muisarm

Muisarm: beschrijving

De muisarm is nog steeds een relatief onbekende ziekte in Duitsland. Beïnvloed zijn vooral de hand en arm, maar ook schouder en nek. In de Engelstalige wereld wordt de muisarm ook wel “RSI-syndroom” genoemd en wordt deze bijvoorbeeld in de VS erkend als een beroepsziekte. RSI staat voor Repetitive Strain Injury, in het Engels: “a repetitive strain letsel”. De oorzaak van het syndroom is dus een chronische over- en onderbelasting. De term “syndroom” geeft al aan dat verschillende symptomen tegelijkertijd kunnen optreden. Typerend voor een muisarm zijn ongemak, spierzwakte en vooral pijn.

Een muisarm kan mensen van alle leeftijden treffen. Ongeveer 60 procent van de mensen die meer dan drie uur per dag op de computer doorbrengen, klagen over klachten. In de volksmond wordt het RSI-syndroom daarom ook wel ‘secretary’s disease’ genoemd. Vaak worden mensen met andere problemen zoals metabole stoornissen eerder en na minder stress getroffen dan anders gezonde mensen.

Het is niet bekend hoeveel mensen in Duitsland worden getroffen door een muisarm. Artsen geloven echter dat het een veel voorkomende ziekte is. Technologische ontwikkelingen zoals de introductie van computers, mobiele telefoons en andere kleine elektronische apparaten (Playstation, Gameboy, enz.) Hebben de monotone last op de armen en handen van grote delen van de bevolking dramatisch verhoogd.

Muisarm: symptomen

Een muisarm (RSI-syndroom) wordt gekenmerkt door een aantal verschillende klachten in de bovenste helft van het lichaam. Vooral getroffen zijn de nek, schouders, armen en handen. In tegenstelling tot de naam komt een muisarm dus niet alleen in het gebied van de arm voor.

In de vroege stadia van de ziekte, merken de getroffen symptomen op zoals tintelingen en ongemak in het getroffen deel van het lichaam. Dit kan leiden tot krachtverlies in de aangetaste spieren. In een zeer vroeg stadium verschijnen symptomen van een muisarm alleen bij langere belichtingen. Bovendien verdwijnen de symptomen in dit stadium van de ziekte meestal snel zodra de betrokkene wordt gespaard.

Als de oorzakelijke last blijft bestaan, ontstaan ​​er in de loop van de tijd ook coördinatieproblemen in de armen, handen en vingers. De gewrichten van de hand, elleboog, schouder en nek kunnen verstijven. In een later stadium treedt pijn opnieuw en opnieuw op in het getroffen deel van het lichaam. Lage belastingen zijn vaak voldoende om de symptomen te veroorzaken. In de late stadia kunnen de symptomen zelfs aanhouden ondanks fysieke bescherming.

Muisarm: oorzaken en risicofactoren

Een muisarm is het resultaat van een sterke chronische over- en onderbelasting van de armspieren. Het RSI-syndroom komt vooral voor bij mensen die veel met hun handen werken. Technologische vooruitgang heeft geleid tot een significante toename van de incidentie van RSI-syndroom omdat steeds meer mensen vele uren per dag op hun computer werken. Met name tekstverwerkers en grafisch ontwerpers worden vaak getroffen door een muisarm. Herhaalde bewegingen zoals tikken of muisklikken kunnen een RSI-syndroom veroorzaken.

Individuele risicofactoren

Bepaalde individuele factoren hebben een significante invloed op de ontwikkeling van een muisarm: deze omvatten voornamelijk chronische stress en een hoge werkdruk. Een ongezonde lichaamshouding (gebogen rug, gespannen nek, statisch vasthoudwerk) bevordert ook de ontwikkeling van het RSI-syndroom. Een niet-ergonomische werkplek is de hoofdoorzaak van een slechte houding en dus van de muisarm bij veel mensen.

Artsen gaan er ook van uit dat de ontwikkeling van een muisarm wordt verbeterd door een verminderde perceptie van de signalen van het eigen lichaam. Als pijn opzettelijk wordt verborgen of onbewust de perceptie van pijn onderdrukt, leidt dit tot een grotere belasting van de armen. Omdat de natuurlijke bescherming van het lichaam tegen overmatige stress wordt geëlimineerd, is een snellere chronische irritatie.

Veranderingen in de hersenen houden pijn vast

Het is duidelijk dat niet alleen de chronische fysieke overbelasting, maar ook complexe verwerkingsmechanismen in het centrale zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg) bijdragen aan een muisarm. Ten eerste leidt de chronische stress tot irritatie van spieren, ligamenten en omliggende weefsels. Deze chronische pijnstimulatie in het ruggenmerg, waar de signalen worden verwerkt, leidt tot een verandering in pijnperceptie. Zelfs als de pijn veroorzakende stress niet meer bestaat, kan de pijn nog steeds worden gevoeld.

Daarnaast kan een ander effect een rol spelen: wetenschappers geloven dat de constante herhaling van bepaalde bewegingen onbewust gekoppeld is aan specifieke stimuli, zoals een muisklik of het bekijken van het scherm. Als beweging en stimulus vaak genoeg met pijn zijn geassocieerd, wordt pijn in de hersenen gemeld telkens wanneer spieren, ligamenten en gewrichten niet worden overbelast.

Muisarm: onderzoeken en diagnose

Als u regelmatig last heeft van pijn of ongemak in de armen, dan is de huisarts of een orthopedist de juiste persoon om contact op te nemen. De muisarm in Duitsland wordt echter verre van begrepen door alle artsen. Raadpleeg indien nodig een arts die het onderwerp aantoonbaar heeft bestudeerd, bijvoorbeeld door publicaties te schrijven.

In het geval van een muisarm wordt de diagnose voornamelijk gesteld op basis van de medische geschiedenis (anamnese). Het anamnese-interview is daarom bijzonder belangrijk. U moet de arts alle veranderingen vertellen die u hebt opgemerkt. Bovenal is het belangrijk om te melden wanneer en in welke intensiteit de pijn optreedt. Vervolgens stelt de arts verschillende vragen, zoals:

• Waar, wanneer en hoe vaak komen de klachten voor?
• Hoe lang zijn de klachten geweest?
• Wat doe je professioneel en hoeveel uur werk je gemiddeld per dag?
• Heeft u soortgelijke gevoelens elders in het lichaam?

Aan het einde van de anamnese vindt een lichamelijk onderzoek plaats. De arts scant het pijnlijke gebied en controleert of het de pijn kan activeren of vergroten door druk. Hij test ook de mobiliteit van de aangrenzende gewrichten en de kracht van de spieren.

Verschillende functionele tests kunnen aanvullende indicaties van het type ziekte geven: vooral in een gevorderd stadium wordt vaak een meting van de zenuwgeleidingssnelheid (NLG) uitgevoerd. Aldus kan het RSI-syndroom worden onderscheiden van het carpale tunnelsyndroom, dat typisch een verminderde zenuwgeleidingssnelheid heeft van een bepaalde zenuw in de onderarm en hand.

Beeldvormingsprocedures geven geen indicatie van een muisarm, omdat in een muisarm geen anatomische veranderingen detecteerbaar zijn. Dergelijke opnames worden echter bijvoorbeeld gemaakt als getroffen personen in het verleden geleden hebben aan andere verwondingen van hetzelfde lichaamsgebied. Dan is er de mogelijkheid dat de genezing van dit letsel niet is voltooid of niet correct is voltooid en dat de huidige symptomen te wijten zijn aan eerdere schade.

Muisarm: behandeling

Afhankelijk van de sterkte en duur van de pijn, kunnen verschillende behandelingsmethoden worden overwogen voor de behandeling van de muisarm. De belangrijkste therapie van een muisarm is een verandering in werkomstandigheden. Artsen spreken van een profylaxe van blootstelling. Bovendien kunnen methoden voor fysische geneeskunde en medicijnen de symptomen van muis-arm verlichten. In het bijzonder kunnen mensen met chronische muisarmen ook baat hebben bij psychotherapeutische behandeling.

Voorkom muisarm

Het is belangrijk bij overwegend zittende activiteiten dat u rechtop en comfortabel zit. De nek, schouders en armen moeten zo ontspannen mogelijk zijn. Vermijd ook tocht en koude handen tijdens langdurig computerwerk. De beste manier om nieuwe bewegingspatronen op de werkplek uit te oefenen. Deze moeten in de toekomst permanent worden onderhouden om een ​​terugval te voorkomen. Bovendien moet de werkplek worden ingericht volgens ergonomische principes. Op een werkstation op kantoor moet de nadruk worden gelegd op een ergonomisch geoptimaliseerde stoel en op een ergonomisch ontworpen toetsenbord en muis.

Tijdens regelmatige pauzes moet een muisarm oefeningen uitvoeren om de spieren en gewrichten te ontspannen. Een eenvoudige oefening is bijvoorbeeld om een ​​vuist op te klemmen en deze langzaam te openen met uw vingers eerst gebogen en pas aan het einde. Even effectief zijn oefeningen waarbij je je handen tegen elkaar of tegen de muur drukt en je polsen buigt. Bovendien moet u het hoofd- en nekgebied regelmatig strekken om de spanning te verminderen. Houd uw hoofd in verschillende richtingen en houd elke positie enkele seconden vast. Ook het schudden van de armen en het regelmatig draaien en strekken van het bovenlichaam helpen met een muisarm. Oefeningen zoals deze kunnen flexibel worden geïntegreerd in uw dagelijkse werkroutine. Er is geen vaste volgorde. Elke oefening kan zo vaak worden herhaald als u wilt.

Fysiotherapie maatregelen

Naast blootstellingsprofylaxe worden fysieke therapieën gebruikt om een ​​muisarm te behandelen. Deze omvatten warmte- en koudebehandelingen met kompressen, evenals gymnastiek en massages. In veel gevallen doen ook oefenbaden het goed. Je verplaatst de aangetaste gewrichten in warm water met bepaalde medische additieven. Deze helpen de spieren te ontspannen en de pijn te verminderen. Een soortgelijk effect is het regelmatige gebruik van warmtelampen (infraroodlampen).

Geneesmiddel maatregelen

Als patiënten ernstig worden aangetast door de pijn, kan een muisarmbehandeling ook worden behandeld. Pijnstillers (analgetica) kunnen worden gebruikt voor de pijn. Ook wordt de ontstekingsremmende cortison af en toe gebruikt. Over het algemeen moet pijnmedicatie echter niet worden beschouwd als een permanente remedie voor een muisarm, omdat het een zuiver symptomatische behandeling is die niet de onderliggende oorzaken aanpakt.

psychotherapie

Vooral voor chronisch RSI-syndroom wordt ook psychotherapie aanbevolen. Het verklaart bijvoorbeeld het verband tussen de triggerende factoren, de processen in de hersenen en de pijn die optreedt bij de getroffen pijnpatiënten. In de individuele therapiesessies worden dan mogelijkheden getoond om met de pijn om te gaan en veranderde gedragingen te oefenen. Deze omvatten bijvoorbeeld speciale ontspanningsmethoden en het leren van nieuwe denkstrategieën.

Muisarm: ziekteverloop en prognose

De prognose voor een muisarm hangt voornamelijk af van de betrokken persoon. Kortom, een muisarm is een vermijdbare ziekte die positief kan worden beïnvloed door correct gedrag. Als de getroffenen de symptomen in een vroeg stadium van de ziekte serieus nemen, bijvoorbeeld door te proberen verantwoorde oorzaken op de werkplek te corrigeren en het getroffen deel van het lichaam te beschermen, is de prognose meestal goed. In veel gevallen zoeken de getroffen personen echter alleen in een chronisch stadium medische hulp. Op dit moment is de behandeling moeilijker en het vooruitzicht op genezing aanzienlijk slechter. In het ergste geval beïnvloedt men muisarm de getroffen persoon zozeer dat een verdere uitoefening van het geleerde beroep niet langer mogelijk is.