Het inslag-heup-syndroom (Femoro-Acetabulair inslag-syndroom) verwijst naar een pijnlijke vernauwing (inslag) van de opening van het heupgewricht. Botveranderingen van de dijhals of het bekken veroorzaken een pijnlijke obstructie van het gewricht. Meestal jonge, fysiek actieve mannen en vrouwen worden getroffen door het impingement-heup syndroom. Conservatieve methoden (zoals fysiotherapie, analgetica) en chirurgie zijn behandelingsopties. Lees meer over botsingsheup.
Impingement Hip: Beschrijving
Impingement-heup syndroom is een mechanische vernauwing tussen de femurkop van het dijbeen en het acetabulum (acetabulum) gevormd door het bekkenbot. Botveranderingen zorgen ervoor dat het kraakbeen sleutelbeen (labrum), dat anders de acetabulaire beker sluit, wordt geknepen. Vooral bij het buigen of verspreiden van het heupgewricht kan dit ernstige pijn in de lies veroorzaken, die tot aan de dij kan uitstralen. Afhankelijk van de oorsprong van de benige veranderingen, wordt een onderscheid gemaakt tussen pincer-impingement-heup syndroom en cam-impingement-heup syndroom.
Pincer botsing hip
Bij het tang-botsing-heup syndroom is de dijhals normaal geconfigureerd. De heupkom heeft daarentegen de vervormde vorm van een grijptang (tang = grijptang) en neemt de heupkop letterlijk “in de tang”. Door deze verhoogde dakbedekking van de condylus in de gewrichtsruimte van de heupgewrichtkop en het pandak raken elkaar gemakkelijk. Het resultaat is een pijnlijke mechanische handicap van het heupgewricht. Pincer impingement heup syndroom komt vaker voor bij vrouwen tussen de 30 en 40 jaar.
Cam botsing hip
Bij de gezonde heeft de dijhals een sidecut onder de dijbeenkop, waardoor het hoofd van het heupgewricht meer bewegingsvrijheid heeft in de gewrichtscapsule. Cam-impingement-hip syndroom (engl. Cam = nokkenas) heeft de sidecut verloren door een proliferatie van het dijbeenbeen. De botrug vernauwt de gewrichtsruimte, wat het pijnlijke wrijven van de dijbeenkop en het labrum van het heupkom bevordert. Cam-impingement-heup syndroom treft meestal jonge, fysiek actieve mannen, met voetballers die er bijzonder vaak last van hebben.
Impingement Hip: Symptomen
In het begin zijn de symptomen van het impingement-heup syndroom vaak erg traag. Patiënten melden sporadisch voorkomende heuppijn. De liespijn straalt vaak uit in de dij en wordt sterker onder belasting. Trappen beklimmen en zittend blijven zitten tijdens het besturen van een auto kan pijn veroorzaken voor de getroffenen. Het schuine been naar binnen draaien (interne rotatie met 90 graden flexie) veroorzaakt in de meeste gevallen ook pijn of verergert het. De getroffen personen nemen daarom vaak een terughoudendheid, waarbij ze het aangedane been iets naar buiten draaien (externe rotatie).
Impingement Hip: oorzaken en risicofactoren
Het botsing-heup syndroom wordt meestal veroorzaakt door de botvervorming van de heupkom: het bekken (os ilium) vormt een komvormige kom, die het heupgewricht vormt samen met de femurkop van het dijbeen. De botcomponenten van het heupgewricht kunnen botsporen veroorzaken die leiden tot mechanische strakheid. Omdat de heupgewrichten van jonge atleten worden blootgesteld aan verhoogde fysieke stress, worden ze meestal getroffen door een botsing-heup syndroom.
Veel van de gevallen van schokken en nokken worden echter niet goed begrepen. De belastingafhankelijke, benige structurele veranderingen zijn echter detecteerbaar in de meeste getroffenen. Een andere mogelijke verklaring voor benige misvorming is de veronderstelling dat een groeiverstoring in de adolescentie leidt tot een defecte occlusie van de groeischijven.
Impingement heup: onderzoek en diagnose
Het juiste contact voor het vermoedelijke impingement-heup syndroom is een specialist in orthopedie en traumachirurgie. Dit brengt eerst in een gedetailleerd gesprek met u uw medische geschiedenis (anamnese) naar voren. Hij zal u de volgende vragen stellen:
- Doe je aan sport en zo ja, welke?
- Wat zijn de beperkingen op beweging in het heupgewricht?
- Herinner je je een blessure of zware last geassocieerd met het begin van pijn?
- Verhoogt de pijn wanneer u het been naar binnen draait?
De arts zal u na het interview fysiek onderzoeken. Hij test de flexibiliteit van het heupgewricht door u te vragen het been naar verschillende posities te verplaatsen. Bovendien zal de arts het gebogen been tegen de rand van het acetabulum drukken, wat meestal de typische pijn veroorzaakt.
Beeldvormingstechnieken voor de detectie van een impingement-heup syndroom zijn een röntgenonderzoek van het bekken, magnetische resonantie beeldvorming (MRI) en een echografie-onderzoek (echografie).
Impingement-heup syndroom: röntgenonderzoek
Als een heup-syndroom wordt vermoed, is röntgenonderzoek het belangrijkste diagnostische hulpmiddel. Het is ook gemakkelijk uit te voeren en goedkoop. Op een röntgenfoto kunnen structurele veranderingen van de botten zeer nauwkeurig worden gedetecteerd. Uw specialist in orthopedie en traumachirurgie voert het onderzoek zelf uit (als u uw eigen röntgenapparaat heeft) of u verwijst een radioloog naar u en bespreekt vervolgens de bevindingen met u.
Impingement Hip Syndrome: Magnetic Resonance Imaging (MRI)
Magnetic resonance imaging (MRI), ook wel magnetische resonantiebeeldvorming genoemd, maakt een nauwkeurige weergave van de zachte weefsels rondom het heupgewricht mogelijk. Pezen, spieren, slijmbeurzen en kraakbeen kunnen worden weergegeven met een zeer hoge resolutie. De beelden worden geproduceerd door magnetische resonantietomografie door de combinatie van radiogolven en magnetische velden. Vóór een geplande operatieve reconstructieve procedure is een MRI bijzonder geschikt om de bedrijfsomstandigheden beter te beoordelen en de geplande procedure beter te plannen.
Impingement-heup syndroom: echografie (echografie)
Echografie is een zeer eenvoudige en kosteneffectieve onderzoeksmethode, met behulp waarvan bijvoorbeeld door ontsteking veroorzaakte vochtophoping in de slijmbeurs en spierstructuren kan worden weergegeven. Botten kunnen daarentegen niet goed worden afgebeeld in echografie. Echografie wordt daarom meestal alleen gebruikt als een aanvullende onderzoeksmethode voor het impingement-heup syndroom en niet als een primaire diagnose.
Impingement heup: behandeling
Het therapieconcept voor het impingement-heup syndroom is afhankelijk van de oorzaak. Conservatieve therapieën zoals immobilisatie van het gewricht, pijnstillers, fysiotherapie en het vermijden van triggerende factoren kunnen de symptomen verlichten, maar kunnen de oorzaak niet elimineren. Dit vereist een operatie (causale therapie).
Conservatieve therapie van impingement heup syndroom
In de vroege stadia van de ziekte zijn conservatieve therapieën bijzonder belangrijk. Je doel is om de pijn te verlichten zonder invasieve procedures. Ontstekingsremmende pijnstillers zoals acetylsalicylzuur of ibuprofen helpen. Bovendien kunnen fango-packs, baden en elektrotherapie voor veel patiënten de symptomen verbeteren. Specifieke fysiotherapie-oefeningen kunnen helpen om de omliggende spieren te versterken, de gewrichtsruimte te verbreden en zo de pijn te verminderen.
Causale therapie van impingement heup syndroom
De causale benadering van therapie is het behandelen en elimineren van de oorzaak van de ziekte. In het geval van het impingement-heup syndroom kunnen structurele botveranderingen worden verwijderd als onderdeel van een operatie (artroscopie). De pijn verbetert meestal zodra de mechanische dichtheid door de operatie is verwijderd. Vooral bij jonge patiënten wordt een operatie aanbevolen om het risico op gewrichtsstijfheid in de loop te minimaliseren. De chirurgische procedure van eerste keuze is artroscopie.
Arthroscopie (spiegeling van gewrichten): Artroscopie is de chirurgische ingreep bij uitstek en heeft open chirurgie vervangen. Het is een laag-risico, minimaal invasieve methode waarbij twee tot drie kleine (ongeveer één centimeter) huidincisies rond het heupgewricht worden gemaakt. Een camera met een geïntegreerde lichtbron en speciale chirurgische apparatuur kan door de huidincisies in het gewricht worden ingebracht en zorgt voor een reflectie – de exacte weergave van het hele gewricht en de detectie van schade. Nadien kunnen de bestaande wijzigingen direct tijdens de procedure worden verwijderd. Zo worden uitstekende botsporen geschuurd, wordt kraakbeenschade verwijderd en gerepareerd. Beschadigde of gescheurde pezen kunnen ook worden gehecht en dus gereconstrueerd als onderdeel van artroscopie. De huidincisies worden gesloten met slechts een paar steken en laten slechts zeer subtiele littekens achter.
Impingement heup: ziekteverloop en prognose
Zeven tot tien dagen na een artroscopie van het heupgewricht moet in eerste instantie slechts een gedeeltelijke belasting met een maximum van 20 tot 30 kilogram worden gedaan. Als tijdens de artroscopie een insnoering van de donorhals plaatsvond, is de maximale gedeeltelijke belasting zelfs drie tot vier weken (21 tot 28 dagen) geldig. Immers, het bot duurt langer om te herstructureren om de nieuwe statische omstandigheden aan te kunnen.
Na artroscopie moet onmiddellijk fysiotherapie worden gegeven. Een lading sprongen moet worden gemaakt twaalf weken na de operatie van het heupgewricht. Sporten die het heupgewricht verlichten, zoals zwemmen en fietsen, zijn zes weken na de operatie toegestaan. Zes maanden na de operatie zijn alle sporten meestal weer mogelijk.
Alleen bij vroegtijdige behandeling kan gevolgschade worden veroorzaakt door de impingement hipVoorkom met succes syndroom.