Pica

Pica-syndroom: beschrijving

Pica-syndroom is een psychische aandoening in de groep van Eetstoornissen, In tegenstelling tot anorexia (anorexia), boulimia (eetbrekingsverslaving) en binge-eating syndrome, is het Pica-syndroom niet de hoeveelheid, maar de aard van de geconsumeerde stoffen op de voorgrond: de getroffen eten voornamelijk dingen die niet als eetbaar beschouwd, bijvoorbeeld zand, verf, haar, zeep, ijs, zetmeel, mortel of papier. De term Pikazismus oorspronkelijk verwezen naar de ongebruikelijke eetgewoonten bij zwangere vrouwen, maar is nu synoniem met het gebruikte Pica-syndroom. “Pica” is de Latijnse naam van de ekster, die wordt beschouwd als een hebzuchtige en niet bijzonder kieskeurige vogel.

Het Pica-syndroom – een vrij zeldzame eetstoornis

Pica-syndroom treft vooral peuters en wordt gedefinieerd als gedrag dat niet geschikt is voor de ontwikkelingsfase. Kinderartsen en psychologen diagnosticeren meestal niet vóór het tweede levensjaar. Bij volwassenen is het Pica-syndroom zeldzaam, waarbij vrouwen vaker worden getroffen dan mannen. Vooral tijdens de zwangerschap zijn sommige vrouwen uit arme gezinnen vatbaar voor eetgewoonten vergelijkbaar met het pica-syndroom. Het moet echter worden onderscheiden van een cultureel of religieus geconditioneerd eetgedrag, zoals het eten van bepaalde aardsoorten (geofagie) in bepaalde primitieve volkeren.

Pica-syndroom: symptomen

Het belangrijkste symptoom van het Pica-syndroom is dat patiënten stoffen opnemen die eigenlijk niet geschikt zijn voor consumptie. Het bereik hier is groot – terwijl sommige volledig worden beïnvloed bepaalde voorkeuren Als u bijvoorbeeld alleen leem van een bepaalde variëteit eet, vernietigen kinderen met het Pica-syndroom soms alles wat ze in hun mond kunnen stoppen. Het gedrag kan stiekem en beschamend, vrij natuurlijk en ronduit demonstratief worden getoond. De andere eetgewoonten en de eetlust voor gewoon voedsel zijn voor de meeste mensen ongewijzigd.

Sommige stoffen worden gemaakt door mensen met het pica-syndroom vooral gebruikelijk geconsumeerd:

• Klei en aarde (geofagie)
• IJs (Pagophagia)
• Kracht (Amylophagia)
• Faeces (coprophagia)
• Haar (trichofagie)
• Hout / papier (xylofagie)
• krijt
• kleur

Soms gelijktijdig of als gevolg hiervan kunnen bepaalde voedingstekorten worden geïdentificeerd bij het Pica-syndroom, zoals zinkgebrek of bloedarmoede door ijzertekort.

Pica-syndroom: oorzaken en risicofactoren

Het pica-syndroom kan op verschillende oorzaken zijn gebaseerd. Bij zuigelingen zijn de volgende risicofactoren bekend:

• verminderde intelligentie
• psychosociale stress
• Aandoeningen van de moeder-kindrelatie

Kinder- en jeugdpsychologen verklaren het Pica-syndroom als een aangeleerd wangedrag of als een stap achteruit voor de getroffen kinderen vanwege stressvolle situaties. Af en toe, echter, anders volledig onopvallende kinderen hebben een voorkeur voor het eten van vlekken, stof of andere stoffen. Het gedrag wordt intenser wanneer de kinderen opgroeien en zich vervelen in een omgeving met weinig stimulus.

Het Pica-syndroom bij volwassenen

Naast mensen met ernstige elementaire psychiatrische aandoeningen – vooral schizofrenie en dementie – behoren tot de volwassenen voornamelijk zwangere vrouwen die getroffen zijn door het Pica-syndroom. Vooral de vrouwen eten vaak leem en ijs. Volgens verschillende studies is het percentage duidelijk hoger bij vrouwen die in zeer slechte omstandigheden leven dan zwangere vrouwen uit goed gevoede populaties. Eén theorie zegt dat anders tekorten aan voedingsstoffen kan een hunkering naar niet-eetbare stoffen veroorzaken; Er zijn aanwijzingen dat er een duidelijk verband is tussen het Pica-syndroom en ijzertekort tijdens de zwangerschap. Dit proefschrift is echter niet veilig. Ook zijn er geen aanwijzingen voor erfelijke aanleg voor het Pica-syndroom.

Pica-syndroom: onderzoeken en diagnose

De diagnose van het PICA-syndroom kan een psychiater, psychotherapeut, kinderarts, kinderpsycholoog of huisarts zijn. Het belangrijkste is een gedetailleerd anamnesedat wil zeggen een gesprek met de betrokken persoon of – in het geval van kleine kinderen of mensen met een verstandelijke beperking – met een familielid. De arts vraagt ​​bijvoorbeeld wat de betrokkene precies heeft geconsumeerd in welke situaties en in welke hoeveelheden, en ook hoe het andere eetgedrag eruit ziet. Ook bekende lichamelijke en psychische aandoeningen, een mogelijke zwangerschap en voedingstekorten worden opgehelderd in de context van de anamnese.

Als de arts of psychotherapeut ervan wordt verdacht een ander onderliggend psychisch probleem te hebben, kan hij of zij meer specifieke vragen stellen of patiënten vragen bepaalde vragenlijsten en tests in te vullen (bijvoorbeeld dementie of schizofrenietesten).

Lichamelijk onderzoek van het Pica-syndroom

Eerst krijgt de arts een beeld van of de persoon ondervoed is of bepaalde deficiëntiesymptomen heeft. Hij regelt het lichaamsgewicht van de patiënt en let op verschillende symptomen die wijzen op tekorten aan voedingsstoffen, zoals bleekheid en haaruitval. Consumenten die ongeveer permanent pure kracht consumeren (amylofagie), dit kan leiden tot bloedarmoede door ijzertekort; Kinderen en volwassenen die kleur of andere loodhoudende stoffen innemen, lopen ook het risico op chronische loodvergiftiging. een bloedonderzoek Biedt zekerheid over tekorten aan voedingsstoffen, verhoogde loodniveaus en andere verschuivingen door het Pica-syndroom.

Beeldvormingstechnieken zoals een Röntgenstraal zijn noodzakelijk als de persoon onverteerbare objecten (zoals nagels) heeft ingeslikt. Het voedsel van haar (trichofagie) kan gevaarlijk zijn, omdat ze vaak onverteerbare ballen in de darm vormen – zogenaamde bezoars. Op de röntgenfoto zijn deze alleen zichtbaar met een contrastmiddel.

Pica-syndroom: behandeling

Omdat de achtergrond van het Pica-syndroom zeer divers is, is er geen consistente therapie voor deze eetstoornis. De behandeling hangt af van de leeftijd van de getroffen persoon en de individuele manifestatie en oorzaak van de symptomen. Therapieën die nuttig kunnen zijn, zijn:

• Voor baby’s en peuters met het Pica-syndroom is de eerste maatregel een zorgvuldig toezicht, Alles wat het kind als eetbaar zou kunnen beschouwen, moet uit zijn bereik worden verwijderd.
• Als mensen met het Pica-syndroom bijvoorbeeld ijzer- of zinktekorten hebben, is het belangrijk om de therapie en de voedingstekorten van een rijk dieet en voedingssupplementen compenseren. Dit geldt vooral voor zwangere vrouwen.
• Doel van een gedragstherapie het is dat de getroffenen leren hun morbide eetgedrag te negeren en in plaats daarvan b.v. toevlucht nemen tot alternatief gedrag of voedsel. Een gedragstherapie is in ieder geval nuttig voor mensen bij wie het Pica-syndroom lange tijd aanhoudt en een dwangmatig karakter heeft aangenomen.
• Kinderen en volwassenen met het Pica-syndroom, die ernstige beperkingen hebben in hun intelligentie en algemene ontwikkeling, hebben er een nodig volgens hun behoeften curatief onderwijs – bijvoorbeeld in de woon-, school- en werkomgeving.
• In het geval van onderliggende mentale of comorbide aandoeningen zoals depressie, schizofrenie of dementie, is het belangrijk dat deze ziekten psychotherapeutisch en, indien nodig, medisch worden behandeld. In individuele gevallen is aangetoond dat moderne antidepressiva (Serotonine heropname remmer) kan een positief effect hebben op de therapie bij het Pica-syndroom.

Pica-syndroom: preventie

Pica-syndroom is een zeldzame ziekte waarvoor geen gerichte preventie bestaat. Het risico kan echter aanzienlijk worden verminderd bij zuigelingen en peuters als het kind een intacte hechting aan zijn moeder heeft, gewend is aan normale inname van geschikt voedsel en voldoende mentale stimulatie ervaart, zoals door tewerkstelling en geschikt speelgoed. Kinderen met een verstandelijke beperking en ontwikkelingsachterstand hebben mogelijk speciaal onderwijs nodig.

Op volwassen leeftijd is het belangrijk om de lichamelijke en geestelijke gezondheid in de gaten te houden en te bevorderen. Aarzel niet om advies in te winnen bij een specialist (psychiater of psychotherapeut) als er geestelijke gezondheidsproblemen optreden. Zorg ook voor een rijk en evenwichtig dieet. Sterke voedingstekorten kunnen in overleg met uw arts worden tegengegaan, met name met voedingssupplementen. Dus kunnen zowel lichamelijke symptomen als de symptomen zijn Pica preventie.

Pica-syndroom: ziekteverloop en prognose

De consumptie van ongeschikte stoffen kan indigestie, vergiftiging en infecties veroorzaken bij de getroffenen. Een langdurig en uitgesproken Pica-syndroom kan ook leiden tot ondervoeding met een tekort aan vitamines en mineralen.

Het verloop van het pica-syndroom is anders. Sommige gevallen zijn een tijdelijke gedragsstoornis, maar sommige patiënten ervaren een leven lang dit wanordelijke eetgedrag. In ieder geval is het belangrijk voor een Pica zo vroeg mogelijk te behandelen.