monteggiafractuur

Monteggia-fractuur: beschrijving

De Monteggia-breuk is een speciale vorm van onderarmbreuk. Het is een dislocatiefractuur, dwz een combinatie van fractuur (fractuur) en dislocatie (dislocatie): de schacht van de ulna (een van de twee onderarmbeenderen) is gebroken in het proximale deel (proximaal = dicht bij het lichaam, dwz nabij de elleboog). Bovendien is de wervelkop (radiuskop) ontwricht van zijn gelede verbinding met de ulna in het gebied van de elleboog (proximaal radioulnair gewricht).

Monteggia-fractuur: begeleidende verwondingen

Wanneer de wervelkop wordt uitgerekt, scheuren ook de kleine ringligament tussen de wervelkolom en de ulna (ligamentum anulare radii). Er kunnen ook andere verwondingen optreden, bijvoorbeeld de zogenaamde Olekranonfraktur. Dit verwijst naar het breken van het ellenbogenseitigen-uiteinde van de el. De olecranon-fractuur is goed voor meer dan een derde van alle gevallen van elleboogfracturen (elleboogfracturen). De term “elleboogbreuk” artsen vatten alle fracturen van de humerus, de ulna of de straal in de buurt van het ellebooggewricht samen.

galeazzifractuur

Naast de Monteggia-fractuur zijn er andere vormen van dislocatiefractuur op de onderarm, zoals de Galeazzi-fractuur. Ook hier is de schacht van de ulna gebroken, maar in het distale (distale) gebied – dat wil zeggen in de richting van de pols. Bovendien is in de Galeazzi-fractuur de kop van de ulna, die bij de pols is gearticuleerd met de wervelkolom (distaal radioulnair gewricht) ontwricht. De Galeazzi-breuk wordt soms de “Omgekeerde Monteggia-breuk” genoemd.

Zowel de Galeazzi- als de Monteggia-fracturen zijn vernoemd naar een Italiaanse chirurg: Riccardo Galeazzi (1866-1952) en Giovanni Battista Monteggia (1762-1815).

Monteggia-fractuur: frequentie

De Monteggia-fractuur is zeldzaam, maar wordt vaak over het hoofd gezien: in vijf tot tien procent van de gevallen wordt deze niet gedetecteerd of verkeerd geïnterpreteerd als een geïsoleerde kubusvormige fractuur (dislocatie van de wervelkolom wordt over het hoofd gezien).

Monteggia-fractuur: symptomen

Een armfractuur zoals de Monteggia-fractuur veroorzaakt pijn in het fractuurgebied en tijdens beweging. De onderarm is beperkt in zijn mobiliteit en heeft meestal een zichtbare afwijking. In sommige gevallen is er een open fractuur – de botbreuken steken door de huid.

Monteggia-fractuur: oorzaken en risicofactoren

Een mogelijke oorzaak van een Monteggia-breuk is een direct trauma aan de rand van de ulna. In andere gevallen zit er een indirect trauma achter, zoals een val op de uitgestrekte arm terwijl de onderarm naar binnen wordt gedraaid (binnenwaartse rotatie = pronatie).

Monteggia-fractuur: onderzoeken en diagnose

Als u vermoedt dat u uw arm heeft gebroken, is een arts voor orthopedie en traumatologie de juiste persoon om contact op te nemen. In een gedetailleerd gesprek vraagt ​​hij eerst naar de klachten en de geschiedenis van het ongeval (anamnese). Mogelijke vragen zijn:

• Hoe is het ongeluk precies gebeurd?
• Doet de onderarm pijn en is zijn mobiliteit beperkt?
• Had u al enig ongemak in het gebied van de arm, zoals pijn, beperkte beweging of een eerdere ontwrichting?

Dit wordt gevolgd door een lichamelijk onderzoek: de arts onderzoekt de arm, scant deze zorgvuldig en zoekt onder andere naar weke delenbeschadiging. Hij controleert ook de bloedcirculatie, motorische vaardigheden en gevoeligheid van de arm.

Om de diagnose te stellen, wordt de onderarm geröntgend. Om een ​​Monteggia-breuk te ontdekken, moet de elleboog in twee vlakken worden weergegeven. Als alleen de onderarm wordt geröntgend, blijft de dislocatie onopgemerkt – de Monteggia-breuk wordt dan alleen behandeld als een eenvoudige onderarmschachtfractuur.

Monteggia-fractuur: behandeling

Bij volwassenen wordt de Monteggia-fractuur altijd operatief behandeld. Eerst wordt de ulna gestabiliseerd door een metalen plaat op het bot in te brengen (plaatosteosynthese). Dientengevolge breekt de kop van de straal zichzelf meestal. De gescheurde ringband is genaaid.

Voor nabehandeling wordt de arm enige tijd in een gipsrail vastgezet. Zo snel mogelijk wordt een vroege behandeling gestart bij de fysiotherapeut. De onderarm mag de eerste vier weken niet worden ingeleverd. Het metalen implantaat wordt na enkele maanden verwijderd.

Monteggia-fractuur bij kinderen

De Monteggia-fractuur bij kinderen kan conservatief worden behandeld, als iemand de radiuskop weer kan sluiten (dwz zonder operatie) (herpositionering) en deze stabiel in zijn positie blijft. Het kind wordt afgeleid om het te sluiten. Door de onderarm te trekken en de onderarm eruit te draaien (supinatie), brengt de arts het hoofd van de straal terug naar de juiste positie. Vervolgens wordt de arm gedurende twee weken in een gipsverband geïmmobiliseerd. Aan het einde volgt een röntgeninspectie. Als de gesloten herpositionering van de radiale kop niet slaagt, moet het vastzetten in één bewerking worden uitgevoerd.

Monteggia-fractuur: ziekteverloop en prognose

De Monteggia-fractuur moet worden behandeld als een noodgeval: het versmallen van de radiuskop is gemakkelijker naarmate dit eerder gebeurt. Bovendien verbetert de vroege vernauwing de prognose.

Dat is heel belangrijk monteggiafractuur ook als zodanig herkend en niet verkeerd geïnterpreteerd als een eenvoudige onderarmbreuk. Een onbehandelde radiale koplocatie kan onder andere bewegingsbeperkingen en instabiliteiten veroorzaken.