hoofdluis

Hoofdluis: kort overzicht

• verschijning: tot 3 millimeter groot, plat, kleur doorschijnend-witachtig, grijs of bruinig; de eieren (neten) zijn maximaal 0,8 millimeter groot, ovaal, aanvankelijk doorschijnend, later wit
• transmissie: meestal rechtstreeks van persoon tot persoon met nauw fysiek contact; minder vaak indirect via objecten zoals haarborstels of petten; GEEN overdracht door huisdieren!
• symptomen: ernstige jeuk op het hoofd (vaak onrustige slaap), mogelijk felrode papels op prikpunten; Door de hoofdhuid te ontsteken, zijn eczeemuitslag en een extra bacteriële infectie mogelijk
• Gewenste locaties: op het hoofd in het slaapgedeelte, achter de oren, op de nek en op de achterkant van het hoofd
• behandeling: Beste combinatietherapie van nat kammen (met luizenkam en mogelijk vergrootglas) en insecticidetoepassing

Zodat u hoofdluis kunt herkennen

Een volwassen hoofdluis is ongeveer twee tot drie millimeter groot, plat en doorzichtig van witachtig tot grijs of bruin van kleur. Omdat hoofdluizen hun kleur op de lange termijn afstemmen op de haarkleur van de gastheer, worden bruine hoofdluis aangetroffen in populaties met een donkere haarkleur en bij mensen met blond haar hebben ze vaak transparante of witachtige parasieten. Als een hoofdluis echter bloed heeft opgezogen, lijkt het roodachtig omdat het bloed door zijn chitineschelp glinstert.

De eieren zijn ovaal, ongeveer 0,8 millimeter lang en worden beschermd door een chitineschelp (Nisse). Aanvankelijk zijn de neten doorzichtig, later (toen de larve uitkwam) wit. Ze plakken aan het haar in de buurt van de hoofdhuid.

Vaak wordt een hoofdluisinfectie toevallig ontdekt, bijvoorbeeld wanneer een paar parasieten tijdens het kammen uit hun haar vallen. De diagnose wordt daarom zeer zelden gesteld door de arts, maar meestal door de ouders of soms ook door opvoeders / leraren.

Remedie: vergrootglas en luizenkam

Vaak is er al een vermoeden dat iemand hoofdluis heeft – hetzij vanwege de symptomen of omdat er al bekende gevallen van luizenplaag in de directe omgeving zijn. Vervolgens kan systematisch naar de dieren worden gezocht. Het is daarom raadzaam om hulpmiddelen zoals een vergrootglas en een luizenkam te gebruiken.

Maar eerst zou je moeten Bevochtig haar, Je kunt ze ook met een conditioner behandelen om ze gemakkelijker te kammen te maken. Het maakt het ook gemakkelijker om te zien waar je al hebt gekamd. de Het haar snoeien met een normale kam of een borstel vergemakkelijkt ook het werk.

Gebruik dan voorzichtig al het haar met de luizenkam kam door, met zijn tanden moet de hoofdhuid bij elke slag raken. De hoofdluis en hun eieren (neten), die aan het haar dicht bij de hoofdhuid kleven, hangen tussen de zeer smalle tanden (afstand: 0,2 tot 0,3 mm). Op deze manier kunnen ze gemakkelijker worden uitgekamd en geïdentificeerd. Voor dit doel kan de kam het beste worden verwijderd na elke streek op een stuk keuken- of toiletpapier.

Trouwens: de neten zijn het gemakkelijkst te vinden achter de oren en nek.

Met een vergrootglas Het is vooral goed om jonge hoofdluis te herkennen die zich nog in de nimffase bevindt. Ze worden gemakkelijk over het hoofd gezien door het blote oog. Bovendien helpt het vergrootglas hoofdluizen en hun eieren (neten) te onderscheiden van roos.

Hoofdluis: behandeling

“Het kind heeft hoofdluis – wat te doen?” Veel ouders stellen zichzelf deze vraag en helaas zijn de therapiemogelijkheden voor leken vaak een beetje verwarrend. In principe kan men echter drie verschillende benaderingen voor de behandeling van hoofdluis onderscheiden.

Nat kammen

De luizenkam is niet alleen voor diagnostische doeleinden, maar kan ook worden gebruikt om hoofdluis te bestrijden. Bovendien is het haar nat gemaakt en mogelijk behandeld met een haarconditioner om het gemakkelijker te kunnen kammen. Vervolgens kam je ze grondig uit en rijg je na streng met de luizenkam. Het hele ding moet meerdere keren worden herhaald. In één onderzoek kon “Nat kammen” op dag 1, 5, 9 en 13 bij ongeveer 57 procent van de deelnemende kinderen de hoofdluis elimineren. Op dag 17 moet worden gecontroleerd of de parasieten echt zijn verwijderd.

Deze methode voor het behandelen van hoofdluis is omslachtig en vereist veel geduld van de patiënt en de “behandelaar”. Maar vooral met kinderen is dit vaak moeilijk. Bovendien kan de hoofdluis vaak niet volledig worden geëlimineerd door uit te kammen. Daarom is het beter om mechanische therapie te combineren met lokale luizenbehandeling.

Remedie voor hoofdluis: insecticiden

Er zijn verschillende middelen voor het behandelen van hoofdluis op basis van insecticiden of siliconen (Dimeticon) of die plantaardige oliën bevatten. Ze zijn verkrijgbaar als tinctuur, spray of shampoo.

Op de toegepaste in Duitsland Insecticiden tegen hoofdluis omvatten de synthetisch geproduceerde actieve ingrediënten allethrin en permethrin evenals het actieve ingrediënt pyrethrum, dat wordt verkregen uit bepaalde chrysanthemum-soorten. Ze beschadigen het zenuwstelsel van de parasiet en doden het. Insecticiden worden al tientallen jaren tegen hoofdluis gebruikt, zelfs in andere Europese landen. Als gevolg hiervan hebben hoofdluizen in sommige landen resistentie ontwikkeld tegen de insecticiden. Of dit ook in Duitsland het geval is, is tot nu toe niet gecontroleerd.

De insecticiden tegen hoofdluis moeten verschillende keren worden gebruikt om succes te brengen. De exacte toepassing is afhankelijk van het betreffende product. Lees de gebruiksaanwijzing voordat u met de behandeling begint, vooral als het gaat om de duur en duur van gebruik. Anders kan het gebeuren dat sommige hoofdluis of larven en eieren overleven.

Bij zwangerschap en borstvoeding, bij MCS-syndroom (meervoudige overgevoeligheid voor chemische stoffen) en bij allergie voor chrysanten zijn insecticiden niet geschikt voor hoofdluis. Hier moet de hoofdluisbehandeling alleen worden uitgevoerd door nat uit te kammen.

Sinds enkele jaren Hoofdluis verhelpen met dimethicone, een siliconenolie, beschikbaar. Ze worden aangebracht op het droge haar en de hoofdhuid en goed verdeeld. De olielaag bedekt ook de hoofdluis en neten, waardoor ze stikken. Soms moet je het een nacht laten staan, soms maar tien minuten. De exacte toepassing is afhankelijk van het product en is te vinden in de gebruiksaanwijzing.

Let vooral op de waarschuwingen: siliconenhoudende middelen zijn licht ontvlambaar. Daarom moet het kind na het aanbrengen niet in de buurt van vlammen zijn of een föhn gebruiken!

Trouwens: Dimeticon wordt als niet-toxisch beschouwd en wordt niet via de huid in het lichaam opgenomen.

Kruidengeneesmiddelen voor hoofdluis inbegrepen plantaardige oliën zoals kokosolie, anijsolie of neemolie (neemboomolie). De toepassing varieert van product tot product, evenals het werkingsmechanisme. Van sommige plantaardige oliën wordt gezegd dat ze de luizen verstikken, anderen om de parasieten te doden, net als een neurotoxine.

Voor alle middelen geldt:

• Geen van de hoofdluisremedies werkt 100 procent. Elk moet daarom meerdere keren worden gebruikt.
• De remedies kunnen de huid tijdelijk irriteren en jeuk veroorzaken.
• Middelen in sprayvorm kunnen worden ingeademd en kunnen mogelijk allergische reacties veroorzaken. Ze zijn daarom niet geschikt voor kinderen met luchtwegaandoeningen zoals astma (oplossingen of gels tegen hoofdluis hebben de voorkeur).

Aanbevolen: kam uit en combineer remedies tegen insecticiden!

Experts raden aan om kammen te combineren met het gebruik van een insecticide tegen hoofdluis. Dit zou het beste slagingspercentage moeten tonen bij de behandeling van hoofdluis. De voorwaarde hiervoor is dat het insecticide correct wordt gebruikt in overeenstemming met de gebruiksaanwijzing en de luizenkam. Degenen die onzeker zijn, kunnen het beste worden geadviseerd in de apotheek of door de arts.

Het volgende behandelingsschema wordt aanbevolen:

dag	maatregelen
Dag 1	Behandel het haar met een insecticide en kam het vervolgens nat uit.
Dag 5	Kam nat haar om vroeg uitgebroede larven te verwijderen.
Dag 8, 9 of 10	Behandel het haar opnieuw met een insecticide om laat uitgekomen larven te doden.
Dag 13	Controleer door nat kammen.
Dag 17	Eventuele laatste controle door nat kammen.

Huismiddeltjes voor hoofdluis

Iedereen die zich zorgen maakt over de mogelijke bijwerkingen van insecticiden of siliconenolie, neemt zijn toevlucht tot alternatieve behandelingen voor hoofdluis. Huismiddeltjes zoals etherische oliën (bijvoorbeeld tea tree olie of lavendelolie) en azijn moeten de parasieten effectief kunnen bestrijden.

De etherische oliën in de luizen kunnen een belangrijk enzym in het metabolisme blokkeren, hoewel het exacte mechanisme nog niet bekend is. Ook, de effectiviteit van dergelijke hoofdluizen huismiddeltjes, er zijn slechts een paar studies.

Zelfs met azijn is de effectiviteit tegen hoofdluis onbeveiligd. In ieder geval wordt aanbevolen om de azijn na het aanbrengen een half uur op het haar te laten werken en het vervolgens uit te wassen.

Andere huismiddeltjes voor hoofdluis zijn alcohol, aloë vera en Kaisernatron. Nogmaals, de effectiviteit is niet bewezen. Hetzelfde geldt voor saunablijven, die soms worden aanbevolen tegen besmetting met hoofdluis.

Moet de rest van het gezin ook worden behandeld?

Als een kind hoofdluis heeft, moeten alle leden van het gezin worden gescreend op de parasieten, bij voorkeur door nat kammen. Alleen degenen die besmet zijn, mogen worden behandeld.

Hoofdluis: oorzaken en risicofactoren

Hoewel kleding en schaamluis in Duitsland zeldzaam zijn geworden, wonen hoofdluizen nog steeds in mensenhaar, vooral kinderen. Keer op keer komt het vooral in kleuterscholen en scholen tot een besmetting met hoofdluis (pediculosis capitis), de Hygiëne doet er niet toe speelt. De parasiet maakt het niet uit of het haar schoon of vuil is. Dit betekent dat zelfs als u uw haar elke dag wast, hoofdluis zich kan vestigen.

Dat gebeurt bijna altijd directe overdracht van persoon tot persoonBijvoorbeeld wanneer kinderen hun hoofd in elkaar steken tijdens het spelen. De parasieten migreren vervolgens van haar naar haar – ze kunnen niet springen.

Af en toe worden hoofdluis ook indirect overgedragen over items die binnen een korte periode werden gedeeld, zoals hoeden, kammen of fietshelmen. Maar heel vaak gebeurt dat niet omdat hoofdluizen zonder gastheer snel worden verzwakt door gebrek aan bloedmaaltijden en sterven. Daarom overleven ze bij kamertemperatuur meestal maximaal twee dagen (in uitzonderlijke gevallen drie dagen).

Trouwens, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht Huisdieren geen dragers van hoofdluis!

Waar lijken de hoofdluis het meest op?

De hoofdluizen zijn vooral dol op de slapen, achter de oren, in de nek en op de achterkant van het hoofd. Hier is de huid erg dun en heeft de optimale temperatuur voor de kleine bloedzuigers.

Normaal is de aantasting van de hoofdluis beperkt tot het hoofdhaar. In het geval van ernstige besmetting, kunnen de kleine parasieten soms worden gevonden op andere harige delen van het lichaam – in de wenkbrauwen, onder de oksels of in de baard.

By the way: Af en toe worden hoofdluizen ook wel haarverlies genoemd, hoewel deze term misleidend en strikt genomen verkeerd is, omdat uiteindelijk alle menselijke luizen “haarluis” zijn (inclusief bijvoorbeeld schaamluis).

Hoe voeden en vermenigvuldigen de hoofdluis zich?

De hoofdluis voedt zich met menselijk bloed. Voor dit doel doorboren ze elke vier tot zes uur de kleinste bloedvaten (capillairen) in de hoofdhuid en absorberen dan het ontsnappende bloed. Het feit dat het niet onmiddellijk stolt, voorkomt het speeksel dat de dieren in de kleine wond afgeven.

Door de altijd beschikbare voedselvoorziening kunnen de hoofdluis zich ijverig vermenigvuldigen: de vrouw kunnen 90 tot 140 leven tijdens hun levensduur van vier weken eieren te produceren. Ongeveer 17 tot 22 dagen na de bevruchting leggen ze de eieren: ze hechten ze aan het haar dicht bij de hoofdhuid met een speciale afscheiding. Deze “lijm” is onoplosbaar in water, zodat de eieren niet afpellen tijdens normaal haarwassen.

De eieren zijn ovaal, ongeveer 0,8 millimeter lang en voorzien van een chitineschelp (Nisse). Ze komen meestal uit zeven tot acht dagen nadat ze zijn neergelegd larven (ook nimfen genoemd). Deze ontwikkelen zich binnen negen tot elf dagen tot seksueel volwassen hoofdluis. Het duurt ongeveer drie weken vanaf het vers gelegde ei tot de vruchtbare luis.

Waarom treffen hoofdluizen kinderen het vaakst?

Een aanval met hoofdluis komt vooral voor bij kinderen tussen drie en twaalf jaar. Omdat ze tijdens fysiek spelen en gerommel meer fysiek contact hebben met volwassenen. Dit maakt het voor de luizen heel gemakkelijk om van gastheer te veranderen. Volwassenen vallen zelden aan en wanneer, meestal met hun kinderen, hoofdluis van school of andere gemeenschapsvoorzieningen naar huis brengen.

Hoofdluis: symptomen

De hoofdluis is niet gevaarlijk voor de gastheer, maar vervelend. Een vaak intense jeuk dwingt patiënten om constant op hun hoofd te krabben. De reden hiervoor is het speeksel van de hoofdluis, dat ze vrijgeven in de kleine wonden die ze veroorzaken, zodat het bloed niet zo snel stolt. Het veroorzaakt een lokale immuunreactie: het lichaam reageert op het vreemde speeksel met jeuk en de vorming van hoogrode papels op de steekplaats.

Het frequente krabben op het hoofd kan krassen achterlaten die zelfs kunnen bloeden. Deze huidbeschadigingen kunnen gemakkelijk ontbranden, wat kan leiden tot eczeemuitslag (“luizen eczeem”). Bovendien kunnen bacteriën zich gemakkelijk vestigen op de beschadigde hoofdhuid. Deze bacteriële superinfectie kan de lymfeklieren op het hoofd en de nek doen zwellen.

Vanwege de jeuk slapen patiënten vaak erg rusteloos.

Hoofdluis: verplicht

Ouders wiens kind luizen wordt gediagnosticeerd, moeten de gemeenschapsvoorziening (zoals de kleuterschool, school) waar het kind verblijft onmiddellijk op de hoogte stellen. Dit informeert op zijn beurt de gezondheidsafdeling (zonder toeschrijving van het kind) en neemt maatregelen om de verspreiding van hoofdluis te voorkomen.

Een kind met een hoofdluisplaag moet thuis blijven zolang het besmettelijk is, dat wil zeggen zolang er geen behandeling is gegeven. Pas na een correct uitgevoerde initiële behandeling kan het de gemeenschapsfaciliteit opnieuw bezoeken. De ouders moeten het bewijs leveren van de behandeling. Hoe dit bewijs eruit moet zien, hangt af van de gemeenschapsinstelling. Soms is een medisch attest nodig, in andere gevallen volstaat de schriftelijke of mondelinge bevestiging van de ouders van de hoofdluisbehandeling.

Ouders moeten ook alle personen informeren over de besmetting met hoofdluis waarmee het kind nauwer contact heeft. Dit kunnen bijvoorbeeld playmates (of hun ouders) of de leden van de sportclub van het kind zijn.

Hoofdluis: prognose

Hoofdluis is vervelend, maar onschadelijk. In onze breedtegraden kunnen ze geen ziekten overbrengen.

Fysieke symptomen zoals jeuk en een bekraste huid gaan soms gepaard met mentale stress voor het hele gezin. Omdat in de samenleving een besmetting met de parasieten vaak wordt geassocieerd met een gebrek aan hygiëne, hoewel dit aantoonbaar geen rol speelt bij de infectie.

Als u de behandeling correct en consistent uitvoert, raakt u snel de hoofdluis kwijt.

Voorkom hoofdluis

Het is moeilijk om hoofdluis te voorkomen omdat ze zo gemakkelijk werken. Als er echter een besmetting in de directe omgeving (familie, gemeenschapsvoorziening, sportclub, speelkameraden, enz.) Bekend is, moet men lichaamscontact met de betrokken persoon vermijden en geen petten, sjaals, kammen, borstels, enz. Gebruiken voor zover mogelijk.

Een “preventieve” hoofdluisBehandeling van alle familieleden, als iemand besmet is, wordt over het algemeen niet aanbevolen.

Verdere informatie

Boek aanbevelingen:

• Prentenboek voor kinderen: Liane Schneider en Annette Steinhauer: Conni and the Läusealarm, Carlsen Verlag, 2016

richtlijnen:

• RKI-gids voor artsen: besmetting met hoofdluis