Nagelbed ontsteking

Nagelbedinfectie: beschrijving

Een nagelbedinfectie is een infectie van het nagelbed. Het nagelbed is de huid die zich onder en rond de nagel bevindt. Over het algemeen kan een nagelbedinfectie teennagels en vingernagels beïnvloeden.

Medisch gezien wordt een nagelbedinfectie ook wel onychia genoemd. Als met name de nagelplooi (of nagelwand) ontstoken is, betekent dit paronychia. Afhankelijk van of de ontsteking het nagelbed zelf of de huid rond de nagel beïnvloedt, worden twee soorten nagelbedontsteking onderscheiden:

• Panaritium paraunguale: hier wordt de huid achter en aan de zijkant van de nagel aangetast door de ontsteking. De Panaritium paraunguale wordt ook een echte bloedsomloop genoemd omdat de ontsteking bijna één keer in de nagel circuleert.
• Panaritium subunguale: hier wordt het nagelbed zelf beïnvloed door de ontsteking. Het kan pus ophopen onder de nagel bij een dergelijke nagelbedinfectie.

Naast de lokalisatie kan onderscheid worden gemaakt tussen een chronische en een acute nagelbeditis. Acute nagelbedinfectie kan iedereen treffen zonder speciale risicofactoren.

Een chronische nagelbedinfectie heeft meestal mensen met een beschadigd immuunsysteem als gevolg van chronische ziekten (bijvoorbeeld bij diabetes mellitus) of die herhaaldelijk in contact komen met stoffen die de huid beschadigen.

Artsen spreken van een chronische nagelbedinfectie, als de ontsteking ondanks behandeling herhaaldelijk voorkomt. Het is belangrijk in de context dat niet alleen de ontsteking van het nagelbed wordt behandeld, maar dat de voorkeursfactoren bij de behandeling zijn inbegrepen.

Over het algemeen komt een nagelbedinfectie veel voor, ze vertegenwoordigen bijvoorbeeld ongeveer 30 procent van de infecties die aan de hand optreden.

Nagelbeditis: symptomen

Als het nagelbed ontstoken is, manifesteert dit zich meestal eerst door een sterke roodheid van de aangetaste huid. Vooral in de beginfase van een nagelbedinfectie jeukt de huid rond de nagel. Dan zwelt de huid op en schijnt roodachtig. Lokale oververhitting is ook een klassiek teken van ontsteking.

Dit kan ook matige tot ernstige pijn veroorzaken. In het begin treden ze alleen op wanneer er druk wordt uitgeoefend. Maar zelfs na een paar dagen doen de getroffen vingers of tenen ook pijn zonder aan irritatie te worden blootgesteld. Raadpleeg uiterlijk een arts als er ernstige pijn zonder druk is toegevoegd.

In een subarctisch panaritium hoopt pus zich gedurende meerdere dagen op onder de nagel. Deze etterende zwelling veroorzaakt meestal ernstige pijn. Het kan vanzelf openbarsten, pus leegt dan aan de zijkanten van de nagel. Als de pusaccumulatie niet vanzelf opent, kan het nodig zijn om deze chirurgisch te openen.

Als een nagelbedinfectie lange tijd onbehandeld blijft, kan de groei van de nagel worden verstoord. Als er zich extra pus ophoopt onder de nagelplaat, kan de nagel loskomen van het nagelbed.

Van een acute kan een chronische nagelbedinfectie ontstaan, meestal zijn er andere risicofactoren, zoals een ingegroeide teennagel. Chronische paronychia is meestal minder pijnlijk dan acute nagelbeditis. De nagelplaat kan echter geelachtig of groenachtig van kleur zijn. In tegenstelling tot de acute vorm worden meestal meer dan één vinger of teen aangetast.

Nagelbedinfectie: oorzaken en risicofactoren

De meest voorkomende oorzaken van paronychia zijn stafylokokken. Bovendien kunnen gisten of herpesvirussen paronychia veroorzaken. Andere micro-organismen zijn zelden verantwoordelijk voor een nagelbedinfectie, dus hebben ze weinig medische betekenis.

Op een gezonde huid doen deze ziekteverwekkers geen kwaad. Alleen door kleine wonden, die zich op de nagelplooi, de huid of de Nagelwall bevinden, kunnen de ziekteverwekkers de huid doordringen en acute ontsteking veroorzaken. Toegangspunten voor ziekteverwekkers worden daarom vaak veroorzaakt door zogenaamde kleine verwondingen, bijvoorbeeld in nagelverzorging. Ingegroeide nagels of intense huidirritatie (bijvoorbeeld reinigings- en reinigingsproducten) kunnen ook toegangspunten worden voor ziekteverwekkers.

Het meest getroffen door een acute nagelbedinfectie zijn vrouwen die een overdreven of onjuiste nagelverzorging hebben. Zelfs mensen met een droge huid hebben vaker een nagelbedinfectie. Ook lopen personen met chronische atopische dermatitis of diabetes mellitus en personen met stoornissen in de bloedsomloop gevaar. Andere risicogroepen zijn die met een verzwakt immuunsysteem en kankerpatiënten die EGFR-agonisten of tyrokinase-remmers krijgen.

Nagelbedinfectie: onderzoeken en diagnose

Niet elke nagelbedinfectie moet onmiddellijk door de arts worden behandeld. Veel mensen hebben dagelijks lichte verwondingen en nagels die vanzelf genezen. Met een gezond immuunsysteem en geen andere ziekten, kunt u een paar dagen wachten voordat u een arts met een nagelbedinfectie bezoekt. Maar je moet uiterlijk naar een arts gaan als er binnen drie dagen geen verbetering is of de symptomen snel erger worden. Mensen waarvan bekend is dat ze een verzwakt immuunsysteem hebben, moeten een arts raadplegen voor kleine tekenen van ontsteking.

Als een nagelbedinfectie wordt vermoed, is de huisarts of dermatoloog de juiste persoon om contact op te nemen. In een eerste gesprek legt de arts de geschiedenis van de patiënt vast (anamnese). Om de aard en ontwikkeling van de symptomen te beperken, kan de arts vervolgens vragen stellen zoals:

• Heb je vaker last van dergelijke klachten?
• Wat doe je voor de kost?
• Zijn allergieën bij u bekend?
• Heeft u andere bekende ziekten?

Na de anamnese vindt een lichamelijk onderzoek plaats. De arts onderzoekt de aangetaste huid grondig. Door palpatie bepaalt hij of de pijn aanhoudt. In de meeste gevallen zijn de voor de hand liggende symptomen van nagelbedinfectie al voldoende om een ​​eerste diagnose te stellen.

Om de diagnose te bevestigen en om bijvoorbeeld te onderscheiden van plaveiselcelcarcinoom, neemt de arts een uitstrijkje van de ontstoken plaats. Onder de microscoop is te zien welke vorm van pathogenen verantwoordelijk is voor de infectie (schimmels of bacteriën). Om de exacte ziekteverwekker te bepalen, kan een cultuur van het uitstrijkje in het laboratorium worden gemaakt. De evaluatie van een dergelijke cultuur duurt echter een tot enkele weken.

Nagelbedinfectie: behandeling

Een nagelbedinfectiebehandeling kan worden uitgevoerd door de getroffen personen zelf of door een arts, afhankelijk van het stadium van de ontsteking. In de beginfase van ontsteking (minder dan drie dagen ontstekingsverschijnselen) kunt u proberen een nagelbedinfectie zelf te behandelen. Als er geen verbetering is, is een doktersbezoek aangewezen.

Nagelbedinfectie – wat te doen?

Er zijn verschillende manieren om zelf een nagelbedinfectie te behandelen. Begin eerst elke dag meerdere keren je voeten of vingers in warm water te baden. Deze baden maken het hoornvlies op de voeten los en maken het gemakkelijker voor pus om uit te lekken. Additieven zoals kamille ondersteunen dit effect. Na zo’n bad moet u een desinfecterende oplossing aanbrengen. Soms helpt het ook om de vinger aan te sluiten zodat deze niet kan worden verplaatst. Immobilisatie ondersteunt het genezingsproces.

De apotheek heeft verschillende vrij verkrijgbare medicijnen beschikbaar voor nagelbedontsteking. Bij het kiezen van de juiste remedie is het in veel gevallen belangrijk om te weten welke pathogenen verantwoordelijk zijn voor de ontsteking. Naftifine en nystatine werken bijvoorbeeld alleen bij schimmelinfecties op de huid. Ze helpen niet bij bacteriële infecties. Als de ziekteverwekker onbekend is, moet u dergelijke gerichte medicijnen liever vermijden.

Een medicijn dat over het algemeen tegen ziektekiemen op de huid werkt, is verbranding en wondgel. Het bevat de werkzame stoffen benzethoniumchloride, ureum en polidocanol. Een andere remedie voor verschillende soorten bacteriën is povidonjodium. Het is de meest gebruikte remedie voor nagelbedinfecties. Zalf, gel of crème met povidonjodium wordt gebruikt voor het desinfecteren.

Op sterk etterende gebieden kunt u ammoniumbituminosulfonaat, een algemeen ontstekingsremmend middel, aanbrengen. Dit is verkrijgbaar als tinctuur of zalf in de apotheek. Zalf met ammoniumbituminosulfonaat wordt ook treinzalf genoemd. Nagelontsteking en andere ontstekingen worden gedesinfecteerd en de huid verzacht. Dit kan helpen de pus sneller leeg te maken. In sommige gevallen is het ontstekingsremmende effect van de treinzalf echter te laag. Behandeling met sterkere actieve ingrediënten kan echter alleen worden voorgeschreven door een arts.

Nagelbedinfectie: huismiddeltjes

Huismiddeltjes voor nagelbedontsteking zijn voornamelijk natuurlijke stoffen zoals kamille, arnica of savooiekool. Ze hebben een ontstekingsremmend effect. Ook worden stoffen met uienextract, mierikswortel of tea tree olie gebruikt om de nagelbedinfectie te behandelen. Al deze huismiddeltjes bieden echter alleen verlichting voor milde ontstekingen en kunnen een medische behandeling niet vervangen.

Medische Panaritium-behandeling

In de beginfase van de ontsteking probeert de arts ook de nagelbedinfectie puur extern met antiseptische middelen te behandelen. Als de ontsteking over een zeer groot gebied of ernstige pijn is, is er een aanvullende antibioticatherapie. Hier worden voornamelijk actieve ingrediënten uit de klasse van penicillines voorgeschreven. Deze helpen vooral goed tegen stafylokokken, die in de meeste gevallen verantwoordelijk zijn voor een Nagelbettentzündung.

Als een nagelbedinfectie na enkele weken niet verdwijnt, wordt een röntgenfoto gebruikt om te bepalen of de ontsteking zich al heeft verspreid naar omliggende structuren.

Voor paronychia met een groot oppervlak en hardnekkige pusopbouw moet chirurgische interventie worden overwogen. In dit geval wordt de pus of het zwaar aangetaste weefsel verwijderd. Een chirurgische procedure voor een nagelbedontsteking vindt plaats onder plaatselijke verdoving. Na de operatie wordt de aangedane hand of voet geïmmobiliseerd. Afhankelijk van de grootte van de chirurgische procedure kan het een tot enkele weken duren voordat de wond volledig is genezen.

In geval van chronische nagelbedinfectie, die ondanks herhaalde therapie niet verbetert, zal de arts proberen de triggerende factoren te bepalen. Als de gewone nagelbedontsteking is gebaseerd op een chronische ziekte, moet deze primair worden behandeld. In gevallen waarin veelvuldig gebruik van agressieve stoffen of reinigingsmiddelen een nagelbedinfectie veroorzaakt, moeten deze risicofactoren worden geëlimineerd.

Nagelbeditis: ziekteverloop en prognose

Het verloop van de ziekte en de prognose van paronychia zijn afhankelijk van de ernst van de infectie en het tijdstip waarop een ontstoken nagelbed wordt gedetecteerd en behandeld. Als een nagelbedinfectie niet wordt behandeld, kan de ontsteking zich blijven verspreiden (panaritium). Het kan ook verschillen van de huid tot de pezen die de vingergewrichten omringen en van daar zelfs tot aan de botten reiken. Ontsteking van de peesmantels of botten (osteomyelitis) is erg pijnlijk en de behandeling duurt meestal relatief lang.

Als u een nagelbedinfectie hebt behandeld, geneest de ontsteking meestal binnen enkele dagen volledig. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat er geen irriterende stoffen op de ontstoken huid aanwezig zijn.

U kunt een nagelbedinfectie in de eerste plaats voorkomen door de nagels goed te onderhouden. Voor een droge en schrale huid rond het nagelbed, moet u vettige crème gebruiken voor het afromen en ook de nagels regemäßig voeden. Als de nagels zwaar worden belast, zorg dan voor de juiste bescherming. Over het algemeen moet u schoenen dragen waarbij de voeten voldoende ruimte hebben en zo min mogelijk zweten. Bovendien mogen de Fußnagelkanten niet worden gesneden, wat de kans op een ingroeiende teennagel vergroot. Voor mensen die vaak in contact komen met agressieve stoffen of sterke reinigingsmiddelen zijn handschoenen verplicht.

Let er bij het verzorgen van de nagel op dat u de omliggende huid niet verwondt. Mensen met zeer zachte en broze nagels kunnen magnesium- en foliumzuurtabletten gebruiken om hun nagels te versterken. Dus je kunt er een doen Nagelbed ontsteking meestal vermijden.