In elleboogdislocatie zijn de boven- en twee onderarmbotten in het ellebooggewricht volledig verschoven en zijn ze niet langer samen. Triggers zijn meestal vallen op de uitgestrekte arm. Naast de elleboogluxatie ontwikkelen zich vaak typische bijbehorende verwondingen, die alleen door een operatie kunnen worden genezen. Hier vindt u alles wat u moet weten over dislocatie van de elleboog.
Hoe werkt het ellebooggewricht?
Het ellebooggewricht bestaat uit drie gedeeltelijke gewrichten. De ulna vormt met de humerus een groot scharniergewricht en maakt de flexie en extensie van de onderarm mogelijk. Het lichaam nabij het einde van de spaak vormt zowel een wielgewricht met de ulna als een kogelgewricht met de opperarm. Het laat de binnenste en buitenste rotatie van de onderarm toe en werkt ook met de flexie of extensie.
Hoe gebeurt elleboogluxatie?
De elleboogluxatie is meestal het gevolg van een val op de uitgestrekte arm, die overbelast is in de elleboog. Het onderarmbeen schuift naar achteren en springt uit het kogelgewricht. Andere ongevalsmechanismen zijn mogelijk, maar veel minder gebruikelijk. Hetzelfde geldt voor elleboogluxatie: als het eenmaal is opgetreden, neemt het risico op verdere ontwrichting toe.
De typische bijbehorende verwondingen in elleboogdislocatie
Veel bijbehorende verwondingen zijn ook mogelijk met elleboogluxatie. Vaak breekt een klein botuitsteeksel van de zweer af, niet zelden ook de kop van de wervelkolom. Als bovendien de banden aan de zijkant van de Elle scheuren, spreekt men van een “ongelukkige triade”. Deze letselconstellatie maakt het ellebooggewricht bijzonder onstabiel.
Elleboogdislocatie kan ook zenuwen beschadigen, vooral de ulnaire zenuw en de mediane zenuw. Schade aan deze zenuwen leidt tot sensorische stoornissen aan de vingers en een deel van de onderarm, evenals bewegingsstoornissen en verlies van kracht van de hand. Het buigen en verspreiden van de vingers veroorzaakt dan moeilijkheden.
Een elleboogluxatie met ossificatie van het omliggende weefsel heelt heel goed. Dit komt door ontstekingsreacties rond het gewonde gewricht. Dit kan leiden tot aanzienlijke bewegingsbeperkingen en is alleen slecht te behandelen. Met ontstekingsremmende medicijnen om deze complicatie te voorkomen.
Hoe wordt elleboogluxatie behandeld?
Zodra bijkomende verwondingen aanwezig zijn, wordt meestal aan de elleboogluxatie geopereerd, anders probeert men de dislocatie handmatig te verminderen, dwz de gewrichtsoppervlakken weer bij elkaar te brengen (om terug te keren).
Na succesvolle terughoudendheid wordt de patiënt op een pleister geplaatst die het ellebooggewricht in een rechte hoek houdt. Na een week wordt het gewricht geröntgend en getest in de functie. Als er voldoende verbetering is, kan het gips al worden verwijderd en een bewegingsorthese worden aangepast, die het gewricht nog ongeveer zes weken stabiliseert en vastzet. De elleboog moet tijdens deze periode regelmatig worden verplaatst om gewrichtsstijfheid te voorkomen. Het is een veel voorkomende complicatie na een elleboog.