staar

Snel overzicht

• symptomen: Verslechtering van het gezichtsvermogen, verblindingsgevoeligheid, zien “als door een sluier / mist”
• oorzaken: Leeftijd, genetische factoren, andere ziekten (bijv. Diabetes mellitus), oogontsteking, letsel of misvormingen
• diagnose: u. a. Interview met de patiënt, oogtest, verschillende oogonderzoeken met behulp van licht (Brückner-tekst, spleetlamp)
• behandeling: operatie
• voorspelling: goede kansen op succes bij chirurgie

Cataract: symptomen

Als de blik verergert en de wereld achter een sluier lijkt te verdwijnen, kan dit een teken zijn van de staar van de oogziekte. “Grijs” omdat de lens grijsachtig wordt bij gevorderde ziekte. Het naamsuffix “Star” is afgeleid van de starre uitstraling die patiënten hebben wanneer ze (bijna) verblind zijn door de oogziekte.

Afhankelijk van het stadium veroorzaakt staar verschillende symptomen. Aan het begin van de ziekte het zicht verslechtertBeïnvloed worden steeds gevoeliger voor verblinding, Midden in het gezichtsveld ontstaat een soort mistwaardoor objecten worden vervaagd of waargenomen als achter een sluier.

Deze mist wordt in de loop van de tijd dichter en verspreidt zich naar het hele gezichtsveld naarmate de ziekte vordert. Kleuren, contrasten en contouren vervagen geleidelijk en lijken met elkaar te versmelten. Ruimtelijke perceptie en dus oriëntatievaardigheden verslechteren.

Vaak negeren patiënten eerst de symptomen, spelen ze over of schrijven ze toe aan andere oorzaken, zoals vermoeidheid. Vooral wanneer Grijze leeftijd sterSymptomen die zich ontwikkelen als gevolg van het normale verouderingsproces, worden vaak toegeschreven aan de leeftijdgerelateerde achteruitgang van de ogen en niet aan een manifeste oogziekte zoals staar.

Individuele en volledige mislukkingen van het gezichtsveld, zoals ze zich voordoen in het geval van het glaucoom, bestaan ​​niet bij de staar.

Cataract: symptomen tijdens het verloop van de ziekte

Naarmate de ziekte vordert, kunnen de symptomen van staar in het dagelijks leven ernstiger worden. Deze omvatten:

• aanzienlijke verblindingsgevoeligheid (bijv. in fel zonlicht of zaklamp)
• onduidelijke visuele perceptie
• slechtere licht-donker aanpassing
• Inspanning tijdens het lezen of tv kijken
• beperkte ruimtelijke visie
• Onzekerheid in het verkeer

Deze symptomen kunnen bij elke patiënt verschillen. U hoeft niet noodzakelijkerwijs (allemaal) te gebeuren.

Staar in de late stadia maakt een normaal dagelijks leven bijna onmogelijk: de visuele prestaties kunnen in zo’n korte tijd zo dramatisch verslechteren dat het neerkomt op blindheid.

Als cataract beide ogen treft, is het vaak moeilijk voor patiënten om te beoordelen hoe ver hun zicht is gevorderd. Dit wordt bijvoorbeeld gevaarlijk in het verkeer.

Cataract: familieleden moeten alert zijn op tekenen

Juist omdat de getroffenen het zichtverlies vaak verkeerd inschatten of ontkennen, is het belangrijk dat familieleden staar kennen en correct interpreteren. In de vroege stadia van de ziekte worden de getroffenen onzekerder met hun gebruikelijke activiteiten, bijvoorbeeld tijdens het rijden of lezen. Je kunt zien aan het feit dat de patiënten vaak een gespannen gezichtsuitdrukking vertonen.

In latere stadia kan de achteruitgang van het gezichtsvermogen zo erg zijn dat patiënten vaak ongelijk hebben, als u hen iets geeft of iets in eigen handen wilt nemen. Bovendien doen ze er lang over om hun weg te vinden in een omgeving waarin ze niet vertrouwd zijn. Daarom vermijden ze vaak vreemde en onbekende regio’s. Zelfs in uw eigen thuisomgeving wordt oriëntatie moeilijker. De meeste mensen met staar hebben de neiging dingen goed in de gaten te houden, zodat ze alles kunnen vinden zonder volledig zicht.

Aangeboren staar: symptomen

Kinderen kunnen ook staar krijgen. Artsen spreken dan van het infantiele of aangeboren cataract. De lensopacificatie bestaat mogelijk al bij de geboorte of ontwikkelt zich tijdens de eerste levensjaren. Het eerste teken is vaak dat de kinderen beginnen te loensen.

Onbehandeld kan het verlies van gezichtsscherpte de ontwikkeling van het visuele systeem beïnvloeden, dat met name gevoelig is voor storingen in de eerste paar maanden van het leven. Als cataract niet wordt herkend en behandeld bij de baby, kan dit leiden tot een zogenaamd slechtziendheid (amblyopie). Dit kan uiterlijk bij het bereiken van de puberteit niet meer worden verholpen. Ga daarom onmiddellijk naar de arts als er tekenen van staar zijn bij het kind!

Cataract: oorzaken en risicofactoren

De ooglens is meestal helder en flexibel, dat wil zeggen dat de kleine oogspieren deze kunnen vervormen. Deze vervorming en de vloeistof die de lens omgeeft, stellen ons in staat om verre en verre objecten uniform scherp te zien (accommodatie).

Naarmate de leeftijd toeneemt, neemt de flexibiliteit van de ooglens op natuurlijke wijze af, wat kan leiden tot lensopacificatie. Daarom is ongeveer 90 procent van alle staar ouderdomsstaar (Grijze leeftijd ster). Hij komt voor rond de leeftijd van 60 op. Volgens statistieken, bijna de helft van de 52-64-jarige staar, zonder het te weten. Omdat aan het begin van de ziekte vaak geen visuele verstoring waarneembaar is. Vanaf 65 jaar heeft bijna iedereen een vertroebeling van de ooglens.

De medische term voor cataract – cataract – komt uit het Grieks en betekent “waterval”. In het verleden werd aangenomen dat gestolde vloeistof in het oog de opaciteit van de lens veroorzaakte.

Naast de leeftijdgerelateerde afnemende flexibiliteit van de ooglens, zijn er andere mogelijke oorzaken van staar. Deze omvatten:

• suikerziekte (Diabetes mellitus): bij deze stofwisselingsziekte wordt het suikergehalte in oogwater (en bloed) verhoogd. Overtollige suiker (glucose) komt vast te zitten in de lens, die opzwelt. Als gevolg hiervan verschuift de rangschikking van lensvezels en wordt de lens ondoorzichtig. Artsen spreken hierover Cataract diabetica, Zwangere vrouwen met diabetes mellitus kunnen een cataract in de baarmoeder ontwikkelen.
• andere stofwisselingsziekten: Naast diabetes kunnen andere metabole aandoeningen cataract bevorderen. Deze omvatten calciumgebrek (hypocalciëmie), parathyroïde hyperparathyreoïdie, overtollig ferritine in het bloed (een ijzeropslagproteïne) en een aangeboren ontregeling van galactose (galactosemie) van de melk in moedermelk.
• Oogaandoeningen: Een cataract wordt veroorzaakt door andere oogziekten Cataracta complicata genoemd. Mogelijke triggers zijn oogontsteking (zoals ontsteking van de middelste ooghuid = uveïtis) of ernstige bijziendheid. Een staar veroorzaakt door andere oogziekten Cataracta complicata genoemd.
• Oogletsel: Blauwe plekken van de oogbol door een stoot of een tennisbal, prikwonden of diep doordrongen vreemde lichamen kunnen ook een staar veroorzaken. Artsen spreken dan van Cataracta traumatica.
• Aangeboren oogafwijkingen: Als staar aangeboren is, zijn er twee mogelijke redenen hiervoor: aan de ene kant een genetisch defect dat leidt tot een misvorming van het oog en dus tot een vertroebeling van de lens. Dit geldt voor ongeveer 25 procent van alle aangeboren staaraandoeningen. Aan de andere kant kunnen bepaalde infectieziekten tijdens de zwangerschap (rodehond, toxoplasmose, herpes) ertoe leiden dat het kind wordt geboren met een staar. Deze aangeboren cataract zal Cataract congenita genoemd.
• Andere oorzaken: Lenticulaire defecten, ondervoeding, zwaar roken, radioactieve straling en ultraviolet (UV) licht kunnen ook cataract veroorzaken. Zeer zelden is medicatie of vergiftiging de reden voor de lensdekking.

Cataract: onderzoeken en diagnose

Voor de diagnose van cataract is een nauwgezet onderzoek door de oogarts noodzakelijk. Het begin is een gedetailleerd gesprek tussen arts en patiënt Overzicht van de medische geschiedenis (Anamnese): de arts vraagt ​​onder andere naar de exacte symptomen en eventuele onderliggende onderliggende ziekten (diabetes, oogziekten, enz.).

Daarna is de Gecontroleerd op visuele functie, Voor dit doel wordt de leerling soms eerst verwijd met behulp van speciale oogdruppels. De volgende onderzoeken helpen bij de diagnose cataract:

• Brückner-test: In dit onderzoek onderzoekt de arts het oog. Terwijl het netvlies een deel van het licht reflecteert, worden lensopaciteit zichtbaar als donkere vlekken.
• Onderzoek aan de spleetlampmicroscoop: De spleetlamp is een microscoop voor het vergroten van het oog met een lichtbron die naar beide kanten kan worden gedraaid. De gebundelde, spleetvormige lichtstraal schijnt door de transparante ooggebieden. Hierdoor kan de arts het netvlies op de fundus onderzoeken en herkennen welk type cataract aanwezig is en wat de oorzaak kan zijn.
• Cornea examens: Bovendien kan de arts de dikte van het hoornvlies meten (pachymetrie) of hun boven- en achterkant door middel van computerondersteunde methoden (Pentacam). Dit zal bepalen of het hoornvlies gelijkmatig gebogen is (anders moet het mogelijk chirurgisch worden gecompenseerd met speciale lenzen). Bovendien wordt onderzocht of de cellaag, die het hoornvlies levert en de transparantie ervan waarborgt, in orde is (bepaling van de endotheliale celdichtheid).
• Algemene oogtest: Bovendien onderzoekt de oogarts routinematig het algemene zicht tijdens het onderzoek, bijvoorbeeld met behulp van oogdiagrammen en of er andere oogziekten aanwezig zijn.

Als staar al vergevorderd is, is de lensdekking al zichtbaar voor het blote oog.

Overige onderzoeken: Soms is cataract het eerste teken van een andere onderliggende ziekte. Vooral bij jonge patiënten is daarom aanvullend onderzoek nodig, zoals huid- en spiertesten en bloedtesten. Dat kan ook zo zijn tetanie (pathologische spierkrampen), myotonie (Myopathie), huidziekten, De ziekte van Wilson (aangeboren stoornis van kopermetabolisme) of Diabetes mellitus kennisgeving.

Cataract: behandeling

Cataract kan alleen effectief worden behandeld door een operatie. De troebele lens wordt (gedeeltelijk) verwijderd en vervangen door een kunstmatige lens. De procedure kan meestal poliklinisch worden uitgevoerd in het kantoor van de arts. Wanneer een operatie wordt uitgevoerd, hangt af van verschillende factoren, bijvoorbeeld hoeveel de lensdekking het dagelijks leven beïnvloedt.

De risico’s van de procedure zijn relatief laag. Complicaties zijn zeldzaam. Patiënten moeten echter voor de eerste keer daarna fysieke inspanning en activiteiten met veel stof of vuil vermijden. Bovendien mag het vers geopereerde oog niet in contact komen met water en zeep.

Vooral bij jonge mensen kan na de operatie een zogenaamde PCO ontstaan, die dan ook moeten worden verwijderd.

Lees alles over de chirurgische staarbehandeling in het artikel Staaroperatie.

Cataract: ziekteverloop en prognose

Cataract wordt langzaam, maar gestaag behandeld – het zicht wordt slechter totdat de persoon met het zieke oog blind wordt. Dit kan slechts met één operatie worden gestopt: in dit land worden ongeveer 600.000 dergelijke interventies per jaar gedaan, wereldwijd zijn er meer dan 100 miljoen per jaar. Een verouderende cataract kan meestal volledig worden genezen door de procedure – de meeste patiënten krijgen 50 tot 100 procent van hun gezichtsscherpte terug.

Als de cataract een andere oogziekte is (zoals groene ster of maculaire degeneratie), is de prognose minder goed. Hetzelfde geldt wanneer cataract wordt veroorzaakt door een veel voorkomende ziekte zoals diabetes.

Cataract: preventie

Een leeftijdsgebonden staar (cataract) kan tot nu toe niet worden voorkomen door medicatie of andere maatregelen zoals oogoefeningen.

Aan de andere kant kunnen externe factoren die cataract kunnen veroorzaken zeer goed worden beheerst en geëlimineerd. Draag bijvoorbeeld altijd een veiligheidsbril voor activiteiten zoals slijpen of boren die het oog kunnen verwonden. Wanneer u in de zon blijft (vooral tijdens het skiën), beschermt een goede zonnebril uw ogen tegen de gevaarlijke UV-stralen. Ook in het solarium moet u een veiligheidsbril dragen.

Ga bovendien vanaf de leeftijd van 40 elke 12 tot 24 maanden naar de oogarts om uw gezichtsvermogen te controleren. Cataract kan worden gedetecteerd door een regelmatige oogtest, zelfs als de symptomen nauwelijks uitgesproken zijn.

Als u zwanger wilt worden, moet u eerst uw vaccinbescherming controleren en, indien nodig, opfrissen. Zo kan een infectie worden voorkomen door de staar in de baby kan ontstaan.

Verdere informatie:

Richtsnoer:

• Richtlijn “Cataract (Adipose) in Adulthood” van de Duitse Oogheelkundige Vereniging en de Wetenschappelijke Vereniging van Oogartsen (2012)

Ondersteuning Groepen:

• Federale Vereniging AUGE e.V.