Sehnenriss

Peesscheur: beschrijving

Spierpezen scheuren meestal alleen wanneer ze al zijn beschadigd door slijtage en vervolgens worden blootgesteld aan overmatige stress (zoals tijdens het sporten). Men onderscheidt complete tranen van gedeeltelijke tranen van de spierpezen. Volledige peesscheuren treffen vooral mannen tussen 20 en 50 jaar.

Spierpezen brengen spierkracht over op het bot, wat meestal resulteert in beweging of op zijn minst voorbelasting. Ze bestaan ​​uit een ruwe, minder elastische en spanningsbestendige stof. Het peesmateriaal bevat enkele cellen, de zogenaamde tendinocyten. Deze kunnen zich langzaam delen, het weefsel continu vernieuwen of een blessure repareren. Dit duurt meestal echter relatief lang. De meeste pezen zijn omgeven door een schede die dienst doet als vangrail.

bicepspees

In een biceps peesruptuur (biceps peesruptuur), is een van de pezen doorgesneden, waardoor de armflexorspier (biceps spier) aan de schouder of onderarm is bevestigd. De biceps spier is de belangrijkste flexor van het ellebooggewricht en een van de belangrijkste vormende spieren aan de voorkant van de bovenarm. Hij heeft drie pezen: in het bovenste deel is hij via twee pezen (lange en korte biceps-pees) verbonden met de schouder, in het onderste deel van een pees (onderste biceps-pees) met de straal op de onderarm:

In het bijzonder kwetsbaar voor verwondingen is de lange biceps pees, Chronische schade aan het schoudergewricht kan ontsteking (tendovaginitis bicipitis) veroorzaken tot het punt van volledige biceps peesruptuur. Een biceps peesruptuur korte biceps pees is zeer zeldzaam. Af en toe ook de tranen lagere biceps pees.

Peesblessures aan de hand

Elke vinger heeft twee flexorpezen, een oppervlakkige en een diepere. Ze verbinden de vingers met de flexorspieren in de onderarm. In hun loop worden de flexorpezen beschermd en geleid door peesmantels. Verschillende banden houden de pezen dicht bij het bot. Een buigpees aan de hand is altijd ernstig vanwege de specifieke anatomische omstandigheden. Er zijn nu echter effectieve chirurgische en nabehandelingsprocedures die succesvolle resultaten opleveren.

Strekpees letsel

Een extensorpeesblessure treedt op wanneer een van de twee extensorpezen, die lopen van het spierstelsel op de onderarm naar de rug van de hand naar de vingers, tranen. De extensorpezen zijn nauw met elkaar verbonden, vooral de pezen van de vingers vier en vijf. Op het niveau van de pols worden de extensorpezen beschermd door omhulsels – de zogenaamde peesmantels. Om een ​​strekkende pees te laten breken, moeten meestal grotere krachten werken – behalve aan het uiteinde van de vingers. Op dit punt kunnen zelfs lichte krachten leiden tot een scheuring van de rekpees. Artsen spreken dan van een “bedekte uitgerekte pees”.

Quadriceps peesruptuur / knieschijfpeesbreuk

Bij quadriceps-peesruptuur, de pees die de dij-extensor (quadriceps) verbindt met de knieschijf (patella) -breuken. Bij kniescheuren van de knieschijf is het ligament gescheurd, leidend van de patella naar het onderbeen. Beide pezen behoren tot het extensorapparaat van het been en helpen bij de overdracht van kracht van de dij naar het onderbeen.

Nadere informatie: Achillespees scheuren

Alles wat belangrijk is over een breuk van de achillespees is te vinden in het artikel Achillespeesbreuk.

Nadere informatie: Peesscheur – schouder

Zie Peesscheur – schouder voor een peesscheur op de schouder.

Peesscheur: symptomen

De symptomen van een peesscheur treden meestal plotseling en onmiddellijk na de breuk op. Op de voorgrond zijn meestal minder pijn dan het functionele falen (zoals een verlies van kracht bij knielen, als de quadriceps-pees of knieschijfpees is gescheurd). Als de pees echter al aanzienlijk is beschadigd, zodat een permanente pijn, kan dit ook worden verbeterd door de peesscheur. Andere symptomen van peesruptuur zijn meestal zwelling en blauwe plekken. De aangrenzende zenuwen en vaten kunnen ook gewond raken. Soms gaat een peesscheur gepaard met een hoorbare knal.

bicepspees

Bij een breuk van de biceps-pees glijdt de buik van de biceps-spier zichtbaar: een breuk van de onderste biceps-pees zorgt ervoor dat de biceps-spier omhoog beweegt, terwijl de bovenste biceps-pees de buik van de spier afbreekt. Bovendien merken patiënten een functionele beperking op, zoals het optillen van de onderarm.

Peesblessure van de hand

Als beide flexorpezen van een vinger scheuren, is een krachtige flexie van de vinger niet langer mogelijk. Als alleen de diepe flexorpees wordt aangetast, kan de patiënt niet langer alleen het eindlid van de getroffen vinger buigen. Andere symptomen zijn zwelling en blauwe plekken.

Strekpees verwondingen

Als de peesscheur de extensorpees op de hand beïnvloedt, kan de getroffen persoon de getroffen vinger niet langer krachtig strekken. Als de extensor aan het eindelement scheurde, hangt deze vingerkoot naar beneden. Dit betekent dat de patiënt het einddeel niet langer kan strekken, wat resulteert in een zogenaamde “Hammer-Finger. “Dit type verwonding is goed voor ongeveer een derde van alle verwondingen van de extensorpees.

Quadriceps peesruptuur / knieschijfpeesbreuk

In een quadriceps-peesruptuur wijst een voelbare deuk boven de knieschijf naar waar de pees is gescheurd. De knieschijf is dieper dan normaal (knieschijfdepressie). Patellaire peesruptuur heeft een deuk onder de knieschijf, die hoger is dan normaal (patellaire high). In beide gevallen kan de knie niet actief worden uitgerekt. Bovendien kan de patiënt niet langer alleen veilig op het aangedane been staan.

Peesruptuur: oorzaken en risicofactoren

Een peesruptuur is vaak het gevolg van een ongeval waarbij de overeenkomstige pees wordt blootgesteld aan een ongewoon zware belasting. Een volledige peesscheur treedt meestal alleen op als de pees al is beschadigd of gescheurd. Dergelijke eerdere schade kan worden veroorzaakt door herhaaldelijk licht letsel of door chronische overbelasting. Naast slijtage als gevolg van lichamelijke activiteit en obesitas, zijn chronische ziekten zoals jicht en diabetes mellitus risicofactoren voor peesruptuur.

Bij een peesruptuur wordt soms een botfragment uit de bevestiging van de aangetaste pees gescheurd. Artsen spreken dan van een sloopfractuur.

De meest voorkomende oorzaak van een bicepspees zijn sportblessures. In het geval van een breuk van de lange biceps-pees op de schouder, is in de meeste gevallen ook de zogenaamde rotatormanchet gewond – een vierdelige spiergroep in het schoudergebied. De korte bicepspees, de nadering van de biceps-spier op de onderarm, breekt vooral in het geval van plotselinge stress.

de Flexor en extensor pezen van de hand scheuren vooral door een extern geweld zoals snijwonden of dierenbeten. Pezen uitrekken kan ook scheuren tijdens het sporten.

Het typische verwondingspatroon van een Quadrizepssehnenruptur is de spanning van de spier tegen een weerstand zoals bij struikelen. Heel vaak is de pees al beschadigd.

Peesscheur: onderzoeken en diagnose

Als u een peesscheur vermoedt, moet u contact opnemen met een orthopedisch chirurg of een ongelukchirurg. Hij kan een peesruptuur vaak met zekerheid diagnosticeren op basis van de typische symptomen. De spierfunctie en flexibiliteit kunnen worden getest met verschillende tests. Bovendien worden weefselperfusie en gevoeligheid ook onderzocht.

Bij echografie (echografie) is peesruptuur meestal gemakkelijk te herkennen, bijvoorbeeld door een opening in de pees. Röntgenstralen kunnen geen zachte weefsels zoals pezen vertegenwoordigen. Röntgenfoto’s kunnen echter indirect bewijs leveren voor peesruptuur, zoals in de vorm van een traanbreuk of een patella die naar boven of naar beneden is verplaatst (voor patellapeespees of quadriceps peesruptuur).

Als de diagnose niet duidelijk is, kan MRI (magnetic resonance imaging, MRI) helpen.

Peesscheur: behandeling

Een peesruptuur kan in principe zowel conservatief als chirurgisch worden behandeld. Welke therapieprocedure in individuele gevallen de voorkeur verdient, hangt voornamelijk af van de getroffen pees. De juiste procedure moet daarom individueel met de behandelend arts worden besproken.

Als de pees volledig in tweeën is gescheurd, kan de arts de twee uiteinden tijdens de operatie opnieuw verbinden. Afhankelijk van het soort blessure komen ook Sehnendurchflechtungen en draadnaden in twijfel. Om een ​​pees opnieuw aan het bot te bevestigen), zijn verschillende chirurgische procedures beschikbaar: hechting, ophangen of verankering aan het bot en looping van het bot. Complicaties zoals bloeden, infectie, trombose of scheuren van de hechting zijn zeldzaam.

Bicepspees scheuren

Een biceps-peesscheur kan vaak conservatief worden behandeld (eerste immobilisatie, daarna bewegingsoefeningen). Als dit niet lukt, wordt meestal zowel een traan van de lange als de korte bicepspees geopereerd. Na de operatie is de arm aanvankelijk niet volledig belastbaar. Een fysiotherapie houdt de gewrichten soepel en traint de spieren. De last neemt geleidelijk toe.

Bij oudere mensen met een breuk van de lange biceps pees artsen vaak zonder operatie. In plaats daarvan moet de arm worden beschermd totdat er geen pijn meer is. De elleboog-ontvoerde spierbuik blijft permanent in deze positie. Een traan van de korte biceps-pees wordt daarentegen ook bij oudere mensen meestal geopereerd, omdat het verlies aan kracht veel groter is dan bij het scheuren van de lange biceps-pees.

Peesblessure aan de hand

In het geval van een peesblessure belooft het hechten van de peesstompen binnen zes uur na de scheur de beste therapeutische resultaten. Chirurgie onder plaatselijke verdoving is niet altijd mogelijk omdat de proximale pezen van de pezen vaak zijn teruggegleden in de richting van de onderarm door de spiertractie.

In het geval van oudere of geïnfecteerde buigpees van de hand van de hand, waarbij een directe hechting niet raadzaam is, zal de arts eerst een siliconenpen (sap) in het weefsel plaatsen en daarmee voorkomen dat de peesmantel aan elkaar plakt. Bij een tweede operatie brengt de chirurg de pees weer in elkaar of voert een pees transplantatie uit.

Bij verwondingen van de flexorpees is er geen hechttechniek die de pees volledig belast. De pees moet voorzichtig in het verband worden bewogen, zodat deze niet in de peesmantel blijft steken, waardoor de aangedane vinger zou verstijven.

Een speciale nazorg na de operatie beoogt passieve, krachteloze flexie van de getroffen vinger te combineren met een actieve, krachtige rek: de patiënt krijgt een speciale spalk (Kleinert-spalk) die voorkomt dat de vingers volledig uitstrekken. Aan de vingernagels zijn rubberen banden bevestigd, die in het carpale gebied zijn bevestigd. Hierdoor kan de patiënt zijn vingers strekken tegen de spanning van de elastische banden of ze passief buigen.

Zes weken na de operatie wordt de spalk meestal verwijderd; na twaalf weken is een volledige laadcapaciteit weer mogelijk.

Strekpees letsel

De behandeling van peesblessure hangt onder andere af van welke pees op welk punt is gescheurd en of de traan gedeeltelijk of volledig is. Als de pees volledig is doorgesneden, moeten de peesstompen binnen een korte tijd aan elkaar worden genaaid; dit belooft de beste resultaten.

Pezen uitrekken, in tegenstelling tot de gebogen pezen, kunnen niet ver weg “glijden”. Een nieuwe peesblessure kan meestal worden behandeld onder plaatselijke verdoving. In het geval van reklijnscheuren op het laatste lidmaat wordt een speciale beugel aangebracht (zolang de resterende rekbaarheid wordt gehandhaafd) (Stacksche spalk). Ze houdt het eindlid in hyperextensie zodat de peesuiteinden weer samen kunnen groeien.

De nabehandeling van peesblessures is gemakkelijker dan bij gewonde flexorpezen. Meestal is het voldoende om het gewonde deel van het lichaam gedurende zes weken in een spalk te houden. Vervolgens kan de patiënt de pees opnieuw spannen en de belasting snel verhogen.

Quadriceps peesruptuur / knieschijfpees

Een goed behandelingsresultaat voor een quadriceps-peesruptuur en een knieschijfbreuk kan alleen worden bereikt door een operatie.

De kuur duurt meestal zes tot acht weken. Gedurende deze tijd mag de knie niet te gebogen zijn. Dit wordt gewaarborgd door een pleisterhuls of speciale rail.

Een onvolledige breuk kan soms worden geopereerd. In plaats daarvan moet het been gedurende zes weken worden ontlast. Een spalk voorkomt dat het been volledig wordt gebogen.

Peesscheur: ziekteverloop en prognose

In de meeste gevallen kan een peesruptuur zo goed worden behandeld dat de meeste getroffenen het dagelijks leven gemakkelijk aankunnen. De exacte prognose hangt echter af van het type peesscheur en het type behandeling.

Veel peesblessures werken goed. Als er echter extra zacht weefsel of botschade aanwezig is of de behandeling te laat wordt gestart, is de behandeling vaak moeilijker. Complicaties zoals bloedingen, infecties of wondgenezingsstoornissen zijn echter zeldzaam.

Na de operatie van buigpeesblessures aan de hand, kan de getroffen pees in de peesmantel blijven steken, wat kan leiden tot een permanente bewegingsbeperking. Dan is een hernieuwde interventie noodzakelijk. Peesverkorting na een operatie kan ook problemen veroorzaken.

Na de operatie moet u vroeg en op een gecontroleerde manier beginnen met fysiotherapeutische oefeningen. Aan de andere kant moet een sportieve belasting enkele weken of zelfs maximaal een jaar worden gehandhaafd voor een peesbreuk in de quadriceps.

Andere peesscheuren zoals strekletsels van de hand genezen goed zonder chirurgie. Bij strekblessures van de hand worden goede resultaten bereikt door de installatie van de zogenaamde gestapelde rail. Een strektekort van ongeveer tien graden blijft echter frequenter.

In de meeste gevallen heeft men dat Sehnenriss een goede prognose. Zelfs een pianist kan bijvoorbeeld zijn / haar werk vaak volledig uitoefenen na een peesblessure.