De ziekte van Scheuermann is een vervormende spinale ziekte. Bijna 100 jaar geleden was de Deense radioloog en orthopedist Holger Werfel Scheuermann de eerste persoon die het klinische beeld van een karakteristieke kromming van de wervelkolom tijdens de adolescentie beschreef. Afhankelijk van hun ernst, kunnen de getroffenen gebogen zijn en last hebben van pijn en beperkte mobiliteit als volwassenen. Met een vroege behandeling kunnen de symptomen van de ziekte van Scheuermann echter meestal goed worden behandeld. Lees hier alle belangrijke informatie over de ziekte van Scheuermann.
Ziekte van Scheuermann: beschrijving
De ziekte van Scheuermann verwijst naar een relatief frequente jeugdgroeistoornis van de wervelkolom, die meestal voorkomt borst komt voor (thoracale), zeldzaam in de lumbale regio (lumbaal). Jongens worden veel meer getroffen dan meisjes. De ernst van de ziekte van Scheuermann verschilt van geval tot geval.
Structuur van de wervelkolom
Om te begrijpen wat er gebeurt bij de ziekte van Scheuermann, moet men de structuur van de wervelkolom kennen. Grofweg vereenvoudigd, kunnen ze worden beschouwd als gestapelde kubussen (wervellichamen), waartussen elastische buffers (tussenwervelschijven) zijn. De stapel is zeker niet recht. Van opzij heeft hij er een dubbele “S” -vorm, Zoals elke structuur van het menselijk lichaam, moet de wervelkolom ook synchroon groeien met kinderen en adolescenten. Bij de ziekte van Scheuermann gebeurt dit echter ongelijk, zodat het wervellichaam een verkeerde vorm aanvaarden.
Hoe werkt de ziekte van Scheuermann?
In termen van het kubusmodel betekent dit dat de voorkant van de kubus die naar de borst / buik kijkt langzamer groeit dan de achterste (dorsale) rand. Als gevolg hiervan heeft het wervellichaam de vorm van een wig, die met de punt naar de ventrale zijde wijst.
Daarom, in de context van de ziekte van Scheuermann, de zogenaamde wedge wervels de speech. Als nu meerdere van dergelijke Keilwirbel boven elkaar liggen, veroorzaakt dit een pathologische kromming van de wervelkolom. Hoewel een lichte, achterwaartse kromming (kyfose) is normaal in de borstwervels, maar bij de ziekte van Scheuermann is het vaak te groot. In dergelijke gevallen spreekt men van één hyperkyfose.
Als het lumbale gebied wordt aangetast, veroorzaakt de ziekte van Scheuermann een verzwakking van de natuurlijke voorwaartse kromming (lordose) van de wervelkolom, in zeldzame gevallen is de ernst van de ziekte zo sterk dat hier ook kyfose ontstaat. Naast de achterwaartse kromming kan dit ook leiden tot een laterale kromming van de wervelkolom, welke scoliose noemt.
Ziekte van Scheuermann: symptomen
De ziekte van Scheuermann kan heel anders zijn. Soms veroorzaakt het aanvankelijk geen merkbare symptomen en is het slechts incidenteel. In meer ernstige gevallen lijden patiënten echter:
- een uitgesproken bult respectievelijk gebochelde, De meeste schouders vallen ook naar voren.
- beperkingen van het verkeervooral als je probeert je bovenlichaam te draaien.
- pijnOver ongeveer een vijfde van de tieners die klagen. De symptomen ontwikkelen zich vaak later.
- sterke mentale stress vanwege het esthetische aspect.
Als misvormingen van de wervelkolom leiden tot een sterk gebogen houding, kan de ziekte van Scheuermann ook ademhalingsproblemen veroorzaken. late effecten De ziekte kan ook pijn en houdingsstoornissen veroorzaken neurologische symptomen zoals paresthesie zich op bepaalde lichaamsdelen bevinden. Deze worden veroorzaakt door druk op de zenuwbanen die verantwoordelijk zijn voor de sensorische meldingen. Morbus Scheuermann-patiënten hebben ook meer kans om dat te doen hernia’s in het gebied van de lumbale wervelkolom. Deze later optredende complicaties worden samengevat onder de term “post-Scheuermann syndroom”.
Ziekte van Scheuermann: oorzaken en risicofactoren
Wat uiteindelijk de ziekte van Scheuermann veroorzaakt, weet u niet precies. Het lijkt er wel op erfelijke component om het te geven omdat de ziekte familiaal voorkomt. Dus kan een generaal zijn minder capaciteit het wervellichaam is ook aanwezig aangeboren afwijkingen bij de randstroken. ook Vitaminegebrek syndromen kan een rol spelen.
Verder zijn er zeker risicofactorendie de ziekte van Scheuermann bevorderen:
- lang gebogen zitten met een verhoogde buiglast voor de wervelkolom.
- een zwakke rugspieren.
- sport-waarin het te sterk is Lasten omdraaien en draaien want de wervelkolom komt (vechtsporten, balsporten, hardlopen op een hard oppervlak).
Vanwege deze factoren worden vooral de wervellichamen van de onderste thoracale wervelkolom in toenemende mate aan hun voorkant belast. Onder bepaalde omstandigheden kan schade aan de vloer en afdekplaten optreden, die de groeizones van de wervels kunnen beïnvloeden. Het resultaat is een ongelijke groei – het ontwikkelt het volledige beeld van een ziekte van Scheuermann.
Ziekte van Scheuermann: onderzoeken en diagnose
Eerst moet de arts belangrijke vragen stellen medische geschiedenis om de symptomen te beperken en ziekten uit te sluiten met een uiterlijk als de ziekte van Scheuermann. Het is ook belangrijk wanneer en op welk gebied de pijn is begonnen, indien aanwezig. Ook het pijnkarakter (saai, stekend, constant of bewegingsafhankelijk) is belangrijk. Tegelijkertijd is de arts op zoek naar functionele beperkingen en neurologische symptomen. Belangrijke informatie over ziektebevorderende factoren kan vragen geven over professionele, sportieve en recreatieve activiteiten.
Dit wordt gevolgd door de lichamelijk onderzoek waarbij de wervelkolomvorm, mobiliteit en intensiteit van pijn al kunnen worden beoordeeld. Dit bepaalt ook de ernst van de ziekte van Scheuermann. Het klinische beeld wordt vervolgens bevestigd met diagnostische apparatuur (vooral röntgenonderzoek). De zogenaamde cobb angle, die kan worden bepaald uit de röntgenfoto’s op basis van de posities van het wervellichaam, beschrijft de omvang van de kromming. Deze waarde is ook voor de Follow-up heel belangrijk.
In individuele gevallen kan dat ook MRI (MRI) – en berekende (CT) worden gebruikt.
Af en toe komt de ziekte van Scheuermann bij toeval naar voren in een ander onderzoek, zoals een longfoto.
Ziekte van Scheuermann: behandeling
Het doel bij de behandeling van de ziekte van Scheuermann is het voorkomen van ernstige vervorming van de wervelkolom. Hoe eerder de ziekte wordt ontdekt, hoe beter deze zal zijn. De focus ligt eerst op één conservatieve therapie, Een operatie wordt zelden uitgevoerd.
Fysiotherapie
Met behulp van fysiotherapie kan door speciale oefeningen de spiergroepen worden versterkt, die een kromming van de wervelkolom tegengaan. Hierdoor blijven de aangetaste wervelkolomsecties ook beweegbaar. Bovendien zijn die spierdelen uitgerekt, die verkeerd zijn geladen en verkort door de verkeerde houding.
brace therapie
Van een bepaalde kromming is het dragen van een accolade voornamelijk om verdere progressie van de ziekte van Scheuermann te voorkomen. In het eerste jaar moet het korset 23 uur per dag worden gedragen, en dan alleen ’s nachts. Het moet regelmatig worden gecontroleerd en indien nodig worden bijgesteld. Omdat getroffen kinderen en adolescenten vaak worden geplaagd vanwege hun korset, is er meestal een grote weerstand tegen deze therapie. Met een consistente toepassing kan dit echter wel goede resultaten worden bereikt.
Medicamenteuze therapie
De oorzaken van de ziekte van Scheuermann kunnen niet worden verholpen met medicijnen, maar tegen sommige symptomen. Dus je gaat de pijn tegen, bijvoorbeeld, de actieve ingrediënten paracetamol en ibuprofen a. Spierverslappende medicijnen (spierverslappers) kunnen helpen tegen spanning veroorzaakt door de voortdurende wanpraktijken.
Operatieve therapie
Een operatie in de context van de ziekte van Scheuermann vindt meestal alleen plaats wanneer de groeifase van de patiënt veilig is voltooid en een bepaalde krommingshoek wordt overschreden. Andere criteria zoals chronische pijn, verslechtering van de longfunctie of cosmetische aspecten spelen echter ook een rol.
In de operatie zal worden beschadigd Tussenwervelschijven verwijderd en vervangen door het eigen botmateriaal van het lichaam, terwijl de wervelkolom wordt opgericht en gestabiliseerd met behulp van metalen platen en schroeven. Vaak moet een korset na de operatie een paar maanden worden gedragen.
Ziekte van Scheuermann: ziekteverloop en prognose
De ziekte van Scheuermann begint meestal met de eerste puberale groeispurt en vordert tijdens de groei. Eenmaal voltooid, blijven de vervormingen en schade aan de wervellichamen op dit niveau. Ze blijven echter voor het leven en zijn onomkeerbaar. Als gevolg van de resulterende malpositie en spanning op de wervelkolom ontwikkelen zich in de loop van de tijd vaak toenemende symptomen (zie: “Ziekte van Scheuermann: symptomen en complicaties”).
Op basis van bepaalde koersparameters, zoals de Cobb-hoek, kan de progressie van de ziekte van Scheuermann worden gecontroleerd tijdens de groeifase.
Andere belangrijk prognostische factoren zijn:
- de ernst van vervorming de wervelwind,
- de omvang van een mogelijke begeleidende scolioseook
- de lichaamsgewicht, Als de patiënt te zwaar is, verslechtert de prognose.
Als de behandeling op tijd wordt gestart, is de prognose meestal gunstig. Ernstige cursussen van een Ziekte van Scheuermann vormen eerder de uitzondering.