maag poliepen

Maagpoliepen: beschrijving

Maagpoliepen zijn goedaardige mucosale tumoren die uit de maagwand in de maagholte steken. Ze komen soms individueel voor, maar komen ook bij veel patiënten in groepen voor. Artsen spreken dan van meerdere maagpoliepen. Als veel van de tumoren aanwezig zijn, kan dit een zogenaamd polyposis-syndroom zijn.

De mucosale tumoren kunnen worden geclassificeerd op basis van hun vorm of hun oorsprong.

Maagpoliepen: variabele vorm

Sommige poliepen zitten plat op het maagslijmvlies en zijn slechts licht verhoogd (breed gebaseerde maagpoliepen). Anderen steken nogal bolvormig of met kleine franjes (villi) in de buikholte. Voor sommigen lijkt het alsof een stuk van de maagwand is afgesneden en alleen daarmee is verbonden door een dunne stengel (gesteelde maagpoliepen).

Maagpoliepen: variabele oorsprong

In het begin onderscheidt men maagpoliepen, die ontstaan ​​uit klierweefsel in het slijmvlies, van andere vormen. De glandulaire gezwellen komen het meest voor en worden door artsen ook wel adenomen genoemd.

Poliepen kunnen echter ook ontstaan ​​uit andere weefsels (Peutz-Jeghers-syndroom, juveniele poliepen) of als gevolg van een ontsteking. In sommige gevallen is er achter een maagpolie een met vloeistof gevulde holte in een slijmklier (kliercyste).

Wie krijgt maagpoliepen?

Maagpoliepen komen ongeveer even vaak voor bij mannen en vrouwen en komen vooral voor vanaf de leeftijd van 60 jaar. Bij jongere mensen komen ze veel minder vaak voor. Omdat erfelijke factoren ook een rol spelen bij de ontwikkeling van poliepen, worden soms meerdere leden van een gezin getroffen.

Maagpoliepen: symptomen

Kleine poliepen blijven vaak onopgemerkt. Alleen vanaf een bepaalde grootte lost de aard op en kan ook bij veel andere ziekten voorkomen. De volgende symptomen zijn mogelijke tekenen van maagpoliepen:

• opgeblazen gevoel
• anorexia
• Druksensatie en / of pijn in de bovenbuik

Af en toe bloeden de poliepen. Ernstige bloedingen kunnen dan leiden tot bloeding (hematemesis) of zwarte stoelgang (tarroma, melena).

Patiënten met maagpoliepen ervaren vaak ook gastritis (gastritis), die mogelijk gepaard gaat met misselijkheid.

complicaties

In de meeste gevallen veroorzaken maagpoliepen geen ernstige symptomen. Maar ze zijn niet volledig onschadelijk. Omdat hoewel ze goedaardige mucosale gezwellen zijn, sommige kunnen degenereren en overgaan in maagkanker. Vooral de adenomateuze poliepen worden als een risicofactor beschouwd: ongeveer een op de tien ontwikkelt zich in de loop van een kwaadaardige maagtumor.

Maagpoliepen: oorzaken en risicofactoren

Een exacte oorzaak voor de ontwikkeling van maagpoliepen is nog niet bekend. Het is echter bekend dat verminderde maagsapproductie het risico op poliepen verhoogt. Bovendien worden tumoren van het slijmvlies ook veroorzaakt door ontstekingen, zoals bij gastritis.

In veel gevallen is er ook een familiegeschiedenis van maagpoliepen. Een speciaal geval in dit verband is het polyposis-syndroom. Bij deze erfelijke ziekte vormen zich duizenden kleine poliepen in het maagdarmkanaal, die een duidelijke neiging tot degeneratie vertonen.

Last but not least lijken externe factoren een rol te spelen bij de ontwikkeling van de poliepen. Aldus bevorderen roken en alcoholconsumptie de vorming van mucosale gezwellen. Zelfs een vetrijk, vezelarm dieet heeft een slechte invloed.

Maagpoliepen: onderzoeken en diagnose

Maagpoliepen worden gedetecteerd door gastroscopie. Omdat veel poliepen lange tijd geen ongemak veroorzaken, worden ze vaak alleen toevallig ontdekt tijdens een routinematige gastroscopie. Voor langdurigere, niet-specifieke klachten in de bovenbuik, wordt dit onderzoek toch aanbevolen om een ​​mogelijke maagkanker niet over het hoofd te zien.

Bovendien is een weefselonderzoek (biopsie) van poliepen zinvol. Hiervoor wordt tijdens de gastroscopie meestal de hele poliep verwijderd – meer zelden slechts een klein deel ervan – en nauwkeuriger onder de microscoop onderzocht. Met deze methode kan de arts goedaardige en kwaadaardige gezwellen onderscheiden. Een röntgenonderzoek met contrastmiddel wordt daarentegen zelden op de maag uitgevoerd.

Maagpoliepen: behandeling

Als de arts maagpoliepen ontdekt tijdens gastroscopie, verwijdert hij ze meestal tijdens het onderzoek. Om dit te doen, introduceert hij speciale instrumenten (zoals een strik of een laser) die hij kan gebruiken om de poliepen te verwijderen. Deze methoden voorkomen tegelijkertijd bloeden.

Grotere, breed gedragen poliepen kunnen een operatie nodig hebben. Hiervoor opent de arts de buikwand en verwijdert een klein deel van de maagwand.

Poliepen moeten altijd volledig worden verwijderd. Omdat enerzijds sommige maagpoliepen kunnen degenereren, anderzijds lijkt maagkanker in zeldzame gevallen op polypous maagslijmvliesveranderingen.

Maagpoliepen: ziekteverloop en prognose

Bij een correct uitgevoerde gastroscopie zijn complicaties uiterst zeldzaam. Alleen in geïsoleerde gevallen gaat het om bloedingen of verwondingen van de maagwand, waardoor een operatie zelden nodig is.

Veel patiënten komen terug na enige tijd van succesvolle behandeling maag poliepen op. Patiënten moeten daarom hun gastroscopie één of twee keer per jaar laten controleren op controle.