hersenbloeding

Hersenbloeding: beschrijving

Bij een beroerte veroorzaakt door hersenbloeding (hemorragische beroerte of infarct) vormt een blauwe plek (hematoom) in het hersenweefsel, die het gevolg is van het barsten van een bloedvat. Het komt tot disfunctie in het getroffen gebied en het hersenweefsel sterft gedeeltelijk.

De overkoepelende term hersenbloeding omvat verschillende klinische afbeeldingen:

Intracerebrale bloeding (parenchymatische bloeding, intracerebrale hematoom)

Een intracerebrale bloeding (ICB) is een bloeding in het hersenweefsel (hersenparenchym), veroorzaakt door het barsten van een hersenvaatstelsel. Een belangrijke risicofactor hiervoor is hypertensie, vooral in combinatie met arteriosclerose. Omdat intracerebrale bloeding meestal een relatief groot deel van de hersenen beïnvloedt, spreken artsen ook over hersenmassabloeding. De term “intracerebrale hematoom” wordt ook vaker gebruikt. Na de exacte locatie van het hematoom wordt deze vorm van hersenbloeding verder onderverdeeld in bijvoorbeeld supra- of infratentoriale hematomen. Dit zijn hematomen boven of onder het tentorium (kleine hersentent, een huid tussen het cerebellum en het cerebrum).

De intracerebrale bloeding is goed voor ongeveer tien procent van alle beroertes. De resterende 90 procent van de gevallen betreft een beroerte als gevolg van vasculaire occlusie (ischemisch herseninfarct).

Epidurale bloeding (epidurale bloeding, epidurale hematoom)

Bij een epidurale bloeding hoopt het bloed zich op tussen het schedelbot en de buitenste hersenvliezen (harde hersenvliezen of dura mater). Deze vorm van hersenbloeding is meestal traumatisch en treedt meestal op in combinatie met een schedelfractuur.

Subdurale bloeding (subdurale bloeding, subduraal hematoom)

Bij subdurale bloedingen verzamelt zich bloed tussen de dura mater en het arachnoïde membraan. Nogmaals, de oorzaak is meestal een traumatische spleet van bloedvaten. In sommige gevallen ontwikkelt het subdurale hematoom zich snel / acuut, in andere gevallen langzaam / chronisch. Over het algemeen komt subdurale bloeding drie tot vijf keer vaker voor dan epidurale bloeding.

subarachnoïdale bloeding

Subarachnoïdale bloeding ontwikkelt zich direct op het hersenoppervlak en kan leiden tot beroertes. Lees er alles over in het artikel Subarachnoïdale bloeding!

Hersenbloeding: symptomen

U kunt alles lezen over mogelijke tekenen van hersenbloeding in het artikel Hersenbloeding – Symptomen.

Hersenbloeding: oorzaken en risicofactoren

Hoge bloeddruk

De meest voorkomende oorzaak van een beroerte als gevolg van hersenbloeding (hemorragisch herseninfarct) is hoge bloeddruk (hypertensie). Hierdoor verliezen de vaatwanden in de loop der jaren hun elasticiteit. Plotselinge bloeddrukstijgingen (bijvoorbeeld tijdens inspanning of een hypertensieve crisis) kunnen dan gemakkelijk de bloedvaten in de hersenen scheuren en een hersenbloeding veroorzaken.

Andere oorzaken

Ischemische beroertes (herseninfarct door vasculaire occlusie) kunnen in hun loop bloeden.

Hersenbloeding kan ook worden veroorzaakt door vasculaire misvormingen, zoals doorzakken van de vaatwand (aneurysma’s, aneurysma’s). Een andere mogelijke oorzaak van hersenbloeding zijn abnormaal broze bloedvaten, zoals amyloïde angiopathie – een vaatziekte waarvan de oorzaak niet goed bekend is. In het proces worden abnormaal veranderde eiwitten (amyloïden) afgezet in de vaatwanden, waardoor de vaten kwetsbaar worden. Dit kan herhaaldelijk leiden tot een hersenbloeding. Op de lange termijn lijden deze patiënten vaak aan geestelijke achteruitgang (dementie).

In sommige gevallen is hersenbloeding een gevolg van een verhoogde neiging tot bloeden (bloeden diathese). Dat is bijvoorbeeld het geval bij het nemen van antistollingsmiddelen, hemofilie, bloedplaatjesgebrek (trombocytopenie) en leukemie.

Hersenbloeding kan ook optreden in verband met middelenmisbruik (cocaïne, amfetamine, enz.), Traumatisch hersenletsel en tumoren.

Hersenbloeding: onderzoeken en diagnose

Snelle diagnose en snel begin van de therapie zijn erg belangrijk voor hersenbloeding.

Raadpleeg en onderzoek

De diagnose van een beroerte als gevolg van hersenbloeding begint met een neurologisch onderzoek. Het onderzoekt de bewustzijnsstaat van de patiënt en de functie van verschillende zenuwen. De temporele ontwikkeling en bijbehorende omstandigheden van de klachten zijn belangrijk voor de arts. Omdat mensen met een verse hersenbloeding vaak ongericht zijn en geen nauwkeurige informatie kunnen geven, moet er een metgezel op locatie zijn en de arts de Hergang beschrijven.

Door middel van computertomografie (CT) van het hoofd kan een hersenbloeding onmiddellijk na het optreden ervan worden herkend: de arts ziet het gelekte bloed als een “heldere plek” en kan de exacte positie en omvang van de hersenbloeding bepalen. Bovendien kan bij CT een beroerte als gevolg van hersenbloeding (hemorragische beroerte) worden onderscheiden van een beroerte als gevolg van vasculaire occlusie (ischemische beroerte) – beide veroorzaken vaak zeer vergelijkbare symptomen.

Een alternatief voor CT is MRI (Magnetic Resonance Imaging, MRI). Ook hier vertoont een hersenbloeding een fragmentarische verandering in de hersenen.

Verder onderzoek

Soms is voor een nauwkeurige diagnose van een beroerte als gevolg van hersenbloeding verder onderzoek nodig om vasculaire misvormingen (bijvoorbeeld congenitale saccule = aneurysma) of vasculaire lekkage in de hersenen te visualiseren. Hier wordt angiografie (röntgenonderzoek van de bloedvaten) gebruikt, vaak in combinatie met magnetische resonantiebeeldvorming (MR-angiografie) of computertomografie (CT-angiografie).

Op basis van bloedonderzoek kunnen de artsen bijvoorbeeld stollingsstoornissen detecteren als oorzaak van hersenbloeding. De oorzaken van verminderde bloedstolling zijn hemofilie, het gebruik van bloedverdunnende medicijnen en geavanceerde leverziekte (levercirrose).

Hersenbloeding: behandeling

In de kliniek

Patiënten met een beroerte als gevolg van hersenbloeding moeten altijd in de kliniek worden behandeld. In het geval van een grote hersenbloeding ontwikkelt zich hersenzwelling (oedeem) in de directe omgeving en kan de druk in de schedel sterk stijgen. Vervolgens kunnen bijvoorbeeld de volgende therapeutische maatregelen worden gestart:

• Toediening van uitdrogende infusies
• kunstmatige ademhaling
• Medicamenteuze behandeling met lagere drukverhoging
• Chirurgie om de blauwe plek te verwijderen in geval van sterke drukverhoging
• bloeddrukverlagende medicatie

In gevallen van subarachnoïdale bloeding of bloedingen in het binnenste van de hersenen, die gevuld zijn met cerebraal water (ventrikels), kan cerebrale congestie (hydrocefalie) ontstaan. Hij kan ook operatief worden behandeld, de ventrikels ontvangen een afgeleide (shunt).

rehabilitatie

Als de kritieke fase na een beroerte na een paar dagen na een hersenbloeding voorbij is, begint de vroege revalidatie onmiddellijk. Het doel is om patiënten in staat te stellen zo snel mogelijk terug te keren naar hun huidige sociale omgeving en werk.

Patiënten worden verzorgd door een revalidatieteam dat bestaat uit fysiotherapeuten, logopedisten en ergotherapeuten, verpleegkundigen en verpleegkundigen. De familieleden kunnen de patiënt ook in veel situaties ondersteunen. Hoe eerder de revalidatie na een beroerte begint als gevolg van hersenbloeding (of vasculaire occlusie), hoe groter de kans op succes. Of een langdurige revalidatie nodig is, hangt af van de omvang van de zenuwschade die wordt opgelopen als gevolg van hersenbloeding.

De gevolgen van een bloeding in de hersenen zijn vaak bewegingsstoornissen. Door middel van geschikte trainingsroutines zoals Bobath, Vojta, Perfetti en Forced Use, proberen therapeuten zoveel mogelijk terug te draaien tijdens lichamelijke revalidatie.

Er wordt ook een poging gedaan om spraakstoornissen (afasie), spraak (dysartrie), visie, geheugen en aandacht te verbeteren. Sommige patiënten herstellen snel volledig na hersenbloeding, terwijl anderen maanden tot jaren nodig hebben om weer controle over hun dagelijkse activiteiten te krijgen.

Bovendien wordt de autonomie van patiënten met een beroerte bevorderd tijdens revalidatie. Sommige patiënten moeten leren zichzelf te wassen, zich aan te kleden of te koken.

Een ander doel bij de behandeling van hersenbloeding is om op lange termijn de bloeddruk consistent en tot normale niveaus te verlagen.

Soms kunnen fysieke functies aangetast door hersenbloeding niet worden verbeterd ondanks intensieve revalidatie. Dan staat er: Ontwikkel strategieën samen met de patiënt, zodat hij beter met de beperkingen kan omgaan. Bij dysfagie worden bijvoorbeeld speciale lichaams- en hoofdhoudingen toegepast om ingestie te voorkomen.

Hersenbloeding: preventie

Congenitale vasculaire misvormingen, die kunnen leiden tot hersenbloeding, kunnen niet worden voorkomen.

De situatie is anders voor hypertensie, een andere risicofactor voor een beroerte veroorzaakt door hersenbloeding. Hij moet dienovereenkomstig worden behandeld. Het is belangrijk dat patiënten met hoge bloeddruk regelmatig hun bloeddruk meten en consequent de voorgeschreven medicatie nemen – zelfs als ze het prima doen. Naast medicatie kunnen regelmatige lichaamsbeweging (meerdere keren per week minstens 30 minuten) en een normaal gewicht de bloeddruk meetbaar verlagen.

Rokers hebben een twee tot drie keer hoger risico op hersenbloeding. Overgewicht, regelmatig, hoog alcoholgebruik en hoog cholesterol verhogen bovendien het risico. Probeer daarom te stoppen met roken, drink slechts matig alcohol, neem meer lichaamsbeweging op in uw dagelijkse routine en respecteer een gezond dieet (dagelijks verse groenten en fruit, enz.). Een bewust dieet en lichaamsbeweging helpen zwaarlijvige mensen om gewicht te verliezen – zelfs een paar kilo minder buiging van een hersenbloeding en vele andere gezondheidsproblemen.

Hersenbloeding: ziekteverloop en prognose

Het verloop van de eerste weken na een beroerte als gevolg van hersenbloeding is erg belangrijk voor de prognose. Artsen kunnen het verdere verloop door bepaalde factoren inschatten. Deze omvatten de grootte van de hersenbloeding, de verspreiding van het bloed in de hersenkamers (ventrikels), de leeftijd en de bewustzijnstoestand waarmee de patiënt na de beroerte in het ziekenhuis werd opgenomen. Over het algemeen is de langetermijnprognose na één hersenbloeding nogal ongunstig.