maïs

Maïsoog: beschrijving

Een maïs (Clavus, kraaienoog, Leichdorn) is een ronde, scherp afgebakende verdikking van de huid. In het midden van de likdoorns zit een harde, puntige hoornvlieskegel, die zich uitstrekt in diepere lagen van de huid en drukpijn veroorzaakt.

De maïs komt veel voor. Vooral getroffen zijn vrouwen, reuma en diabetespatiënten.

Waar en hoe ontstaan ​​likdoorns?

Likdoorns worden veroorzaakt door permanente druk of wrijving op de huid. De oorzaak kan bijvoorbeeld te strak schoeisel of een Fußfehlstellung zijn.

Door de constante druk vormt zich eerst een callus op de voet. De bovenste huidlagen worden dikker en verminken en vormen een beschermend kussen tegen permanente externe stress. Na verloop van tijd strekt deze verhoogde keratinisatie (hyperkeratose) zich uit tot diepere lagen van de huid, waardoor een centrale, geile wervelkolom ontstaat.

Een korenoog op de voet – op de voetzool of de zijkanten – is de meest voorkomende vorm van Clavus. Oorzaken zijn vaak drukbelastingen door een spreiding of Senkfuß. Ook is een maïs op de teen niet ongewoon, meestal veroorzaakt door strakke schoenen. Een clavus kan zich zelfs op de gewrichten of onder de teennagels vormen. In zeer zeldzame gevallen ontwikkelt zich een korenoog op de vinger.

Verschillende soorten maisoog

Artsen onderscheiden verschillende vormen van likdoorns, maar kunnen in de praktijk niet altijd precies van elkaar worden gescheiden. Verschillende soorten likdoorns kunnen verschillende therapieën vereisen.

• Clavus mollis (zacht maïsoog): Gevonden tussen zeer strakke of vervormde tenen en heeft een zachte, platte kern.
• Clavus durus: Een korenoog met een harde, sterk samengedrukte hoornvlieskern. Meestal op de buitenste voet.
• Clavus subungualis: Een korenoog onder de nagel.
• Clavus vasculair: Een maïsoog met bloedvaten. Daarom bloedt het vaak wanneer het wordt verwijderd.
• Clavus neurovascular: Zenuwachtig koraal en daarom erg pijnlijk.
• Clavus neurofibrosum: Een heel groot maïsoog. Vooral de zool van de voet en de balen worden aangetast.
• Clavus papillaris: Wordt aangegeven met een witte rand. In het midden onder de laag van het hoornvlies bevindt zich een ophoping van vocht, bijvoorbeeld een blauwe plek. Daarom is deze maïs erg pijnlijk.
• Clavus miliaris: Vertegenwoordigt een eigenaardigheid tussen de likdoorns.Het is een niet-diepe, ronde cornificatie, die vooral voorkomt op plaatsen die niet onder druk staan. Omdat er geen pijn is in een Clavus miliaris, wordt het ook pseudo-kipoog genoemd.

Maïs of Wrat?

Likdoorns en wratten kunnen op elkaar lijken. De ervaren pedicure of arts herkent het verschil onmiddellijk.

Wratten en het korenoog ontwikkelen zich op plaatsen die worden blootgesteld aan zware mechanische stress. Het meest voorkomende type is de plantaire wrat, die zich meestal onder het hoornvlies bevindt en kleine zwarte vlekken of stippen bevat. Dit zijn gedroogde bloedingen. In tegenstelling tot een mais hebben wratten geen wig in het midden en beïnvloeden ze slechts enkele huidlagen, dus ze zijn vrij vlak.

De oorzaak van een wrat is een bacterie of virus dat een gebarsten of gewonde huid binnendringt. De meest voorkomende trigger is humaan papillomavirus (HPV).

Likdoorns: symptomen

Een maïsoog verschijnt als een ronde, scherp afgebakende verdikking van het hoornvlies, die – veroorzaakt door de dikke laag van het hoornvlies – gelig lijkt. Het is ongeveer vijf tot acht millimeter groot.

In het midden van de clavus zit een verdikte hoorn (keratineconus), die zich trechtervormig uitstrekt tot diepere huidlagen en pijn veroorzaakt wanneer erop wordt gedrukt. Een klein oogje is in eerste instantie alleen ongemakkelijk tijdens het lopen; grotere likdoorns kunnen daarentegen ernstige pijn veroorzaken en de mobiliteit van de getroffen persoon zodanig beperken dat dit kan leiden tot arbeidsongeschiktheid.

Het weefsel kan rond de doorn veranderen. Soms hoopt zich vocht op (oedeem) of ontstaat een ontsteking.

Als de hoornvlieskegel op een gewricht drukt, kan deze samen met het omliggende gebied van de gewrichtscapsule groeien en peritoneale irritatie of ontsteking veroorzaken.

Als het korenoog barst of is bekrast, kunnen er bacteriën in komen. Deze veroorzaken etterende processen (abcessen) of ontsteking. De ziektekiemen kunnen zich ook in de huid verspreiden (erysipelas) of bloedvergiftiging (sepsis) veroorzaken.

Likdoorns: oorzaken en risicofactoren

Een maïsoog ontstaat wanneer de huid die over een bot wordt gespannen permanent wordt blootgesteld aan hoge druk of wrijving. De meest voorkomende oorzaak is slijtage te strakke schoenen, Vooral strakke, onderdrukkende schoenen zoals hoge hakken of strakke harde lederen schoenen zoals puntlaarzen zijn gevaarlijk. Om deze reden hebben vrouwen ook vaker likdoorns dan mannen.

ook sokkendie op de huid wrijven kan een maïs veroorzaken.

Naast ongepast schoeisel gunst misvormingen de voeten en tenen de opkomst van likdoorns. Vervormingen zoals hallux valgus, hamerogen of benige uitgroei (exostosen) verhogen de belasting op individuele gebieden – er vormt zich een hoornvliesoog op de voet.

Droge huideen genetische aanleg voor hoornvliesvorming en zeker metabole ziekten zijn ook risicofactoren voor de ontwikkeling van likdoorns. Ook een radiotherapie Bij kankerpatiënten kan volgens de laatste bevindingen de vorming van likdoorns gunstig zijn.

Vooral bij diabetespatiënten Als een maïs een potentiële toegangspoort voor bacteriën is, moet deze met speciale zorg worden behandeld.

Maïsoog: onderzoek en diagnose

Een arts of ervaren medisch pedicure (podoloog) herkent meestal meteen een maïsoog. De keratineconus kan worden gedetecteerd met een vergrootglas.

Een korenoog tegen een wrat moet worden afgebakend: overmatige keratinisatie (hyperkeratose) kan ook bij hen optreden. De veel voorkomende plantaire wratten kunnen echter worden onderscheiden van een korenoog door de bruine stippen en blauwachtig zwarte, strookachtige afzettingen in hun midden.

Maïsoog: behandeling

Om een ​​maïsoog met succes te behandelen en een terugval (recidief) te voorkomen, moet niet alleen de clavus zelf, maar ook de oorzaak ervan worden geëlimineerd.

Er zijn verschillende manieren om een ​​clavus te behandelen:

Hühneraugenpflaster

De momenteel meest populaire behandelingsmethode is de maïspleisters. Ze hebben in het midden van hun kleefoppervlak een wattenstaafje, dat is doordrenkt met chemicaliën zoals salicylzuur (keratolytica). Deze verzachten de verdikte hoornvlieslagen zodat ze beter kunnen worden verwijderd. Maïspleisters worden drie tot vijf dagen gedragen. Ze zijn verkrijgbaar in de apotheek en drogisterij. zij

Vooral met een maïsoog onder de voet is het gebruik van maïspleisters niet zonder gevaar, omdat ze gemakkelijk kunnen uitglijden. Het zuur op de pleister dringt vervolgens door in de dunne, gezonde huid naast de maïs, waar het verwondingen en ontstekingen kan veroorzaken en infecties kan bevorderen. Speciale aandacht moet worden besteed aan diabetici (zeer vatbaar voor voetinfecties), mensen met problemen met de bloedsomloop en mensen met een dunne, broze of gebarsten en droge huid. Deskundigen adviseren zelfbehandeling met een maïspleister.

Salicylzuur druppels

Salicyl-bevattende druppels kunnen worden gebruikt als alternatief voor de maïspleisters. Deze worden enkele dagen gebruikt volgens de informatie van de apotheker of de bijsluiter. Daarna kan het zachte hoornvlies meestal worden verwijderd. Een heet voetbad maakt het gemakkelijker af te pellen. Om de gezonde huid te beschermen, kan dit worden bedekt met crème.

Mechanische verwijdering

Het is het beste om een ​​korenoog te verwijderen van een arts, orthopedisch chirurg of podoloog. Hiervoor wordt het hoornvlies zacht gemaakt in een heet voetbad voordat de overtollige huidlagen worden verwijderd met een geschikt instrument (zoals een frees, scalpel). Om de kern zacht te maken, wordt waterstofperoxide gebruikt. Als de keratineconus bijzonder diep is, kan een behandeling van meerdere dagen met een hoornvliesoplossende stof nodig zijn. Een bijzonder laag liggend maïsoog wordt operatief verwijderd.

Na verwijdering van de clavus moet het getroffen gebied worden beschermd tegen druk door schuimringen of inzetstukken.

Patiënten moeten nooit proberen zelf het maïsoog uit te snijden met messen of andere apparatuur, omdat dit meestal tot verwondingen of ernstige infecties leidt.

Verwijder de maïs

Lees meer over het verwijderen van likdoorns in het artikel Corns verwijderen.

oorzaak Oplossing

Om een ​​maïsoog permanent te verwijderen, moet de oorzaak ervan ook worden weggenomen. Je kunt veel voor jezelf doen: vermijd in de toekomst te strakke, schurende schoenen. Tijdens de behandeling kan de locatie worden omgeven door kleine schuimringen (maïskorrels) en dus van druk worden ontdaan. Dit is logisch in de eerste keer na de operatie. Siliconen of schuim inzetstukken in de schoen, katoenen sokken of schoenen gemaakt van zachte materialen kunnen ook verlichting bieden.

Regelmatig wassen en afromen van de huid zijn ook belangrijk, omdat dit de huid gezond en resistent houdt.

Als een voetvervorming de oorzaak is van likdoorns, kunnen orthopedische inlegzolen, orthopedische schoenen of andere orthopedische hulpmiddelen helpen. In sommige gevallen wordt een voetafwijking geëlimineerd door een operatie. Of een dergelijke interventie zinvol is of dat orthopedische inlegzolen voldoende zijn, beslist de orthopedist.

Likdoorns bij kinderen

De likdoorns van kinderen moeten bijzonder voorzichtig worden behandeld. Maispleisters worden hier niet aanbevolen, omdat de kinderhuid nog steeds erg gevoelig is en gips vaak uitglijdt. Het is het beste als likdoorns bij kinderen door de arts worden verwijderd. Nadien mag het kind alleen goed passende schoenen dragen.

Maïsoog: ziekteverloop en prognose

Elk maïsoog kan volledig worden verwijderd. Hoe sneller een korenoog wordt gedetecteerd en behandeld, hoe beter en sneller de kuur verloopt. Nauwelijks een maïsoog verwijderen met een mes kan littekens achterlaten.

complicaties

Vooral bij zenuwbeschadiging veroorzaakt door diabetes mellitus (diabetische neuropathie), kunnen patiënten geen pijn ervaren. Vooral in dergelijke gevallen kan een maïsboorder ernstige complicaties veroorzaken omdat het probleem te laat wordt herkend of wordt onderschat. Het kan verbindingspassages vormen tussen de huid en een orgaan (fistels) of een zweer (zweer). Door infecties kan weefsel op de voet afsterven (diabetisch gangreen). Diabetici moeten daarom goed voor hun voeten zorgen en elke verandering aan hun arts of medisch pedicure laten zien. Hoe eerder maïs behandeld, kunnen de eerder ernstige gevolgen worden voorkomen!