fibroom

Fibroma: beschrijving

Als fibroom noemen artsen een nieuwe vorming van bindweefsel. Dit is een hele groep van verschillende gezwellen, waarbij bepaalde bindweefselcellen betrokken zijn, de zogenaamde fibrocyten. Fibromen zijn kleine tumoren – maar ze hebben allemaal gemeen dat ze goedaardig zijn. Maligne tumoren van het bindweefsel worden fibrosarcomen genoemd.

Er zijn verschillende manifestaties van vleesbomen:

Zachte fibromen

De zachte fibroma wordt ook Fibroma molle of Fibroma pendulans genoemd. Deze huidkleurige, kleine tumoren komen veel voor. Ze komen veel voor bij zowel mannen als vrouwen. Vooral vaak worden ze gevonden bij personen met overgewicht. Zachte fibromen vormen zich vaak voor het eerst tijdens de puberteit. Dit zijn meestal enkele millimeters grote uitsteeksels van de huid. Soms zitten ze op de huid met een brede basis, maar vaak zijn ze gestalkt – ze hangen als een kleine tas op een smalle nadering. In de volksmond worden zachte fibromen ook stengelwratten genoemd. Ze komen vaak voor op de nek, schouders en lies. Een enkele zachte fibroom is net zo mogelijk als meerdere fibromen op één plek van het lichaam; Deze vormen vervolgens een huidtumor die tot enkele centimeters kan groeien.

Harde fibromen

De meeste volwassenen hebben ergens op hun lichaam ten minste één harde fibroom. Artsen spreken ook van histiocytoom of dermatofibroma. Ze komen vaak voor op de benen, maar ook op de armen en op de romp. Harde fibromen zijn taaie knobbeltjes die meestal enkele millimeters groot zijn, zelden een inch of groter. Ze zitten als iets donkerdere, vaak lichtbruine vlekken in de huid. Vooral vaak ontwikkelen ze zich bij jonge vrouwen op de benen.

Reizfibrom

Een stimulus fibroom of irritatie fibroom is een fibroom van het mondslijmvlies. Deze kleine knobbeltjes zijn glad en beperkt. Ze ontstaan ​​wanneer bepaalde delen van de mond herhaaldelijk geïrriteerd zijn.

Andere vleesbomen

Er zijn ook enkele zeldzame tumoren die zich ontwikkelen uit bindweefselcellen, vooral in het botgebied. Deze omvatten:

• Ossificerende fibromen: anseltener, goedaardige tumor die op de gezichtsschedel voorkomt – meestal in het onderkaakbeen.
• Niet-ossiserende fibromen: een pathologische, bindweefselverandering van het bot (corticaal defect), die soms wordt waargenomen bij kinderen.
• Chondromyxoid: een tumor die meestal voorkomt in lange botten en vooral adolescenten treft.
• Desmoplastische fibromen: een agressief groeiende bottumor, die vooral bij jonge mensen voorkomt.
• angiofibroma: een tumor van de nasopharynx, die door vele vaten is doordrongen en bijna uitsluitend voorkomt bij mannelijke adolescenten.

De volgende paragrafen hebben voornamelijk betrekking op vleesbomen die de huid aantasten.

Fibroma: symptomen

Een fibroom bevindt zich in het gebied van de huid zichtbaar vanaf de buitenkant, Zachte vleesbomen komen vooral voor in de nek, oksels, lies en vrouwen onder de borsten. Vaak zijn ze gesteeld en bij iets grotere gezwellen ziet u kleine rimpels aan het oppervlak. De meeste zachte fibromen zijn huidskleurig, maar als u ze draait, kunnen ze rood of zwart worden als gevolg van beschadiging van de bloedvaten.

Een harde fibroom daarentegen is meestal iets donkerder, vaak grijsachtig bruin. Ze kunnen licht verhoogd of verzonken zijn ten opzichte van het huidoppervlak. Kenmerkend is het zogenaamde Fitzpatrick-teken: als u het gebied rond een harde fibroma samen met uw duim en wijsvinger duwt, zinkt het in de huid. Dit kan worden onderscheiden van een melanocytaire naevus (“levervlek”).

De stimulus fibroma zit op het mondslijmvlies, hetzij rond de wangen, aan de zijkant van de tong of op het tandvlees. Het is een kleine, beperkte, soepele “Hubbel”. De kleur komt overeen met het omliggende weefsel of is iets lichter.

Tenzij ze gewond raken, bereiden fibromen zich voor geen pijn.

Fibroma: oorzaken en risicofactoren

De oorzaken van een fibroom zijn in de meeste gevallen niet goed bekend. De zachte fibroom is een van de hamartomen; Dit zijn tumoren die voortkomen uit een defect in het embryonale kiemweefsel. Dit is een weefselvoorloper die zich later kan ontwikkelen (differentiëren) tot verschillende weefselvormen. Als er een fout optreedt in de differentiatie op individuele punten, spreekt men van een Hamartie. Dit kan ertoe leiden dat overtollig weefsel – in dit geval bindweefsel – wordt gevormd. In tegenstelling tot andere tumoren groeien hamartomen echter niet altijd alleen. Zachte fibroom is een veel voorkomende manifestatie van een hamartoom.

Er zijn sommige ziekten waarbij mensen vaker hamartomen ontwikkelen. Deze omvatten bijvoorbeeld de Cowden syndroom enhet Neurofibromatose type 1 (Morbus Recklinghausen). In dit geval spelen erfelijke factoren een rol bij de ontwikkeling van fibromen. Mensen met systemische lupus erythematosus, immunodeficiëntie AIDS of een geneesmiddelonderdrukt immuunsysteem (zoals na transplantatie) ontwikkelen vaak meer dermatofibromen (harde vleesbomen).

Wanneer harde fibromen, vermoeden experts dat het van een kleine is gemaakt Ontsteking van bindweefsel ontstaat. Dit kan verschillende redenen hebben:

• insectenbeten
• Doornen van planten die de huid binnendringen.
• Ontsteking van een haarzakje (folliculitis)
• andere kleine verwondingen

Een harde fibroom is daarom een ​​klein litteken onder de bovenste huidlagen. Vaak blijft de trigger onopgemerkt.

een Reizfibrom ontwikkelt zich op plaatsen in de mond die vaak geïrriteerd zijn, bijvoorbeeld door een kunstgebit of een scherpe tandrand.

Fibroma: onderzoeken en diagnose

Voor de diagnose van een fibroom is het Dermatologen (Dermatoloog) de expert. Eerst vraagt ​​hij wanneer de veranderde huidvlek de getroffen persoon voor het eerst opmerkte, of deze is veranderd of gewond is geraakt. In een typische fibroom herkent een expert meestal wat het op het eerste gezicht is. Met een speciaal vergrootglas (dermatoscoop) kan de arts de fibroom in meer detail onderzoeken. Hij let op de grootte, vorm, kleur, structuur en randen van de huid veranderen.

Als wordt vermoed dat het een kwaadaardige groei is, bijvoorbeeld een kwaadaardig melanoom, neemt de arts een weefselmonster (biopsie). Een kleine fibroom wordt meestal volledig verwijderd (excisie). Het genomen monster kan histologisch worden onderzocht met behulp van speciale procedures. U kunt dus zien hoe de cellen zijn gerangschikt en gerangschikt.

In zeldzame gevallen kunnen zoveel fibromen of andere laesies worden gevonden dat er een vermoeden bestaat van een andere onderliggende ziekte. Volg daarna verder onderzoek.

Fibroma: behandeling

Een fibroom vereist vanuit medisch oogpunt geen therapie, Zowel zachte als harde vleesbomen zijn veilig. Er is geen verhoogd risico dat ze degenereren en zich ontwikkelen tot een vorm van huidkanker. Normaal stoppen ze hun groei vanaf een bepaalde grootte en blijven dan zo.

Verwijder vleesbomen

een Verwijder fibroom vertrekken is normaal gesproken eenvoudig. De dermatoloog doet dit in een kleine procedure, afhankelijk van de grootte van de fibroom met een plaatselijke verdoving. Afhankelijk van de grootte en vorm van de groei, hangt het ervan af of de site moet worden genaaid na fibroma-excisie.

waarschuwing: een fibroom Verwijder in geen geval uzelf, anders riskeert u een infectie. Als u fibromen heeft die u stoort, ga dan altijd naar de huisarts!

Fibroma: ziekteverloop en prognose

Fibroma is vooral een esthetisch probleem. Medisch gezien zijn de gezwellen van het bindweefsel volledig onschadelijk en vereisen daarom niet noodzakelijk een Behanldung. Fibromen worden echter vaak gezien als visueel afleidend, vooral die op het gezicht, de nek of in het genitale gebied. Op grotere vleesbomen kunnen kleding en sieraden (zoals kettingen) ook worden gevangen. Met een kleine chirurgische ingreep kan dat fibroom maar meestal snel en gemakkelijk te verwijderen.