Chronisch vermoeidheidssyndroom

CVS: beschrijving

Artsen noemen chronisch chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) een ernstige en veelzijdige neuro-immunologische aandoening (neuro-immunologische = aantasting van het zenuwstelsel en het immuunsysteem). Belangrijkste symptomen zijn slopende mentale en fysieke vermoeidheid en vermoeidheid die niet kunnen worden verklaard door een bekende lichamelijke oorzaak of specifieke psychische stoornis. Bovendien hebben de getroffenen nog verschillende andere klachten.

Meestal nemen CVS-symptomen toe na een kleine hoeveelheid fysieke of mentale inspanning. Bescherming of rust brengen geen blijvende verbetering. De prestaties en kwaliteit van leven van patiënten worden vaak jarenlang ernstig aangetast. Veel patiënten kunnen niet meer werken en zijn bedlegerig. Sommigen vertrouwen op uitgebreide zorg. Het lijden van deze ziekte is ook vaak hoog, omdat het soms niet wordt herkend of niet serieus wordt genomen door de omgeving van de persoon.

In het verleden werd CVS vaak beschouwd als een psychische aandoening. Maar dit wordt weerlegd – CVS wordt nu beschouwd als een multi-systeemziekte die onder andere het immuunsysteem en het energiemetabolisme beïnvloedt.

Controverse over de juiste term

Er zijn verschillende definities en classificatiecriteria voor CVS. De naamgeving van de ziekte is (internationaal) ook niet uniform en deels controversieel:

Het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) wordt bijvoorbeeld vaak aangeduid als Myalgische encefalomyelitis (ME), vooral in het VK en Scandinavië, waar uitgebreide ontsteking van het centrale zenuwstelsel (encefalitismyelitis) met spierbetrokkenheid (myalgisch) wordt beschouwd als de oorzaak van de ziekte , Andere experts geven er de voorkeur aan de gecombineerde term ME / CVS te gebruiken.

In Duitsland spreekt men vaak van chronisch vermoeidheidssyndroom, soms ook van chronisch vermoeidheidssyndroom. Veel experts en patiënten hebben deze namen echter afgedaan als bagatelliserend – de aanhoudende zwakte of vermoeidheid van CVS-patiënten heeft niets te maken met eenvoudige uitputting of vermoeidheid. Bovendien lijden patiënten aan veel andere klachten, niet alleen aan morbide vermoeidheid.

Bovendien moet CVS niet worden verward met de vermoeidheid die vaak voorkomt bij kanker of andere ernstige, chronische ziekten. Hoewel dit vergelijkbare klachten veroorzaakt, maar een andere oorzaak heeft. Er zijn ook overeenkomsten met de symptomen van andere ziekten zoals fibromyalgie, een van de reumatische aandoeningen.

frequentie

Er kan niet precies worden gezegd hoe vaak een chronisch vermoeidheidssyndroom voorkomt in Duitsland of andere landen – de gegevens variëren aanzienlijk, mogelijk omdat er geen uniforme diagnostische criteria zijn en de aandoening vaak niet wordt herkend. Volgens de Federale Vereniging voor chronisch vermoeidheidssyndroom hebben ongeveer 300.000 mensen in dit land een chronisch vermoeidheidssyndroom. Deze schatting wordt verkregen door geschikte Amerikaanse CFS-frequentiestudies te vertalen naar Duitsland. Wereldwijd zouden ongeveer 17 miljoen mensen CVS hebben.

Vrouwen worden aanzienlijk meer getroffen dan mannen. CVS kan op elke leeftijd voorkomen. Heel vaak zijn mensen met een ziekte-uitbraak tussen de 29 en 35 jaar oud (gemiddelde leeftijd van aanvang).

CVS: symptomen

Chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) is een complexe ziekte die zich meestal abrupt ontwikkelt, vaak na een virale infectie. Maar er zijn ook getroffenen, waarbij CVS zich gedurende een lange tijd heeft ontwikkeld.

Experts gebruiken verschillende criteriacatalogi voor de diagnose van chronisch vermoeidheidssyndroom. Veel gebruikt, bijvoorbeeld de “Canadian Consensus Criteria” (CCC) en de International Consensus Criteria (ICC):

Canadese CFS-criteria

Volgens de Canadese Consensus Criteria (CCC) heeft het chronisch vermoeidheidssyndroom alle volgende symptomen:

• Vermoeidheid: nieuw begin, onverklaarbare, aanhoudende of terugkerende lichamelijke of geestelijke vermoeidheid die het activiteitsniveau van de patiënt aanzienlijk vermindert
• Post-inspanningsmalaise en / of vermoeidheid: na het sporten ervaart u ongewone vermoeidheid, verhoogde malaise, pijn en / of andere symptomen. De patiënt heeft meer dan 24 uur nodig om te herstellen.
• Slaapstoornissen: b.v. geen rustgevende slaap, gestoord dag-nachtritme
• Pijn: bijv. Spier- en / of gewrichtspijn, nieuwe hoofdpijn

Bovendien nodig ten minste twee neurologische of cognitieve manifestaties Bijvoorbeeld, verwarring, verminderde concentratie en kortetermijngeheugen, woordzoekstoornissen, verminderde bewegingscoördinatie (ataxie).

Een andere voorwaarde voor de diagnose is volgens de Canadese criteria die ten minste één symptoom in ten minste twee van de volgende categorieën voordoet:

• Autonome manifestaties: bijv. extreme bleekheid, duizeligheid, misselijkheid en prikkelbare darm syndroom, blaasaandoeningen, hartkloppingen met of zonder hartritmestoornissen
• Neuro-endocriene manifestaties: bijv. vaak lage lichaamstemperatuur, transpiratie, intolerantie voor warmte en koude, verlies van eetlust of eetlust, duidelijke gewichtsverandering, verergering van stresssymptomen
• Immunologische manifestaties: bijv. Gevoelige lymfeklieren, terugkerende keelpijn, terugkerende griepachtige symptomen, recente overgevoeligheid voor voedsel, medicijnen en / of chemicaliën

Last but not least, de Klachten gedurende minimaal zes maanden bestaan ​​(bij kinderen gedurende drie maanden), zodat de diagnose “chronisch vermoeidheidssyndroom” kan worden gesteld.

Internationale CFS-criteria

Volgens de International Consensus Criteria (ICC) is de diagnose ‘chronisch vermoeidheidssyndroom’ geen voorwaarde dat de symptomen ten minste zes maanden aanhouden. De arts kan ook eerder een aangetaste CVS bevestigen als aan de volgende criteria wordt voldaan:

• Post-inspanningsneuro-immuunuitputting (PENE), i. e. Na lichamelijke of geestelijke inspanning is er een onevenredige verslechtering van de symptomen (fysieke en mentale vermoeidheid, spierpijn, aritmie, enz.), Die uren tot dagen kan duren. Slaap noch rust helpen ertegen. PENE wordt beschouwd als een kardinaal symptoom, dat in elk geval moet worden gegeven bij een chronisch vermoeidheidssyndroom.
• ten minste 1 symptoom uit de categorie neurologische beperkingb.v. Pijn, slaapstoornissen, geheugen- en concentratiestoornissen, spierzwakte, verminderde motorische coördinatie, gevoeligheid voor geuren, geluid, licht of aanraking
• ten minste 1 symptoom uit de categorie immunologische, gastro-intestinale en urogenitale stoornissenb.v. chronische luchtweginfecties, verhoogde vatbaarheid voor infecties, voedselintoleranties, prikkelbare darm, urinewegaandoeningen
• ten minste 1 symptoom uit de categorie energieproductie en verstoring van het ionentransportb.v. Hartritmestoornissen, hartkloppingen, lage bloeddruk, duizeligheid, onvermogen om de bloedsomloop aan te passen aan een rechtopstaande lichaamspositie (orthostatische intolerantie), zweten, kortademigheid, intolerantie voor warmte / koude en ernstige temperatuurschommelingen

CVS: oorzaken en risicofactoren

Wat precies een chronisch vermoeidheidssyndroom veroorzaakt, is nog niet definitief opgehelderd. Volgens recente studies lijkt het een auto-immuunziekte te zijn (ontregeling van het immuunsysteem) en een ernstige verstoring van het energiemetabolisme in de mitochondriën (“energiecentrales” van de cellen). Dit wordt gesuggereerd door verschillende studies in de afgelopen jaren. Bovendien worden verschillende factoren besproken die CVS kunnen predisponeren, induceren of in stand houden.

Voorlopige (predisponerende) factoren

Een chronisch vermoeidheidssyndroom wordt meestal voorafgegaan door een infectie. Deze infectie valt vaak in een fase die wordt gekenmerkt door stress of hoge lichamelijke activiteit.

Bovendien vermoeden sommige experts dat sommige mensen een genetische vatbaarheid (genetische aanleg) hebben voor CVS. Dit wordt gesuggereerd door dubbele studies. Tot nu toe konden echter geen specifieke risicogenen voor het chronisch vermoeidheidssyndroom worden gedetecteerd.

Activerende factoren

De meeste patiënten noemen een infectie de trigger van het chronisch vermoeidheidssyndroom. Er zijn bijvoorbeeld gevallen van CVS geweest na infectie met het Epstein-Barr-virus (infectieuze mononucleosis) of enterovirussen (bijvoorbeeld influenza), knokkelkoorts, Q-koorts of Lyme-borreliose.

Naast dergelijke infecties geven soms ernstige verwondingen, operaties, zwangerschappen of bevallingen de aanzet tot een chronisch vermoeidheidssyndroom. Stressvolle gebeurtenissen zoals de dood van een geliefde of werkloosheid kunnen ook CVS veroorzaken.

Behoud factoren

Overwerk en mentale stress kunnen de symptomen van een chronisch vermoeidheidssyndroom verhogen. Hoewel patiënten niet meer kunnen werken vanwege CVS, weinig sociale steun ontvangen en / of depressief worden, kan dit de ziekte verergeren. Hetzelfde geldt als degenen die door hun omgeving zijn getroffen (familie, vrienden, collega’s, artsen, enz.) Niet serieus worden genomen.

Chirurgie en ongevallen kunnen ook leiden tot een acute toename van klachten. Ook problematisch is de verhoogde vatbaarheid voor infectie, die vaak wordt geassocieerd met CVS: veel patiënten lijden na weken steeds vaker aan de symptomen van chronisch vermoeidheidssyndroom. Evenzo kunnen allergieën en voedselintolerantie de toestand van CVS-patiënten negatief beïnvloeden.

CVS: onderzoeken en diagnose

Chronisch vermoeidheidssyndroom is moeilijk te diagnosticeren en wordt in veel gevallen niet herkend. Er zijn geen speciale laboratoriumonderzoeken of onderzoeken met behulp van apparaten die de diagnose van CVS garanderen. Naast de exacte verzameling van medische geschiedenis (geschiedenis) met alle opkomende symptomen, is het daarom belangrijk om andere ziekten uit te sluiten die vergelijkbare symptomen kunnen veroorzaken, zoals een chronisch vermoeidheidssyndroom. Deze omvatten bijvoorbeeld:

• Schildklier-, hart- en leverziekten
• Bloedarmoede door ijzertekort
• Diabetes (diabetes mellitus)
• neurologische aandoeningen zoals multiple sclerose (MS)
• reumatologische aandoeningen (zoals reumatoïde artritis)
• Infectieziekten zoals chronische hepatitis of de ziekte van Lyme
• tumoraandoeningen
• ernstige psychische aandoeningen (zoals depressie)
• Alcohol, drugs of drugsmisbruik
• uitgesproken zwaarlijvigheid (ernstige zwaarlijvigheid)

Om dergelijke factoren uit te sluiten, kunnen verschillende onderzoeken nodig zijn, zoals een lichamelijk onderzoek, echografie en bloedonderzoek. Zodra dit is gebeurd, kan de arts een reeks criteria gebruiken (zie “Symptomen” hierboven) om te controleren of de patiënt de vereiste kenmerken van chronisch vermoeidheidssyndroom heeft. Zo ja, dan kan de diagnose CVS worden gesteld.

CVS: behandeling

Deskundigen zijn het er nog steeds niet over eens hoe het beste een chronisch vermoeidheidssyndroom te behandelen. Eén ding is zeker: de CVS-therapie moet individueel worden aangepast. Het behandelt de meest verontrustende symptomen (bijv. Slaapstoornissen, pijn) en bijkomende ziekten en moet zowel medicamenteuze als niet-medicamenteuze behandelingen omvatten.

drugs Pijnstillers kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt voor gewrichts- en hoofdpijn. Als depressie gepaard gaat met depressie, kan behandeling met antidepressiva ook nodig zijn. Als de patiënt een (chronische) infectie heeft, moet deze specifiek worden behandeld, bijvoorbeeld met antibiotica in het geval van een bacteriële infectie. Als een tekort aan bepaalde vitamines of mineralen (zoals vitamine D, zink, ijzer) detecteerbaar is, kan het nuttig zijn om het tekort te compenseren met geschikte preparaten.

Opmerking: Tot nu toe zijn geen gerichte medicijnen tegen CVS beschikbaar. Wetenschappers onderzoeken momenteel echter de werkzaamheid van geneesmiddelen die het immuunsysteem reguleren.

In het algemeen wordt CFS één gereguleerde dagelijkse routine aanbevolen. van Overwerk wordt sterk afgeradenomdat het de symptomen kan verergeren. Om dezelfde reden moeten patiënten indien mogelijk ook vermijd emotionele stress.

Vaak behulpzaam zijn ontspanningstechnieken zoals autogene training of andere stressverminderende methoden. U kunt bijvoorbeeld CVS-patiënten met slaapstoornissen helpen. Bovendien lijkt het soms ook één veranderingen in het dieet (voldoende vitamines en mineralen, rijk aan eiwitten, voldoende onverzadigde vetzuren) en de Vermijden en elimineren van verontreinigende stoffen om het ongemak van CVS in sommige gevallen te verminderen.

CVS: ziekteverloop en prognose

Het is moeilijk om van geval tot geval te voorspellen hoe chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) zich ontwikkelt.

In de meeste gevallen begint de ziekte plotseling, vaak als gevolg van een infectie: de aanhoudende vermoeidheid en slechte prestaties kunnen zo uitgesproken zijn dat de getroffenen bijna nooit het huis verlaten. Na maanden tot jaren kan een chronisch vermoeidheidssyndroom weer verbeteren – of spontaan of vanwege een bepaalde behandeling meestal niet te zeggen is. De herwonnen efficiëntie duurt echter vaak niet lang: het chronische vermoeidheidssyndroom heeft een hoog terugvalpercentage; Vooral na infecties, lichamelijke stress en stressperioden kan de slopende en aanhoudende uitputting weer optreden. Sommige van degenen die getroffen zijn door CVS zijn permanent beperkt in hun dagelijks leven vanwege de ziekte (inclusief handicap).

In zeldzamere gevallen komt een chronisch vermoeidheidssyndroom niet plotseling maar sluipend voor. Na verloop van tijd worden de klachten sterker. neemt chronisch vermoeidheidssyndroom Deze cursus, de kansen op herstel zijn aanzienlijk slechter.