neuspoliepen

Neuspoliepen: beschrijving

Neuspoliepen zijn zachte, goedaardige gezwellen van het neusslijmvlies die uitsteken in de neusholten. Ze ontspruiten uit het slijmvlies waarmee ze via een soort stengel zijn verbonden. Sommige zijn slechts enkele millimeters groot en storen niet, anderen kunnen uitgroeien tot grote structuren die de neusruimten verplaatsen. Omdat dit de neusademhaling beperkt, kan de ziekte erg vervelend zijn en de kwaliteit van leven ernstig beperken.

Hoe is de neus opgebouwd?

De neus bestaat uit linker en rechter hoofdneusholten gescheiden door het neustussenschot. De belangrijkste grotten worden gevolgd door twee neusbijholten (sinussen), die via uitscheidingskanalen zijn verbonden met de respectieve hoofdneusholte. Grote en kleine holtes zijn bekleed met een slijmvlies dat onder andere de ademlucht bevochtigt en filtert.

Wie wordt vooral getroffen door neuspoliepen?

Neuspoliepen zijn wijdverbreid. Hoe ze ontstaan ​​is nog onduidelijk. Het is tot nu toe bekend dat er sommige ziekten zijn waarbij patiënten vaker poliepen in de neus ontwikkelen – bijvoorbeeld patiënten met bronchiale astma. Hiervan lijdt tot 40 procent ook aan neuspoliepen. Ongeveer 25 procent van de patiënten met neuspoliepen is allergisch voor acetylsalicylzuur (ASA).

Neuspoliepen: symptomen

Patiënten met neuspoliepen worden meestal aangetast door beperkte neusademhaling. Ze krijgen niet voldoende lucht door de neus en ademen daarom vaker door de mond. Lijders snurken hierdoor vaak, hebben last van slaapstoornissen en hun prestaties zijn beperkt. Bovendien wordt de door de mond ingeademde lucht niet gefilterd.

Patiënten hebben het gevoel dat ze de hele tijd een verstopte neus hebben, wat ook kan leiden tot een nasale stem. Bij verkoudheid loopt het slijm vaak langs hun keel. Bovendien lijden patiënten aan terugkerende ontstekingen van de sinussen (sinusitis) en doffe hoofdpijn. Bovendien kan hun reukvermogen beperkt zijn en dus ook het gevoel van smaak – een ernstig verlies van kwaliteit van leven. Neuspoliepen bij kinderen kunnen otitis media veroorzaken.

Neuspoliepen: oorzaken en risicofactoren

Poliepen in de neus zijn gezwellen die afkomstig zijn van een aanhoudend ontstoken neusslijmvlies. Onder de microscoop zie je vochtretentie en endogene ontstekingscellen. Het exacte mechanisme is nog onbekend. Een neuspolie groeit meestal uit een van de neusbijholten in de belangrijkste neusholte. Vooral de neuspoliepen ontwikkelen zich in de maxillaire sinus (maxillaire sinus) of de ethmoidale cellen (cellulae ethmoidales). Ze komen uit de uitscheidingskanalen en liggen meestal in de middelste neusholte onder het middelste turbinaat.

Veel voorkomende oorzaak van de vorming van neuspoliepen is een neiging van het slijmvlies tot ontsteking (dispositie). Risicofactoren voor de ontwikkeling van poliepen in de neus zijn:

• Allergie voor pijnstillers
• astma
• bronchitis
• Kartagener-syndroom (zeldzame erfelijke ziekte met de symptomen neuspoliepen, spiegelbeeldindeling van de organen, verwijding van de bronchiën)
• Cystische fibrose (ook cystische fibrose)

Neuspoliepen: onderzoeken en diagnose

Om neuspoliepen te diagnosticeren, vraagt ​​uw arts u eerst in detail over uw medische geschiedenis (anamnese). Hiervoor stelt hij u de volgende vragen:

• Krijg je goede lucht door je neus?
• Heb je meer kans op sinusitis?
• Lopen jullie vaak de neus?
• Heeft u last van astma of bronchitis?

Bij het onderzoek reflecteert de arts eerst de neus. Hij introduceert een kleine trechtervormige tang in een neusgat en verlicht met zijn koplamp. Hij beoordeelt het uiterlijk van het neusslijmvlies en kan detecteren of poliepen zich in de neusholte bevinden. Bovendien kan de achterste neus worden onderzocht door een spiegel in de mond te steken en deze naar boven in de keel te wijzen.

Een verder onderzoek is de zogenaamde endoscopie. De arts introduceert een buisje met een camera in zijn neus. Hij kan dus de uitscheidingskanalen van de neusbijholten onderzoeken en eventuele poliepen detecteren. Bovendien kan computertomografie (CT) worden gebruikt om de exacte grootte van de poliepen te bepalen. Hierdoor kan de chirurg een mogelijke operatie later beter plannen.

Over welke ziekten gaat het nog?

De meeste neuspoliepen komen aan beide kanten voor. Als ze slechts aan één kant aanwezig zijn, wordt een weefselmonster meestal onder plaatselijke verdoving genomen en in het laboratorium onderzocht. Er wordt bepaald of het poliepen zijn of een ander type proliferatie. Kortom, een arts moet neuspoliepen onderscheiden van andere mogelijke ziekten. Deze omvatten:

• Meningoencephalocele (hersenweefselincident, vaak aangeboren)
• Juveniele nasofaryngeale (nasofaryngeale tumor, voornamelijk bij mannelijke adolescenten)
• Papilloma of plaveiselcelcarcinoom van de neus (andere tumoren van de neus)
• Aspergilloma (schimmelinfectie)

Neuspoliepen: behandeling

Afhankelijk van hoe ernstig de symptomen van de neuspoliepen zijn, heeft een conservatieve (medicijn) therapie of een operatieve behandeling van neuspoliepen de voorkeur.

Behandeling met medicijnen

Als het neusslijmvlies slechts licht gezwollen is, kan een poging worden gedaan om het te verminderen door cortisone-bevattende neussprays te gebruiken. Cortison remt de activiteit van ontstekingscellen en verlicht zo de ontstekingsreacties, waaronder de zwelling van het neusslijmvlies. Het is belangrijk om de neusspray regelmatig en gedurende enkele maanden aan te brengen. Geduld is vereist: de symptomen verbeteren echter vaak pas na een paar weken gebruik. Neussprays of -druppels hebben de voorkeur boven cortison in tabletvorm omdat ze alleen in de neus effectief zijn en dus geen bijwerkingen in andere organen kunnen veroorzaken.

OP als therapieoptie

Veel patiënten laten hun neuspoliepen verwijderen, wat de nasale ademhaling onmiddellijk aanzienlijk verbetert. Naast het verwijderen van de poliepen, verlengt de chirurg ook de sinuskanalen. Ze moeten dus beter worden geventileerd en minder gemakkelijk worden ontstoken.

Wat u zelf kunt doen

Als u lijdt aan poliepen in de neus, moet u letten op een regelmatige neusverzorging. Deze omvatten inhalaties en neusdouches met zout water. Dus het slijmvlies van de neus wordt bevochtigd, mogelijke pathogenen zoals bacteriën kunnen worden weggespoeld en het risico op het ontwikkelen van sinusitis neemt af. In de alternatieve geneeskunde gebruiken neuspoliepen ook homeopathie. Laat een KNO-arts u adviseren over de manier waarop u uw neusslijmvlies kunt ondersteunen.

Neuspoliepen: ziekteverloop en prognose

Omdat neuspoliepen langzaam groeien, raken patiënten vaak gewend aan de symptomen en zoeken ze laat medische hulp. Met de juiste therapie kunnen de symptomen worden verlicht. Een operatieve verwijdering van de neuspoliepen verbetert vaak de symptomen snel. Niettemin groeien bij ongeveer 75 procent van de patiënten de neuspoliepen weer in de eerste jaren na verwijdering. Daarom is het raadzaam om langdurige cortisone neussprays te gebruiken, zelfs na neuspoliepenoperaties. Deze kunnen voorkomen dat nieuwe poliepen in de neus verschijnen. In de loop van een computer kan tomografie worden bepaald of de medicamenteuze therapie echt werkt. Ligt de neuspoliepen onderliggend aan een andere aandoening, moet dit worden behandeld.