gebroken neus

Neusbotfractuur: beschrijving

De neusfractuur is een van de meest voorkomende hoofd- en nekletsels. Dit komt omdat voor een neusbreuk al een kleinere kracht voldoende is dan voor de breuk van andere gezichtsbeenderen. Meer dan de helft van alle gezichtsfracturen zijn neusfracturen.

Het raamwerk van de neus is benig in het gebied van de neuswortel. Het bot bestaat uit de twee neusbotten (Os nasale) en de twee uitsteeksels van het bot van de bovenkaak (proces frontaal van de Maxilla). Ze vormen de voorste neusopening, die wordt aangevuld door het kraakbeen. De gepaarde driehoekige kraakbeenplaat (lateraal proces) vormt de laterale neuswand, de brug van de neus en verandert in het midden in het neustussenschot. De twee neuskraakbeen vormen de neusgaten.

De anatomie van de neus is bij kinderen iets anders dan bij volwassenen. Bij de nakomelingen zijn de botten van de neus korter en is het kraakbeen groter. De inbedding in een groter zacht weefsel beschermt bovendien de neus. In het neusskelet zijn er verschillende groeizones die kunnen worden verstoord in een neusbotfractuur, de ontwikkeling van de neus.

Neusbotfractuur: symptomen

Zwelling rond het neusbot (zoals een val of een klop op de neus) kan de neus breken. Symptomen zoals een ontwricht neusskelet en zijn abnormale mobiliteit bevestigen het vermoeden van een breuk. Soms is er in de ogen een wijdverbreide bloeding onder het bindvlies (hyposphagma). Omdat de slijmvliezen bijna altijd gewond raken bij een neusbotfractuur, treedt neusbloeding vaak direct na het trauma op, maar dit stopt na een paar minuten. De neus wordt later geblokkeerd door de resulterende zwelling en bloeden.

Neusbotfractuur: oorzaak

De oorzaak van een neusbotfractuur is meestal een stompe frontale of laterale kracht op de neus. Een klap op het voorste deel van de neus resulteert in een breuk van het neustussenschot. Het benige neusbot en het neustussenschot kunnen verschuiven, of het neustussenschot kan loskomen van de benige groef aan de onderkant van de neusholte.

Een gebroken neus is het gevolg van een grotere hoeveelheid trauma. Naast het neusbot omvat de breuk vaak ook de twee platte benige uitsteeksels van het bovenkaakbeen, en soms ook de twee tranen. Het neustussenschot is meestal ook gebroken. Bijgevolg kan een zadelneus of, in het geval van lateraal trauma, een benige kromme neus ontstaan.

Neusbotfractuur: onderzoeken en diagnose

Als u een gebroken neus vermoedt, moet u een arts voor oor, neus en keel raadplegen. De arts zal u eerst vragen stellen over het ongeval en uw medische geschiedenis. Mogelijke vragen kunnen zijn:

• Ben je op je neus gevallen of was er een directe kracht op je neus?
• Wat gebeurt er precies?
• Ademt u nog steeds lucht door uw neus?
• Heb je pijn

De arts voert vervolgens een klinisch onderzoek uit. Hij inspecteert de neus en maakt een zogenaamde neus (rhinoscopie), waarin de binnenkant van de neus kan worden onderzocht. Er kan worden vastgesteld of het neustussenschot een blauwe plek heeft, verschoven is of dat de slijmvliezen zijn gescheurd of bloeden. Bovendien kan de arts zien of botlamellen ontspruiten. Het neusstuk wordt vervolgens zorgvuldig door de arts gescand op botranden en treden. Zorgvuldig aanraken kan een knelpunt zijn om te horen en te voelen.

Neusbotfractuur: Apparatieve diagnostiek

Om de diagnose van neusbotfractuur te bevestigen, worden röntgenfoto’s van de neusbijholten en neus lateraal genomen. In het gebied van de neuspiramide, de frontale processen en de voorrand van het neustussenschot, kunnen fractuurlijnen worden weergegeven. Een computertomografie (CT) -scan is alleen nodig als verdere verwondingen worden vermoed in het gebied van het middenvlak (zoals de orbitale vloer, de orbitale grens en het ethmoidale celsysteem).

Bij kinderen en zwangere vrouwen, voor wie een röntgenonderzoek moet worden vermeden, kunnen de neuspiramide en het neusbot in plaats daarvan worden gevisualiseerd door middel van echografie. Alleen de botcontouren kunnen worden gevisualiseerd, maar niet de diepere structuren zoals de maxillaire sinus en de ethmoidale cellen.

Neusbotfractuur: behandeling

Een neusbotfractuur mag niet worden onderschat, omdat de neus na het ongeval permanent kan vervormen en ook functionele schade kan veroorzaken. Op de plaats van het ongeval moet onmiddellijk worden geprobeerd het zware bloeden te stoppen. De andere behandeling hangt af van of er een gesloten, open en / of verschoven neusbotfractuur is:

Gesloten neusbreuk

Bij een gesloten neusbreuk moet u eerst decongestivummaatregelen nemen, bijvoorbeeld de neus zorgvuldig koelen met koude kompressen of ijspakken. Om de pijn te verlichten, kunnen analgetica zoals paracetamol worden gebruikt. De behandelend arts zal u nader adviseren. Deze conservatieve behandelingen zijn meestal voldoende voor een gesloten neusbotfractuur.

Open neusbreuk

Bij een open neusbotfractuur wijzen de botfragmenten naar buiten door de huid of naar de binnenkant van de neus. Extreme weke delen verwondingen aan de buitenste huid kunnen ook botstructuren zichtbaar maken. Een open neusfractuur moet zo snel mogelijk chirurgisch worden behandeld. De zachte weefsels moeten worden aangebracht, de botfragmenten moeten worden uitgelijnd en de wond moet worden schoongemaakt. Dit is belangrijk zodat het bot niet ontstoken raakt (osteomyelitis).

Bewogen neusbotfractuur

Met elke nasale botfractuur uitgesteld, moeten de botfragmenten opnieuw worden georiënteerd nadat de zwelling van het zachte weefsel is gekrompen, maar binnen de eerste vijf tot zes dagen na het ongeval. Dit gebeurt onder algemene of plaatselijke verdoving. Vervolgens wordt een poging gedaan om het gebied van de neusdorsum of de neuspiramide anatomisch te herstellen.

De botfragmenten worden uiteindelijk van binnenuit gestabiliseerd met een tamponade en van buitenaf door een neuspleister. Ongeveer drie tot vijf dagen na de operatie kan de tamponade weer worden verwijderd. De cast wordt op de vijfde tot zevende dag gewijzigd, omdat deze ontspant door de zwelling van de neus. Daarna wordt het gips nog ongeveer een week gedragen. Het gips dient om de neus te maximaliseren en moet goed passen. Aluminium rails zijn meestal niet genoeg.

Neusbotfractuur: ziekteverloop en prognose

Na een gebroken neus duurt het ongeveer zes weken voordat het bot weer stabiel is. De patiënt moet tijdens deze periode inspanning en zware lichamelijke activiteit vermijden, zodat de botfragmenten niet meer verschuiven. Professionele atleten kunnen een speciaal neusbotmasker laten maken, dat moet worden gedragen na het verwijderen van het gips, om opnieuw trauma te riskeren.

Neusbotfractuur: complicaties

Een gebroken neus kan een aantal complicaties veroorzaken:

Blauwe plekken in het neustussenschot is een gevreesde complicatie. In het gebied van het kraakbeenlijke neustussenschot bloedt het, wat betekent dat het kraakbeen niet langer kan worden gevoed. Door de druk van de blauwe plek en het gebrek aan voeding kan het kraakbeen afsterven. Hij kan na verloop van tijd besmet raken, zodat onbehandeld een zadelneus kan ontstaan ​​of het neustussenschot een gat krijgt. Een blauwe plek van het neustussenschot moet daarom onmiddellijk worden gebruikt.

Bij elke verwonding en dus bij de neusbotfractuur kan een sterke bloeding optreden. Dit geldt vooral voor patiënten die bloedverdunnende medicijnen gebruiken, zoals fenprocoumon of langdurig acetylsalicylzuur. Als tijdens het onderzoek een bron van bloeding verschijnt, kan deze onder plaatselijke verdoving worden gezaaid. Daarna wordt aan beide kanten een neustamponade geïntroduceerd.

daarachter is er een gebroken neus altijd het risico dat de vorm van het kraakbeen en / of benige neusraam permanent verandert, zodat bijvoorbeeld een kromme neus of zadelneus ontstaat.