vaginale schimmelinfectie

Snel overzicht

• Wat is vaginale schimmel? Infectie van de vagina met schimmels, meestal met gisten (vooral Candida albicans). Naar schatting krijgen drie van de vier vrouwen minstens één keer in hun leven een vaginale spruw. De infectie kan op elke leeftijd voorkomen.
• Voorkomende symptomen: Jeuk en een branderig gevoel in de vagina en meestal in de schaamstreek, verhoogde, witachtig-kruimelige afscheiding (die doet denken aan gestremde melk), mogelijk pijn tijdens geslachtsgemeenschap; met extra betrokkenheid van de urethra ook pijnlijk urineren.
• behandeling: Antischimmelmiddel (antischimmelmiddelen), meestal extern aangebracht (crème, vaginale zetpillen enz.), Alleen in ernstige gevallen ook intern (tabletten). Mogelijk antiseptica (werken meestal tegen ziekteverwekkers).
• voorspelling: Schede schimmel is meestal onschadelijk, maar zeer onaangenaam en soms persistent. In het geval van een ernstig verzwakt immuunsysteem kan de schimmel zich in het lichaam verspreiden en interne organen infecteren.

Vaginale schimmel: symptomen

De belangrijkste vaginale gistsymptomen zijn er één sterke jeuk en een brandend gevoel in de vagina (vagina). De meeste klachten komen ook voor in de schaamstreek (vulva). Je kunt jezelf versterken vóór de menstruatie. Overigens is jeuk de eerste indicatie van vaginale gist. Het gebeurt vaak lang voordat verdere symptomen optreden.

Een karakteristieke verandering in vaginale afscheiding is een ander teken van vaginale spruw: vrouwen hebben altijd wat afscheiding. Dit is vaak zo klein dat het nauwelijks wordt opgemerkt. De hoeveelheid verandert in de loop van de menstruatiecyclus. Het is meestal transparant tot melkachtig en geurloos. een versterkte, kruimelig-witachtige afscheiding is een van de karakteristieke symptomen van vaginale spruw. Hij is – net als de gezonde afscheiding – reukloos.

Als de afscheiding uit de vagina slecht ruikt (visgeur), besmet met bacteriën en niet met paddestoelen erachter. Zo’n bacteriële vaginose moet noodzakelijkerwijs door een arts worden behandeld!

Mogelijke vaginale gistsymptomen zijn dat ook Pijn tijdens geslachtsgemeenschap (Dyspareunie). Als de vaginale mycose zich heeft verspreid naar de urethra, komen ze vaak Pijn bij het plassen (Dysurie) toegevoegd.

Hoe ziet vaginale schimmel eruit?

Vagina en schaambeen kunnen gezwollen zijn in vaginale schimmel. Vaak (maar niet altijd) zijn er grijsachtig witte afzettingen op het slijmvlies bij de ingang van de vagina en in de vagina. Deze pads kunnen worden afgeveegd. Hieronder toont het een ontstekingsrood slijmvlies.

De genitale schimmelinfectie van de vrouw kan ook leiden tot kleine knobbeltjes op het huidoppervlak in het genitale gebied.

Vaginale schimmel: behandeling

Schimmelinfecties kunnen worden behandeld met medicijnen die vooral effectief zijn tegen schimmels – zogenaamde antischimmelmiddelen, Voor vaginale schimmelbehandeling worden antischimmelmiddelen aanbevolen lokaal toegepast zijn. Ze zijn zonder recept verkrijgbaar in apotheken en bevatten meestal actieve ingrediënten uit de groep van imidazolen (zoals clotrimazol en miconazol) of nystatine. Vaak worden combinatiepakketten aangeboden, bestaande uit een antischimmelcrème voor gebruik in de buitenste schaamstreek, evenals vaginale zetpillen of vaginale tabletten, die in de vagina worden ingebracht. Maar er zijn ook producten die alleen een antischimmelcrème en een applicator bevatten, met behulp waarvan u de crème diep in de vagina kunt brengen. Het gebruik van deze lokale antimycotica is alleen afhankelijk van het preparaat eenmaal of als een kuur van drie of zes dagen.

Als deze lokale vaginale gistbehandeling niet helpt, of als de infectie herhaaldelijk terugkeert of oplaait, kan interne (systemische) behandeling worden gebruikt Antischimmelmiddelen (in tabletvorm) noodzakelijk zijn. Deze medicijnen bevatten zogenaamde triazolen (zoals fluconazol) en worden voorgeschreven door de arts.

Vaginale schimmelbehandeling met antiseptica

Ook met zogenaamde antiseptica kan men vaginale schimmel behandelen. Dit zijn middelen die niet-specifiek werken tegen veel pathogenen, maar niet specifiek tegen schimmels. Daarom zijn ze niet zo effectief als antischimmelmiddelen bij de behandeling van vagina. Daarom worden antiseptica vooral gebruikt voor milde vaginale of vaginale schimmel in de vroege stadia. Zelfs met gemengde infecties – dwz infecties met verschillende pathogenen – kunnen ze nuttig zijn.

De antiseptische middelen tegen vaginale schimmel worden lokaal gebruikt als een zalf, oplossing of zetpil. Ze bevatten de werkzame stof povidon-jodium.

Voor schildklieraandoeningen mag povidonjodium niet worden gebruikt. Het aanwezige jodium kan in dit geval ernstige complicaties veroorzaken!

Zwangerschap: wat te doen met vaginale schimmel?

Vaginale schimmel tijdens de zwangerschap moet medisch worden behandeld. Het wordt aanbevolen om te gebruiken lokale antischimmelmiddelen (zoals antischimmelcrème) gedurende zeven dagen, Geschikte actieve ingrediënten zijn imidazolen zoals clotrimazol, econazol of mitconazol. Deze antischimmelmiddelen worden als zeer effectief, goed verdragen en veilig voor het kind gedurende de zwangerschap beschouwd. Orale antischimmelmiddelen (tabletten) mogen niet tijdens de zwangerschap worden ingenomen of alleen als de arts dit absoluut noodzakelijk acht.

In de laatste vier tot zes weken vóór de geboorte is een medicinale vaginale spruwbehandeling bij zwangere vrouwen bijzonder belangrijk. Het is belangrijk om het geboortekanaal tijdig van alle schimmels te bevrijden. Anders bestaat het risico dat de infectie bij de geboorte op het kind wordt overgedragen.

Naast de lokale schimmelwerende toepassing, kunnen zwangere vrouwen met vaginale spruw Doederlein bacteriën worden toegediend. Dit zijn melkzuurbacteriën die behoren tot de normale vaginale flora. Hun toepassing kan helpen om de pathogene schimmels in het genitale gebied te verplaatsen.

Co-behandeling van de partner

Vaginale schimmel is besmettelijk. Het kan worden overgedragen via direct fysiek contact tussen twee mensen, maar ook via besmette objecten. Dus als u een vaginale schimmelinfectie heeft, kan uw partner u gemakkelijk vangen en een penisschimmel ontwikkelen (zie hieronder).

Daarom is het logisch dat uw partner ook wordt onderzocht en indien nodig behandeld. Dit is vooral belangrijk als u herhaaldelijk een vaginale schimmel heeft. De co-behandeling van de partner helpt het risico op herinfectie te verminderen na een succesvolle behandeling met de vaginale spruw. Onder de voorhuid van de penis zitten vaak wat schimmels, maar veroorzaken geen ongemak. Contact met deze kan echter snel genoeg zijn om een ​​herinfectie bij de vrouw te veroorzaken kort na een vaginale gistbehandeling.

Huismiddeltjes voor vaginale schimmel

In de media, evenals in het gezin en vrienden worden vaak verschillende huismiddeltjes voor vaginale schimmel aangeprezen. Hoewel veel vrouwen overtuigd zijn van hun effectiviteit: veel huismiddeltjes zijn eerder schadelijk voor de vaginale flora en helpen helemaal niet tegen vaginale spruw.

Huismiddeltjes die het meest worden aanbevolen voor vaginale spruwbehandelingen zijn yoghurt, azijn en knoflook. Ze moeten in de buitenste schaamstreek worden aangebracht of in de vagina worden ingebracht. Dit zou de paddenstoelen moeten doden. In plaats daarvan verstoren azijn, knoflook en andere agressieve stoffen het vaginale milieu, waardoor schimmels en andere ziekteverwekkers zich nog gemakkelijker kunnen vermenigvuldigen.

Yoghurt wordt ook niet aanbevolen in het geval van vagina-schimmel: yoghurt bevat van nature verschillende bacteriën. Deze omvatten lactobacilli (Lactobacilli), die helpen om een ​​gezonde vaginale omgeving te behouden. Om deze reden is yoghurt een geheim tegen allerlei vaginale problemen. Yoghurt bevat echter ook bacteriën die de vaginale flora kunnen beschadigen. Zo kan naast de vaginale schimmel ook een bacteriële infectie (bacteriële vaginose) worden ontwikkeld.

Kortom: gebruik de hierboven beschreven antischimmel vaginale schimmelgeneesmiddelen uit de apotheek. U kunt vrij snel van de infectie afkomen, vooral als u het vroeg gebruikt. Huismiddeltjes voor vaginale spruw verergeren daarentegen alleen de symptomen.

Andere tips voor vaginale schimmel

• Omdat vaginale schimmel besmettelijk is, moet u zich tijdens de infectie onthouden van geslachtsgemeenschap. Na de behandeling moeten u en uw partner eerst condooms gebruiken.
• Om verspreiding van de schimmelinfectie te voorkomen, moet u alleen pH-neutrale zepen (of beter nog: alleen lauw water) in het genitale gebied gebruiken en de huid regelmatig smeren.
• Draag luchtdoorlatend ondergoed om de vorming van een vochtige en warme omgeving in de vagina te voorkomen – dergelijke omstandigheden zijn ideaal voor schimmelgroei.
• Kort je schaamhaar in.
• Deel uw handdoek niet met anderen.
• Vervang uw wasgoed en handdoeken elke dag en was ze op 60 graden met een krachtig reinigingsmiddel.

Vaak wordt een suikervrij dieet aanbevolen om de vaginale schimmel te ‘verhongeren’. Tot nu toe kon echter niet worden bewezen dat dit echt werkt.

penis paddestoel

De tegenhanger van de vaginale schimmel bij de vrouw is de penisschimmel bij de man. Het wordt ook meestal veroorzaakt door Candida albicans van gist. De infectie is eerst merkbaar met een roodheid op de voorhuid en de eikel. Binnen enkele dagen zwelt het weefsel op. Jeuk, branderig gevoel en zelfs pijn komen samen. Bovendien kunnen zich op de eikel kleine, met vloeistof gevulde bellen vormen.

Sommige patiënten “halen” de schimmelinfectie via geslachtsgemeenschap met een vrouw met vaginale schimmel. Gisten maken echter – in kleine aantallen – ook deel uit van de gezonde huidflora van een man. Onder bepaalde omstandigheden kunnen ze zich verspreiden en ongemak veroorzaken. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren als de man een verzwakt immuunsysteem heeft, misschien als gevolg van diabetes. Ook een gebrek aan hygiëne in het genitale gebied kan een schimmelinfectie op de penis bevorderen.

Meer over symptomen, oorzaken en behandeling van een schimmelinfectie in het genitale gebied van de man leest u in het artikel penisschimmel.

Vaginale schimmel: oorzaken en risicofactoren

Een gezonde vagina is nooit kiemvrij, maar herbergt een natuurlijke vaginale flora: deze bestaat voornamelijk uit melkzuurbacteriën (lactobacilli). Sommige andere bacteriën en, in mindere mate, schimmels kunnen ook (tijdelijk) deel uitmaken van de natuurlijke vaginale flora. De melkzuurbacteriën zetten de suiker die is afgeleid van de omhulselcellen om in melkzuur. Dit creëert een zure omgeving in de vagina waarin pathogene kiemen zich nauwelijks kunnen vermenigvuldigen.

Maar als bijvoorbeeld het evenwicht van een gezonde vaginale flora verstoord wordt, hebben gisten de kans zich te verspreiden – er ontstaat vaginale schimmel. Ongeveer 80 procent van alle gevallen van vaginale schimmel wordt veroorzaakt door de schimmel gist Candida albicans veroorzaakt. Voor de resterende 20 procent van de ziekten zijn bijvoorbeeld Candida glabrata of Candida tropicalis verantwoordelijk.

Risicofactor: geslachtsgemeenschap

Seksuele geslachtsgemeenschap is een veel voorkomende transmissieroute voor een genitale schimmelinfectie: vrouwen en mannen kunnen elkaar met schimmels infecteren; in het geval van de vrouw kan dit leiden tot de vaginale schimmel, in het geval van de man tot de penisschimmel.

Risicofactor: Zwak immuunsysteem

Een aandoening van het vaginale milieu kan verschillende oorzaken hebben. Meestal zit er een verzwakt immuunsysteem achter. Dit kan bijvoorbeeld het gevolg zijn van een behandeling met medicijnen die het immuunsysteem onderdrukken. Aan deze zogenaamde immunosuppressiva Bijvoorbeeld cortisone en geneesmiddelen tegen kanker uit de groep van cytostatica (chemotherapeutische middelen).

Ook wat ziekten kan de lichaamsafweer verzwakken en zo een vaginale schimmel begunstigen. Dit geldt bijvoorbeeld voor HIV of AIDS, evenals diabetes (diabetes mellitus).

Risicofactor: antibiotica

Sommige vrouwen krijgen een vaginale schimmel door antibiotica: antibiotica zijn effectief tegen bacteriën waarin ze hun vermenigvuldiging remmen of de ziektekiemen doden. Ze maken geen onderscheid tussen nuttige en schadelijke bacteriën. Een antibioticumtherapie kan daarom ook de melkzuurbacteriën in de vagina elimineren en zo een vaginale schimmel veroorzaken. Hoe langer de antibiotica worden ingenomen, hoe groter het risico op schimmelinfectie.

Risicofactor: hormonale veranderingen

Hormonale veranderingen leiden ook tot een verandering in het vaginale milieu. Ze komen van nature voor bij vrouwen tijdens de menstruatiecyclus en in de loop van het leven. Bijvoorbeeld vrouwen na de menopauze gevoeliger voor een vaginale schimmel.

Ook het frequent voorkomen van vaginale schimmel in de zwangerschap kunnen worden toegeschreven aan hormonale veranderingen: deze veroorzaken bij zwangere vrouwen bijvoorbeeld een verhoogd suikergehalte en een verminderde zuurgraad in de vagina – ideale groeiomstandigheden voor paddestoelen. Het gevaar is dat de schimmels tijdens de normale (vaginale) geboorte op het kind kunnen worden overgedragen. De mogelijke gevolgen zijn bijvoorbeeld een schimmelinfectie in de mond (spruw) of in de luier (luieruitslag).

een hormoonbehandeling bevordert ook de ontwikkeling van vaginale schimmel. Sommige vrouwen die bijvoorbeeld hormonale anticonceptiva gebruiken met progestines zijn gevoelig voor schimmelinfecties in het genitale gebied. Een behandeling met antiandrogenen (zoals ernstige acne) wordt als een risicofactor beschouwd.

Er zijn er ook enkele ziektendie aandoeningen in de hormoonbalans veroorzaken en ze gevoeliger maken voor vaginale spruw. Deze omvatten bijvoorbeeld hyperthyreoïdie, hypothyreoïdie en de ziekte van Cushing.

Risicofactor: Overmatige of slechte hygiëne

Zowel een teveel als een gebrek aan persoonlijke hygiëne kan een vaginale schimmel begunstigen. Overmatige persoonlijke hygiëne kan het delicate evenwicht van de natuurlijke vaginale flora verstoren en de weg vrijmaken voor een vaginale schimmel. Evenzo kan een gebrek aan persoonlijke hygiëne de ontwikkeling van schimmelinfecties bevorderen.

Risicofactor: verkeerde kleding

Champignons groeien bijzonder goed in een warme en vochtige omgeving. Daarom kunnen huiddichte kleding en ondergoed gemaakt van synthetische stoffen vaginale spruw bevorderen: ze bevorderen zweten en kunnen warmteontwikkeling veroorzaken.

Risicofactor: stress en mentale stress

Volgens recent onderzoek hebben stress en psychologische stress ook een negatief effect op het vaginale milieu. Ze kunnen daarom ook een vaginale schimmelinfectie bevorderen.

Vaginale schimmel: onderzoeken en diagnose

Als een vagina wordt vermoed, is een gynaecoloog de juiste persoon om contact op te nemen. Hij zal eerst in detail met u praten over de uwe Om medische geschiedenis te verhogen (Geschiedenis). Mogelijke vragen van de arts zijn:

• Welke klachten heb je precies?
• Sinds wanneer bestaan ​​de symptomen?
• Heeft u eerder dergelijke klachten gehad?
• Heb je al therapiepogingen gedaan (bijvoorbeeld met vrij verkrijgbare antischimmelmiddelen uit de apotheek)?
• Heeft u onderliggende ziekten (zoals diabetes, HIV)?
• Gebruik je medicijnen (antibiotica, cortison, enz.)?
• Lijdt uw partner aan een seksueel overdraagbare aandoening?

Nadat de anamnese er een vindt lichamelijk onderzoek in plaats daarvan. De arts zal hetzelfde doen als bij het reguliere gynaecologische onderzoek. Een vaginale schimmelinfectie kan vaak worden herkend door een witachtige tot grijsachtige afzetting op het slijmvlies. Als het zorgvuldig wordt afgeveegd, komt een ontstekingsrood vaginaal slijmvlies aan het licht.

Om te bepalen welke pathogenen verantwoordelijk zijn voor de infectie, neemt de arts er een Uitstrijkje van het vaginale slijmvlies, Dit kan onder de microscoop worden onderzocht. Filamenteuze structuren in het microscopische beeld (zogenaamde hyfen) duiden op een schimmelinfectie.

Zelden geeft dit microscopisch onderzoek geen duidelijke bevinding. Toen de Kiemen gekweekt in het uitstrijkje (ziekteverwekkercultuur): In het laboratorium wordt het uitstrijkje op een geschikt voedingsmedium geplaatst en creëert het optimale groeiomstandigheden voor bacteriën, zodat ze zich vermenigvuldigen. Dit maakt het eenvoudiger om ze te identificeren.

Vaginale schimmel: geschiedenis en prognose

Met tijdige en consistente therapie is de prognose voor vaginale schimmel gunstig. In de regel duurt een schimmelinfectie niet langer dan een paar weken en geneest zonder gevolgen. Zelden bleek de infectie erg vervelend te zijn, zoals een verzwakt immuunsysteem. Onder bepaalde omstandigheden kan de vaginale schimmel zich zelfs in het lichaam verspreiden in zeer sterke immunodeficiëntie en interne organen infecteren.

Na de genezing van een vaginale schimmelinfectie kan deze (herhaaldelijk) terugvallen, als er nog steeds gunstige factoren zijn, zoals een valse genitale hygiëne, voortdurende antibiotische therapie of een verdedigingszwakte. Daarom moet men dergelijke risicofactoren zoveel mogelijk elimineren of verminderen.

Vaginale schimmel: preventie

Als u vagina wilt voorkomen, moet u bekende risicofactoren zoveel mogelijk vermijden of verminderen. Dat betekent:

• Vermijd synthetische kleding en kleding die erg strak zit in het genitale gebied en mogelijk zelfs schurend is.
• Draag alleen ondergoed gemaakt van ademende materialen zoals katoen. Dit voorkomt hitte en vocht in het genitale gebied.
• Vermijd het gebruik van plastic gecoate inlegkruisjes en verbanden. Ook kunnen ze ervoor zorgen dat vocht en warmte zich ophopen in het vaginale gebied. Geparfumeerde verbanden zijn ook ongunstig: de geuren kunnen het gevoelige slijmvlies irriteren en dus gevoeliger maken voor infecties.
• Tampons drogen het vaginale slijmvlies uit en kunnen dus de voorkeur geven aan vaginale schimmel bij gevoelige vrouwen. Dan kan het nuttig zijn om vaak van tampon te wisselen of over te schakelen naar ademend maandverband (organische pads).
• Besteed aandacht aan een zorgvuldige maar niet overmatige intieme hygiëne. Gebruik alleen lauw water om het genitale gebied schoon te maken, of hooguit pH-neutrale of licht zure producten (syndets), om de vaginale omgeving niet te verstoren. Doe zonder intieme sprays en vaginaal douchen.
• Bij gebruik van het toilet moet je jezelf altijd van de voorkant (vaginale ingang) naar de achterkant (anus) afvegen. Als je het andersom doet, kunnen schimmels uit de darm in de vagina komen. Op deze manier kan volgens sommige experts een vaginale schimmelinfectie optreden.

In bepaalde gevallen is een medicinale profylaxe van vaginale schimmelinfectie logisch. Een arts kan bijvoorbeeld vrouwen aanbevelen die diabetes gebruiken of antibiotica krijgen voor preventief gebruik van antischimmelmiddelen met tussenpozen (van twee keer per week tot maandelijks).

Verdere informatie

Richtsnoer:

• Richtlijn “Diagnose en behandeling van Candida-infecties” door de Duitstalige Mycological Society en de Paul Ehrlich Society for Chemotherapy (206)