Larve migrans cutanea en haakwormziekte

Larve migrans cutanea en haakwormziekte: beschrijving

Zowel larve migrans cutanea als haakwormziekte worden veroorzaakt door insectenlarven (meestal larven van verschillende wormsoorten). De parasieten komen het lichaam van hun gastheer binnen via de huid. Alleen daar worden ze seksueel volwassen en beginnen ze weg te groeien.

De parasieten worden voornamelijk verspreid in de tropen en subtropen. Het aantal besmette mensen wereldwijd wordt geschat op ongeveer een miljard mensen. Reizigers in deze regio’s worden ook vaker getroffen wanneer ze in contact komen met vervuilde ontlasting, bijvoorbeeld op het strand.

mijnworm ziekte

De haakwormziekte wordt veroorzaakt door de wormsoort Ancylostoma duodenale en Necator americanus. De eerste komt voor in Afrika en Azië, de laatste in Amerika. Deze haakwormsoorten zijn aangepast aan de mens en gebruiken het als een zogenaamde eindgastheer, waar de larven rijpen tot volwassen wormen.

De wormlarven dringen de huid binnen, maar migreren van daaruit snel met de lymfe of bloedtoevoer naar de longen. Van daaruit bereiken ze de keel via het strottenhoofd, worden ze ingeslikt en bereiken uiteindelijk de darm. Daar groeien ze binnen vijf weken uit tot seksueel volwassen wormen. Ze zuigen dagelijks ongeveer 0,2 ml bloed uit de wand van de dunne darm. In het geval van een zware besmetting veroorzaken ze bloedarmoede.

De vrouwelijke wormen leggen tot 20.000 eieren per dag, die worden uitgescheiden met de menselijke stoel. Bij temperaturen van ten minste 20 graden Celsius rijpen larven na één tot twee dagen in de grond, die tot een maand overleven in een vochtige, warme omgeving en andere mensen kunnen infecteren.

Larve migrans cutanea (huid mol)

“Larve migrans” betekent “zwervende larve” naar het Duits. Dus zelfs de naam van de ziekte geeft het meest karakteristieke symptoom aan. De ziekte manifesteert zich in duidelijk herkenbare, kronkelige, rode lijnen op de huid. Deze ontstaan ​​wanneer de parasieten passages in de huid boren waarin ze reizen.

Huidrui wordt meestal veroorzaakt door haakwormen van honden of katten, zoals Ancylostoma brasiliense of A. canium. Minder gebruikelijk zijn andere parasieten, zoals de paardenvlieglarven, de Afrikaanse tumbuffliegen of de miniatuur draadworm, de indringers. Mensen zijn echter een slechte gastheer voor deze parasieten: dat wil zeggen dat de ziekteverwekkers niet zijn aangepast aan de omstandigheden in het menselijk lichaam. De larven blijven daarom uitsluitend in de huid en migreren niet naar de longen of de darm. Ze kunnen zich ook niet ontwikkelen tot seksueel volwassen dieren en sterven na een paar weken tot maanden.

Larve migrans cutanea en haakwormziekte: symptomen

Larve migrans cutanea en haakwormziekte uiten zich vaak al enkele uren na het binnendringen van de larven in de vorm van roodheid en jeuk.

Hookworm disease – symptomen

De larven van de haakworm migreren vervolgens van de huid naar de longen en het strottenhoofd. Patiënten klagen vaak over hoesten en misselijkheid, heesheid of kortademigheid. Inslikken zorgt ervoor dat de wormen de darm binnendringen, waar ze bloed uit de darmwand zuigen. In geval van een massale besmetting ontwikkelen geïnfecteerde mensen bloedarmoede (bloedarmoede door ijzertekort), wat gepaard gaat met de volgende symptomen:

• Verminderde prestaties, zwakte, concentratieproblemen
• hoofdpijn
• bleekheid
• Haaruitval, broze nagels

Bovendien veroorzaken de haakwormen de volgende symptomen ongeveer een tot vier weken na infectie in het maagdarmkanaal:

• buikpijn
• Misselijkheid en braken
• opgeblazen gevoel
• Bloederige slijmerige diarree
• anorexia

De ziekte kan leiden tot een sterk eiwitverlies. Dit verhoogt de gevoeligheid voor infecties en kan waterretentie (oedeem) veroorzaken.

Huid mol – symptomen

De larven van de parasieten kunnen niet dieper in het menselijk lichaam doordringen. Daarom blijven de klachten op de huid beperkt. Dit toont een divers beeld van blaasjes, verhogingen en (papels). Later beginnen de larven in de huid te migreren en kanalen te vormen. Van buitenaf zijn deze zichtbaar in de vorm van rode, gedraaide lijnen. De larven zitten meestal een tot twee centimeter voor een zichtbare gang en zijn onzichtbaar voor het blote oog. Ze migreren dagelijks tot drie centimeter, waardoor een sterke, vaak ondraaglijke jeuk ontstaat.

Larve migrans cutanea en haakwormziekte: oorzaken en risicofactoren

De oorzaken van haakwormziekte zijn wormenlarven, die van larven migranen cutanea wormen of vliegenlarven. De parasieten dringen eerst de huid binnen, vaak op de voeten of billen. Vooral wanneer je op blote voeten loopt, op het strand ligt of tijdens het werken in rijstvelden, raken mensen besmet met de larven.

Een directe infectie van persoon tot persoon of van dier tot mens is niet mogelijk. De infectie treedt meestal op door contact met besmette ontlasting. De opname van haakwormen door larvenbevattend voedsel is zeer zeldzaam, maar niet uitgesloten.

Larve migrans cutanea en haakwormziekte: onderzoek en diagnose

Om Larva migrans cutanea of ​​haakwormziekte te diagnosticeren, zal uw arts u eerst vragen stellen over de medische geschiedenis (anamnese). Hij zal u de volgende vragen stellen:

• Ben je de laatste tijd in de tropen of subtropen geweest?
• Heb je veel op blote voeten gelopen op vakantie?
• Lig je vaak op het strand?
• Sinds wanneer heb je klachten?
• Op welk lichaamsdeel verscheen jeuk het eerst?

Vervolgens zal uw arts u fysiek onderzoeken. Hij herkent een vervelling door middel van de typische passages in de huid. Een haakwormziekte kan worden gedetecteerd in de ontlasting. Daarin zitten wormeitjes, die onder de microscoop te zien zijn. In een röntgenfoto van de borst kunnen larven in de longen worden gedetecteerd.

Larve migrans cutanea en haakwormziekte: behandeling

Om wormziekten zoals larvenmigranen te behandelen, zijn er speciale wormremedies die anthelminthica worden genoemd. Afhankelijk van het type worm worden verschillende preparaten gebruikt.

Hookworm disease – behandeling

Bij een haakwormziekte moet vooral de bloedarmoede worden behandeld. Hiervoor schrijft de arts ijzersupplementen voor zodat het lichaam nieuwe bloedcellen kan bouwen. Bovendien kunnen de wormen worden gecontroleerd door anthelmintica. Deze omvatten mebendazol, thiabendazol of pyrantel. Remedies voor diarree of voldoende vochtinname verlichten verder ongemak veroorzaakt door haakwormen.

Huid mol – behandeling

Dit type larve migrans geneest vanzelf. Zouten aangebracht op de aangetaste huid versnellen de genezing. Ze bevatten bijvoorbeeld thiabendazol, albendazol of ivermectine. In het geval van een zware besmetting, beheert de arts deze middelen ook in tabletvorm. In sommige gevallen kan het de larven in de huid bevriezen. Hiervoor gebruikt de arts een ethylchloridespray. Deze procedure wordt alleen aanbevolen als de zetel van de larven met een hoge betrouwbaarheid kan worden geschat. Meestal is het een tot twee centimeter voor een zichtbare gang. Aangezien de verblijfplaats niet nauwkeurig kan worden voorspeld, is een operationele afstand voorzien.

Larve migrans cutanea en haakwormziekte: preventie

Het larve migrans syndroom kan het beste worden vermeden door het aanraken van vervuilde bodems met blote huid te vermijden. Daarom, tijdens een verblijf in de tropen en subtropen:

• Loop niet op blote voeten in subtropische en tropische gebieden wanneer het risico bestaat dat de bodem of het strand wordt vervuild met ontlasting.
• Ga niet liggen of liggen op stranden die mogelijk zijn vervuild door menselijke ontlasting of uitwerpselen van honden en katten.
• Speeltuinen en zandbakken moeten worden beschermd tegen besmetting door uitwerpselen van honden en katten.
• Zinvol is ook een regelmatige ontworming van de huisdieren met geschikte medicijnen (Anthelminthika).
• Geïnfecteerde personen moeten toiletfaciliteiten gebruiken om de wormeieren niet te verspreiden.

Een vaccin tegen Larva migrans is niet beschikbaar.

Larve migrans cutanea en haakwormziekte: ziekteverloop en prognose

Over het algemeen ligt de prognose bij Larve Migrans cutanea en haakwormziekte in orde. In de eerste, de vervelling, sterft ongeveer een procent van de larven elke dag op zichzelf. Daarom is deze parasietinfectie zelfs na een paar weken zonder behandeling.

de mijnworm ziekte geneest ook vaak zonder gevolgen. Het kan echter leiden tot levensbedreigende complicaties, dus deze vorm moet noodzakelijk worden behandeld. Vooral bij kinderen kan het hoge bloedverlies dat de parasieten veroorzaken fataal zijn. Daar komt nog de verhoogde vatbaarheid voor besmetting bij. Het lichaam kan alleen andere ziekten slecht bestrijden.