appendicitis

Snel overzicht

• symptomenStekende of trekkende buikpijn – meestal in de rechter onderbuik, verlies van eetlust, misselijkheid, braken, diarree of constipatie, gedocumenteerde tong, koorts, soms verhoogde pols en nachtelijk zweten.
• oorzaken: Sluiting van de appendix als gevolg van verharde uitwerpselen (ontlasting) of een ongunstige positie (knikken), vaker vanwege vreemde lichamen of darmwormen. Andere inflammatoire darmziekten zoals enterokokken, de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa.
• behandeling: Volledige verwijdering van de ontstoken appendix (appendix) door klassieke chirurgie of laparoscopie (sleutelgatmethode).
• complicaties: Indien onbehandeld kan dit leiden tot darmperforatie (perforatie) gevolgd door levensbedreigende peritonitis (peritonitis). Darmverlamming, darmobstructie. Bovendien kan de ontsteking zich verspreiden naar andere delen van de darm. Fistelvorming bij patiënten met de ziekte van Crohn mogelijk.
• voorspelling: Bij snelle behandeling geneest appendicitis meestal volledig en laat geen blijvende schade achter.

Blindedarmontsteking: symptomen

Artsen verdelen appendicitis volgens ernst in twee vormen – eenvoudige en destructieve appendicitis:

Bij de eenvoudige blindedarmontsteking (Appendicitis simplex) het weefsel is ontstoken maar niet vernietigd. Er zijn hier twee stadia van de ziekte:

• in de catarrale fase de ontstoken appendix is ​​gezwollen en rood, maar er wordt geen pus gevormd. De ontsteking kan spontaan achteruitgaan.
• in de seropurulent stadium de appendix is ​​ontstoken en pus hoopt zich op. Binnen 24 tot 48 uur kan het een destructieve blindedarmontsteking ontwikkelen:

Bij de destructieve (destructieve) appendicitis (Appendicitis destructiva) het ontstoken weefsel vervalt geleidelijk. Het vermiforme aanhangsel kan barsten (darmperforatie, Perforatie). Ontstekingsinhoud (bacteriën) komt in de buikholte, waardoor ook de Ontsteek het peritoneum kan (peritonitis of peritonitis).

Peritonitis kan levensbedreigend zijn! Het risico op deze complicatie neemt aanzienlijk toe bij appendicitis na ongeveer 48 uur. Als u appendicitis vermoedt, moet u daarom onmiddellijk naar de arts gaan!

Blindedarmontsteking: symptomen in de beginfase

Aan het begin van een appendicitis verschijnen meestal niet-specifieke klachten, die ook kunnen wijzen op andere ziekten. Dit is hoeveel patiënten zich aanvankelijk voelen stekende of trekkende pijn in de bovenbuik of op navelniveau, wat aanvankelijk verkeerd kan worden geïnterpreteerd als maagklachten. Binnen enkele uren zullen meer symptomen worden toegevoegd.

Blindedarmontsteking: symptomen in de acute fase

In de acute fase, de wandeling Pijn in de rechter onderbuik en zichzelf daar versterken. Ze kunnen ook uitstralen naar de linker onderbuik of de hele buikstreek beïnvloeden. Waar het precies pijn doet, hangt af van de positie van de appendix, die van persoon tot persoon kan variëren. Bovendien kan de bijlage van positie veranderen, zoals tijdens de zwangerschap.

Typerend voor de acute fase van appendicitis is dat de pijn plotseling sterker wordt, vooral tijdens het hardlopen. Patiënten kunnen ook hun rechterbeen niet pijnloos optillen, dus trekken ze het aan als een ooievaar tijdens het lopen (al mank). Voor de medische routine die appendicitis vermoedt, is het daarom noodzakelijk om te controleren of de patiënten pijnloos kunnen stuiteren.

Andere symptomen bij appendicitis in de acute fase zijn:

• Koorts tot 39 graden, zelden zeer hoge koorts
• anorexia
• misselijkheid
• overgeven
• Diarree of constipatie
• bezette tong
• soms verhoogde hartslag en nachtelijk zweten

Blindedarmontsteking bij kinderen, zwangere vrouwen en senioren

Bij kinderen, zwangere vrouwen en ouderen wijkt appendicitis vaak af, wat de diagnose moeilijker kan maken:

kinderen lijden meestal aan sterkere syndromen dan oudere mensen. Bovendien strekt de pijn bij kleine patiënten zich vaak uit over het hele buikgebied en gaat ze gepaard met ernstige misselijkheid.

bij oudere mensen appendicitis symptomen zoals pijn en braken zijn meestal minder intens. Zelfs koorts komt zelden voor.

bij zwanger De appendix wordt door het groeiende ongeboren kind van de onderbuik naar de rechter boven- en middenbuik verplaatst. Het kenmerk van appendicitispijn komt dan op atypische plaatsen voor, vaak zelfs in de rug.

Chronische appendicitis: symptomen

Chronische appendicitis is niet beperkt tot een specifieke periode, maar komt steeds opnieuw voor. De typische symptomen verschijnen slechts kort over meerdere jaren en verdwijnen dan na een paar uur weer. Artsen verwijzen hier ook naar als chronische recidiverende appendicitis.

Blindedarmontsteking: behandeling

Een blindedarmontsteking houdt meestal een operatie in: de chirurg verwijdert de ontstoken appendix (appendectomy).

Appendicitis wordt tegenwoordig zelden niet-operatief (conservatief) behandeld (onthouding van voedsel, bedrust, antibiotica). Het kan relatief snel tot relatief onbehandelde complicaties leiden.

Voor de appendectomie zijn twee methoden beschikbaar: klassieke appendectomie met een grote incisie in de buik (laparotomie) en de minimaal invasieve (laparoscopische) methode. Beide worden uitgevoerd onder algemene verdoving en duren ongeveer 20 minuten.

Klassieke blindedarmoperatie

Bij de klassieke, open operatie opent de chirurg de rechter onderbuik met een snee van ongeveer vijf centimeter (laparotomie). Hij knipt de ontstoken appendix uit en hecht vervolgens de wondranden. Deze methode kan een litteken op de onderbuik achterlaten.

Laparoscopische appendectomie

Laparoscopie wordt ook wel genoemd operatieve laparoscopie of Keyhole methode bekend. In deze procedure worden drie zeer kleine incisies in de buik gemaakt. Door een van de sneden steekt de chirurg een staafachtig apparaat (de laparoscoop) in de buik. Een lichtbron en een camera zijn verbonden met de laparoscoop. De camera verzendt het beeld van de buikstreek live op een monitor zodat de chirurg ziet wat hij doet. Over de andere twee delen van de arts introduceert de nodige instrumenten. Als gevolg hiervan verwijdert hij de appendix, zoals bij de klassieke operatie, en hecht vervolgens de wond.

Voor een beter zicht is de buikstreek gevuld met gas (koolstofdioxide).

De laparoscopische methode heeft verschillende voordelen: de kleine incisies in de buik laten bijvoorbeeld meestal geen zichtbare littekens achter. De pijn na laparoscopische chirurgie is over het algemeen minder dan na een open procedure. Bovendien komen wondinfecties minder vaak voor. Elke inwendige bloeding kan echter niet zo goed zijn als een open operatie. Bovendien is de bedrijfstijd iets langer dan de open procedure.

De sleutelgatmethode is geschikt vooral in de vroege stadia van appendicitis, Als de ontsteking geavanceerder is, geven artsen de voorkeur aan de klassieke chirurgische methode.

Na de operatie

Na verwijdering van de appendix moet u meestal een paar dagen in het ziekenhuis blijven. Gedurende deze tijd controleren de artsen de darmfunctie: ze kijken of de darm zijn normale activiteit snel hervat. Soms krijg je infusies om ervoor te zorgen dat je lichaam voldoende voedingsstoffen en vloeistoffen binnenkrijgt.

In de regel mag u ’s avonds na de operatie iets drinken. Eet echter pas de volgende dag vast voedsel.

Na de procedure kan wandelen aanvankelijk pijnlijk zijn en moet u een paar dagen sparen. Hiervoor bent u meestal twee tot drie weken ziekteverlof.

Veel klinieken gebruiken tegenwoordig zelf oplossende draden om de buikwand te hechten. Draden die niet vanzelf oplossen worden meestal in de week na de operatie getrokken. Dit kan ook poliklinisch worden gedaan.

Soms laat de chirurg de appendix leeglopen, wat een dunne buis is die alle wondvocht of pus vanuit de buikholte naar buiten aflevert. Deze buis wordt enkele dagen na de procedure verwijderd.

Mogelijke complicaties

Zoals bij elke andere operatie, kan het ook na cecale chirurgie zijn Bloeden of infecties komen. Het risico is echter relatief laag, omdat de procedure zeer frequent is en daarom routine voor veel chirurgen.

Enkele dagen na de operatie kan pus zich ophopen onder de buikwand, die moet worden geleegd. Artsen spreken er dan van abdominaal abces.

Als er ongeveer een week na de operatie plotseling koorts en pijn in het darmgebied is, kan dit te wijten zijn aan een zogenaamde peritoneale abces punt. Vervolgens verzamelde pus zich op de diepste plaats van een buikholte. Het abces in de buikholte wordt behandeld door een andere operatie.

Zeldzame maar ernstige complicaties zijn na een blindedarmoperatie Littekens (verklevingen) in de buik. Ze plakken de buikorganen, zoals de darmlussen, zodat de stoel niet ongehinderd verder kan worden getransporteerd. Deze complicatie manifesteert zich in de eerste drie weken na de operatie. Meestal is een nieuwe operatie nodig.

Appendicitis: oorzaken en risicofactoren

De term appendicitis is gebruikelijk, maar medisch onjuist. In feite is het een ontsteking van de appendix (appendix), die aan de blindedarm hangt. Hij is ongeveer de grootte van een pink en heeft geen functie voor de spijsvertering.

Een ontsteking van de appendix (appendicitis) wordt meestal veroorzaakt door het feit dat de verbinding tussen de blindedarm en de appendix verstopt is. Deze sluiting kan doorkomen fecale stenen (verharde ontlasting), zelden ook door vreemd lichaam zoals kersen- of meloenzaden worden gemaakt. Vervolgens hopen zich afscheidingen op in de appendix, waardoor dikke darmbacteriën zich goed vermenigvuldigen en ontstekingen veroorzaken. Zelfs als het wormaanhangsel ongunstig is en bijvoorbeeld bochten, secreties kunnen zich daarin ophopen en ontstekingen veroorzaken.

Alleen heel zeldzaam Tumoren of darmwormen verantwoordelijk voor appendicitis.

De blindedarmontsteking kan ook chronische darmontsteking (Ziekte van Crohn, colitis ulcerosa). De ontsteking kan zich verspreiden van de plaats van oorsprong (primaire ontstekingsplaats) naar de appendix.

ook bacteriële infecties komen als een oorzaak van appendicitis in kwestie. Ze kunnen invloed hebben op verschillende delen van de darm, waaronder de appendix.

Blindedarmontsteking: onderzoeken en diagnose

In het begin is het Overzicht van de medische geschiedenis (Anamnese): de arts geeft de patiënt een gedetailleerde beschrijving van zijn symptomen en vraagt ​​naar onderliggende of eerdere ziekten. Mogelijke vragen voor de medische professional zijn onder meer:

• Waar voel je precies buikpijn?
• Kun je de aard van de pijn beschrijven (koliek, steken, enz.)?
• Heeft u nog andere klachten, zoals misselijkheid, braken of gebrek aan eetlust?
• Sinds wanneer heb je klachten?
• Heb je al bestaande voorwaarden?
• Ben je ooit geopereerd aan de buik?
• Bij vrouwen: ben je zwanger?

Lichamelijk onderzoek

Na het anamnese-interview volgt een lichamelijk onderzoek: eerst tast de arts de onderbuik aan met een uitzicht pijnpunten typisch voor appendicitis:

1. McBurny punt: Het bevindt zich in het midden van de verbindingslijn tussen de navel en de rechter projectie van het heupbot.
2. Lanz Point: Het ligt tussen het rechter en middelste derde deel van de verbindingslijn tussen de twee uitsteeksels van de heupbotten.

Als de arts gemakkelijk op deze twee punten drukt, voelt een gezond persoon geen bijzondere pijn. Bij appendicitis daarentegen veroorzaakt de druk hevige pijn, zodat de patiënt de buikwand reflexief spant – een vrijwel zekere indicatie van appendicitis.

Bovendien kunnen andere soorten pijn wijzen op appendicitis:

• Rovsing symptoom: hevige pijn wanneer de dikke darm met lichte druk in de richting van de rechter onderbuik wordt gesmeerd
• Blumberg teken: Laat pijn los wanneer de arts op de onderbuik drukt en dan plotseling loslaat
• Sitkowski tekens: Uitrekkende pijn in de rechter onderbuik wanneer de patiënt aan de linkerkant ligt.
• psoas teken: ernstige pijn als de getroffen persoon zijn rechterbeen moet optillen tegen weerstand

Sinds blindedarmontsteking is vaak met koorts De temperatuur wordt meestal eenmaal onder de oksel en eenmaal in het rectum (rectaal) gemeten. Typerend voor appendicitis is de temperatuurverschil – de temperatuur gemeten in het rectum is ten minste één graad hoger dan die gemeten onder de oksel.

bloedonderzoek

Als er een vermoeden is van appendicitis, volgt een bloedtest. Als bepaalde niveaus worden verhoogd, zoals het aantal witte bloedcellen (leukocyten), kan dit wijzen op ontsteking in het lichaam. Hetzelfde geldt voor een verhoogde bloedcelverlagingssnelheid (ESR) en een verhoogde CRP-waarde (C-reactief eiwit).

De bloedtest laat echter niet precies zien waar de ontsteking in het lichaam is. Deze vraag kan alleen een lichamelijk onderzoek beantwoorden.

Verder onderzoek

Bij kinderen, zwangere vrouwen en ouderen is appendicitis vaak moeilijker omdat de symptomen niet altijd duidelijk zijn. Dan kan men urineonderzoek nuttig zijn om ziekten van de nieren en urinewegen als oorzaak van de klachten uit te sluiten.

Beeldvormingsprocedures kunnen ook helpen bij onduidelijke diagnose: Im ultrageluid appendicitis is een schaduw op de foto. In gecompliceerde gevallen waarin de symptomen niet duidelijk kunnen worden toegewezen en bovendien complicaties moeten worden verwacht computertomografie worden weergegeven.

Gynaecologische ziekten zoals eierstok of oviduct kunnen symptomen veroorzaken die vergelijkbaar zijn met appendicitis. Daarom bij patiënten met een vermoedelijke blindedarmontsteking één gynaecologisch onderzoek raden.

De laatste zekerheid met onveilige blindedarmontsteking diagnose brengt slechts één laparoscopie (Laparoscopie): een kijkje in de buikholte laat de arts duidelijk identificeren of appendicitis aanwezig is of niet. Als dit het geval is, kan hij het ontstoken weefsel verwijderen als onderdeel van de laparoscopie (laparoscopische appendectomie).

Blindedarmontsteking: geschiedenis en prognose

Kortom, appendicitis kan op elke leeftijd voorkomen. Meestal worden echter adolescenten tussen de 10 en 19 jaar getroffen. Zuigelingen en ouderen hebben minder kans op blindedarmontsteking. Elk jaar krijgen gemiddeld 110 van de 100.000 inwoners blindedarmontsteking. Over het algemeen krijgt ongeveer zeven procent van de bevolking in Duitsland appendicitis eenmaal in hun leven.

de prognose appendicitis hangt af van hoe vroeg het wordt herkend en behandeld. Als u de ontstoken appendix voortijdig en volledig verwijdert, is de prognose meestal goed – de blindedarmontsteking geneest meestal zonder gevolgschade.

Als appendicitis echter wordt herkend en laat wordt behandeld, kan dit levensbedreigend zijn. Vanwege de toenemende druk in de appendix kan dit leiden tot Darmperforatie (perforatie) komen. Dit creëert een gat in de darmwand waardoor ontlasting en bacteriën de omliggende buikholte binnendringen. Dit kan levensbedreigend zijn Peritonitis (peritonitis) lood, dat onmiddellijk moet worden gebruikt.

Onbehandelde blindedarmontsteking kan zich ook verspreiden naar het omliggende darmweefsel. In de regel is een grotere en moeilijkere operatie noodzakelijk. Zelden kan ook een blindedarmontsteking optreden Darmverlamming of een Darmobstructie (ileus) met zich meebrengen. Bij de ziekte van Crohn kunnen patiënten dat ook zijn fistels vormen. Dit zijn buisvormige verbindingen tussen organen, in dit geval tussen appendix en andere darmsecties.

Dergelijke complicaties een appendicitis maar komen slechts zeer zelden voor.