kinkhoest

Korte beschrijving: kinkhoest

• Wat is kinkhoest precies? Een zeer besmettelijke, bacteriële infectie van de bovenste luchtwegen.

• symptomen: blaffen, staccato hoesten met piepende ademhaling na de aanvallen

• besmetting: via druppelinfectie bij niezen, hoesten, praten of kussen

• behandeling: Antibiotica, inademen, goed drinken, sparen; Risicopatiënten zoals zuigelingen moeten in het ziekenhuis worden behandeld.

• vaccinatie: vanaf de tweede levensmaand; uiterlijk na tien tot 20 jaar worden vernieuwd

• voorspelling: Kinkhoest kan enkele weken of maanden aanhouden, maar geneest meestal volledig. Gevaarlijke complicaties zijn mogelijk, vooral bij kleine kinderen.

Kinkhoest – symptomen

Kinkhoest (medisch: kinkhoest) komt meestal in drie fasen voor bij kinderen:

Als u besmet bent, is het zeer waarschijnlijk dat u niets merkt over kinkhoest. De symptomen zijn in de zogenaamde koude-achtige fase nog steeds niet specifiek en lijken op – vandaar de naam – die van een verkoudheid. Pas later merkt u typische kinkhoest symptomen. Klassiek komt pertussis-infectie in drie fasen voor, elk vergezeld van andere symptomen.

1. koude fase (Catarrhal-fase): het duurt één tot twee weken. In deze eerste fase zijn de kinkhoessymptomen nog steeds niet specifiek. Ze worden daarom zelden correct geïnterpreteerd. De meeste klachten worden als verkoudheid beschouwd. Kinkhoest symptomen van de eerste fase zijn:

• hoesten
• niezen
• keelpijn
• loopneus

2. Inbeslagnamefase (Convulsieve fase): deze fase duurt maximaal zes weken. Het vertoont de klassieke tekenen van kinkhoest: krampachtige hoest past bij kortademigheid (vandaar dat de Voksmund ook spreekt van “stokhoest”). De hoestaanvallen komen vooral ’s nachts voor. Na een aanval ademen de patiënten met een piepend geluid in. Het wordt veroorzaakt door een kramp in het strottenhoofd.

Een hoestaanval duurt vaak minuten en kan tot 50 keer per dag worden herhaald. Het vindt plaats staccato-achtig en wordt daarom ook wel genoemd staccato hoest genoemd. Hij gaat vaak gepaard met braken. In ieder geval wurgen veel patiënten viskeus slijm (slijm).

In dit stadium van de ziekte hebben de meeste patiënten ook geen eetlust en helemaal geen of weinig slaap. Koorts komt daarentegen zelden voor.

3. Herstelfase (Stadium decrementi): deze laatste fase van de ziekte duurt maximaal tien weken. Gedurende deze tijd worden de hoestaanvallen geleidelijk zwakker en de patiënten voelen zich al snel weer fitter.

Kinkhoest bij baby en peuter

Hoe jonger een kind, des te gevaarlijker is kinkhoest. In het eerste levensjaar hebben kinderen nog geen volledige vaccinatiedekking vastgesteld. Daarom is kinkhoest vaak ernstig op deze leeftijd. Bovendien kunnen baby’s en peuters niet gaan zitten om beter te hoesten.

Nog een moeilijkheid: zuigelingen vertonen vaak geen typische symptomen. Pertussis-aanvallen zijn vaak niet erg sterk en niet staccato-achtig. Vaak merk je alleen een piepje of een rood gezicht op. Op de voorgrond zijn er vaak adempauzes (apneus): de kleintjes stoppen even met ademen. Vanwege de kortademigheid kan de huid blauwachtig verkleuren (cyanose).

Andere mogelijke complicaties zijn longontsteking, otitis en encefalitis met epileptische aanvallen). Niet-bevolkte zuigelingen jonger dan zes maanden, premature baby’s en baby’s van zeer jonge moeders zijn bijzonder vatbaar voor een ernstige kinkhoestziekte.

Kinkhoest: symptomen van comorbiditeiten

De typische kinkhoestsymptomen kunnen gepaard gaan met verdere klachten wanneer patiënten bijkomende ziekte ontwikkelen. Dit gebeurt bij ongeveer een kwart van alle patiënten. De reden is meestal dat de kinkhoest wordt gediagnosticeerd en laat wordt behandeld. De bacteriën hebben zich dan vaak in het lichaam verspreid. Mogelijke comorbiditeiten en secundaire symptomen van kinkhoest zijn:

• Middenoor en longontsteking: Ze ontstaan ​​wanneer de kinkhoestbacteriën het gehoorkanaal of naar het longweefsel migreren.
• Ribfractuur en liesbreuk: Ze worden veroorzaakt door bijzonder sterke hoestaanvallen. Vaak worden deze fracturen veel later herkend, bijvoorbeeld tijdens ernstige pijn tijdens het sporten.
• zwaar gewichtsverlies: Dit geldt vooral bij kinderen. Kinkhoest wordt vaak geassocieerd met gebrek aan eetlust.
• incontinentie: Het is vooral een probleem van kinderen en ouderen. Elke keer dat je hoest, bouwt er veel druk op in je lichaam. Dan kan oncontroleerbaar wat urine afgeven. Maar incontinentie is geen permanent probleem. Het verdwijnt zodra de kinkhoessymptomen verdwijnen.

Kinkhoest: risico op infectie en incubatietijd

Kinkhoest is besmettelijk, zelfs heel erg! Zonder vaccinbescherming, 80 tot 90 procent van de mensen die in contact komen met de pertussis-ziekteverwekker. Pertussis wordt overgedragen druppel infectie: Wanneer geïnfecteerde mensen praten, hoesten of niezen, verspreiden kleine druppeltjes speeksel zich in het gebied – binnen een straal van één meter. Er zitten kinkhoestbacteriën in deze kleine druppeltjes. Als ze het slijmvlies van een gezond persoon bereiken (bijvoorbeeld door inademing), raakt ook dit geïnfecteerd.

Over kussen is ook een kinkhoestinfectie mogelijk. Dit geldt ook als u hetzelfde bestek gebruikt als een zieke.

Zelfs als u bent ingeënt tegen kinkhoest en zelf niet ziek wordt, kunt u korte tijd drager van de bacterie worden. Op deze manier kunt u de ziektekiemen onopgemerkt doorgeven aan andere mensen.

Kinkhoest: incubatietijd

Zoals bij de meeste infectieziekten, kan het even duren voordat kinkhoest de eerste symptomen vertoont na een infectie. Deze zogenaamde incubatietijd is ongeveer zeven tot 20 dagen met kinkhoest. De getroffenen zijn besmettelijk vanaf het begin van de eerste symptomen (koude fase) en daarna nog eens vijf tot zes weken. Uitzondering: behandeling met antibiotica verkort de infectietijd. Een patiënt is bijvoorbeeld vijf dagen na het begin van de therapie niet langer besmettelijk.

Het is het beste om jezelf te beschermen tegen kinkhoest door contact met zieke personen te vermijden. Voor ziekten in het gezin moet u op een zorgvuldige hygiëne letten.

Kinkhoest bij volwassenen

Kinkhoest werd lang beschouwd als een “kinderziekte”. Maar hij is het niet meer. In toenemende mate worden ook adolescenten en volwassenen ziek:

In 2008 was de gemiddelde leeftijd van kinkhoestpatiënten ongeveer 42 jaar. Tien jaar eerder was het ongeveer 15 jaar oud. Ondertussen treft tweederde van alle kinkhoestgevallen mensen boven de 19 jaar! Dat komt omdat, volgens medische experts, volwassenen vaak de noodzakelijke zijn Vergeet een boosterdosisBijna alle kinderen (95 procent) worden tijdens hun inschrijving gevaccineerd tegen kinkhoest. Dit vaccin moet na tien tot maximaal 20 jaar worden ververst. Als u dat niet doet, krijgt u bij de volgende gelegenheid kinkhoest en wordt u waarschijnlijk ziek.

Kinkhoest bij volwassenen duurt er vaak één ongebruikelijke cursus: De symptomen zijn zwakker, het hoesten past minder sterk en meer continu dan aanvallen. Het verstikkingsrisico is laag.

Dit maakt de infectie echter niet minder gevaarlijk, integendeel: veel zieke volwassenen beschouwen de kinkhoest gewoon als een bijzonder koppige maar veel voorkomende hoest. U gaat daarom niet naar de dokter. Zonder behandeling kunnen de kinkhoestkiemen zich in het lichaam verspreiden. In zeldzame gevallen leidt dit tot Complicaties en gevolgen, Vaak zijn bijvoorbeeld long- of otitis media en ribfracturen het gevolg van kinkhoest.

Bovendien zijn volwassenen die kinkhoest ontwikkelen vaak een gevaar voor anderen. Ze worden beschouwd als een ernstige bron van infectie voor zuigelingen en ouderen. Bij deze kan kinkhoest ernstig en gevaarlijk zijn.

Kinkhoest & zwangerschap

Een kinkhoest tijdens de zwangerschap brengt het kind niet in gevaar. Ernstige hoestaanvallen leiden echter tot vroegtijdige bevalling. Bovendien verzwakt de infectie de aanstaande moeder.

Daarom moeten vrouwen die kinderen willen krijgen, worden ingeënt tegen kinkhoest tot drie maanden vóór de zwangerschap. Als dit niet meer mogelijk is, moet een kinkhoestvaccin de eerste dagen na de geboorte zeker worden verzonnen. Het betekent ook een zekere bescherming voor de baby als de moeder geen kinkhoest kan krijgen.

Zwangere vrouwen die niet zijn gevaccineerd, moeten elk contact met patiënten vermijden. Als u een besmetting vermoedt, kan de arts u uit voorzorg een antibioticum (erytromycine) voorschrijven. Dit verlicht pertussis symptomen.

Het is zeer onwaarschijnlijk dat kinkhoestbacteriën worden overgedragen van een besmette zwangere vrouw op het ongeboren kind.

Kinkhoest: oorzaken en risicofactoren

De oorzaak van kinkhoest is de bacterie Bordetella pertussis, Het beïnvloedt de neus, keel, luchtpijp en longen en irriteert de slijmvliezen. Dit veroorzaakt de krampachtige hoestaanvallen.

De bacterie scheidt ook verschillende gifstoffen af. Deze beschadigen enerzijds het omringende weefsel (vooral de trilhaartjes van de slijmvliezen in de luchtwegen). Aan de andere kant verzwakken ze het immuunsysteem. Hierdoor kan het lichaam zich onvoldoende verdedigen tegen de bacteriën. De bacteriën kunnen zich zo ongestoord vermenigvuldigen. Indien onbehandeld, kan kinkhoest ernstige complicaties en zelfs fataal veroorzaken.

Naast Bordetella pertussis kunnen slechts enkele verwante soorten een kinkhoestachtige ziekte veroorzaken. Dit gaat over Bordetella parapertussis en Bordetella holmesii, De meeste infecties met deze ziekteverwekkers zijn korter en minder ernstig.

Kinkhoest: onderzoek en diagnose

Om het vermoeden van kinkhoest te verduidelijken, zal de arts eerst de medische geschiedenis (anamnese) van de patiënt verhogen. Hij praat met de patiënt of – bij kleine kinderen – met de ouders over de symptomen. Typische vragen zijn:

• Hoe lang is de hoest al geweest?
• Is slijm afgehoest of is de hoest droog?
• Heb je ademhalingsproblemen na de hoestaanvallen?
• Zijn er andere klachten (koorts, keelpijn, pijn op de borst, enz.)?

De arts zal de patiënt ook fysiek onderzoeken. Dit omvat het tikken op zijn ribbenkast en luisteren naar zijn longen. Hij neemt ook een kijkje in de keel. Als hij met de spatel op de tong drukt, activeert hij de karakteristieke hoestbuien in kinkhoest.

Als de typische kinkhoest symptomen (bij kinderen) aanwezig zijn, vergemakkelijkt dit de diagnose. Voor bevestiging moeten laboratoriumtests worden uitgevoerd (zie hieronder).

Nog belangrijker zijn dergelijke laboratoriumtests wanneer kinkhoest ontypisch verloopt. Dit is meestal het geval bij baby’s, maar ook bij adolescenten en volwassenen. Deze laatste zijn nu de meest voorkomende leeftijdsgroep onder kinkhoestpatiënten.

laboratoriumtests

Het type laboratoriumtests dat wordt gebruikt, is afhankelijk van het stadium van de ziekte.

In de eerste twee tot drie weken na het begin van hoest, wordt een poging gedaan om de te stoppen Om kinkhoestpathogenen direct te detecteren, De arts neemt een uitstrijkje uit de diepe keelholte of zuigt wat bronchiaal slijm, dat naar boven wordt getransporteerd tijdens het hoesten.

In het laboratorium kan het monster op een voedingsmedium worden aangebracht om de kiemen te kweken (bacteriecultuur) en vervolgens bepalen. Als alternatief kan het genoom van bacteriën in het monster worden geanalyseerd door polymerasekettingreactie (PCR) en vervolgens identificeren. Desondanks kan de kinkhoestexciter – indien aanwezig – worden gedetecteerd.

Een andere mogelijkheid naast de directe detectie van pathogenen is de zogenaamde serum diagnose, Het bloedserum van de patiënt wordt onderzocht op antilichamen tegen kinkhoestpathogenen. Deze methode is echter alleen mogelijk in gevorderde ziektestadia: slechts ongeveer drie weken na het begin van hoest zijn dergelijke specifieke antilichamen detecteerbaar.

Als de arts complicaties of gevolgen van kinkhoest vermoedt (zoals otitis media of longontsteking), is passend verder onderzoek noodzakelijk.

Kinkhoest is aan te melden

Sinds 2013 is er een meldingsplicht voor kinkhoest in Duitsland: bij vermoeden van kinkhoest en bewezen ziekte, moet de arts de naam van de patiënt op de relevante gezondheidsafdeling vermelden. Dood door kinkhoest moet ook worden gemeld.

Kinkhoest: behandeling

Net als bij andere ziekten, is pertussis ook van toepassing: therapie en genezing zijn afhankelijk van het stadium en de ernst van de ziekte.

Kinkhoesttherapie bij kinderen

Kinkhoest bij kinderen kan meestal thuis worden behandeld als de ziekte mild is. In ernstige gevallen is behandeling in het ziekenhuis raadzaam. Hetzelfde geldt als een kind reeds bestaande aandoeningen in het hart of de longen heeft.

Zuigelingen met kinkhoest moeten altijd in het ziekenhuis worden behandeld. In de kliniek kan het bronchiale slijm worden weggezogen – baby’s kunnen het slijm niet ophoesten. Bovendien kan snel en professioneel actie worden ondernomen als ademnood dreigt of optreedt.

Zieke kinderen moeten over het algemeen veel aandacht en genegenheid krijgen. Strenge bedrust is niet nodig voor kinkhoest. Het is genoeg, jezelf om fysiek te beschermen, Wandelen in de frisse lucht en rustige games zijn toegestaan ​​en kunnen zelfs goed doen. Maar kijk uit voor een stimulerende omgeving.

Kalmeer het kind met hoestaanvallen. Het kan ook nuttig zijn om het op te zetten of rond te dragen. inhaleren Meer dan een kom met heet water en zeezout kan ongemak bij oudere kinderen verlichten. Voor zuigelingen zijn er inhalatoren in de apotheek die ze niet kunnen verbranden.

Warme borstomslag Ook, met citroensap voor het slapengaan, kunnen kinkhoest symptomen ook een beetje verlichten.

De ruimtelucht mag niet te droog zijn. U kunt bijvoorbeeld regelmatig ademen of vochtige doeken over de kachel hangen. Dat verhoogt de vochtigheid.

De patiënten moeten drink voldoende, Bereid voorkeur voor vloeibaar of pulpachtig voedsel aan. Zijn er verschillende kleine maaltijden verspreid over de dag meer aan te raden dan een paar geweldige gerechten. Voor kinderen met kinkhoest zijn ze vatbaar voor kokhalzen en braken.

Zorg ervoor dat uw kind geen andere kinderen of ouderen ontmoet tijdens de periode van infectie. Deze zijn bijzonder gevoelig voor infecties, evenals mogelijke ernstige kuren en complicaties.

antibiotica kan de duur en ernst van hoestaanvallen verlichten bij kinkhoest. Dit werkt echter alleen als ze zo vroeg mogelijk worden toegediend, dat wil zeggen: vóór of in de eerste één tot twee weken na het begin van de hoest.

Onder bepaalde omstandigheden kan antibioticabehandeling echter nog steeds nuttig zijn: de symptomen kunnen nauwelijks worden beïnvloed. U kunt echter antibiotica gebruiken om de infectieketen te doorbreken: ongeveer vijf dagen na ontvangst van patiënten zijn niet langer besmettelijk. U kunt dan opnieuw gemeenschapsvoorzieningen zoals school en kleuterschool bezoeken.

Voorbeelden van gebruikte antibiotica zijn erytromycine en claritromycine. Afhankelijk van het actieve ingrediënt worden ze enkele dagen tot twee weken ingenomen.

hoestsiroop Helpt bij kinkhoest meestal weinig of helemaal niet. Als het gevormde slijm in de bronchiën erg taai is, kan dat soms slijmoplossend medicijn hulp.

Kinkhoesttherapie bij volwassenen

Pertussis bij volwassenen wordt op dezelfde manier behandeld als kinderen. Antibiotica worden bij voorkeur gegeven in vroege stadia van de ziekte. In latere stadia dienen ze om het risico op infecties voor andere mensen te verminderen. Dit is vooral belangrijk bij adolescente en volwassen patiënten. Het zijn vaak zij die baby’s infecteren. En voor die kinkhoest kan levensbedreigend zijn.

Naast antibiotica ondersteunen algemene maatregelen de behandeling van kinkhoest. Deze omvatten bijvoorbeeld inhalaties, wraps op de borst, voldoende hydratatie en bevochtigde kamerlucht.

Medewerkers van gemeenschapsvoorzieningen (zoals leraren, opvoeders, verpleegkundigen, etc.) mogen pas weer aan het werk gaan als de behandelend arts dit toestaat. Alleen hij kan beoordelen of de patiënt pertussis pathogenen op anderen kan overbrengen.

Kinkhoest vaccinatie

Voordat je kinkhoest krijgt, kun je jezelf beschermen met een vaccin. Het kinkhoestvaccin wordt aanbevolen in de vroege kinderjaren. Het kan worden toegediend vanaf de tweede levensmaand. Regelmatige boostervaccinaties houden het vaccin tegen kinkhoest, zelfs op volwassen leeftijd. Vooral de volgende groepen mensen moeten worden ingeënt tegen kinkhoest:

• Vrouwen in de vruchtbare leeftijd
• nauwe contactpersonen van zwangere vrouwen in hetzelfde huishouden en verzorgers (bijv. kinderoppassen, ouders, broers en zussen) bij voorkeur vier weken voor de geboorte van het kind
• Zorgzame ouders van een kinkhoest ziek kind
• Medewerkers in de gezondheidszorg en in gemeenschapsvoorzieningen

Lees meer in het artikel kinkhoest – vaccinatie.

Kinkhoest: beloop en prognose

Kinkhoest kan weken tot maanden aanhouden. Bij sommige patiënten is de ziekte relatief mild, terwijl anderen ernstig zijn. In de regel geneest kinkhoest volledig zonder blijvende schade.

Ongeveer elke vierde kinkhoestpatiënt ontwikkelt echter complicaties. Deze omvatten met name longontsteking en otitis media. Kinderen worden meer getroffen dan volwassenen.

Vooral voor zuigelingen jonger dan zes maanden kan kinkhoest erg gevaarlijk zijn. Ademen kan een aanzienlijk zuurstofgebrek veroorzaken, wat de hersenen beschadigt. Mogelijke gevolgen zijn blijvende schade zoals verlamming, visuele of gehoorbeschadiging en psychische stoornissen. Zeer zelden sterven de kleine patiënten zelfs. Dat is waarom baby’s bij moeten zijn kinkhoest uit voorzorg altijd in het ziekenhuis worden behandeld.

Verdere informatie

richtlijnen:

Richtlijn “Diagnose en therapie van volwassen patiënten met acute en chronische hoest” van de Duitse Vereniging voor Longziekten en Ademhalingsgeneeskunde (2010)