Een beroerte verandert vaak het hele leven – dat van de betrokken persoon en dat van zijn familieleden. Wat is de toekomstige carrière? Kan en kan de patiënt blijven rijden? Zijn vakanties mogelijk? Waar moeten familieleden op letten bij de dagelijkse behandeling van patiënten met een beroerte? Antwoorden op deze en andere vragen over het leven na de beroerte zijn hier te vinden!
Beroerte & beroep
Vooral bij jongere CVA-patiënten rijst de vraag naar de professionele toekomst. Al tijdens de revalidatie moet u met uw arts praten over een mogelijke terugkeer naar het werk of een nieuwe oriëntatie.
De belangrijkste contactpunten voor dergelijke vragen zijn het uitzendbureau en de pensioenverzekeringsinstellingen. Ze bevorderen onder meer maatregelen voor beroepsherintegratie door inductiebeurzen en omscholing. De belangrijkste taak van beroepsrevalidatie is om de juiste baan voor u te vinden. Kortom, er zijn de volgende opties:
- Keer terug naar de vorige taak (mogelijk met een aanpassing van de taak)
- geleidelijke re-integratie (zoals deeltijdwerk)
- Verandering van functie bij het vorige bedrijf
- Bijscholing in een ander beroep
Of u uw vorige activiteit geheel of gedeeltelijk kunt hervatten, hangt af van uw beroep en de mate van lichamelijke en geestelijke achteruitgang na de beroerte. Er moet worden bepaald of en hoe uw werk kan worden verbeterd of hersteld. Krijg gedetailleerd advies over jobaanpassing, omscholing of deeltijdwerkgelegenheid.
Gedeeltelijk verlies van verdiencapaciteit
Een gedeeltelijke vermindering van de verdiencapaciteit (voorheen aangeduid als “arbeidsongeschiktheid”) treedt op wanneer het vermogen om te werken ten minste drie, maar minder dan zes uur per dag te wijten is aan ziekte of handicap, tijdens een normale 5-daagse werkweek. Als dit het geval is, kunt u een gedeeltelijke pensioenuitkering aanvragen. Dit zou uw loonvermindering moeten compenseren als u niet langer voltijds kunt werken.
Volledige vermindering van verdiencapaciteit
Personen die om een bepaalde tijd om welke reden dan ook in de nabije toekomst niet kunnen werken vanwege ziekte of handicap, kunnen volledig niet werken. Concreet betekent dit dat iemand minder dan drie uur per dag kan werken als onderdeel van een vijfdaagse werkweek.
Werklozen kunnen een volledig arbeidsongeschiktheidspensioen aanvragen. Het zou het loon moeten vervangen. Het verminderde verdiencapaciteitspensioen wordt meestal betaald als een tijdelijk pensioen, dat wil zeggen voor een periode van maximaal drie jaar. De tijdslimiet kan op verzoek worden herhaald. In de meeste gevallen wordt na negen jaar aangenomen dat de betrokkene permanent niet in staat is om te werken. Dan kan de tijdelijke pensioenuitkering worden omgezet in een eeuwigdurend pensioen.
Slag & rijden
Na een beroerte kan uw rijvaardigheid op twee manieren worden verminderd. Ten eerste bestaat het risico dat u plotseling een nieuwe beroerte krijgt. Aan de andere kant kunnen uw prestaties worden verminderd door de gevolgen van een beroerte, zoals verlamming, verminderd gezichtsvermogen of een tragere reactie. In beide gevallen zou u uzelf en andere weggebruikers achter het stuur van een auto in gevaar kunnen brengen.
Zelfverantwoordelijkheid geëist
Wetgevers eisen individuele verantwoordelijkheid van elke rijbewijseigenaar – of de patiënt nu een beroerte heeft of niet: iedereen moet zichzelf keer op keer controleren of hij een voertuig veilig door het verkeer kan sturen. Na een ziekte zoals een beroerte, vereist de wet echter dat de betrokken persoon “passende voorzorgsmaatregelen neemt” zodat hij geen risico loopt op het stuurwiel. Dit houdt in dat de patiënt deskundige hulp krijgt.
Vraag een arts
Het eerste contactpunt is uw arts. In de regel is hij beter in staat om te beoordelen of u om veiligheidsredenen nog steeds achter het stuur kunt komen of dat u moet afzien van autorijden. Deze verklaring van afstand kan tijdelijk zijn – totdat u fit genoeg bent om weer te rijden – of permanent, zoals permanente verlamming.
Informeer de autoriteit
Bovendien moet u de bevoegde autoriteit (rijbewijs) vrijwillig informeren over de beroerte en daar een specialistisch advies indienen, dat niet ouder is dan zes maanden. Dit kan bijvoorbeeld het ontslagverslag van een REHA-kliniek zijn of de mening van een neuroloog met een kwalificatie voor verkeersgeneeskunde. Deze expert beslist of bijvoorbeeld extra rijlessen, het bezoek aan de oogarts of een neuropsychologisch rapport nodig zijn.
In de meeste gevallen kan de autoriteit op basis van de documenten beslissen of u (mogelijk met voorwaarden of beperkingen) uw rijbewijs mag blijven rijden of inleveren. Als de autoriteit het rapport niet verstrekt, start het een medisch-psychologisch onderzoek (MPU).
MPU
De MPU wordt uitgevoerd door beoordelingsinstanties voor rijgeschiktheid. Dergelijke geaccrediteerde testcentra zijn bijvoorbeeld verkrijgbaar bij TÜV. De MPU is verdeeld in verschillende delen:
Ten eerste: Op basis van een medisch onderzoek stelt een specialist, een specialist of revalidatiekliniek een actueel rapport op over uw gezondheidstoestand.
Ten tweede: Een prestatie-examen zal uw reactievermogen, concentratie en perceptie controleren. U moet bijvoorbeeld zo snel mogelijk op een toets drukken voor specifieke computersignalen. Zorg ervoor dat de test toegankelijk is voor gehandicapten, bijvoorbeeld als u problemen hebt met het indrukken van toetsen vanwege een lichte verlamming in uw arm.
Ten derde: Een gesprek met een psycholoog moet bepalen of u uw beroerte geestelijk beheerst, vertrouw erop dat u een auto bestuurt en u fit en verantwoordelijk voelt voor het verkeer.
rijexamen
Veel patiënten met een beroerte zijn beperkt in hun mobiliteit en hebben een achteraf aangebracht voertuig nodig. Dit kan bijvoorbeeld een auto met een stuurknop zijn. Er zijn rijscholen die gespecialiseerd zijn in beroertepatiënten en omgebouwde auto’s waarmee patiënten rijlessen kunnen volgen. Het rijexamen kan dan worden afgelegd door de TÜV of DEKRA.
De beslissing
Op basis van de door u ingediende documenten (medisch medisch rapport, MPU, rijtest) beslist het rijbewijskantoor over uw rijvaardigheid. In het beste geval komt de autoriteit tot de conclusie dat u uw licentie zonder beperking kunt behouden.
Vaak worden echter op basis van het rapport voorwaarden of beperkingen in het rijbewijs opgenomen. Sommige mensen kunnen bijvoorbeeld alleen na een slag een auto besturen met een speciaal aangepaste besturing. Anderen mogen niet langer ’s nachts of op snelwegen reizen.
kosten
De MPU en de Fahrgutachten kosten enkele honderden euro’s, de CVA-patiënten moeten zelf betalen. Alleen in individuele gevallen is er financiële ondersteuning voor het rapport of een noodzakelijke voertuigconversie.
Om zekerheid te bieden
Hoewel het niet goedkoop is en je misschien uiteindelijk het rijbewijs wordt onthouden, is het belangrijk om je conditie te controleren om na een beroerte te rijden. Een objectieve beoordeling van professionals biedt zekerheid over mogelijke zelftwijfels.
Maar bovenal is het belangrijk te weten dat iedereen die ongeschikt is om te rijden en toch aan het stuur gaat zichzelf en anderen in gevaar brengt, zichzelf vervolgd en zijn verzekeringsdekking riskeert.
Slag & reizen
Als je hersteld bent van je beroerte, mag je meestal weer op vakantie. Zelfs vliegreizen is in principe toegestaan. Maar het hangt vooral af van hoe fit je je voelt. Overschat uw prestaties niet – een nauwkeurig overleg met de arts is belangrijk. Hij zal ook rekening houden met eventuele comorbiditeiten die veel patiënten met een beroerte hebben. Dit kan bijvoorbeeld coronaire hartziekte (CHD), diabetes mellitus (diabetes) of hypertensie zijn.
Algemeen: Geen uitersten! Bergtochten van meer dan 2500 meter boven zeeniveau, diepzeeduiken, een fotosafari door de jungle of cruises in het Noordpoolgebied zijn geen geschikte reisplannen voor patiënten met een beroerte.
Bereid uw reis goed voor
Bereid je goed voor op de reis. Boek indien nodig bijvoorbeeld een gehandicapte accommodatie. Meer informatie over lokale medische zorg. Vraag de arts naar de aanbevolen vaccinaties. Laat hem / haar bovendien een diagnose- en behandelingscertificaat afgeven. Zorg er ook voor dat u voldoende medicatie (of vergelijkbare recepten) inneemt die u regelmatig moet innemen (zoals een anticoagulans of antihypertensiva). Vraag uw arts of apotheker hoe u het medicijn op de juiste manier kunt vervoeren en bewaren.
Voordat u naar het buitenland reist, moet u ook een ziektekostenverzekering afsluiten met vervoer terug in geval van ziekte. Dit bespaart u hoge kosten in geval van nood!
Gezond onderweg
Vermijd lange auto- of busreizen in extreme hitte om overbelasting van uw cardiovasculaire systeem te voorkomen. Ongunstig voor hart en bloedsomloop zijn ook sterke temperatuurverschillen, zoals de airconditioning in de hotelkamer of in de auto en buitenshuis.
Lang zitten (bijvoorbeeld in de bus, auto of vliegtuig) vertraagt de bloedstroom in de beenaders. Dit bevordert de vorming van bloedstolsels die een vat kunnen verstoppen. Regelmatige bewegingen van de voeten en benen en het dragen van steun- of compressiekousen kunnen dit tegengaan. Vermijd bovendien het slaan van uw benen en drink voldoende.
Verdeel de benodigde medicatie op uw hand en bagage als een van de stukken verloren gaat. Zorg ervoor dat u de geneesmiddelen correct bewaart (zoals aangegeven in de bijsluiter) zodat ze hun werkzaamheid niet verliezen.
Beroerte: tips voor familieleden
De gevolgen van een beroerte beïnvloeden niet alleen de patiënten zelf, maar ook de mensen die hun leven delen. De familieleden moeten veel tijd, geduld en empathie doorbrengen. Bovendien moeten ze vaak hun eigen leven volledig veranderen om de patiënt de hulp en ondersteuning te bieden die verpleegkundigen of therapeuten niet alleen kunnen betalen.
De vreemdeling in zijn eigen huis
Het is vooral problematisch voor leden van beroertepatiënten als de persoonlijkheid van een bekend persoon verandert als gevolg van de ziekte. Bij de hulpeloosheid en plotselinge afschaffing van hun eigen mogelijkheden, reageren veel patiënten eerst met wanhoop en depressie, anderen worden agressief.
Soms wordt emotionele controle van de hersenen beïnvloed als gevolg van een herseninfarct. Dan kan het bijvoorbeeld gebeuren dat de patiënt plotseling lacht of huilt in ongepaste situaties. De familieleden kunnen dit aanzienlijk belasten. Op zulke momenten is het belangrijk om agressie en tranen niet automatisch aan zichzelf te relateren.
Liefdevol en met respect
Familieleden mogen geen beslissingen nemen over het hoofd van de getroffen persoon. Het is beter om de patiënt voor zichzelf te laten spreken. Dit is met name het geval wanneer de betrokken persoon vanwege de beroerte moeilijk te begrijpen is. Geef de patiënt de tijd om te communiceren.
Tussen eisen en helpen
Familieleden zijn de belangrijkste helpers voor patiënten met een beroerte op weg naar een zo onafhankelijk mogelijk leven. De therapiesessies alleen zijn niet voldoende om bijvoorbeeld taal, aandachtsvermogen of bewegingscontrole te herwinnen. Het hele dag leven is een training voor de getroffenen. Familieleden moeten daarom de verleiding weerstaan om de betreffende persoon te beschermen, elke handdruk te verwijderen of onvolledige zinnen voor hem af te maken. Ze mogen alleen ingrijpen om te helpen als de getroffen persoon een situatie niet alleen aankan of te uitgeput is.
Sommige familieleden daarentegen maken de fout om van de dag een permanente training te maken. Dit kan de patiënt volledig overweldigen. Vooral het leven met een handicap is in het begin erg vermoeiend, dus er is dringend behoefte aan rust.
Versterk zelfvertrouwen en levenslust
Een beroerte berooft een persoon van veel van de vaardigheden waarop hij heeft kunnen vertrouwen en die hij heeft gedefinieerd. Dit kan knagen aan eigenwaarde en vitaliteit. Familieleden kunnen een belangrijke bijdrage leveren aan het herstel, bijvoorbeeld door een joint venture te hebben, uit te gaan of vrienden te ontmoeten. Maar let op: voor mensen met afasie (spraakstoornis) zijn veel dagelijkse situaties erg stressvol, vooral hard achtergrondgeluid.
Omgaan met afasie – speciale functies
Omgaan met mensen met een beperkt spraakvermogen (afasie) kan voor familieleden snel moeilijk worden vanwege communicatieproblemen. Enkele nuttige tips:
Neem het woord niet uit de mond van het afasische: Mensen met afasie praten vaak stil en zoeken lange tijd naar woorden. In dat geval moet u geduldig wachten tot de afas niet de term vindt die u zoekt. Voor hem is elk taalkundig gevoel van voldoening belangrijk. Vaak slaagt hij erin zichzelf uit te drukken, als hij genoeg tijd krijgt.
Om de communicatie te vergemakkelijken: Mensen moeten langzaam en duidelijk praten met een afasie en onderstrepen wat ze zeiden met gezichtsuitdrukkingen en gebaren.
Om het begrip te waarborgen: Soms weet iemand niet zeker of hij een afasie correct heeft begrepen. Dan moet je er met eenvoudige ja / nee-vragen voor zorgen dat je gelijk hebt: “Heb je het over mevrouw Schulze?” Als het afasie verward lijkt, moet men vragen of hij alles heeft begrepen.
Corrigeer niet te veel: Als een afasie fouten maakt in de zinconstructie of het gebruik van een term, moet dit niet worden gecorrigeerd. Omdat dat de betrokken persoon bovendien frustreert en verwart. Sommige afasieën weigeren überhaupt te praten uit angst voor schandelijke fouten.
Om contact met anderen te vergemakkelijken: De meeste mensen zijn in eerste instantie onzeker wanneer ze afasie tegenkomen. Familieleden zouden andere mensen moeten aanmoedigen om met de beroerte-patiënt te communiceren en hen helpen met hun eigen tips en ervaringen.