hondallergie

Hondenallergie: beschrijving

De hondallergie (hondenhaarallergie) is een overgevoeligheid voor bepaalde, eigenlijk onschadelijke eiwitten, die door honden worden afgegeven. Deze eiwitten zijn te vinden in het speeksel, urine en huid en talgklieren. Je bent dus op huidschilfers en haar evenals in de urine van de hond. Als de allergenen van de hond in de luchtwegen en slijmvliezen van mensen terechtkomen, kunnen ze een allergische reactie veroorzaken. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zijn het niet de hondenharen zelf die een allergie veroorzaken, maar deeltjes die eraan blijven kleven.

Hondenallergie is de tweede meest voorkomende huisdierallergie voor kattenallergie. Honden produceren over het algemeen alle allergenen. Er is geen hondenras dat hier niet op van toepassing is, hoewel er steeds weer geruchten circuleren. In tegenstelling tot kattenallergie, waarbij patiënten meestal allergisch zijn voor alle soorten katten, kan een hondallergie alleen bestaan ​​tegen individuele rassen. Meer mensen zijn bijvoorbeeld allergisch voor boksers dan voor herdershonden. Er zijn aanwijzingen dat kortharige honden vaker problemen veroorzaken dan langharige honden.

Een paar mensen met hondenallergieën vertonen ook tekenen van allergie wanneer ze in contact komen met katten. Honden en katten produceren over het algemeen verschillende eiwitten, maar sommige kunnen lijken op hun basisstructuur. Het komt veel vaker voor dat mensen met allergie voor katten allergische symptomen ontwikkelen in contact met honden. Dit fenomeen wordt kruisallergie genoemd.

Hondenallergie: symptomen

Bij een hond treden allergische symptomen onmiddellijk op na contact met de allergenen. Hondenhaarallergie is een allergie van het onmiddellijke type. Dit betekent dat onmiddellijk na contact met het allergeen bij honden allergiesymptomen. Om allergische symptomen te veroorzaken, is geen direct contact met honden nodig. De hondallergenen kunnen ook door de lucht, over objecten of andere personen worden overgedragen.

De symptomen van hondenallergie zijn afhankelijk van waar het contact met de allergenen plaatsvindt. Als u in de ogen van een allergische persoon komt, ontwikkelen rode, brandende of jeukende ogen zich tot conjunctivitis. Als ze worden ingeademd en in de neus komen, doen de symptomen denken aan hooikoorts. Het gaat om verhoogde secretieproductie, de slijmvliezen zwellen op. Vaak is er een permanent niezen. De slijmvliezen in de nek zwellen op. Het gaat om hoesten, slikken en keel krabben. Op de huid kunnen sommigen roodheid of zwelling ervaren bij contact met het allergeen.

In vergelijking met een kattenallergie zijn de symptomen van hondenallergie vaak minder uitgesproken. Als een allergie lange tijd niet wordt behandeld, kunnen de symptomen na verloop van tijd erger worden. In zeldzame gevallen (vooral als een hondallergie niet langdurig of bij een zeer hoge allergeenblootstelling wordt behandeld) kan astma-aanvallen met ademhalingsmoeilijkheden en ademnood of zelfs een anafylactische shock worden bedreigd.

Hondenallergie: oorzaken en risicofactoren

De oorzaak van een hondallergie zijn bepaalde eiwitten die worden vrijgegeven door honden met hun speeksel, urine en huidklieren. Deze eiwitten (allergenen) hechten zich aan huidschilfers en haar van de hond. Van daaruit komen ze ofwel in de lucht van de kamer, op objecten of door direct contact met mensen.

De hondallergenen zijn eigenlijk onschadelijke stoffen. De werkelijke oorzaak van hondenallergie is een overreactie van het immuunsysteem. Wanneer het immuunsysteem voor het eerst in contact komt met de stoffen, verschijnen er geen symptomen van allergie. Het immuunsysteem herkent de stoffen echter als vreemd en classificeert ze als schadelijk. Als gevolg hiervan maakt het er antilichamen tegen aan. Bij hernieuwd contact met de allergenen worden de antilichamen geactiveerd. Deze stimuleren nu cellen in het lichaam die, onder andere, histamine vrijgeven. Histamine veroorzaakt zwelling van de slijmvliezen in het lichaam, verhoogde slijmproductie en verwijding van de bloedvaten.

Om symptomen bij een hondallergie te ontwikkelen, hoeven patiënten niet eens zelf contact te hebben met honden. De allergenen worden verspreid door de lucht en door eigenaren van gezelschapsdieren die het hondenhaar dragen en overal hun kleding opdrogen. Hoge concentraties allergenen zijn daarom ook te vinden op openbare plaatsen zoals scholen of in het openbaar vervoer. Een hondenallergie kan daarom ook voorkomen bij mensen die nog nooit persoonlijk contact met een hond hebben gehad.

Hondenallergie: onderzoeken en diagnose

Als een hondallergie wordt vermoed, is de huisarts of een allergoloog de juiste persoon om contact op te nemen. In een eerste gesprek registreert deze persoon de medische geschiedenis (anamnese). U heeft de mogelijkheid om uw klachten precies te beschrijven. Om de aard van de symptomen en mogelijke oorzaken te beperken, kan de arts vragen stellen zoals:

• Komen de klachten voornamelijk binnen of buiten voor?
• Heeft u permanente klachten of liever hobbelig?
• Heb je huisdieren?
• Waren er mensen met soortgelijke klachten in uw familie?

Vanwege de verschillende mogelijke oorzaken van een allergie en ook omdat de symptomen nog steeds op andere ziekten kunnen wijzen, kan de diagnose van een allergie erg moeilijk zijn. Na het eerste gesprek vindt een lichamelijk onderzoek plaats. Onder andere worden de huid, de ogen en de luchtwegen onderzocht. De longen worden gecontroleerd en de algemene gezondheidstoestand wordt gecontroleerd. De arts kan u vragen om een ​​tweede keer terug te komen en ondertussen een allergiedagboek bij te houden. Voer in een allergiedagboek in:

• Wanneer en waar de klachten zich voordeden.
• Wat heb je net gedaan?
• Wat je die dag hebt gegeten en gedronken.
• Welke medicijnen u heeft ingenomen.
• Welke mogelijke oorzaken zouden zijn.

Als de arts een vermoede diagnose heeft gesteld, vindt een allergietest plaats. Als een allergietest wordt tegenwoordig meestal de zogenaamde priktest gebruikt. Tijdens het proces worden mogelijke allergenen op de huid gedruppeld (meestal op de onderarm) en de huid is licht bekrast aan de onderkant. Als er een hondallergie is, wordt de huid binnen 15 tot 20 minuten rood onder het juiste allergeen, zwelt op en vormt mogelijk puistjes. Als er geen allergie is, vertoont de priktest weinig of geen huidveranderingen.

Bovendien kan een speciale bloedtest worden uitgevoerd (zogenaamde RAST-test). Het bloed wordt getest op antilichamen die wijzen op een allergie. Bovendien kan een normaal bloedbeeld ontstekingen en infecties van het lichaam uitsluiten die kunnen worden geassocieerd met symptomen die vergelijkbaar zijn met allergieën voor honden.

Bij onzekere bevindingen wordt eindelijk een provocatietest uitgevoerd. Hiervoor wordt het vermoedelijke allergeen rechtstreeks op de neusslijmvliezen aangebracht. De provocatietest wordt nu zelden gebruikt omdat deze zeer ernstige allergische reacties kan veroorzaken. Na de test is een follow-up van minimaal een half uur nodig.

Hondenallergie: behandeling

Bij hondenallergieën zijn de symptomen over het algemeen minder uitgesproken dan bij andere allergieën. In veel gevallen is het daarom voldoende dat de behandeling speciale risicofactoren vermijdt. Bij hondenallergie moet u eerst elk contact met honden vermijden. In het geval van ernstige hondenallergie moet een in het huishouden wonende hond vertrekken.

Hondenbezitters die tijdens hun leven allergie voor honden ervaren, hebben vaak moeite om zich van hun huisdieren te scheiden. Is de hondallergie slechts licht uitgesproken, dit is niet absoluut noodzakelijk. Aanvankelijk zou alleen direct contact met honden moeten worden verminderd. Laat u niet door het gezicht van uw hond likken, houd het niet op uw schoot en was uw handen grondig na elke aanraking.

drugs
Verschillende medicijnen zoals antihistaminica of cortisone-preparaten worden ook gebruikt. Deze worden gebruikt om de symptomen te behandelen, maar niet om de oorzaak weg te nemen. Ze kunnen acute symptomen verlichten. Aan de andere kant kunt u echter ook preventief worden meegenomen, bijvoorbeeld als het bezoek aan het huis van een hondenbezitter is gepland.

Hyposensibilisierung

Als de hondallergie wordt geassocieerd met een significante vermindering van de kwaliteit van leven of zeer sterke symptomen, wordt een hyposensitisatie in twijfel getrokken. Het allergeen waarop het lichaam reageert, wordt gedurende een periode van meerdere jaren rechtstreeks in toenemende doses toegediend. Het kan ofwel onder de huid (subcutaan) worden geïnjecteerd of onder de tong (sublinguaal) vallen. Het effect wordt het gemakkelijkst verklaard door het gewenningsprincipe. Door steeds hogere doses toe te dienen, is het lichaam nu gewend aan hogere doses van het allergeen en reageert het niet langer op lagere doses met symptomen. Als na een hyposensibilisatie symptomen terugkeren in de loop van het leven, kan deze behandeling op elk moment worden herhaald.

Hondenallergie: ziekteverloop en prognose

Het ziekteverloop en de prognose van een allergie voor hondenharen zijn voornamelijk afhankelijk van het gedrag van de getroffenen. Als de oorzaak van de allergie (honden) consequent wordt vermeden en afstand wordt gedaan van hun eigen honden, kunnen de symptomen meestal goed worden verminderd. Als de blootstelling aanhoudt, kunnen de symptomen in de loop van het leven erger worden. In extreme gevallen ontwikkelt een hondallergie bronchiale astma met permanente symptomen.

Na hyposensibilisatie is er meestal een gunstige prognose. Als allergie triggers in de toekomst worden vermeden, hebben patiënten met hondenallergie een goede kans om een ​​comfortabel leven te leiden. In veel gevallen zijn de symptomen één hondallergie maar ook zo zwak dat ze de getroffenen nauwelijks beïnvloeden.