Bij hartritmestoornissen wordt de normale hartslag verstoord door verschillende oorzaken. Het hart klopt dan te langzaam (bradycardie), te snel (tachycardie) of onregelmatig (aritmie). Er zijn verstoringen in de vorming van elektrische impulsen die een hartslag moeten veroorzaken en verstoringen van de overdracht van deze impulsen. Lees hoe hartritmestoornissen verschillen en hoe u ze kunt herkennen.
Hartritmestoornissen: waar komen ze vandaan?
Normaal gesproken genereert de zogenaamde sinusknoop, een klein gebied in het atrium, elektrische impulsen voor de hartslag. Deze worden via de iets lagere AV-knoop in de ventrikels geleid. Hartritmestoornissen kunnen optreden als de sinusknoop de elektrische impulsen niet goed produceert, de impulsen niet correct worden doorgegeven of extra impulsen worden gecreëerd in het atrium of de kamer. Er zijn gevaarlijke en onschadelijke hartritmestoornissen.
Hartritmestoornissen: symptomen
Lees alles over de symptomen van een hartritmestoornis in het artikel Hartritmestoornissen: symptomen.
Hartritmestoornissen: oorzaken
Alles wat belangrijk is voor de oorzaken van hartritmestoornissen, lees in het artikel Hartritmestoornissen: oorzaken.
Hartritmestoornissen: wat is er
Hartritmestoornissen: sport
Vooral bij kinderen en jongeren stijgt en daalt de hartslag tijdens het inademen en uitademen. Deze veranderingen worden de hartslag sinusaritmie genoemd. Dit proces is normaal en vereist geen therapie. In sporten soms extra hartslagen, zogenaamde extrasystolen. Ze zijn deels onaangenaam, maar meestal onschadelijk.
Hartritmestoornissen: behandeling
Als een tachycardie zeer plotseling optreedt, kan deze ook eerst worden geprobeerd, als bepaalde manoeuvres de pols kunnen vertragen. U kunt bijvoorbeeld een envelop met ijs op uw gezicht plaatsen of met uw adem inhouden. Dit vermindert gedeeltelijk de hartslag.
In het geval van frequente tachycardie, onaangename “hartpijn”, duizeligheid of flauwvallen, moet altijd een arts worden geraadpleegd, die het hartritme kan beheersen. Het belangrijkste onderzoek voor vermoedelijke hartritmestoornissen is het elektrocardiogram (ECG). Dit registreert de elektrische stromen van het hart.
Sommige hartritmestoornissen vereisen geen therapie. Soms moeten medicijnen worden ingenomen om de aritmie te voorkomen. Bij hartritmestoornissen waarbij het hart te langzaam gaat kloppen, moet soms een pacemaker worden geïmplanteerd.
Hartritmestoornissen: gevolgen
Sommige aritmieën zijn onschadelijk, andere gevaarlijk. Als een hartritmestoornis langer duurt, kan dit enkele gevolgen hebben. Het hart wordt zwakker, het risico op een beroerte neemt toe. Een plotselinge hartdood is mogelijk.