Alcoholontwenning is het begin van de behandeling van alcoholverslaving. Het is een belangrijke stap op weg naar herstel. De behandeling dient om de lichamelijke afhankelijkheid van de alcohol te beëindigen. Afhankelijk van de ernst van verslaving, kunnen sterke lichamelijke en geestelijke symptomen worden gezien zonder alcohol. Alcoholontwenning is daarom een zware test voor de patiënt, die niet zonder medisch toezicht moet worden aangepakt. Lees hier alle belangrijke informatie over het intrekken van alcohol.
Intramurale of poliklinische alcoholontwenning
In de regel wordt alcoholgebruik op stationaire basis uitgevoerd. Want de ontwenningsverschijnselen kunnen soms zeer ernstig en zelfs levensbedreigend zijn. Uiteindelijk is dit een ontgifting. Een intramuraal verblijf biedt zowel getroffen medische als psychologische zorg.
Een poliklinische ontwenning is alleen nuttig als de arts ernstige ontwenningsverschijnselen als gevolg van eerdere ontwenning kan uitsluiten. Er bestaat echter een risico dat de getroffenen zich niet aan medische instructies houden en de motivatie verliezen. Daarom wordt het in de regel niet aanbevolen om thuis alcohol te onttrekken. Enerzijds kunnen epileptische aanvallen en delirium optreden, waarvoor onmiddellijke medische hulp nodig is. Anderzijds is de thuisomgeving vaak gekoppeld aan alcoholgebruik en kan dit een terugval veroorzaken.
Hoe lang duurt een alcoholontwenning? De alcoholopnametijd varieert individueel. Na een paar dagen tot een week is de fysieke ontwenning meestal voltooid. Het risico op terugval is echter nog steeds groot, omdat de mentale afhankelijkheid ernstig is. De alcoholontwenning duurt ongeveer drie tot vier weken samen met de psychologische ondersteuning.
Alcoholontwenning: symptomen
De eerste symptomen treden binnen 24 uur op. Zware alcoholisten voelen de ontwenningsverschijnselen zeer snel. Typische fysieke symptomen van alcoholontwenning zijn overvloedig zweten, misselijkheid en braken, trillende handen, oogleden en tong en een droge mond en algemeen ongemak en zwakte.
Psychologische symptomen zijn slaapstoornissen, angst, depressie en rusteloosheid. Vooral gevreesd is de meest ernstige vorm van ontwenningsverschijnselen – delirium tremens. In het begin is de patiënt aanvankelijk angstig en erg onrustig. Meestal gevolgd door epileptische aanvallen, die meestal in de eerste twee dagen van onthouding optreden. Kenmerkend voor het delirium zijn een sterke desoriëntatie en verwarring van de patiënt. Vaak worden hallucinaties en wanen toegevoegd. De getroffen reageren niet meer in deze toestand. De aanvallen, tachycardie en stoornissen in de bloedsomloop veroorzaken een levensbedreigende aandoening. Indien onbehandeld, eindigt de delirium tremens in 30% van de gevallen.
Warme of koude alcoholgebruik
Er zijn verschillende methoden om alcohol te onttrekken. Men maakt onderscheid tussen een warme en een koude ontwenning. In het verleden werd alleen koude alcohol onttrokken. In het geval van ontwenning van koude alcohol moeten patiënten zich onthouden van alcohol zonder medicatie. Ze worden gedurende deze periode onder medische observatie en zorg geplaatst, aangezien abrupt stoppen met alcohol gevaarlijk kan zijn voor het lichaam.
Er zijn nu medicijnen die de ontwenningsverschijnselen aanzienlijk kunnen verminderen. Intramurale behandeling voornamelijk clomethiazol en benzodiazepines worden gebruikt. Ze hebben een kalmerende en anxiolytische werking en remmen epileptische aanvallen en delirium. Beide agenten hebben echter een hoog verslavend potentieel. Sommige klinieken geven daarom de voorkeur aan intrekking zonder deze medicijnen. Vaak wordt het alcoholgebruik niet meer abrupt gestopt, maar langzaam verminderd. Mogelijk moet u ook antispasmodische geneesmiddelen krijgen die anticonvulsiva worden genoemd.
Andere methoden van alcoholonttrekking
De zogenaamde “turbo-intrekking” maakt onder anesthesie een snelle alcoholonttrekking mogelijk. Medicijnen zoals naloxon of naltrexon versnellen de intrekking tot 36 uur. Het voordeel is dat de intrekking niet kan worden gestopt en de patiënt de ontwenningsverschijnselen niet met volledig bewustzijn ervaart. Vaak blijven echter na anesthesie ontwenningsverschijnselen bestaan, dus de behandeling moet worden voortgezet. De therapie van psychische afhankelijkheid moet hoe dan ook volgen. Vanwege ernstige complicaties en hoge kosten heeft deze methode in de praktijk niet de overhand gehad.