vooral atleten worden getroffen. Meestal is het vijfde middenvoetsbeentje gebroken.

De middenvoetsbeentjes zijn systematisch genummerd van binnen naar buiten (middenvoeten I tot V), met het eerste middenvoetsbeentje verbonden met de grote teen. De vijf middenvoetsbeentjes vormen samen met de tarsale botten de voetboog. In het bijzonder zijn de buitenste metatarsalen (I. en V. Metatarsalstrahl) belangrijk voor stabiliteit.

De eerste middenvoetsbeurs is korter, breder en mobieler dan zijn buren. Hij draagt ​​ongeveer de helft van het lichaamsgewicht onder normale omstandigheden. Als de eerste metatarsus is gebroken, was de kracht meestal zo groot dat zelfs omliggende zachte weefsels beschadigd zijn.

De middelste metatarsals (metatarsals II tot IV) zijn met name verantwoordelijk voor de krachtoverdracht tijdens de cursus. Bij het vijfde middenvoetsbeentje begint de lange fibulaire spier (M. fibularis longus). Dit dient om het middenvoetsbeentje in de richting van het enige oppervlak van de voet te verplaatsen. Het vijfde middenvoetsbeentje wordt relatief vaak gebroken. Artsen noemen deze middenvoetfractuur Jones-fractuur, genoemd naar de chirurg Sir Robert Jones (1857-1933).

Het Lisfranc-gewricht vormt de grens tussen tarsus en metatarsus. Het maakt deel uit van de longitudinale en transversale boog van de voet en wordt daarom blootgesteld aan aanzienlijke dynamische en statische belastingen.

Middenvoetbreuk: symptomen

Typische symptomen van middenvoet zijn pijn in de middenvoet. De exacte pijnlocatie is afhankelijk van het type breuk. Bij een Jones-fractuur treden bijvoorbeeld meer centrale pijnen op in het gebied van de laterale rand van de voet.

Vanwege de pijn kan de gebroken voet nauwelijks worden benadrukt. Hij is ook gezwollen in de middenvoet. Vaak treedt een hematoom (blauwe plek) op in de middenvoet, vaak tot aan de tenen. Over het getroffen middenvoetsbeentje is ook een drukpijn gevoeld. Soms is de langsboog afgevlakt en treedt bij het afrollen vaak een slechte belasting op. Als de enkel gebroken is, kunnen vergelijkbare symptomen optreden.

Voor dergelijke symptomen is het raadzaam om onmiddellijk een arts te raadplegen – een middenvoetfractuur wordt vaak te laat gedetecteerd en wordt pas maanden na het letsel gediagnosticeerd. Vroege diagnose en behandeling is echter belangrijk, zodat de voet pijnloos kan genezen en er zich geen posttraumatische artritis ontwikkelt.

Middenvoetsbreuk: oorzaken en risicofactoren

Oorzaak is meestal een directe impact van geweld op de voet. Een direct trauma is bijvoorbeeld het resultaat wanneer een zwaar voorwerp op de voet valt. Zelfs een blauwe plek kan verantwoordelijk zijn voor een middenvoetfractuur – bijvoorbeeld wanneer een auto over de voet rijdt.

Vaak beïnvloedt een middenvoetfractuur meerdere middenvoetbeenderen. Bij een eenvoudige middenvoetsbreuk wordt meestal de basis van het vijfde middenvoetsbeentje gebroken. De fragmenten bewegen vaak, terwijl de pees van de lange fibulaire spier het bovenste botstuk naar boven trekt. Een geïsoleerde middenvoetsfractuur van het eerste middenvoetsbeentje is zeldzaam omdat het bijzonder stabiel is.

Er zijn verschillende soorten fracturen in een middenvoetfractuur:

Middenvoetbreuk: stressfractuur

Stressfracturen (vermoeidheidsbreuken) treden op wanneer de voet is gewond of overbelast. Vooral mensen met intensieve lichamelijke activiteit zoals aerobics, ballet, dansen of hardlopen worden getroffen. De stressfractuur beïnvloedt meestal de tweede tot vijfde middenvoetsbeentjes. Het wordt ook wel marsbreuk genoemd en gebeurt vooral bij hardlopers die hun trainingsbelasting snel verhogen. De voet wordt herhaaldelijk aan de buitenkant geladen.

Middenvoetpauze: hoofd

De koppen van de middenvoetsbeentjes liggen naast de tenen. Als de middelste voet in dit gebied is gebroken, is meestal een directe kracht hiervoor verantwoordelijk. Als de voet ergens vastloopt of een voorwerp raakt, kan het teengewricht ook ontwrichten.

Midden-pauze: subkapitaal

Cervicale of subkapitaalfracturen worden vaak vertraagd. Oorzaak is meestal een lateraal afschuifmechanisme of een schuine directe kracht.

Middenvoet: schacht

Als de schacht van een middenvoetbot is gebroken, is dit vaak een schuine breuk. Ongevalsmechanisme kan een directe of indirecte kracht zijn of verwondingen veroorzaken.

Middenvoetpauze: basis

De basisfractuur ontstaat meestal als gevolg van directe kracht. Het maakt vaak deel uit van een Lisfranc-dislocatiefractuur.

Middenvoetfractuur V: avulsiefractuur

Het vijfde middenvoetsbeentje kan een zogenaamde avulsiefractuur veroorzaken. Het is meestal het resultaat van een Umknicktraumas (inversietrauma), omdat het de pees van de lange fibulospier aan het vijfde middenvoetsbeentje trekt en daardoor een breuk aan de basis veroorzaakt. De avulsiefractuur komt vaak voor bij jongere patiënten (door een sportblessure) en oudere patiënten (door vallen).

Middenvoet V: Jones-fractuur

Om te onderscheiden van de avulsiefractuur is de Jones-fractuur. Het betekent een plotselinge breuk bij de overgang tussen metafyse en diafyse van het vijfde middenvoetsbeentje. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren wanneer de voet aan de teenpunt wordt geschroefd en voorovergebogen.

Lisfranc letsel

De Lisfranc-dislocatiefractuur is vaak een gesloten letsel (er zijn geen botdelen zichtbaar van buitenaf) bij slachtoffers van een auto-ongeluk. Het wordt veroorzaakt door een directe impact van geweld, waarbij het tweede middenvoetsbeentje naar achteren schuift en de ligamenten scheurt. Elke vijfde patiënt loopt verschillende verwondingen op.

Middenvoetfalen: onderzoeken en diagnose

Ongevalslachtoffers hebben meestal verschillende verwondingen, daarom zien ze vaak een middenvoetfractuur over het hoofd. De voetblessure wordt soms pas jaren na het ongeval ontdekt. Daarom moet u bij de minste verdenking van een middenvoetfractuur een arts bezoeken voor orthopedie en traumachirurgie.

Om een ​​metatarsaal falen te diagnosticeren, zal de arts om de exacte locatie van het ongeval en uw medische geschiedenis vragen en vervolgens een klinisch onderzoek uitvoeren. Sommige vragen van de arts kunnen zijn:

• Wat gebeurt er precies?
• Heb je pijn
• Treedt de pijn op tijdens het sporten?
• Had je eerder klachten zoals pijn of beperkte mobiliteit?

Direct na het ongeval kan een middenvoetfractuur worden bepaald door de significante malpositie. Op een later tijdstip kan de vaak enorme zwelling de diagnose echter moeilijker maken. In het bijzonder moeten de zachte weefsels rondom de voet evenals zenuw- en peesbeschadiging zorgvuldig worden geregistreerd.

Midden-pauze: beeldvormingsprocedures

Beeldvormingstechnieken worden gebruikt voor een veilige diagnose. In elk geval omvat dit een röntgenonderzoek, waarbij beelden op drie niveaus worden genomen: van het dorsum tot de voetzool (dorsoplantar), strikt laterale en schuine standpunten met verhoogde Fußaußenrand. Als de röntgenfoto’s niet zinvol genoeg zijn, zal de arts bovendien een magnetische resonantietomografie (MRI) en / of een computertomografie (CT) bestellen.

In het geval van een vermoeidheidsbreuk is de diagnose aanvankelijk vaak moeilijk omdat er geen breukopening zichtbaar is. Pas later, wanneer het bot op de breuk reageert en een callus (bestaande uit nieuw gevormd botweefsel) vormt, kan de breuk worden gelokaliseerd. Met behulp van een extra MRI-beeld van de voet is een eerdere diagnose beter mogelijk.

Bovendien wordt een MRI, scintigrafie (onderzoek van nucleaire geneeskunde) of angiografie (vasculaire röntgenfoto) uitgevoerd als de middenvoetfractuur het gevolg is van ziekte. Dit is bijvoorbeeld het geval bij een vermoeidheidsbreuk, diabetische neuropathische osteoarthropathie (DNOAP) of bottumoren.

Middenvochtpauze: behandeling

Als de metatarsus is gebroken, is er geen operatie nodig. Alleen met een zeer vertraagde fractuur wordt een operatie aanbevolen. Het behandelingsdoel is dat de voet weer pijnloos en volledig veerkrachtig is.

Conservatieve middenvoetbehandeling

Voor een niet-verschoven of enigszins verschoven voetfractuur, die niet wordt ingekort, kan conservatief worden behandeld. Dit vereist dat de getroffen persoon lange tijd niet beweegt en zijn voet verlicht, anders is het risico op een nieuwe fractuur of artrose groot. Voor dit doel wordt de voet eerst van buiten gestabiliseerd met harde zolen, zachte cast (een steunverband) en bandassemblages. Het gips moet ongeveer zes weken worden gedragen. Afhankelijk van het type breuk kan de voet na ongeveer vier weken worden belast. De voet wordt vervolgens regelmatig gecontroleerd met behulp van het röntgenonderzoek.

Een middenvoetfractuur V (avulsiefractuur) vereist geen operatie. Het is voldoende als de betrokken persoon een zogenaamde stabiele schoen of een stevige schoenzool draagt ​​om de voet te beschermen.

Als de breuk minimaal wordt verplaatst in een Jones-breuk, kan de voet eerst zes weken in een gipsschoen worden geïmmobiliseerd. De patiënt kan de voet volledig belasten, omdat de gipsschoen zeer stabiel is en het bovenste enkelgewricht vrij blijft om te bewegen. Daarna kan de voet worden voorzien van fixatieverbanden totdat deze zijn functionaliteit heeft herwonnen.

De meeste stressfracturen kunnen conservatief worden behandeld. De voet moet ongeveer zes weken in de gipsschoen rusten.

Chirurgische metatarsale behandeling

Als de voet is gebroken en de fractuurfragmenten zijn verplaatst, is een operatie vereist om de botfragmenten te heroriënteren en te stabiliseren. De patiënt wordt geopereerd in een liggende of laterale positie en de breuk wordt geschroefd of afgeplat. Dit vereist meestal slechts twee dagen ziekenhuisopname. Regelmatige röntgencontroles bepalen wanneer de voet weer kan worden verhoogd.

Is de middenvoetfractuur één jonesfractuur verschoven met meer dan vijf millimeter, wordt het geleverd met een lag-schroef of een spanband. Deze operatie wordt met name aanbevolen voor sporters. Na de operatie moet een stevige zool in de schoen worden gedragen.

Bij één Breuk van de resterende middenvoetsbeentjes Het bot wordt weer uitgelijnd gesloten en onder de huid gefixeerd met zogenaamde spiked-draden (Kirschner-draden). Als de botfragmenten niet kunnen worden uitgelijnd, moeten deze open worden bediend. Omdat de eerste middenvoet de voet stabiliseert, moet deze heel vroeg en goed worden gerepareerd.

Lisfranc letsel

Bij een fractuur van de Lisfranc moet de fractuur open worden geheroriënteerd. De breuk bevindt zich meestal aan de basis van de tweede middenvoetsbeugel, die eerst wordt gecorrigeerd. Om het zo te houden, worden twee puntige draden vanaf de zijkant ingestoken. De bases van de middenvoetsbeentjes zijn voorzien van schroeven op de tarsale botrij.

Als er ernstige weke delen schade is, wordt deze behandeld met een zogenaamde “externe fixator”. De Schanz-schroeven worden in de eerste en vierde middenvoetsbeentjes en in de tibiale as geplaatst.

Middenvochtpauze: ziekteverloop en prognose

Het genezingsproces kan heel anders zijn bij een middenvoetfractuur. Duur en verloop zijn afhankelijk van het type breuk. Een belangrijke rol speelt ook, of zachte weefsels beschadigd waren. De prognose voor een geïsoleerde middenvoetsfractuur van de schacht van het eerste en vijfde middenvoetsbeentje is goed – op voorwaarde dat de fragmenten anatomisch correct zijn uitgelijnd. Als complicaties aanhouden, duurt het meestal ongeveer acht weken voordat het bot volledig is genezen.

Middenvoet: complicaties

Bij een puinbreuk of wanneer meerdere metatarsale botten worden gebroken, die niet goed konden worden uitgelijnd, kunnen zich een posttraumatische wildgroei en platvoet vormen.

Als kraakbeen is beschadigd in de middenvoetfractuur, kan ondanks een goede behandeling artrose ontstaan. Als er een Jones-breuk is, kan af en toe pseudarthrose optreden, dat wil zeggen dat de botfragmenten niet volledig samengroeien. Bij open fracturen kan een complicatie ontstaan ​​osteitis (botontsteking). Gaat dat? gebroken middenvoetsbeentje geassocieerd met verwondingen, is er ook het risico van een compartiment syndroom.