balanitis

Balanitis: beschrijving

Balanitis is een ontsteking van de eikel van de penis. Eikel of eikel is de verdikking aan het einde van de penis. Het is een zeer gevoelig deel van het mannelijk lichaam omdat het is uitgerust met veel gevoelige zenuwen. Bij onbesneden mannen wordt de eikel bedekt door de voorhuid. Bij een erectie trekt de voorhuid zich meestal terug achter de eikel. Het binnenblad van de voorhuid bevindt zich direct op de eikel, zodat een ontsteking op de eikel vaak de voorhuid overlapt. Dit wordt balanoposthitis genoemd. Terugkerende en langdurige episoden van glansitis zijn mogelijk.

Balanitis komt het meest voor bij onbesneden mannen en vrijwel gelijk in alle leeftijdsgroepen. Afhankelijk van de leeftijd is de incidentie van de verschillende oorzaken van glansitis echter anders. Naar schatting lijdt tussen de drie en elf procent van de mannen elk jaar aan balanitis. In de meeste onderzoeken werd echter alleen gekeken naar kinderen en seksueel actieve mannen.

Balanitis: symptomen

Het belangrijkste symptoom van balanitis is een min of meer pijnlijke rode en ontstoken eikel. Ontstoken zijn meestal alleen de bovenste huidlagen en niet de diepe cavernosum van de eikel. De getroffenen melden vaak uitslag en onduidelijke veranderingen aan de eikel. Een jeukende eikel is ook een veel voorkomend symptoom.

In de regel lijden getroffen mannen ook aan vaginale afscheiding. Deze ontlading kan verschillende kleuren hebben en vies ruiken. De consistentie is vaak etterig. Het terugtrekken van de voorhuid is meestal moeilijk en pijnlijk. Dit kan ook te wijten zijn aan het feit dat de eikel zwelt (oedeem). Dit kan urineproblemen veroorzaken en pijnlijk zijn. In ernstige gevallen kan de controle van de urinestroom worden verstoord. Soms wordt balanitis zelfs geassocieerd met impotentie, zij het tijdelijk.

Acute ontsteking blijft in de meeste gevallen beperkt tot de penis. Systemische tekenen van ontsteking zoals koorts, malaise of zelfs braken zijn atypisch voor balanitis. In sommige reeds bestaande aandoeningen kan balanitis echter ook ernstige systemische reacties veroorzaken. Dit geldt met name voor extra ziekten die het immuunsysteem beïnvloeden. Diepe schade aan de huid van de eikel, zelfs met bloeden, treedt alleen op bij gevorderde, ernstige ziekte.

Indicaties van de oorzaak van balanitis

Bovendien zijn er een aantal tekenen van balanitis die al aanwijzingen geven voor een mogelijke trigger. Sommige worden hier bij wijze van voorbeeld vermeld:

• In geval van een infectie met de herpesvirus Vormt een verscheidenheid aan gegroepeerde bubbels. De infectie gaat meestal gepaard met koorts en zwelling van de inguinale lymfeklieren.
• Een infectie met de Humaan papillomavirus (HPV) veroorzaakt condylomata – bloemkoolachtige gezwellen die vaak aan de basis van de eikel worden gevonden.
• de Syphilisinfekton leidt tot een pijnlijke zweer met een harde rand.
• Overmatige roodheid of witachtige verkleuring met jeuk is het bewijs van een schimmelinfectie.
• Balanitis in de context van Syndroom van ReiterHet wordt gekenmerkt door roodheid, die wordt afgebakend door een witte marge, evenals door huidschade aan de eikel.
• de Balanitis plasmacellularis Zoon is een chronische eikelontsteking met onbekende oorzaak. Het wordt gekenmerkt door gladde, lakachtige en roodbruine vlekken.

Balanitis: oorzaken en risicofactoren

Er zijn verschillende oorzaken die verantwoordelijk kunnen zijn voor balanitis. Vaak is er ook een combinatie van verschillende oorzaken. Aldus kan een mechanische irritatie een infectie bevorderen. Bij een derde van alle patiënten kan geen duidelijke oorzaak van eikelontsteking worden vastgesteld.

De oorzaken van balanitis zijn grofweg verdeeld in niet-infectieuze en infectieuze oorzaken. Bovendien kan de acne-ontsteking optreden in de context van andere ziekten.

Niet-infectieuze oorzaken van balanitis

Een veel voorkomende oorzaak van ontsteking van de eikel is gebrek aan of overdreven reiniging ( “Reinlichkeitsbalanitis”). Bij afwezigheid van hygiëne hoopt het resterende smegma op – een geelachtig witte massa van talgafscheidingen, huidcellen en bacteriën). Dit kan leiden tot balanitis.

Hoge niveaus van mechanische en chemische stress – zoals ontsmettingsmiddelen en overmatig wassen – kunnen balanitis veroorzaken.

In sommige gevallen is balanitis ook het resultaat van één Irritatie (irritatie) of allergische reactie op medicijnen, geuren of (latex) condooms.

Besmettelijke oorzaken van balanitis

De twee meest voorkomende oorzaken van balanitis zijn waarschijnlijk schimmel- en bacteriële infecties.

naar bacteriële oorzaken Balanitis omvat infecties met stafylokokken, enterokokken, streptokokken en ook met Mycobacterium tuberculosis, de veroorzaker van tuberculose. Bovendien kan de bacterie Gardnerella vaginalis leiden tot balanitis. Deze kiem is meer voorkomende trigger van bacteriële vaginose bij vrouwen (vaginale ontsteking). Mannen kunnen besmet raken met zieke bacteriën en balanitis ontwikkelen.

Eén door champignons Balanitis is ook bekend als balanitis candidomycetika. Net als bacteriële infecties kunnen schimmelinfecties lokaal of systemisch zijn (inclusief de rest van het lichaam).

Candida albicans, een schimmel, is de meest voorkomende oorzaak van een balanitis candidomycetika. Hoewel de schimmel schimmel Candida albicans op de eikel kan worden gedetecteerd bij ongeveer 15 procent van de mannen, ontwikkelt slechts een klein deel ervan een balanitis. Onbesneden mannen krijgen vaker een balanitis dan besneden mannen. In de meeste gevallen verzendt de schimmel door seksueel contact.

Een andere schimmelinfectie, namelijk Malassezia furfur, is pityriasis versicolor (plaatzwam). Deze vorm van huidschimmel is zeer zeldzaam in Europa, maar komt veel voor in tropische gebieden. Het beïnvloedt vooral de rug, schouders, nek en borst, soms andere delen van het lichaam zoals de penis. Kenmerkend voor deze schimmelinfectie zijn scherp gedefinieerde, bruinachtige en schilferige laesies.

Andere schimmelinfecties hebben zelfs minder kans om de penis te beïnvloeden. Vooral schimmels die zich aan de lies hechten, kunnen zich continu naar de penis verspreiden.

De ontsteking van de eikel komt ook voor in de context van soa’s op. Bijzonder opmerkelijk zijn hier infecties met herpesvirussen en humane papillomavirussen (HPV) – vooral type 6 en 11. Speciaal HPV leidt tot langdurige Balanitiden, die niet gemakkelijk te verslaan zijn.

Andere mogelijke triggers zijn trichomonaden, gonokokken, Treponema pallidum (veroorzaker van syfilis) en Haemophilus ducreyi.

Balanitis in de context van andere ziekten

verscheidene huidziekten kan balanitis verlichten maar ook veroorzaken. Deze omvatten pemphigus vulgaris, seborrheic dermatitis en psoriasis.

Lichen sclerosus et atrophicancs kunnen hier ook worden vermeld. De chronische huidziekte van onduidelijke oorzaak veroorzaakt typische witte plaques op de voorhuid en de eikel. Deze vorm van glansitis wordt balanitis xerotica obliterans genoemd. Naarmate de ziekte vordert, ontwikkelen littekens en wordt de voorhuid dun. De littekens leiden tot een vernauwing van de voorhuid. De ziekte kan zich verspreiden naar de plasbuis.

Als onderdeel van de de ziekte van Reiter, een niet-infectieuze ontsteking, ontwikkelt ongeveer een kwart van de getroffenen een balanitis. Deze ziekte wordt gekenmerkt door de drie symptomen van artritis, urethritis en conjunctivitis. Het treedt meestal één tot vier weken op na een urineweg- of gastro-intestinale infectie.

Bij oudere mannen tussen de leeftijd van 50 en 80, de Balanitis plasmacellularis Zoon op. De oorzaak van deze vorm van eikelontsteking is onduidelijk. Het gaat om kleine bloedingen en afzettingen van hemosiderine, een ijzeropslageiwit. Bovendien infiltreren immuuncellen het weefsel van de eikel.

Zelden kan ontsteking van bindweefselstrengen leiden tot de dood van weefsel en dus gevaarlijk Balanitis gangrenous trigger. Het vereist een spoedbehandeling.

Balanitis als onderdeel van een kankerbehandeling

Zelden kan de zogenaamde BCG instillatie leiden tot granulomateuze balanitis bij de behandeling van blaaskanker. BCG is de afkorting voor een bacteriesoort. Om terugval van blaaskanker te voorkomen, kan de blaas worden doorgespoeld met verzwakte BCG-bacteriën. De bacteriën veroorzaken een lokale ontsteking die het immuunsysteem activeert. Dit zou de verdere ontwikkeling van kankercellen moeten remmen.

Risicofactoren voor balanitis

De belangrijkste risicofactor voor balanitis is er één slechte intieme zorg, Het is belangrijk om de penis en vooral de eikel dagelijks met warm water te wassen en smegma te verwijderen. Het niet reinigen – maar ook te agressief reinigen – kan de ontwikkeling van balanitis bevorderen.

Ook een slecht intrekbaar, vernauwde voorhuid (Phimosis) is voorstander van een balanitis. In feite is het voor ziekteverwekkers gemakkelijker om zich op de eikel te nestelen en zich te verspreiden. Om deze reden lijkt besnijdenis het risico op balanitis aanzienlijk te verminderen.

Mensen met bepaalde ziekten Statistisch gezien komt balanitis vaker voor dan anders gezonde mensen. Dit geldt vooral bij diabetes mellitus. De suiker in de urine van diabetici bevordert vermoedelijk de ontwikkeling van balanitis. Heel vaak hebben diabetici een schimmelinfectie als de oorzaak van balanitis.

Ernstige zwaarlijvigheid, evenals de chronische inflammatoire darmziekte De ziekte van Crohn en colitis ulcerosa worden beschouwd als risicofactoren voor acne-ontsteking.

Balanitis: onderzoeken en diagnose

Als eikel wordt vermoed, moeten mannen naar de uroloog gaan. Aan het begin van de diagnostiek van balanitis is een gedetailleerde discussie met de patiënt beschikbaar Overzicht van de medische geschiedenis (medische geschiedenis), De arts vraagt ​​bijvoorbeeld:

• Hoe intensief doet u intieme zorg?
• Heb je veranderingen in de eikel of de penis opgemerkt?
• Heb je pijn of jeuk?
• Heeft u problemen met plassen of geslachtsgemeenschap?
• Kent u huidziekten of andere ziekten?

Als onderdeel van de lichamelijk onderzoek De lymfeklieren, vooral in de lies, en de eikel moeten worden onderzocht. Zelfs bij het kijken naar de eikel, heeft de arts meestal roodheid en zwelling. Bovendien worden vaak gekleurde verkleuringen waargenomen. De voorhuid moet nauwkeurig worden onderzocht. Vaak wordt ze ook getroffen door de ontsteking. Ook bij een mogelijke vernauwing van de voorhuid zal de arts opletten.

Zoals reeds beschreven in de symptomen, kunnen veel oorzaken van balanitis worden geïdentificeerd door typische, zichtbare veranderingen in de eikel, zoals gegroepeerde blaren bij een herpesinfectie.

Als infectieuze balanitis wordt vermoed, moet deze toch worden gebruikt om de ziekteverwekker te detecteren vlek van de eikel en de urethra-ingang. Dit uitstrijkje kan onder een microscoop worden bekeken – mogelijk met behulp van speciale vlekken. Dus paddestoelen kunnen bijzonder goed worden geïdentificeerd met een kaliumhydroxidekleuring. Naast een uitstrijkje kan ook worden overwogen cultuur om bestaande ziekteverwekkers te laten groeien en daardoor beter te identificeren.

In zeer zeldzame gevallen bij patiënten met Balanitis ook de bloed worden onderzocht op het pathogeen of antilichaam tegen het pathogeen. Dit kan handig zijn voor bepaalde soorten paddestoelen. De bloedtest blijft echter meestal onduidelijk en ernstige gevallen voorbehouden.

Een kleintje Weefselbemonstering (biopsie) wordt overwogen in geval van onduidelijke en gecompliceerde balanitis. Bij een infectieuze balanitis zijn de bevindingen van een biopsie meestal niet-specifiek. Een biopsie in onzekere gevallen kan echter vooral dienen om het vermoeden van een tumor of een huidziekte te onderzoeken. Er zijn een aantal ziekten die op balanitis lijken of een gecompliceerde vorm van balanitis zijn. Deze omvatten een specifieke precancereuze laesie (erythroplasie queyrat), peniscarcinoom, de auto-immuun vaatziekte Behcet’s ziekte en een infectieuze of door geneesmiddelen veroorzaakte uitslag (Steven Johnson-syndroom).

Als er problemen zijn met plassen, zal de arts de urethrale output onderzoeken op tekenen van ontsteking. Hij vraagt ​​de patiënt of de voorhuid “opblaast” tijdens het plassen. Als er aanwijzingen zijn voor betrokkenheid van de urinewegen, maakt de arts ook een echografie van de blaas. Dit kan elke obstructie van de urineproductie voorkomen of bevestigen.

Het is ook mogelijk dat er een balanitis is meerdere oorzaken tegelijkertijd is geactiveerd. Dit betekent altijd dat het zelfs na een vermeende geïdentificeerde oorzaak nodig kan zijn om verder te onderzoeken. Dus zelfs op een wrat, veroorzaakt door het humaan papillomavirus, bracht er zelfs een andere infectie op aan.

waarschuwingsborden voor een gecompliceerde loop van balanitis zijn:

• Teken van bloedvergiftiging (sepsis)
• een slecht gecontroleerde diabetes
• Onvermogen om de voorhuid te verwijderen
• Blokkades bij het plassen

Balanitis: behandeling

De behandeling van eikelontsteking hangt af van verschillende factoren: oorzaak van ontsteking, eikelbevindingen en algemene toestand van de patiënt. Elke balanitis-therapie is gebaseerd op een goede en gepaste intieme zorg. Dit omvat het dagelijks wassen van het genitale gebied met warm water en goed drogen. Kamille zitbaden kunnen worden gebruikt om de therapie te ondersteunen. Bij bijna alle infecties moet de partner worden behandeld, zelfs als deze tot nu toe geen symptomen vertoont.

Behandeling met lokale balanitis meestal voldoende

Bij een infectieuze eikelontsteking volstaat meestal een lokale (externe) balanitis-therapie. Tegen bacteriën wordt meestal een zalf voorgeschreven met het antibioticum metronidazol. Het heeft een zeer breed spectrum van activiteit. Cotrimazol wordt gebruikt tegen schimmels, die tegen verschillende schimmels werken. Dit is meestal voldoende om de infectie te verslaan. Als na vier weken anti-schimmelbehandeling geen succes is te zien, moet de diagnose opnieuw worden overwogen.

In het geval van een balanitis van niet-infectieuze aard, wordt meestal eerst een lokale cortisontherapie met een zalf geprobeerd. Cortison dempt de ontsteking en verbetert dus meestal de symptomen aanzienlijk. Er moet echter worden opgemerkt dat de symptomen van kanker (voorlopers) kunnen verbeteren onder cortison, maar weer verschijnen na stopzetting van de zalf.

Als cortison niet helpt, kan ook een zalf met pimecrolimus, een sterker medicijn om het immuunsysteem te kalmeren, worden gebruikt.

Systemische balanitis-therapie met tabletten

In bepaalde situaties moet het medicijn echter als tablet worden ingenomen. Dit geldt bijvoorbeeld voor diabetes mellitus (diabetes), ernstig alcoholisme, chemotherapie, aids en langdurig gebruik van cortison. Bovendien moet in deze gevallen een verhoogd risico op herhaling van de infectie worden verwacht.

operatie

Besnijdenis kan worden overwogen voor herhaalde balanitis en vernauwde voorhuid. De voorhuid van de penis wordt operatief verwijderd. Besneden mannen zijn meestal minder vatbaar voor infecties. Vooral bij lichen sclerosus wordt vaak een operatie uitgevoerd om een ​​vernauwing van de urethra te voorkomen.

Balanitis-therapie bij kinderen

Voor kinderen zijn er speciale therapieaanbevelingen, die in acht moeten worden genomen. De ouders of het kind zelf moeten consequent dagelijkse intieme zorg uitvoeren met ingetrokken voorhuid en, indien nodig, tweemaal per dag een cortison bevattende zalf aanbrengen.

Als de voorhuid vernauwd is, moet deze worden teruggeduwd, of helemaal niet, alleen in overleg met de behandelend arts. Dit kan erg pijnlijk en ongemakkelijk zijn. Om deze reden kan het gebruik van lokale verdoving met een zalf of de toediening van analgetica (mogelijk ook lokaal) worden overwogen.

Balanitis: ziekteverloop en prognose

In de meeste gevallen is de behandeling met balanitis permanent succesvol. Als de therapie niet werkt, kan de medicijnkeuze worden aangepast om eikelontsteking beter te bestrijden.

Een onbehandelde balanitis kan langs de urinewegen opkomen. Mogelijke gevolgen zijn een urineweginfectie, een blaas of prostaatontsteking. Urineweginfecties zijn zeldzaam bij mannen en moeten consequenter worden behandeld dan bij vrouwen.

Als balanitis ondanks de juiste therapie niet verbetert, kan dit wijzen op een kwaadaardig proces. In dit geval moet een biopsie worden uitgevoerd. In de meeste gevallen is het dan een erytroplasie Queyrat.

Zelden treden precancereuze laesies op als gevolg van chronische ontsteking van de eikel.

Bij patiënten met een verzwakt immuunsysteem moet met name infectieuze balanitis worden waargenomen. Aan de ene kant is het gemakkelijk mogelijk dat de infectie uitzet en meer delen van het lichaam grijpt. Aan de andere kant kan balanitis ook een eerste teken zijn van een infectie in het lichaam. Bovendien kunnen infecties in een verzwakt immuunsysteem ook aanzienlijk zwaardere kuren nemen dan bij gezonde mensen en leiden tot ernstige huidschade met bloedingen. Zo kan aanhoudende schimmelbalanitis leiden tot pijnlijke ontsteking van bloeddoorlatende bloedvaten.

In zeldzame gevallen kan een voorhuidvernauwing (phimosis) van een balanitis resulteren.