syphilis

Snel overzicht

• Wat is syfilis? Een bacteriële infectieziekte die vrijwel uitsluitend seksueel wordt overgedragen. Het wordt ook lues, lues venera, hard chancre of “Franse ziekte” (Maladie française) genoemd.
• frequentie: Het aantal gevallen van syfilis is sinds het einde van de jaren zeventig sterk gedaald, voordat het in 2001 opnieuw begon toe te nemen. De meeste patiënten zijn mannen: in 2012 liepen meer dan tien van elke 100.000 mannen syfilis op. De vrouwen hadden minder dan één op de 100.000.
• symptomen: zeer variabel en afhankelijk van het stadium van de ziekte; aanvankelijk pijnloze zweren op het punt van binnenkomst van de ziekteverwekker en gezwollen lymfeklieren; in fase 2 een verscheidenheid aan huidsymptomen; in de derde fase besmetting van interne organen; Fase 4 Ontsteking in het centrale zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg).
• besmetting: meestal door onbeschermde seks, minder vaak door direct contact met geïnfecteerd bloed (zoals het gezamenlijk gebruik van bestek). Bovendien kunnen geïnfecteerde zwangere vrouwen de ziekteverwekker op het kind overbrengen (congenitale syfilis).
• behandeling: Antibiotica (bij voorkeur penicilline)
• voorspelling: Vroege syfilisstadia kunnen meestal worden genezen met antibiotica. Zonder therapie geneest de ziekte soms vanzelf. Maar het kan ook chronisch zijn en ernstige orgaanschade of zelfs de dood veroorzaken.
• waarschuwing: Zelfs na een genezen infectie kan opnieuw worden besmet met syfilis-bacteriën!

Syfilis: symptomen

Infectie met syfilis (lues, hard chancre) is asymptomatisch bij ongeveer de helft van alle patiënten. Dit betekent dat de geïnfecteerden geen klachten ontwikkelen. De andere helft van de geïnfecteerden heeft symptomen van syfilis. Deze kunnen sterk variëren en variëren van patiënt tot patiënt.

Syfilis symptomen bij mannen en vrouwen

Kortom, syfilis symptomen kunnen zowel vrouwen als mannen treffen. Alleen het punt waarop het eerste teken van de infectie zich ontwikkelt, varieert: een pijnloze, vochtafscheidende knobbel. De kleine zweer ontstaat op het punt van de syfilis-ziekteverwekker. Bij mannen gebeurt dit meestal op de penis (bij voorkeur op de eikel) en bij vrouwen heel vaak op de schaamlippen.

Een ander mogelijk geslachtsverschil betreft haarverlies, dat zich in latere stadia van de ziekte kan voordoen. Er zijn aanwijzingen dat het vaker voorkomt bij mannen dan bij vrouwen.

Afgezien daarvan komt syfilis meestal voor bij beide geslachten vier fasen, De eerste twee fasen zullen ook vroege syfilis genoemd, de laatste twee late syfilis, Het tijdsinterval tussen de afzonderlijke stadia en hun ernst kan aanzienlijk variëren van patiënt tot patiënt. Het kan ook gebeuren dat afzonderlijke syfilisstadia nauwelijks merkbaar zijn of zelfs volledig afwezig zijn.

Syfilis symptomen in de 1e fase

Het eerste teken van syfilis verschijnt gemiddeld drie weken na de infectie: op het punt van binnenkomst van de ziekteverwekker kleine, stevige zweer, Het wordt “ulcus durum” of “primair effect” genoemd. Zoals hierboven vermeld, wordt de kleine knobbel bij mannen meestal op de penis gevonden en bij vrouwen op de schaamlippen of in de vagina. Op deze punten veroorzaakt het weinig of geen pijn.

Bij mensen die via orale seks syfilis oplopen, ontwikkelt de zweer zich vaak op de lippen, in de mondholte of in de keel. Bij een infectie via anale geslachtsgemeenschap vormt het zich op de anus of in het rectum. Deze syfilisknobbeltjes buiten het genitale gebied kunnen pijnlijk zijn.

Aanvankelijk is de knobbel een kleine, roodachtige plek. Binnen een week of twee ontwikkelt het zich tot een scherp gedefinieerde, platte zweer. Het is geelachtig en heeft een ruwe randmuur. Het scheidt vaak een kleurloze vloeistof af die heel veel syfilispathogenen bevat. Het is dus zeer besmettelijk.

In de komende weken zwellen de lymfeklieren in de buurt van de zweer. Ze doen geen pijn en voelen zich hard.

De zweer op het beginpunt van de syfilis-ziekteverwekker geneest spontaan (vanzelf) binnen vier tot zes weken. Lymfeklierzwelling kan maanden aanhouden. Zonder behandeling kan de eerste fase van syfilis (primaire fase) doorgaan naar de volgende fase.

Syfilis symptomen in de 2e fase

Ongeveer vier tot tien weken na de infectie kan de tweede fase van syfilis (secundaire fase) optreden. Dit gebeurt wanneer de ziekteverwekker zich door de bloed- en lymfekanalen in het lichaam verspreidt.

De eerste symptomen van syfilis in dit stadium zijn griepachtige aandoeningen zoals Koorts, vermoeidheid, hoofdpijn, spier- en gewrichtspijn, Er ontwikkelen zich meer zwelling van de harde lymfeklieren.

In de verdere cursus vormt een huiduitslag (Exanthem), die erg variabel kan zijn: vertoont meestal eerste enigszins roodachtige, jeukende vlekken, voornamelijk op de romp. Na een paar dagen kunnen vlekken zich ontwikkelen tot taaie knobbeltjes (papels). Ze kunnen, net als de zweren, opengaan en nat worden. Nogmaals, de lekkende vloeistof is opnieuw zeer besmettelijk.

Aan de basis van de nek, nadat de huid is genezen, verdwijnen de kleurpigmenten van de huid (depigmentatie). De rug blijft bleekKraag van Venus“.

Mogelijke syfilis symptomen in deze tweede fase van de ziekte zijn ook Mucosale veranderingen in de mondholte: Het kan verschillende plaques vormen (rood, gegroefd, witachtig, enz.). Bovendien is de Zwel amandelen.

In de anusregio vormen zich soms platte, gelobde weefselgroei.

Veel patiënten beginnen met Haar op plaatsen om te falen, Artsen noemen dit Alopecia syphilitica.

Hoewel de tweede fase van syfilis wordt begunstigd door de huid en slijmvliezen, zijn alle orgaansystemen aangetast door de ziekte! Dit kan bijvoorbeeld worden uitgedrukt in bloedarmoede, leverzwelling en hoofdpijn.

De syfilis-symptomen van de tweede fase (secundaire fase) kunnen verval na een paar wekenzonder sporen achter te laten (zoals littekens). Maar je kunt meerdere keren terugkeren (Herhaling = herhaling, terugval). De symptomen zijn van tijd tot tijd minder uitgesproken en de huidsymptomen worden steeds meer beperkt tot een kleiner gebied.

Rustfase (latentie)

Na de tweede fase van syfilis kan de ziekte een worden langere stilstand komen. Dit kan tot tien jaar duren (gemiddeld duurt het drie tot vier jaar). Er zijn gedurende deze periode geen symptomen van syfilis. De ziekteverwekker is echter nog steeds in het lichaam, dus er is nog steeds een risico op infectie. Op een gegeven moment kan de syfilis weer uitbreken – nu als zogenaamde late syfilis (3e en 4e fase).

Syfilis symptomen in de derde fase

Het derde of tertiaire stadium wordt gekenmerkt door symptomen van syfilis, die niet alleen de huid en slijmvliezen kunnen beïnvloeden, maar ook interne organen (zoals skelet, zenuwstelsel, ogen, enz.). Overal in het lichaam kan nu worden geroepen tandvlees voordoen. Dit zijn langzaam groeiende knobbeltjes die kunnen breken en een of meer zweren kunnen vormen. Het weefsel in de zweer sterft meestal af (necrose).

De naam “tandvlees” komt van het feit dat de weefselknopen een dunne, vezelige (rubberachtige) en inflammatoire afscheiding bevatten.

Het is vooral gevaarlijk wanneer de syfilis de Schade aan de wand van de hoofdader (aorta), Artsen hier spreken van “mesaortitis luica”. Het kan een Wandaussackung (aneurysma) vormen. Op dit punt is de aortawand erg dun en kan deze gemakkelijk barsten. Dan is er levensgevaar! De aorta draagt ​​veel bloed. Als het breekt, kunt u binnen korte tijd naar binnen bloeden. Dit kan zelfs tientallen jaren na de infectie met syfilis gebeuren.

Stadium 4 syfilis symptomen

Als de syfilis niet wordt behandeld, kan het ongeveer tien tot twintig jaar na infectie duren Ontstekingen in het centrale zenuwstelsel (Hersenen en ruggenmerg) ontwikkelen. Dan spreekt men van neurolues of neurosyfilis. De symptomen van syfilis hangen af ​​van welk deel van de hersenen en / of het ruggenmerg wordt aangetast.

Dat kan ook in een aantasting van de Rückenmar Reflecties falen en de Bewegingscoördinatie verstoord zijn. ook paresthesias (zoals tintelingen van de huid), stekende pijn ook in onderbuik en benen impotentie zijn mogelijk. Bovendien kunnen veel patiënten legen Niet langer controle over de blaas en darm.

Sommige syfilispatiënten ontwikkelen meningitis met schade aan de schedelzenuwen. Dat is wat artsen “syfilitische meningitis” noemen. Mogelijke gevolgen zijn bijvoorbeeld verdoving, duizeligheid, Verlamming van de oogspieren en wazig zien.

De syfilispathogenen infecteren de hersenen, resulterend in een chronische progressieve encefalitis (encefalitis). Het heet Progressieve verlamming en kan verschillende symptomen veroorzaken. De slachtoffers laten bijvoorbeeld zien Veranderingen in haar persoonlijkheid, ontwikkelen Concentratie en geheugenstoornissen en geleidelijk worden dienovereenkomstig. verlamming zijn mogelijk evenals epileptische aanvallen, wanen en depressie, Zonder behandeling leidt progressieve verlamming tot de dood binnen vier tot vijf jaar.

Congenitale syfilis: symptomen

Veel zuigelingen die besmet zijn met syfilis in de baarmoeder sterven tijdens de zwangerschap (Miskraam, doodgeboorte) of kort na de geboorte. Anderen worden te vroeg geboren (vroeggeboorte).

Geïnfecteerde pasgeborenen zijn aanvankelijk vaak onopvallend, Syfilis symptomen treden zelden direct na de geboorte op, zoals ademhalingsproblemen (neonataal ademnoodsyndroom), weefselzwelling (oedeem), vergrote lever en milt, geelzucht, bloedarmoede en huidaandoeningen.

Veel van de kleine patiënten vertonen tekenen van syfilis vanaf de 3e tot de 10e levensweek. Deze omvatten:

• Koorts en gezwollen lymfeklieren
• variabele huidlaesies (meestal op handpalmen en voetzolen) en slijmvliezen
• brede, wratvormige huidverhogingen (condylomata lata), vooral in de huidplooien (anaal en genitale regio, oksels, enz.)
• Weefselzwelling (oedeem)
• Vergroting van de lever
• Uitbreiding van de milt
• geelzucht
• bleekheid
• doorprikken huidbloeding (petechiën)
• Ontsteking van het neusslijmvlies (rhinitis, “koud”)
• Darmontsteking (enteritis)
• Laryngitis (laryngitis)
• Afnemen van drinken op borst of fles

een hersenvliesontsteking (Meningitis) als gevolg van aangeboren syfilis (syfilis connata of syfilis connata) manifesteert zich meestal tussen de 3e en 6e levensmaand (weigering om te drinken, huilen of jammeren, ademhalingsstoornis, enz.). Verdere tekenen dat syfilis het centrale zenuwstelsel heeft aangetast, zijn bijvoorbeeld toevallen en “waterhoofd“(Hydrocephalus).

Al deze syfilis-symptomen bij pasgeborenen en zuigelingen worden “Lues connata precoxZonder behandeling gaat de ziekte vroeg of laat over naar de volgende fase van de ziekte na het tweede levensjaar (“Lues connata tarda“):

Er zijn er nu Syfilis tekenen op verschillende organen op. Enkele voorbeelden:

• “Zadelneus” evenals veranderingen in het gehemelte, voorhoofd en schenen, zwelling in de kniegewrichten
• Hoornvliesontsteking van de ogen (met fotofobie, oogpijn en zichtproblemen tot blindheid)
• Doofheid of doofheid
• Misvormingen van de tanden (“vattanden”)
• kleine scheurtjes in de huid en slijmvliezen (rhagades), zoals gescheurde mondhoeken
• Epileptische aanvallen, verlies van hersenzenuwen enz. In geval van betrokkenheid van het zenuwstelsel

In dit stadium zijn syfilispatiënten niet langer besmettelijk.

Syfilis: besmetting en oorzaken

De oorzaak van de zogenaamde Franse ziekte is de bacterie Treponema pallidum, Zal het wel vooral met onbeschermde geslachtsgemeenschap van de ene besmette persoon naar de andere. Ook via orale en anale geslachtsgemeenschap is een syfilis-infectie mogelijk. Vooral in gevaar zijn mensen met vaak wisselende seksuele partners.

De Syfilis-bacterie kan ook alleen kus worden overgedragen. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren als de patiënt een kleine blaar / zweer in de mondholte heeft en de partner een kleine verwonding in het slijmvlies heeft.

Ook is een overdracht van syfilis mogelijk besmet bloed in een bloedtransfusie. In Duitsland ondergaan alle bloedproducten echter een syfilistest voordat ze aan een patiënt worden toegediend. In dit land bedreigt deze manier als geen risico op infectie.

Voor drugsverslaafden is er een andere mogelijkheid van infectie: u kunt besmet raken met syfilis, als ze besmet zijn met de injectiemateriaal (zoals naalden) en dus in direct contact komen met geïnfecteerd bloed.

Er is er ook een aangeboren vorm van syfilis (Syfilis connata of aangeboren syfilis): zwangere vrouwen die besmet zijn met syfilis kunnen de ziekteverwekker overdragen op de ongeboren baby vanaf de 5e maand van de zwangerschap. Dit risico is vooral hoog in vroege stadia van de ziekte. Als de vrouw alleen tijdens de zwangerschap is geïnfecteerd, gaat de ziekteverwekker bijna altijd over naar het ongeboren kind.

Syfilis en HIV komen vaak samen voor. Dit komt door het feit dat de huidzweren in vroege syfilisstadia gemakkelijke toegangspoorten zijn voor de AIDS-ziekteverwekker. Beide ziekten kunnen elkaar in hun loop negatief beïnvloeden.

Syfilis: incubatietijd

Incubatietijd is het tijdsinterval tussen de infectie met een ziekteverwekker en het verschijnen van de eerste symptomen. In syfilis kan deze periode tussen tien en 90 dagen zijn. Gemiddeld breekt de ziekte echter binnen twee tot drie weken uit.

Duur van de infectiviteit

Fase 1-patiënten zijn zeer besmettelijk. Iets lager is het risico op infectie in het tweede syfilisstadium. Vanaf de derde fase van de ziekte bestaat er geen risico meer dat patiënten andere mensen met de syfilis-ziekteverwekker infecteren.

Syfilis: behandeling

Syfilis-therapie kan vaak poliklinisch worden uitgevoerd. Soms is intramurale behandeling in het ziekenhuis echter noodzakelijk. Dit geldt vooral voor neurolues (neurosyfilis) en aangeboren syfilis.

Syfilis wordt meestal geassocieerd met penicilline (Benzathine benzylpenicilline). De ziekteverwekker is erg gevoelig voor dit antibioticum en is nog niet resistent (ongevoelig) geworden. De duur en dosering van de antibioticabehandeling zijn afhankelijk van het stadium van de ziekte:

Bij één vroege syfilis (eerste en tweede fase van de ziekte), injecteert de arts meestal de patiënt Enkele dosis penicilline, Degenen die het actieve ingrediënt niet kunnen verdragen, krijgen een ander antibioticum. Vaak dan bijvoorbeeld Tabletten met doxycycline of erytromycine voorgeschreven. Ze moeten gedurende twee weken dagelijks worden ingenomen. Als alternatief, in deze vroege stadia van syfilis, het antibioticum Ceftriaxon als een korte infusie eenmaal per dag toegediend gedurende meer dan 10 dagen.

een late syfilis (behalve neurosyfilis) wordt ook bij voorkeur behandeld met penicilline. Maar dan ben je het drie penicilline-injecties elk met tussenpozen van enkele dagen nodig. Nogmaals, in geval van intolerantie voor één nog een antibioticum worden vermeden (doxycycline, erytromycine, ceftriaxon). De behandelingsduur is dan langer dan voor premature syfilis (bijv. Doxycycline-tabletten gedurende 28 dagen).

Bij één neurosyphilis zelfs hogere doses antibiotica en ziekenhuisbehandeling zijn nodig. Meestal is de patiënt gedurende twee weken dagelijks hoge dosis penicilline rechtstreeks in een ader toegediend. Voor penicilline-intolerantie kan ceftriaxon (als een infusie) of doxycycline (in tabletvorm) worden gegeven.

Bovendien worden individuele symptomen van neurosyfilis specifiek behandeld. De arts kan bijvoorbeeld epileptische aanvallen verlichten met krampstillers.

Hoewel sommige patiënten kunnen aantonen dat de syfilis-ziekteverwekker het centrale zenuwstelsel heeft aangetast, maar er zijn geen symptomen. Deze asymptomatische neurosyfilis wordt echter ook behandeld als een die ongemak veroorzaakt.

Bijwerking van de therapie

Vanaf de tweede fase van syfilis krijgen patiënten eenmaal vóór de eerste dosis antibiotica cortisone, Vanaf dit stadium van de ziekte is het aantal syfilispathogenen in het lichaam zo hoog dat de antibioticatherapie, de zogenaamde Jarisch-Herxheimer reactie kan activeren:

Door de antibioticabehandeling vallen grote hoeveelheden syfilis-bacteriën in korte tijd uiteen. Het lichaam kan zeer heftig reageren op de vrijgekomen bacteriën toxines (toxines). Binnen twee tot acht uur na ontvangst van de antibiotica krijgen de getroffenen koorts, koude rillingen en hoofdpijn. Bovendien kunnen nieuwe huiduitslag optreden en bestaande huiduitslag verergeren.

Deze Jarisch-Herxheimer-reactie treedt alleen op bij de eerste penicillinetoediening. Het kan worden voorkomen als een cortison een half uur of zelfs vóór het antibioticum wordt gegeven.

Regelmatige controles

Het succes van syfilisbehandeling wordt gevolgd in verschillende vervolgbezoeken. Met bepaalde tussenpozen (om de paar maanden) zal de behandelend arts het bloed van de patiënt onderzoeken op het type en de hoeveelheid antilichamen tegen de syfilis-ziekteverwekker. Bij neurosyfilis moet ook het hersenvocht (CSF) worden onderzocht. Hoe vaak en met welke tussenpozen controles in individuele gevallen raadzaam zijn, leren patiënten van hun arts.

Co-traktatie partners

Syfilispatiënten kunnen andere mensen infecteren tot de derde fase van de ziekte, vooral tijdens geslachtsgemeenschap. Daarom moeten in de eerste syfilisfase alle seksuele partners van de voorgaande drie maanden door een arts worden geadviseerd, onderzocht en, indien nodig, met antibiotica worden behandeld. Voor syfilis in fase 2 of vroege fase (latentie) wordt hetzelfde aanbevolen voor alle sekspartners in de afgelopen twee jaar.

Syfilis-therapie bij zwangere vrouwen

In alle stadia van de ziekte moet syfilis tijdens de zwangerschap worden gebruikt penicilline worden behandeld.

Als de vrouw een penicilline-allergie heeft, raden artsen er een aan specifieke immunotherapie (Hyposensibilisatie): de patiënt krijgt geleidelijk toenemende hoeveelheden penicilline (beginnend met een zeer kleine dosis). Dus haar overgevoelig immuunsysteem went er langzaam aan.

Veel andere antibiotica voor syfilisbehandeling zijn niet geschikt tijdens de zwangerschap. Sommigen kunnen de ongeboren baby in gevaar brengen (zoals doxycycline), anderen kunnen de lever beschadigen en gestosis veroorzaken (“zwangerschapsvergiftiging”) (erytromycine-estolaat). In uitzonderlijke gevallen kan syfilis tijdens de zwangerschap worden behandeld met het antibioticum ceftriaxon.

Therapie van aangeboren syfilis

Pasgeborenen geboren met syfilis krijgen gedurende twee weken penicilline rechtstreeks in een ader. Als de baby ook met HIV is geïnfecteerd, kan het antibioticum langer worden gegeven.

Syfilis: onderzoeken en diagnose

Als syfilis wordt vermoed, verzamelt de arts eerst de medische geschiedenis van de patiënt (anamnese). Hij geeft onder meer een gedetailleerd verslag van de symptomen die zich voordoen, vraagt ​​hoe lang ze al bestaan ​​en of er pre- of onderliggende ziekten zijn (zoals HIV-infectie). Bovendien vraagt ​​de arts naar het seksuele leven van de patiënt. Zo ongemakkelijk als dergelijke vragen zijn voor sommige getroffen mensen – de arts heeft de informatie nodig om zo snel mogelijk de juiste diagnose te kunnen stellen.

In de volgende stap probeert de arts de syfilis-pathogeen direct of indirect te bewijzen:

In de vroege stadia komen de bacteriën in grote aantallen in de vloeistofAfscheiding van huidzweren Discover. Een speciale microscopietechniek wordt gebruikt (donkere veldmicroscopie).

Specifieke antilichamen in het bloed kan worden gedetecteerd nadat de ziekteverwekker in de bloedbaan is gekomen. Hiervoor screeningtest Verschillende testmethoden worden gebruikt, bijvoorbeeld de Treponema pallidum hemagglutinatietest (TPHA). Hij toont een positief resultaat twee tot drie weken na de infectie, die meestal een leven lang duurt. Dan heeft de patiënt zeer waarschijnlijk syfilis.

Syfilis-sneltests zijn ook geschikt als screeningstest voor specifieke antilichamen tegen de ziekteverwekker.

Het resultaat van screeningstests is niet honderd procent zeker. Zelfs als het positief blijkt te zijn, is dat waarom bevestigingstest met een andere methode (zoals een fluorescentie Treponema-antilichaamabsorptietest, FTA-ABS-test).

Als de diagnose “syfilis” wordt vastgesteld, moet de arts er nog steeds achter komen of het een oude infectie is of een actieve infectie die behandeling vereist. Dit is geschikt VDRL-test (Venereal Disease Research Laboratory-test). Het detecteert antilichamen die het immuunsysteem vormen in syfilis, maar ook bij andere ziekten (zoals malaria, HIV). Een positief testresultaat is dus in het algemeen een indicatie van weefselvernietiging en ontstekingsprocessen. Als syfilis wordt bevestigd, kan de test iets zeggen over de ziekteactiviteit.

Een syfilis-infectie kan weer actief worden na een lange symptoomvrije rustfase (latentiefase) en ongemak veroorzaken (reactivering). Aan de andere kant kunt u opnieuw infecteren met syfilis na een succesvol genezen infectie (herinfectie). Uit de resultaten van de antilichaambepaling kan niet worden afgeleid of het een reactivering of herinfectie is.

Als een neurosyfilis wordt vermoed, wordt de arts er ook een Monster van hersenvocht verwijderen (CSF). Het wordt in het laboratorium getest op specifieke antilichamen tegen Lues-bacteriën.

Vaak leidt de arts nog steeds verder onderzoek door. Ze dienen onder andere om comorbiditeit uit te sluiten. Sommige syfilispatiënten lijden bijvoorbeeld nog steeds aan andere seksueel overdraagbare aandoeningen, zoals HIV, hepatitis B of chlamydia.

Syfilis moet worden gemeld

Artsen moeten elk bewijs van de syfilis-ziekteverwekker melden aan de verantwoordelijke gezondheidsafdeling. Dit geldt zowel voor de directe detectie (uitstrijkje van huidzweren) als de indirecte detectie (specifieke antilichamen tegen syfilisbacteriën). De naam van de patiënt wordt niet doorgegeven aan de gezondheidsafdeling.

Syfilis: ziekteverloop en prognose

Antibiotica zijn zeer effectief bij syfilis: dankzij deze medicijnen zijn de eerste twee stadia van de ziekte bijna 100 procent te genezen. Zelfs in de derde fase kan de penicillinetherapie de infectie in de meeste gevallen genezen. Bestaande orgelbeschadiging kan in het algemeen echter niet worden teruggedraaid.

Zonder behandeling geneest syfilis spontaan bij ongeveer elke derde patiënt (vroege stadia). In de anderen vordert de ziekte en wordt chronisch. In geavanceerde stadia zijn organen permanent beschadigd. Ongeveer elke 10e patiënt sterft aan onbehandelde syfilis.

Bij hiv-patiënten is syfilis vaak atypisch en ernstiger dan bij hiv-negatieve patiënten. Bovendien ontwikkelen ze vaker neurosyfilis.

Syfilis: preventie

Je kunt vooral syfilis voorkomen Veilige seks: Gebruik altijd condooms tijdens geslachtsgemeenschap. Bij orale seks wordt het aanbevolen om een ​​sjaal te gebruiken om te beschermen tegen syfilis en andere seksueel overdraagbare aandoeningen.

Dergelijke beschermende maatregelen zijn vooral belangrijk als iemand vaker van seksuele partner verandert. U kunt het risico op syfilis aanzienlijk verminderen, maar niet volledig elimineren. De syfilis-ziekteverwekker kan namelijk ook worden overgedragen door kussen of gewoon aanraken, bijvoorbeeld wanneer de geïnfecteerde persoon mondzweren heeft en de partner kleine huid- of slijmvliesletsels heeft.

Er moet ook aandacht worden besteed aan artikelen en materialen die met de Bloed of besmettelijke uitslag van syfilispatiënten in vroege stadia. Dit zijn bijvoorbeeld spuiten, handdoeken en verbandmiddelen. Ze mogen niet opnieuw worden gebruikt. In normale sociale contacten, maar geen speciale voorzorgsmaatregelen (desinfectie, enz.) Zijn noodzakelijk – Syfilispatiënten mogen niet worden vermeden!

Als onderdeel van de prenatale zorg Het bloed van de aanstaande moeder wordt onder andere onderzocht op syfilis. Als de test positief is, moet de zwangere vrouw onmiddellijk worden behandeld met penicilline. Het antibioticum bereikt het kind ook via de placenta. Het wordt daarom behandeld. Dit kan een kinderachtige infectie voorkomen of op zijn minst beperken.

Ook wordt het bloed van bloeddonoren één syphilisTest om overdracht door bloedtransfusies te voorkomen.

Verdere informatie

richtlijnen:

• Richtlijn “Diagnose en behandeling van syfilis” van de Duitse soa-maatschappij e. V. (2014)