Ingegroeide teennagel

Ingegroeide teennagel: beschrijving

Ingegroeide teennagels drukken meestal in het omliggende weefsel. Deze druk veroorzaakt vaak ontstekingen met pijnlijke zwelling. Het geïrriteerde weefsel is gevoeliger voor het binnendringen van bacteriën, wat de ontsteking verergert. Wanneer een ingegroeide teennagel ontsteekt, wordt zogenaamd “wild vlees” (granulatieweefsel) gevormd, dat begint te prolifereren wanneer de wond genezen is.

Ingegroeide nagels veroorzaken ongemakkelijke pijn, daarom snijden mensen hun nagels vaak zelfs korter, in veel gevallen ovaal. Zelfs een lichte druk door de schoenen duwt vervolgens de nagelrand in het weefsel – opnieuw wordt een ingegroeide teennagel gecreëerd. Alleen getroffen mensen kunnen nauwelijks ontsnappen aan deze vicieuze cirkel. Een ingegroeide teennagel hoort bij professionele behandeling. Een arts of een medische pedicure moet de eerste aanloophaven zijn.

Ingegroeide teennagel: symptomen

Een ingegroeide teennagel beïnvloedt meestal de grote teen, meer zelden de resterende teennagels of vingernagels. Hij kan ernstige lokale pijn veroorzaken. De bijkomende ontsteking veroorzaakt zwelling, het weefsel is vaak rood en voelt warm aan. Kousen dragen of op een dekbed liggen kan soms een kwelling zijn. In het gevorderde stadium kan het weefsel gaan bloeden. Bovendien veroorzaakt een ingegroeide teennagel in veel gevallen pus.

Ingegroeide teennagel: oorzaken en risicofactoren

Een ingegroeide nagel kan verschillende oorzaken hebben. Ingegroeide teennagels kunnen worden bevorderd door de verkeerde nagelkniptechniek. Als de teennagel aan de randen te ver naar beneden wordt gesneden (dwz ovaal gesneden), groeien ze gemakkelijker in het omliggende nagelbed.

Vooral vrouwen dragen vaak strak schoeisel. Door de permanent verhoogde druk tussen de huid en de teennagel kan zich gemakkelijk een ingegroeide teennagel ontwikkelen. Zwaar zweten op de voeten verzacht ook de huid rond de nagel en verhoogt ook het risico op ingegroeide teennagels.

Bovendien treedt een ingegroeide teennagel familiair op. Sommige mensen hebben van nature bredere nagelbedden dan anderen. De aangeboren anatomische omstandigheden van het nagelbed spelen ook een rol.

Ingegroeide teennagel: onderzoeken en diagnose

Patiënten kunnen meestal zelf zien wat de pijn en ontsteking van de voet veroorzaakt: een ingegroeide teennagel. Welke arts of specialist kan u met een dergelijk probleem helpen? In milde gevallen is de hulp van een medisch pedicure (podoloog) meestal voldoende. Als een ingegroeide teennagel al vergevorderd is en gepaard gaat met aanzienlijk ongemak, moet een dermatoloog of voetchirurg worden geraadpleegd.

Ingegroeide teennagel: behandeling

Als een nagel is gegroeid, moet deze tijdig worden behandeld. Er zijn verschillende mogelijkheden:

Ingegroeide teennagel: conservatieve behandeling

Als eerste maatregel wordt aanbevolen om tegen de ingegroeide teennagel te tikken om het omliggende weefsel van de nagel te ontlasten. Een gevoerde gipsstrip wordt tussen de nagel en de ontstoken nagelwand geduwd. De pleister wordt vervolgens om de teen getrokken zodat er meer lucht tussen de huid en de nagel zit. De patiënten ervaren deze maatregel meestal onmiddellijk als verlichting, en de pijn wordt verlicht.

Een ingegroeide teennagel kan ook worden behandeld met ontstekingsremmende jodiumzalven. Vooraf kunnen voetbaden zinvol zijn: ze verzachten het weefsel, zodat een ingegroeide teennagel dan beter kan worden voorzien van zalven en pleisters.

Een ingegroeide teennagel kan nog steeds worden behandeld met een andere niet-chirurgische (conservatieve) methode – de nagelcorrectieklem. Het wordt bevestigd door een medische podoloog als de nagel te rond is aan de zijkanten. De nagelclip kan van plastic of draad zijn. De nagelclip wordt aangebracht over een periode van ongeveer zes tot twaalf maanden. Het is bevestigd aan de nagelranden en in het midden van de nagel bevestigd. Zo wordt een ingegroeide teennagel langzaam weer uit de diepten van het nagelbed getrokken. De nagel groeit van de grond af naar een nieuwe vorm, daarom duurt dit proces zo lang.

Ingegroeide teennagel – OP

Als de conservatieve maatregelen niet voldoende zijn, moet een ingegroeide teennagel chirurgisch worden behandeld: onder plaatselijke verdoving worden de ingegroeide nagels en het omliggende granulatieweefsel verwijderd. De wond wordt vervolgens behandeld met een pleister of een klein verband. Het is echter belangrijk om de wond regelmatig te controleren om te zien of de ontsteking geneest en de teennagel niet opnieuw is gegroeid.

Als het risico bestaat dat een ingegroeide teennagel terugkeert, kan een operatie met een nagelbedreductie (excisie van Emmert-plastic of nagelwig) nuttig zijn. Hier worden het aangetaste nageldeel en de laterale nagelwand wigvormig verwijderd. De nagel wordt dus in het algemeen smaller, wat het risico op opnieuw ingroeien vermindert.

Na de operatie is het weefsel nog een tijdje erg gevoelig. De bijgevoegde pleister moet regelmatig worden vervangen na de eerste twee tot drie dagen.

Ingegroeide teennagel: ziekteverloop en prognose

Een ingegroeide teennagel kan meestal goed worden behandeld:

Bij vroege behandeling zijn conservatieve methoden meestal voldoende. Ze vereisen echter een betrouwbare samenwerking van de patiënt. Omdat het een langduriger behandeling is, moet de patiënt geduldig zijn.

In ergere gevallen moet een ingegroeide teennagel vaak worden geopereerd. De procedure brengt snel succes – de symptomen verdwijnen.

Na een conservatieve en chirurgische behandeling moet de patiënt voorzichtig zijn om de nagels correct te knippen (recht en niet ovaal) en geen te strak schoeisel te dragen. Anders ontwikkelt zich snel een ingegroeide teennagel.

Vooral bij ouderen komt een ingegroeide teennagel vaak voor zonder dat ze het beseffen. Vanwege het gebrek aan mobiliteit kunnen veel ouderen niet langer voldoende pedicure uitvoeren. Dan kan medische voetverzorging nodig zijn. Bovendien kan het dragen van voldoende groot en ademend schoeisel (opnieuw) binnendringen voorkomen ingegroeide teennagel ontstaat.