Placenta previa

Placenta praevia: beschrijving

Een placenta praevia (placenta praevia) is een niet-normale placenta (baarmoederslijmvlies) in de baarmoeder. De placenta is een schijfvormig orgel met een diameter van ongeveer vijf tot 20 centimeter. Ze is twee tot vier centimeter dik en weegt gemiddeld ongeveer 500 gram. De placenta dient om voedingsstoffen en zuurstof aan het ongeboren kind te leveren. Het produceert ook belangrijke hormonen zoals progesteron, oestrogeen en hCG (humaan choriongonadotrofine), die belangrijk zijn voor het handhaven van de zwangerschap.

Een placenta previa bedekt min of meer de volledige baarmoederhals, dwz de uitgang van de baarmoeder, waar het kind bij de geboorte doorheen moet. Normaal gesproken zijn de cakes ver weg van de baarmoederuitgang. Afhankelijk van de omvang van de misvatting onderscheidt men:

• Diepzittende placenta: het bereikt de interne baarmoederhals niet maar is er dichter bij dan normaal.
• Placenta praevia marginalis: De placenta raakt de binnenste baarmoederhals, maar beweegt deze niet. Samen met de diepgewortelde placenta is de placenta praevia marginalis goed voor ongeveer de helft van alle gevallen van placenta previa.
• Placenta praevia partialis: De placenta verplaatst de interne os gedeeltelijk. Het is goed voor ongeveer een derde van de lag anomalieën.
• Placenta praevia totalis: De placenta bedekt de gehele baarmoederhals volledig. Het is aanwezig in ongeveer 20 procent van de gevallen.

Over het algemeen komt een placenta praevia voor bij ongeveer één op de 200 zwangerschappen.

Placenta previa: symptomen

De placenta praevia manifesteert zich meestal door een plotseling begin van vaginale bloedingen. Het komt waarschijnlijk voor in de tweede helft van de zwangerschap, meestal aan het einde van het tweede trimester of aan het begin van het derde trimester. In sommige gevallen kan het gepaard gaan met epileptische aanvallen.

Het bloeden kan enorm zijn en levensgevaar voor zowel moeder als kind veroorzaken. Zoek daarom altijd een arts tijdens vaginale bloedingen tijdens de zwangerschap!

Placenta previa: oorzaken en risicofactoren

Normaal gesproken beweegt de placenta tijdens de zwangerschap naar de moederkop, dat wil zeggen naar de bovenkant van de baarmoeder. Dit gebeurt vanwege de groei van de baarmoeder. Dit zorgt ervoor dat het geboortekanaal vrij is. Als deze beweging van de placenta stopt, ontstaat er een placenta previa. Aan het einde van de zwangerschap expandeert de baarmoeder zodat de placenta praevia kan scheuren en pijnloos bloeden kan veroorzaken.

Er zijn verschillende factoren geassocieerd met een verhoogd risico op placenta previa. Deze omvatten:

• roken
• de leeftijd van de oude aanstaande moeder
• ongebruikelijke vorm van de baarmoeder (baarmoederanomalie)
• veel zwangerschappen in het verleden
• meerlingzwangerschap
• cocaïne misbruik
• Littekens in de baarmoeder, bijvoorbeeld door een operatie, keizersnede of abortussen (schrapen)
• In vitro fertilisatie (kunstmatige inseminatie)

Placenta previa: onderzoeken en diagnose

Als u tijdens de zwangerschap vaginale bloedingen opmerkt, ga dan naar uw gynaecoloog. Hij vraagt ​​u eerst in detail over uw medische geschiedenis (anamnese). Mogelijke vragen zijn:

• In welke week van de zwangerschap ben jij?
• Heb je pijn
• Ben je al een of meerdere keren zwanger geweest?
• Rook je

Vervolgens zal uw arts u onderzoeken. Hij scant je maag om eventuele verharding en de positie van het kind te bepalen. Vervolgens onderzoekt hij de vagina om de bron van bloedingen te vinden.

Bovendien voert hij een echografisch onderzoek door de buik uit (transabdominale echografie). Het kan informatie geven over de zetel van de placenta aan het einde van het tweede trimester. De blaas van de patiënt moet ongeveer half gevuld zijn om de positionele relaties tussen de afzonderlijke organen te bepalen. Vervolgens kunnen de patiënt en de arts samen beslissen welke geboortemodus – natuurlijk of keizersnede – moet worden uitgevoerd.

Placenta praevia: behandeling

Als u tijdens een controle de diagnose placenta praevia marginalis of partialis krijgt, zal de arts u adviseren om bedrust te nemen. Alle activiteiten moeten tot een minimum worden beperkt. Bovendien moet het kleine zwembad worden gespaard. Dit betekent dat u zich moet onthouden van seks, niets in de vagina moet steken en niet moet spoelen. Als een vroeggeboorte op handen is, kan de arts medicijnen voorschrijven die de bevalling remmen. Deze omvatten bijvoorbeeld atosiban. Bovendien kunnen glucocorticoïden (betamethason) worden gegeven om de longrijping van het ongeboren kind te versnellen.

Als bloedingen optreden via een placenta previa, moet de therapie zorgvuldig worden afgewogen. Het gevaar van ernstige bloedingen voor zowel de moeder als het ongeboren kind moet worden overwogen. Over het algemeen moet het risico op bloeding van de placenta praevia worden afgewogen tegen het risico van vroeggeboorte. Als de zwangerschap voorbij de 36e week is gevorderd, wordt de geboorte meestal gestart. Bijna altijd wordt een keizersnede gemaakt. In het geval van zware bloedingen met een groot bloedverlies, moet de zwangere vrouw mogelijk bloedproducten overdragen (bloedtransfusie).

Placenta previa: ziekteverloop en prognose

Het verloop van een placenta previa kan individueel heel verschillend zijn. Een diepe placenta en een placenta praevia marginalis kunnen ongecompliceerd en onopgemerkt blijven. Andere vormen, zoals de placenta praevia totalis, kunnen daarentegen worden geassocieerd met hevig bloeden en een groot dodelijk gevaar. Hoewel sommige bloedingen in placenta praevia spontaan kunnen stoppen – zonder enige behandeling – kunnen anderen levensbedreigend zijn voor zowel de moeder als het ongeboren kind. Breasted bloeden kan na een paar dagen of weken weer bloeden. Met de juiste behandeling en de bewuste behandeling van de ziekte kunnen veel patiënten dat Placenta previa maar het leven schenken aan gezonde kinderen.