luier lijster

Windelsoor: beschrijving

Windelsoor is een specifieke vorm van luierdermatitis, dus een dermatitis in het luiergebied bij baby’s. Het gaat terug naar een infectie met Candida albicans, een veel voorkomende gist. Daarom spreekt men soms van een luierzwam of – meer in het algemeen – van een candidose. Candida albicans kan andere delen van het lichaam infecteren bij baby’s en volwassenen, zoals de orale slijmvliezen, vochtige huidplooien zoals lies, anale plooien of de oksels, darmen en slokdarm, in sommige gevallen andere interne organen. Dit is echter veel zeldzamer dan Windelsoor.

Windelsoor wordt veel gebruikt in alle landen waar baby’s meestal worden gewond. Zuigelingen worden vooral getroffen tijdens de eerste twaalf maanden van hun leven. Bijna elke baby heeft een zere kont, en hier verspreidt de luierzwam zich zeer snel. Maar niet alleen baby’s kunnen ziek worden – ook bij volwassen personen, die om incontinentie een luier dragen, kunnen een luierzwam zich verspreiden. De belangrijkste therapiemaatregel is om het luiergedeelte zo schoon en droog mogelijk te houden.

Windelsoor: symptomen

Bij Windelsoor vertoont de baby eerst typische symptomen van luierdermatitis. Meestal begint de infectie met een lichte roodheid in het gebied van de anus, die vervolgens dieprood wordt en zich over de geslachtsdelen verspreidt over het hele luiergebied. In sommige gevallen beïnvloedt luierzwam ook de dijen en onderrug en buikgebied.

Een kenmerk van Windelsoor zijn rode, soms wit omzoomde bubbels en puisten, die gedeeltelijk overgaan in rode gebieden. Bovendien vormt de huid vaak een witachtige, schilferige krans aan de randen van de uitslag. In tegenstelling tot een candida-aantasting van de slijmvliezen wordt meestal aangetroffen in een Windelsoor maar geen witte bedekkingen.

Voor de baby betekent de luierzwam jeuk en pijn, waardoor het rusteloos kan worden en vaak huilt, vooral bij het schoonmaken en wanneer het droogt. De schimmel kan ook via de handen op andere delen van het lichaam worden overgedragen, bijvoorbeeld naar de mond. Daarom komen spruw en luierlijster vaak samen voor bij zuigelingen.

Windelsoor: oorzaken en risicofactoren

De oorzaak van Windelsoor is Candida albicans, een gistschimmel die ook bekend staat als de bodemschimmel. Deze ziekteverwekker is wijdverspreid: bij de meeste gezonde mensen kunnen candida-schimmels worden gedetecteerd, vooral in de darm, in de mond en keel, op de vingers en op de geslachtsorganen. Hier vestigen de schimmels zich meestal zonder symptomen te veroorzaken. Hun vermenigvuldiging houdt het immuunsysteem van het lichaam onder controle.

Onder bepaalde omstandigheden begint de Candida-schimmel zich te vermenigvuldigen. Dit wordt een opportunistische infectie genoemd, de ziekteverwekker gebruikt een kans die het biedt. Voor baby’s met luierscurf gebeurt dit enerzijds omdat ze nog geen volledig ontwikkeld immuunsysteem hebben. Aan de andere kant wordt de huid in het luiergebied toch vaak aangevallen, wat een schimmelinfectie mogelijk maakt. Het vochtige, warme, vaak met ontlasting en urine verrijkte milieu in de luier verzacht de huid en maakt deze gevoeliger voor wrijving en irritatie. De eerder beschadigde huid biedt een ideaal aanvalsoppervlak voor bacteriën zoals schimmels – en dus ook voor luierzuring.

Candida albicans kunnen de billen van de baby op verschillende manieren bereiken – hetzij van buiten over de handen van de ouders, het aankleedkussen of de luier zelf. In sommige gevallen nestelt de schimmel zich al onopgemerkt in de darm van de baby en ontwikkelt zich uiteindelijk tot spruw van de luier hij vermenigvuldigt zich in het pijnlijke anale gebied.

Windelsoor: onderzoek en diagnose

De diagnose Windelsoor vertegenwoordigt meestal de kinderarts. Hij vraagt ​​de verzorgers van de baby, sinds wanneer de roodheid bestaat en hoe het begon. Hij wil ook weten of de baby andere symptomen heeft, zoals drinkproblemen.

De belangrijkste indicatie voor de diagnose Windelsoor geeft de arts het karakteristieke uiterlijk van de huid met rode uitslag, samenvoegende puisten en schilferige randen. Op basis van de vorm van de uitslag kan hij vaak al onderscheiden of het een pure huidirritatie door de luier is (typische W-vorm), of de infectie voornamelijk wordt veroorzaakt door bacteriën (rode huid en blaren op de natte huid) of dat er een luierzwam is.

In geval van vermoedelijke luiersclerose onderzoekt de arts ook andere lichaamsdelen van de baby – vooral het mondslijmvlies – om te controleren of de schimmel zich daar heeft gevestigd.

Het paddestoelcertificaat bewijst de diagnose Windelsoor

Maar met het oog is de diagnose vaak moeilijk te stellen, omdat de verschillende uitslag erg op elkaar kan lijken. Bovendien zijn bacteriën en diarree vaak betrokken bij de infectie. In dat geval neemt de arts een uitstrijkje van een ontstoken huidplaats, die vervolgens wordt onderzocht op candida-schimmels en bacteriële pathogenen. Soms is een ontlastingmonster zinvol voor de diagnose. Als een groot aantal schimmels in de ontlasting kan worden gedetecteerd, is dit een indicatie dat sterke kolonisatie van schimmels in de darm van de baby de spruw van de luier veroorzaakt.

Windelsoor: behandeling

Voor de behandeling van luiersclerose schrijft de arts meestal een of meer huidpasta’s voor de baby voor. Een zachte zinkpasta beschermt de huid en helpt bij wondgenezing. Direct tegen de ziekteverwekkers werken antischimmelmiddelen, zogenaamde antimycotica. Deze actieve ingrediënten – meestal clotrimazol of miconazol – worden ook als een pasta op de aangetaste gebieden in de luierbodem aangebracht.

In geval van ernstige ontsteking kan de arts op korte termijn een pasta met hydrocortison voorschrijven. Bovendien krijgt de baby, als hij spruw in de mond of het darmgebied heeft, ook een antischimmelmiddel (meestal nystatine) als een gel of oplossing om door te slikken.

Wat u kunt doen bij Windelsoor

De belangrijkste therapie voor Windelsoor is echter om het luiergedeelte zo schoon en droog mogelijk te houden, zodat de ontsteking afneemt en de huid geneest. De volgende tips zijn nuttig:

• Vervang de luiers zo snel mogelijk. Het is ideaal in Windelsoor, wanneer de baby tussendoor geen luier draagt.
• Gebruik bijzonder absorberende en ademende wegwerpluiers of katoenen luiers. De laatste moet na elk gebruik worden ingekookt.
• Was bij het verwisselen van luiers de huid van de baby met lauwwarm water en droog deze vervolgens voorzichtig, maar zorgvuldig, b.v. met een doek of een föhn op lauw niveau. Breng vervolgens de pasta aan voordat je de baby weer “inpakt”.
• Gebruik een nieuwe laag op de commode elke keer dat je hem opwikkelt en was je handen zorgvuldig.
• Milde en ontstekingsremmende baden kunnen goed zijn voor de huid van het kind in luierscurf, bijvoorbeeld haver, tarwezemelen en oliebaden.

Windelsoor: Voorkomen

Een veilige preventie is niet mogelijk met Windelsoor. U kunt echter de kans verkleinen dat uw kind last heeft van luierzwammen met verschillende hygiënemaatregelen. Het is vooral belangrijk om de luier vaak te verwisselen – vooral als het kind diarree heeft – en om de huid grondig maar voorzichtig te reinigen en te drogen bij elke luierwissel. Vocht geeft de voorkeur aan spruw van luiers en andere infecties. Droog deppen en föhnen is zachter dan droog wrijven. Hete zeep tast de natuurlijke beschermende coating van de huid aan en sommige baby’s ervaren ook babyhuidirritatie.

Windelsoor: ziekteverloop en prognose

Het is belangrijk om Windelsoor onmiddellijk te behandelen, anders kan de ontsteking zich meer en meer verspreiden. Dit maakt therapie steeds moeilijker. Maar als u snel reageert en consequent een behandeling uitvoert, krijgt u luier lijster snel onder controle.