Coronaire hartziekte

Coronaire hartziekte (CHD): beschrijving

Coronaire hartziekte (CHZ) is een ernstige hartziekte die aandoeningen van de bloedsomloop veroorzaakt. Reden hiervoor zijn vernauwde kransslagaders. Deze slagaders worden ook “kransslagaders” of “kransslagaders” genoemd. Ze omringen de hartspier in een krans en voorzien deze van zuurstof en voedingsstoffen.

De oorzaak van coronaire hartziekte (CHD) is arteriosclerose (vasculaire calcificatie) van de kransslagaders: bloedlipiden, bloedstolsels (trombi) en bindweefsel worden afgezet in de binnenwanden van de bloedvaten. Dit verkleint de binnendiameter van het vat zodat de bloedstroom wordt belemmerd.

Een typisch symptoom van coronaire hartziekte (CHD) is beklemming op de borst (angina pectoris), die toeneemt met lichamelijke inspanning, omdat er een mismatch is tussen zuurstoftoevoer en zuurstofverbruik (coronaire insufficiëntie). Een hartaanval of plotselinge hartdood kan worden veroorzaakt door de coronaire hartziekte. Coronaire hartziekten (CHZ) is een van de belangrijkste veel voorkomende ziekten en is al jaren toonaangevend in de oorzaak van sterftecijfers in Duitsland. Coronaire hartziekten (CHZ) hebben meer kans op mannen die gemiddeld eerder dan vrouwen samentrekken.

Coronaire hartziekte: definitie

Coronaire hartziekte (CHD) wordt gedefinieerd als een aandoening waarbij arteriosclerose (“vasculaire calcificatie”) leidt tot een gebrekkige circulatie en dus tot een mismatch van zuurstoftoevoer en zuurstofverbruik (coronaire insufficiëntie) in delen van de hartspier.

Coronaire hartziekte: classificatie:

Afhankelijk van de mate van arteriosclerotische veranderingen, kan coronaire hartziekte worden ingedeeld in de volgende ernstgraden:

• Coronaire hartziekte – oedeemziekte: Een van de drie hoofdtakken van de kransslagaders wordt beïnvloed door een of meer nauwe doorgangen (stenosen).
• Coronaire hartziekte – tak vaatziekte: Twee van de drie hoofdtakken van de kransslagaders worden beïnvloed door een of meer nauwe doorgangen (stenosen).
• Coronaire hartziekte – ziekte met drie schepen: Alle drie hoofdtakken van de kransslagaders worden beïnvloed door een of meer nauwe doorgangen (stenosen).

Coronaire hartziekte: symptomen

De symptomen zijn afhankelijk van hoeveel de kransslagaders worden vernauwd door de coronaire hartziekte en waar het knelpunt zich bevindt. Milde vernauwingen veroorzaken vaak geen symptomen. Wanneer de bloedvaten ernstig worden beperkt, veroorzaakt coronaire hartziekte typische symptomen:

pijn op de borst

Coronaire hartziekte wordt meestal gekenmerkt door pijn op de borst, beklemming op de borst of verbranding achter het borstbeen. Artsen noemen deze aandoening angina pectoris. De symptomen van coronaire hartziekten komen voornamelijk voor in gevallen van verhoogde zuurstofbehoefte van het hart, dat wil zeggen tijdens lichamelijke of mentale stress. De pijn in angina pectoris straalt vaak uit in de linkerarm, maar soms ook in de nek, nek, rug, kaak, tanden of in de bovenbuik. (“Gevoel als een ring rond de borst”). Verantwoordelijk voor de pijn is een zuurstoftekort in de hartspier, als de coronaire vaten worden vernauwd in de context van een CHD. Als de pijn afneemt met de toediening van het vaatverwijdende medicijn nitroglycerine, is dit een duidelijke indicatie van de aanwezigheid van angina pectoris. Als een kransslagader wordt versmald met 70 procent van de normale breedte (stenose), treden angina pectoris-klachten meestal zelfs in rust op. Zogenaamde hartbeten (korte hechtingen in de borst) zijn geen specifieke indicatie voor coronaire hartziekten.

aritmie

De coronaire hartziekte veroorzaakt vaak hartritmestoornissen. Het gebrek aan zuurstof in de hartspier beïnvloedt ook de elektrische impulsen (excitatiegeleiding) in het hart. Hartritmestoornissen als gevolg van coronaire hartziekten kunnen worden bevestigd door een ECG (elektrocardiogram) en worden geëvalueerd op hun potentiële gevaren. Omdat veel mensen onschadelijke hartritmestoornissen hebben en geen last hebben van CHZ.

Diabetici en ouderen zijn vaak symptoomloos

Sommige mensen met CHD, vooral diabetici, hebben geen klachten. In dit geval spreekt men van een stille ischemie (tekortcirculatie). De meeste zenuwen in het hart en in het lichaam door de diabetes zijn zo beschadigd dat ze de pijnsignalen niet langer kunnen doorgeven via de coronaire hartziekte (diabetische neuropathie). De hartspier wordt dus beschadigd zonder dat diabetici het merkt. Zelfs bij mensen ouder dan 75 jaar kunnen de symptomen van coronaire hartziekten atypisch zijn. U kunt bijvoorbeeld misselijkheid en duizeligheid ervaren zonder typische pijn op de borst of links.

Coronaire hartziekte: oorzaken en risicofactoren

Coronaire hartziekten (CHZ) ontwikkelen zich in de loop van de jaren door het samenspel van verschillende oorzaken en risicofactoren. Talrijke wetenschappelijke onderzoeken bewijzen dat hart- en vaatziekten verband houden met de hier genoemde risicofactoren. Velen van hen kunnen worden vermeden door een levensstijl en verminderen zo het risico op het ontwikkelen van een CHD drastisch.

Zuurstoftekort in het hart (ischemische hartziekte)

Bij mensen met coronaire hartziekten is de perfusie van de hartspier verstoord. De reden hiervoor is een vernauwing van de kransslagaders door vetophopingen of kalkaanslag (arteriosclerose of coronaire sclerose). Deze afzettingen bevinden zich in de vaatwand van de coronaire vaten en vormen een zogenaamde gedenkplaatdie de vaatdiameter op een of meer locaties vernauwt. Als gevolg hiervan stroomt er te weinig bloed door de hartvaten en is er een zuurstoftekort in de hartspier (ischemische hartziekte). Het creëert een mismatch tussen zuurstofbehoefte en zuurstoftoevoer (coronaire insufficiëntie). Dit is vooral merkbaar onder belasting. Als de diameter van de kransslagaders wordt gehalveerd, treden meestal ook circulatiestoornissen op.

Beïnvloeden van risicofactoren voor coronaire hartziekten:

risicofactor	verklaring
Ongezond dieet en overgewicht	Mensen met overgewicht hebben meestal verhoogde bloedlipiden: te veel cholesterol en andere bloedlipiden zijn schadelijk, omdat deze overtollige cholesteroldeeltjes in de vaatwanden van de slagaders zich afzetten en daar leiden tot ontsteking en verkalking. Als gevolg hiervan worden de schepen stijver en smaller. Bovendien worden ontstekingsboodschappen gevormd in het buikvet, die een direct schadelijk effect hebben op de vaatwanden en coronaire hartziekten veroorzaken
Gebrek aan lichaamsbeweging	Voldoende lichaamsbeweging verlaagt de bloeddruk, verbetert het cholesterolgehalte en verhoogt de insulinegevoeligheid van spiercellen. In het geval van lichamelijke inactiviteit ontbreken deze beschermende effecten en kan een coronaire hartziekte na jaren het gevolg zijn.
roken	Stoffen uit tabaksrook (sigaretten, sigaren, pijpen) bevorderen onder andere de vorming van onstabiele afzettingen (plaques) in de vaten. Deze kunnen loskomen en een coronair vat verstoppen. Volgens de Duitse Vereniging voor Cardiologie (DGK) verkort elke sigaret het leven met ongeveer 30 minuten.
Verhoogde bloeddruk	Hoge bloeddruk (hypertensie) beschadigt direct de vaatwanden.
Verhoogd cholesterolniveau	Hoge niveaus van LDL-cholesterol en lage niveaus van HDL-cholesterol bevorderen plaquevorming, wat van groot belang is voor coronaire hartziekten.
Diabetes mellitus	Een slecht gecontroleerde diabetes (diabetes) leidt tot permanent verhoogde bloedsuikerspiegels, die op hun beurt de bloedvaten beschadigen en coronaire hartziekten bevorderen.

Oncontroleerbare risicofactoren voor coronaire hartziekten:

risicofactor	verklaring
Mannelijk geslacht	Vrouwen hebben een lager risico op coronaire hartziekten (CHZ) vóór de menopauze (menopauze), omdat ze aanvankelijk beter worden beschermd door de vrouwelijke geslachtshormonen (vooral oestrogeen). Mannen lopen een hoger risico op hart- en vaatziekten.
Genetische aanleg	Hart- en vaatziekten komen in sommige families veel voor en genen lijken ook een rol te spelen bij hart- en vaatziekten.
leeftijd	De incidentie van mannen stijgt vanaf de 45e, die van vrouwen ouder dan 50. Hoe ouder een persoon is, hoe groter de kans op een coronaire hartziekte.

Coronaire hartziekte: onderzoeken en diagnose

Een coronaire hartziekte (CHZ) wordt veroorzaakt door een Specialist in cardiologie gediagnosticeerd en behandeld. Ook de huisarts is een contactpersoon voor tekenen van ischemische hartziekte. Het anamnese-interview (medische geschiedenis) is erg belangrijk voor de diagnose en de follow-up. Het lichamelijk onderzoek kan risicofactoren voor coronaire hartziekten (CHZ) identificeren en een globale beoordeling geven van de algemene fysieke prestaties. De coronaire hartziekte wordt bevestigd door verschillende apparaatonderzoeken.

Medische geschiedenis (anamnese):

Vóór het eigenlijke onderzoek stelt de arts een paar vragen om meer te weten te komen over de aard en de duur van de huidige symptomen. Mogelijke reeds bestaande aandoeningen of bijkomende symptomen zijn relevant voor de arts. Beschrijf het type, de duur en de ernst van de symptomen en, belangrijker nog, de situaties waarin ze zich voordoen. De arts zal verschillende vragen stellen, bijvoorbeeld:

• Welke klachten heb je?
• Wanneer (in welke situatie) treden de symptomen op?
• Zal de pijn intenser zijn tijdens het sporten?
• Welke medicijnen neem je?
• Zijn er soortgelijke klachten of een bekende hart- en vaatziekte in uw familie, bijvoorbeeld bij uw ouders of broers en zussen?
• Zijn er in het verleden afwijkingen in uw hart geweest?
• Rook je Zo ja, hoeveel en hoe lang?
• Ben je actief in sport?
• Hoe voed je jezelf? Bent u al op de hoogte van hoge cholesterol- of lipideniveaus?

Lichamelijk onderzoek

Na het anamnese-interview zal de arts u onderzoeken. Vooral belangrijk is het luisteren naar het hart en de longen met de stethoscoop (auscultatie). Het lichamelijk onderzoek geeft de arts een algemeen beeld van uw lichamelijke prestaties. Sommige artsen zullen ook voorzichtig op hun borst drukken om te controleren of een musculoskeletaal probleem (zoals spinale of spierspanning) de oorzaak is van pijn op de borst.

Verder onderzoek:

Of coronaire hartziekten aanwezig zijn, kan ondubbelzinnig worden beantwoord, vooral door gerichte metingen en een grafische weergave van het hart. Dit omvat:

Bloeddrukmeting

Verhoogde bloeddruk (arteriële hypertensie) is een belangrijke risicofactor voor de ontwikkeling van coronaire hartziekten. De bloeddruk is te hoog wanneer deze in rust systolisch is meer dan 140 mmHg en diastolisch meer dan 90 mmHg (meer dan: “140 tot 90”).

Bloedonderzoek:

Ten eerste worden de bloed- en cholesterolwaarden bepaald tijdens een bloedtest. Aan de andere kant kan de arts controleren op acute pijn op de borst door bepaalde bloedspiegels (markers: CK, CK-MB, Troponine), als de pijn daadwerkelijk uit de hartspier komt.

Rustend elektrocardiogram (rust-ECG)

Een basisexamen is het rust-ECG. De elektrische potentialen van het hart worden afgeleid via elektroden op de huid. De coronaire hartziekte (CHD) kan soms typische veranderingen in het ECG vertonen.

Stress-elektrocardiogram (Stress-ECG)

In deze variant van het ECG worden de elektrische potentialen van het hart niet in rust geregistreerd, maar tijdens lichamelijke inspanning op een fietsergometer. Dit is logisch, omdat sommige pathologische veranderingen die op het ECG detecteerbaar zijn pas duidelijk worden wanneer ze worden uitgeoefend.

Echografie van het hart (echocardiografie)

Met echocardiografie kunt u de grootte van het hart, de beweging van de hartspier en de pompfunctie visualiseren, evenals mogelijke hartklepproblemen. Dit kan zowel tijdens lichamelijke rust zijn (Rusten echocardiografie), evenals tijdens lichamelijke inspanning (Stress echocardiografie) Neem plaats. Als, bijvoorbeeld als gevolg van een uitgesproken coronaire hartziekte, geen echte stress op de patiënt op de fietsergometer mogelijk is, kan de hartslag ook worden versneld door de toediening van een medicijn (zogenaamde Stress echocardiografie)

Myocardscintigrafie.

In myocardiale scintigrafie wordt een laagactieve radioactieve markersubstantie in de ader geïnjecteerd, die zich onder andere ophoopt in de coronaire vaten. De radioactieve straling kan worden vastgelegd zoals op een foto en geeft informatie over mogelijke vaatvernauwing (stenose) in de kransslagaders.

Hartkatheterisatie (coronaire angiografie)

Voor coronaire hartziekte (CHD) is coronaire angiografie (“hartkatheter”) een van de belangrijkste diagnostische en behandelingsonderzoeken. Een dunne buis (katheter) wordt naar voren gebracht via een toegang tot het hart via een grote slagader of een slagader. , Wanneer de kathetertip zich in de juiste positie bevindt, wordt een röntgencontrastmiddel vrijgegeven en tegelijkertijd een röntgenfoto gemaakt. In deze studie kunt u de individuele coronaire vaten zeer nauwkeurig zien en kunt u ook wandbewegingsstoornissen van de hartwanden herkennen. Therapeutisch kan in het geval van een vernauwing (stenose) een stent (een buis van metaal) ook worden gebruikt om de vernauwing open te houden of te verbreden.

Verdere beeldvormingsprocedures

In sommige gevallen zijn speciale beeldvormingstechnieken nodig om de ernst van coronaire hartziekten (CHD) te bepalen. Deze omvatten:

• Positronemissietomografie (PET)
• Cardiac Multilayer Computer Tomography (CT)
• Cardiac Magnetic Resonance Imaging (MRI)

Diagnose in geval van een vermoedelijke hartaanval

Als een acuut coronair syndroom wordt vermoed, bijvoorbeeld een hartaanval, volgen onmiddellijk een ECG en speciale bloedtesten (cardiale troponine). een acuut coronair syndroom is een verzamelnaam voor verschillende fasen van acute circulatiestoornissen van de kransslagaders, die direct levensbedreigend kunnen zijn. Als een van beide diagnoses wordt bevestigd, wordt een hartkatheteronderzoek uitgevoerd.

Coronaire hartziekte: behandeling

In het geval van coronaire hartziekten (CHZ) is het belangrijkste doel van de therapie het verbeteren van de kwaliteit van leven van patiënten en het stoppen van hun progressie. Bovendien moeten complicaties zoals een hartinfarct worden voorkomen. Een remedie tegen CHD is niet mogelijk. In de regel kunnen de symptomen, bijvoorbeeld angina pectoris, echter effectief worden behandeld en kunnen gevolgen zoals een hartinfarct met succes worden vermeden. Als gevolg hiervan hebben veel patiënten een vergelijkbare levenskwaliteit als gezonde mensen.

Coronaire hartziekte kan ook psychische aandoeningen zoals depressie veroorzaken. Omgekeerd kan geestesziekte een negatieve invloed hebben op hart- en vaatziekten. In het geval van coronaire hartziekten moeten mogelijke geestelijke gezondheidsproblemen worden overwogen. Naast de gerichte eliminatie van risicofactoren omvat de behandeling van coronaire hartziekten voornamelijk een op medicijnen gebaseerde en vaak chirurgische procedure.

Vermindering van risicofactoren

Een normale lichamelijke activiteit van minimaal 30 minuten per dag is nuttig voor patiënten met coronaire hartziekten, omdat onder andere de bloeddruk kan worden verlaagd en de bloedsuikerspiegel en het lipidenmetabolisme positief wordt beïnvloed. Roken is een belangrijke risicofactor voor hart- en vaatziekten en moet dringend helemaal worden gestopt om progressie van de ziekte te voorkomen.

drugs

Coronaire hartziekte kan worden behandeld met een reeks medicijnen die niet alleen ongemak verlichten (bijvoorbeeld angina), maar ook complicaties voorkomen en de levensverwachting verhogen.

Medicijnen die de prognose van coronaire hartziekten verbeteren en hartaanvallen voorkomen:

• anticoagulantia:Bloedplaatjesaggregatieremmers (bloedverdunners) voorkomen de afzetting van bloedplaatjes (trombocyten) en voorkomen bloedstolsels (trombose). Eerstelijnsgeneesmiddel voor coronaire hartziekten is acetylsalicylzuur (ASA).

• Bètablokker (“bètablokker”):Ze verlagen de bloeddruk, vertragen de hartslag en verminderen zo de zuurstofbehoefte van het hart en het hart is opgelucht. Na een hartaanval of hart- en vaatziekten met hartfalen is het sterfterisico verminderd. Hypertensieve patiënten profiteren hier waarschijnlijk ook van.

• Cholesterolverlagende medicijnen (bijvoorbeeld: statines):De statines verlagen het cholesterol en vertragen de progressie van atherosclerose. Zelfs patiënten met normale bloedlipideniveaus profiteren ervan.

Medicijnen die de symptomen van coronaire hartziekten verlichten:

• nitraten:Ze breiden de bloedvaten van het hart uit en het wordt beter van zuurstof voorzien. Bovendien breiden ze de vaten door het lichaam uit, waardoor het bloed langzamer terugvloeit naar het hart. Het hart hoeft minder te pompen en verbruikt minder zuurstof. Nitraten zijn bijzonder effectief en daarom geschikt als noodgeneesmiddel bij een acute angina pectoris-aanval. Ze mogen in geen geval worden gecombineerd met anti-impotentiemiddelen (fosfodiesterase 5-remmers) omdat dit kan leiden tot levensbedreigende hypotensie.

• Calciumantagonisten:Deze groep stoffen verwijdt ook de kransslagaders, verlaagt de bloeddruk en verlicht het hart.

Andere medicijnen:

• ACE-remmers:Ze verwijden de bloedvaten, verlagen de bloeddruk en verlichten het hart. Bij patiënten met hartfalen of hoge bloeddruk verbeteren ze de prognose.

• Angiotensine blockers:Ze worden gebruikt in het geval van een incompatibiliteit van ACE-remmers.

Hartkatheterisatie en bypass-chirurgie

Als coronaire hartziekte niet adequaat wordt gecontroleerd door medicatie, is een extra dilatatie van de kransslagaders (PTCA / PCI) of een bypass-operatie mogelijk:

Bij de bypassoperatie de vernauwing wordt omzeild bij het coronaire vat. Om dit te doen, verwijdert u eerst een gezond vat uit de ribbenkast of het onderbeen en naait het achter de vernauwing (stenose) op het coronaire vat. Bypass-operatie is met name nuttig wanneer de drie hoofdstammen van de kransslagaders ernstig vernauwd zijn (ziekte met drie bloedvaten). Hoewel de operatie complex is, verbetert het de kwaliteit van leven en de prognose van de meeste mensen aanzienlijk.

Bij de PCI (Percutane coronaire interventie, ook wel PTCA genoemd) wordt uitgerekt als onderdeel van een hartkatheterbehandeling, eerst het knelpunt met een opblaasbare ballon waarop iets staat. Vervolgens wordt een flexibele metalen cilinder (stent) bij de vernauwing in de kransslagader ingebracht om deze open te houden. In de afgelopen jaren zijn meer en meer met medicijnen gecoate stents (zogenaamde drug-eluting stents) gebruikt. Deze speciale stents blijven langer langer dan de gebruikelijke, niet-gecoate stents.

Coronaire hartziekte kan worden behandeld met bypass-chirurgie of PCR, zelfs als er meerdere kransslagaders bij betrokken zijn of de vernauwing zich aan het begin van een groot vat bevindt. De beslissing voor een bypass-operatie of een uitbreiding wordt altijd individueel genomen. Naast de bevindingen hangt het ook af van comorbiditeiten en leeftijd.

Coronaire hartziekte: ziekteverloop en prognose

De prognose van coronaire hartziekte (CHD) hangt onder andere af van hoeveel vernauwingen er bestaan ​​in de kransslagaders, waar ze zich bevinden en hoe ver de ziekte is gevorderd. Ook belangrijk voor de prognose is of andere ziekten zoals hypertensie, diabetes, chronische leverziekte, arteriële circulatiestoornissen in andere organen (hersenen, nier, benen), chronische obstructieve longziekte, chronische ontstekingsziekten, myocardiale insufficiëntie en kwaadaardige tumoren aanwezig zijn. Het is prognostisch ongunstig als een hartaanval in het verleden al is overleefd. Ook eenzaamheid, depressie en terugtrekking uit het actieve sociale leven hebben een negatief effect op de prognose van CHZ.

In de meeste gevallen is het mogelijk om coronaire hartziekten te behandelen met medicatie en – indien nodig – door het knelpunt weg te nemen. Bij een goed behandelde coronaire hartziekte kunnen veel patiënten een vergelijkbaar symptoomvrij leven leiden als gezonde mensen. De langetermijnprognose voor hart- en vaatziekten is ook van cruciaal belang of de persoon daarin slaagt Duurzame levensstijlverandering, Dit betekent: onthouding van nicotine, veel beweging, het vermijden van overgewicht en een gezond dieet. Ook belangrijk zijn de continue inname van voorgeschreven medicijnen en regelmatige controles bij de arts.

Als coronaire hartziekte (CHZ) laat wordt ontdekt of onvoldoende wordt behandeld, kan hartinsufficiëntie (congestief hartfalen) zich als gevolg ontwikkelen. In dit geval verslechtert de prognose. Een onbehandelde CHD verhoogt het risico op een hartaanval.

Complicatie van coronaire hartziekten: de acute hartaanval

Coronaire hartziekte (CHZ) is meestal de basis voor de ontwikkeling van acuut myocardinfarct. Bij CHD worden een of meer coronaire vaten vernauwd door de zogenaamde plaquevorming in de vaatwand. Als een dergelijke plaque plotseling openbarst (plaquescheuring), wordt de bloedstolling lokaal geïnitieerd en hechten bloedplaatjes (trombocyten) zich aan de plaque. Het komt daardoor in relatief korte tijd tot een sluiting (trombose) van de kransslagader. Die delen, die eerder door de nu gesloten kransslagader van bloed werden voorzien, lijden aan een zuurstoftekort (acute kranssufficiëntie) en worden daardoor beschadigd.

Bij acuut myocardinfarct worden meestal andere symptomen zoals kortademigheid, zweten, misselijkheid en pijn toegevoegd. Vermoedelijk is een hartaanval de belangrijkste maatregel, zo snel mogelijk Ziekenhuis met hartkath laboratorium te bezoeken. Via een hartkatheter kan de bloedstroom in de gesloten kransslagader vaak op tijd worden hersteld en kan dus grotere schade worden voorkomen. Een bestaande Coronaire hartziekte is de belangrijkste risicofactor voor de ontwikkeling van een hartaanval en moet daarom altijd worden behandeld.